Κύριε υπουργέ, από εκεί που το ΠΑΣΟΚ έμοιαζε να δουλεύει με τις μηχανές στο ρελαντί, ξαφνικά ανεβάζει ταχύτητα – αναφέρομαι στη συνέντευξη του κ. Παπανδρέου – και υπερπολιτικοποιεί τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Μήπως το αποφασίσατε καθυστερημένα;
Η πρωτοβουλία του πρωθυπουργού δεν είχε ορίζοντα μόνο εκλογικό. Δεν ειπώθηκαν όσα ειπώθηκαν εν όψει και μόνο της επικείμενης εκλογής, αλλά εν όψει και της έναρξης της δεύτερης κρίσιμης και δύσκολης χρονιάς που έχει η Ελλάδα μπροστά της, προκειμένου να κερδίσει οριστικά το στοίχημα της σωτηρίας της και της αποφυγής της χρεοκοπίας.
Για να το πω διαφορετικά, η συνέντευξη δεν ήταν μπλόφα. Αυτό που έκανε ο πρωθυπουργός ήταν μια απολύτως ειλικρινής αποκάλυψη του πώς σκεφτόμαστε. Η χώρα πρέπει και να σωθεί και να αλλάξει. Για να σωθεί και να αναμορφωθεί πρέπει να γίνουν μια σειρά από αλλαγές. Οποιοδήποτε εμπόδιο ορθωθεί στην πορεία αυτή – και αυτό είναι κάτι που αφορά και τις περιφερειακές εκλογές – θα πρέπει να παραμεριστεί από τον ίδιο τον λαό. Άρα, αν η πορεία της χώρας προς τη διάσωση κινδυνέψει, η κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να απευθυνθεί στον ελληνικό λαό.
Θα κινδυνεύσει η πορεία προς τη σωτηρία, αν η κυβέρνηση αποδοκιμαστεί στην περιφερειακή κάλπη;
Δεν θα κινδυνεύσει, γιατί απλούστατα δεν θα αποδοκιμαστεί. Στις 7 Νοέμβρη, θα μιλήσει η μεγάλη σιωπηλή πλειοψηφία, η οποία στηρίζει αυτή τη μεγάλη αναμορφωτική προσπάθεια που πραγματοποιούμε. Αυτή η προσπάθεια θα γίνει μαζί με τον ελληνικό λαό, με συμμέτοχο ενεργό τον ελληνικό λαό. Για να παραφράσουμε τη γνωστή ρήση του Ανδρέα «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», αυτή τη φορά θα πρέπει να πούμε ότι από τους Έλληνες εξαρτάται – και όχι μόνο από την ελληνική κυβέρνηση – αν η Ελλάδα θα βγει γρήγορα από τη βαθιά κρίση στην οποία έχει περιέλθει ή αν θα βυθιστεί σ’ αυτή. Αφού λοιπόν η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες έτσι και η διάσωση της Ελλάδας ανήκει στους Έλληνες, και η αναμόρφωση της Ελλάδας ανήκει στους Έλληνες, ως καθήκον.
Μα, τι θέλετε; Να σας αντιμετωπίσει η αντιπολίτευση με κατεβασμένα χέρια;
Αυτό που λέει ο πρωθυπουργός και εμείς είναι το εξής: η άποψη όσων έχουν εκδηλωθεί κατά της πολιτικής της κυβέρνησης, είναι σεβαστή…
Τι σεβαστή, εδώ τα στελέχη της κυβέρνησης μιλούν για συνειδητή υπονόμευση της χώρας.
Σεβασμός δεν σημαίνει αποδοχή. Η αντιπολίτευση - και ιδίως η αξιωματική -σ' αυτές τις περιστάσεις τις εθνικά τόσο κρίσιμες οφείλει, όπως κάνουμε εμείς ως κυβέρνηση, να αρθεί υπεράνω του πολιτικού κόστους και να τιθασεύσει παλαιοκομματικά αντανακλαστικά που δεν έχουν θέση στις στιγμές που περνάμε.
Δηλαδή, να αυτοκαταργηθεί.
Όχι, κύριε Μαχαίρα. Αλλά είχαμε την προσμονή να λειτουργήσει υπεύθυνα. Και θα σας δώσω ένα κραυγαλέο παράδειγμα: καταψήφισαν το νομοσχέδιο για την απόλυτη αξιοκρατία στις προσλήψεις και για την απόλυτη αξιοκρατία στις προαγωγές στο δημόσιο. Δεν λέω, έχουν δικαίωμα. Αλλά και δικαίωμα όλων των υπολοίπων – και πρωτευόντως της κοινής γνώμης - είναι να τους κρίνουν.
Ας επιστέψουμε στις εκλογές. Φαντάζομαι ότι αυτό που θα διαμορφώσει το κλίμα θα είναι το άθροισμα των ψήφων που θα συγκεντρώσει κάθε κόμμα στις περιφέρειες.
Αλήθεια είναι αυτό που λέτε για τις περιφέρειες όσον αφορά το συμπέρασμα των εκλογών. Είναι ολοφάνερο ότι, η αξιωματική αντιπολίτευση καραδοκεί πάνω από το αποτέλεσμα κυρίως του πρώτου γύρου των περιφερειακών εκλογών για να μας πει : «Κύριοι δεν δικαιούστε δια να κυβερνάτε».
