Η Ελλάδα του Ιωάννου Μεταξά δικαιώνεται στο διεθνές
15 Ιουνίου 1939 (για να μην ξεχνάμε)
δικαστήριο για την απόφαση αναστολής πληρωμών έναντι των δανειστών της. Όλα ξεκίνησαν το 1932 όταν μετά από ένα δραματικό τρίμηνο ταξιδιών και επαφών στην Ευρώπη, η κυβέρνηση Βενιζέλου κήρυξε χρεοστάσιο στις 18 Απριλίου. Μέχρι τότε παρ' όλες τις δύσκολες συνθήκες, οι δανειστές πληρώνονταν κανονικά. Όταν ο Βενιζέλος είχε μιλήσει στην Κοινωνία Των Εθνών στις 15 Απριλίου του 1932, είχε ζητήσει πενταετή αναβολή πληρωμών, αλλά η τελική απόφαση της Κ.Τ.Ε. δεν ήταν ευνοϊκή. Η "Societe Commerciale De Belgique" κατέφυγε στην διεθνή διαιτησία απαιτώντας να πληρωθεί. Το 1936 λίγο πριν αναλάβει την πρωθυπουργία ο Ιωάννης Μεταξάς, εκδόθηκε καταδικαστική απόφαση για την Ελλάδα και οι Βέλγοι προσέφυγαν στο Δικαστήριο Διεθνούς Δικαίου για να απαιτήσουν την εφαρμογή της αποφάσεως. Τότε η κυβέρνηση Ιωάννου Μεταξά, κάνοντας χρήση της "αρχής δημοσιονομικής αδυναμίας", έβαλε σε προτεραιότητα τις ανάγκες των πολιτών, έστω κι' αυτό ήταν σε βάρος των πιστωτών. Κέρδισε την υπόθεση με την απόφαση υπ' αριθμόν General List No 77, Judgment Νο 31 της 15ης Ιουνίου 1939. Η απαλλακτική απόφαση του Δικαστηρίου συνιστά δεδικασμένο για διεθνή δικαστικά όργανα.
