 |
| ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΛΜΕΚΙ |
Βρισκόμαστε σήμερα εδώ στην πλατεία του Αργοστολίου για να διαδηλώσουμε για την παιδεία. Όλοι μαζί. Εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς, εργαζόμενοι. Κάνουμε το εξής πρωτοπόρο βήμα: σε μία περίοδο καπιταλιστικής κρίσης που το σύστημα προβάλλει τη δήθεν ελευθερία επιλογής ανάμεσα στην αποστράτευση και στην επιμέρους διεκδίκηση, δείχνουμε ότι η παιδεία είναι πριν απ’ όλα λαϊκή υπόθεση. Δεν είναι υπόθεση μόνο εκείνων που άμεσα εμπλέκονται με την εκπαιδευτική διαδικασία.
Η παιδεία αποτελεί μέρος του μνημονίου. Θέλουν να πληρώσει την κρίση ο λαός και επιδιώκουν να αναδιαρθρώσουν ριζικά το εκπαιδευτικό σύστημα ώστε να παράγει μαζικά αμόρφωτο, ευέλικτο, πειθαρχημένο και χειραγωγημένο εργατικό δυναμικό. Δια βίου καταρτιζόμενο, από την κούνια μέχρι τον τάφο, όπως λέει η ΕΕ χαρακτηριστικά. Σε αυτό στρατεύονται όλοι – ΠΑΣΟΚ- ΝΔ - ΛΑΟΣ. Όλες οι δυνάμεις του ευρωμονόδρομου. Το κατηγοριοποιημένο σχολείο, διατηρεί και διευρύνει τον αναχρονιστικό διαχωρισμό γενικής – τεχνικής παιδείας. Μεταφέρει τη διαφοροποίηση στη γειτονιά, μέσω των διαφορετικών αναλυτικών προγραμμάτων που θα διαμορφώνονται από τους Δήμους βάσει της πρόσβασης που θα έχει ο α΄ ή β΄ ιδιώτης σε κάθε σχολική μονάδα. Αυτός είναι ο Καλλικράτης και έχει ανάλογο για την υγεία και όλες τις κοινωνικές παροχές.
- Μπορεί να ανεχθεί κανείς μία τέτοια προοπτική;
- Μπορεί να ανεχθεί τα πιλοτικά δημοτικά που υποβαθμίζουν ακόμη και στοιχειώδεις νοητικές διεργασίες με αγγλικά και πληροφορική από την Α΄ Δημοτικού;
- Μπορεί να ανεχθεί κανείς να μαθαίνουν άλλα γράμματα τα παιδιά του λαού και άλλα των εύπορων οικογενειών;
- Μπορεί να δεχθεί κανείς τη μαθητεία που στέλνει 14χρονα εκτός σχολείου – ανασφάλιστα με το μισό του βασικού, στο όνομα του «σχολείου χωρίς τοίχους»;
- Μπορεί να δεχθεί την ιδιωτική παιδεία σε όλες τις βαθμίδες με βάση το χρήμα - την κοινωνική θέση που διαθέτει ο καθένας και που αποτελεί άρνηση του δικαιώματος όλων στη γνώση;
- Μπορεί να δεχθεί κανείς ότι το μέλλον της νέας γενιάς είναι η εργασιακή ανασφάλεια και η μετανάστευση στο εξωτερικό;
- Μπορεί να ανεχθούμε να βάζει ο γονιός το χέρι στην τσέπη για τα φροντιστήρια που πληθαίνουν, για τα βιβλία, για τη μεταφορά των μαθητών και τόσα άλλα;
- Μπορεί να ανεχθούμε την αύξηση του πετρελαίου θέρμανσης που σε συνδυασμό με τη μείωση των λειτουργικών δαπανών θα οδηγήσει στο να γίνεται το μάθημα σε άθλιες συνθήκες;
Λέμε όχι καθαρά. Δεν θα τα ανεχθούμε.
Και βεβαίως στην πρώτη γραμμή βάζουμε ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν ελλείψεις σε καθηγητές, σε βιβλία, ότι ακόμη και μάθημα κατεύθυνσης γίνεται σε τμήμα με 29 μαθητές, όταν τα ιδιωτικά σχολεία διαφημίζουν τμήματα με 5 ή 7 μαθητές.
Ότι ακόμη και σήμερα υπάρχουν κλειστά σχολεία όπως το ολοήμερο ειδικό στα Περατάτα ή η ΕΠΑΣ στο Ληξούρι, ενώ πλήρως υποστελεχωμένο είναι το ΕΕΕΕΚ στα Φαρακλάτα.
Δηλώνουμε ότι για την κοροϊδία με τα κοντέινερς του θανάτου, τις αίθουσες – κλουβιά των 10 τετραγωνικών και τις απαράδεκτες ελλείψεις στις υποδομές έχει εξαντληθεί κάθε υπομονή.
Αυτά διεκδικούμε όλοι μαζί. Έχουμε σημαία το κοινό πλαίσιο που πρέπει να κουβεντιαστεί παραπέρα και να εμπλουτιστεί από τα μαθητικά συμβούλια και τους Συλλόγους γονέων. Από όλα τα συνδικάτα των εργαζόμενων στο Νομό. Αυτό δεν αρέσει. Και προσπαθούν κυβερνητικοί και παρακυβερνητικοί μηχανισμοί να σπιλώσουν τους μαθητές προσπαθώντας η οργή να διοχετευθεί σε εκτονώσεις που εστιάζουν στις μορφές πάλης χωρίς περιεχόμενο. Να δείξουν ότι τάχα οι μαθητές σε αυτή την περίοδο της βάρβαρης επίθεσης του κεφαλαίου ενδιαφέρονται μόνο για τις απουσίες. Οι ίδιοι στήνουν το παιχνίδι και την προβοκάτσια. Δεν θα τους κάνει κανείς τη χάρη. Η νέα γενιά θα δείξει δίπλα στο δυναμισμό της την ωριμότητα και θα στρατευθεί με το λαό για τη μόρφωση που τα μονοπώλια της κλέβουν και την ανεργία που της δημιουργούν. Για μια άλλη εξουσία λαϊκή και μια οικονομία που θα υπηρετεί τον άνθρωπο και όχι τα κέρδη.
Δίπλα στο γονιό που δεν αντέχει να βάλει άλλο το χέρι στην τσέπη.
Δίπλα σε όλο το λαό που απαιτεί η βασικότερη παραγωγική δύναμη ο αυριανός εργαζόμενος άνθρωπος να αξιοποιείται με μόνιμη σταθερή δουλειά σε όφελος του κοινωνικού συνόλου και όχι των καπιταλιστικών παράσιτων.
Με τις ταξικές δυνάμεις ανατρέψαμε την επιλογή της συμβιβασμένης ΑΔΕΔΥ – και τον υπόλοιπων συμβιβασμένων ηγεσιών του δημόσιου να πραγματοποιήσουν μια άνευρη και αποτυχημένη απεργία. Που θα επιβεβαίωνε τη δήλωση του Προέδρου της ΓΣΕΕ ότι δεν χρειάζονται αγώνες γιατί δεν υπάρχει άλλη πολιτική λύση.
Κυβέρνηση και αυτοδιοίκηση θα λυγίσουν σαν στάχυ στον άνεμο όταν τους δείξουμε τη δύναμη που έχουμε. Όχι άλλα ψέματα όχι άλλα ταξίματα. Ξεσκεπάζονται κάθε μέρα και περισσότερο. Να κάνουμε το φόβο τους τρόμο. Το μέλλον ανήκει σε όσους αγωνίζονται. Σήμερα με αντίσταση – απειθαρχία. Αύριο με αντεπίθεση που θα σαρώσει τη σαπίλα και θα ανοίξει διάπλατα το δρόμο για ένα φωτεινό μέλλον όλης της ανθρωπότητας.
Και πάλι γεια σας.