Δημοσκοπήσεις διαβάζετε;
Ναι, διαβάζω…
Υπάρχει ένα στοιχείο ποιοτικής αλλαγής, για το οποίο θέλω τη γνώμη σας: ο επαναληπτικά προβαλλόμενος κίνδυνος της πτώχευσης φαίνεται πια να μη πανικοβάλλει τους πολίτες ή να μη δημιουργεί ίδιες εντυπώσεις με το παρελθόν.
Οι πολίτες βλέπουν ότι ήδη υπάρχουν τα πρώτα αποτελέσματα, τα οποία είναι σε θετική κατεύθυνση. Άκούουν επίσης τις εξαιρετικά θετικές δηλώσεις που έρχονται από το εξωτερικό. Πληροφορούνται τη συζήτηση περί ενδεχόμενου επιμήκυνσης αποπληρωμής του δανείου. Βλέποντας η κοινωνία όλα αυτά, λογικό δεν είναι να απομακρύνεται από την ψυχολογία της χρεοκοπίας;
Αν ήταν έτσι, άλλη θα ήταν η εικόνα των δημοσκοπήσεων. Εννοώ ότι δεν θα έτεινε, όπως τείνει, να γίνει πλειοψηφική η τάση της διαμαρτυρίας για τις πολιτικές που ακολουθεί η κυβέρνηση.
Δεν συμφωνώ. Φαντάζεστε τι θα συνέβαινε αν αυτά τα μέτρα που αναγκαστήκαμε εμείς να πάρουμε, τα έπαιρνε η κυβέρνηση Καραμανλή; Δεν θα την ανεχόταν κανείς. Η αντίδραση, η διαμαρτυρία, οι ενστάσεις ή ό, τι άλλο θα πρέπει να συνεκτιμηθούν με τη βαρύτητα της στιγμής και σε κάθε περίπτωση οφείλουμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στον ελληνικό λαό για την προσπάθεια και τις θυσίες του.
Κύριε Ραγκούση, υπάρχουν αντιφατικές ενδείξεις: αλλού, όπως στην περίπτωση του ψηφοδελτίου Καμίνη, το ΠΑΣΟΚ μοιάζει να αποδέχεται το αυτοδιοικητικό μοντέλο και αλλού, όπως στο ψηφοδέλτιο Σγουρού, ο επικεφαλής πληροφορείται τη σύνθεση από την τηλεόραση.
Υπάρχει μια παρανόηση, η οποία πρέπει να διαλυθεί. Αναφέρεστε στην περίπτωση των αντιπεριφερειαρχών της Αττικής, οι οποίοι όντως επελέγησαν από το ΠΑΣΟΚ όπως και ο Περιφερειάρχης. Και έτσι έπρεπε να γίνει. Θα σας θυμίσω ότι, όταν παρουσίασα πρώτη φορά το σχέδιο του «Καλλικράτη» στο Υπουργικό Συμβούλιο, τον Ιανουάριο του ’10, είχαμε ομόφωνα αποφασίσει, μετά από παρατήρηση του Θόδωρου του Πάγκαλου, ότι πρέπει πάση θυσία να αποφύγουμε την πιθανότητα να φτιάξουμε δεκατρείς μικρούς πρωθυπουργούς στη χώρα. Καταλήξαμε, λοιπόν με το νόμο του «Καλλικράτη», ένα μέρος των Αντιπεριφερειαρχών, όχι όλοι, να μην εκλέγεται αλλά να ορίζεται όπως οι Περιφερειάρχες. Έτσι ώστε να έχουμε μια ομάδα μέσα στην οποία ο Περιφερειάρχης να είναι πρώτος μεταξύ ίσων.
Προσθέτω, επίσης ότι όταν ήρθε η ώρα το ΠΑΣΟΚ να αποφασίσει για τους Αντιπεριφερειάρχες, με ομόφωνη απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου, αποφασίστηκε να εξουσιοδοτηθεί η ίδια επιτροπή, που είχε συγκροτηθεί για την επιλογή υποψήφιων Περιφερειαρχών και Δημάρχων, δηλαδή ο Πρόεδρος, ο Γραμματέας και τα υπόλοιπα μέλη. Όλα αυτά τηρήθηκαν μέχρι κεραίας.
Κύριε Υπουργέ, με τον Δημαρά έγιναν λάθη; Να το πω διαφορετικά: μήπως μπορούσε να αποτραπεί η υποψηφιότητά του και ολιγωρήσατε; Ακούστηκε, για παράδειγμα, ότι ήθελε να κατέβει για Δήμαρχος Περιστερίου.
Ειλικρινά, δεν το ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι ο κ. Δημαράς διάλεξε έναν εύκολο δρόμο. Είναι εύκολο να βγαίνεις και να λες στον ελληνικό λαό ότι «δεν πρέπει να πάρουν μέτρα εναντίον σου», την ίδια ώρα που δεν νιώθεις την ανάγκη να προτείνεις κάποια άλλη λύση. Πολύ εύκολο.
Το πλήρωσε, ωστόσο. Διαγράφηκε.
Επαναλαμβάνω: το εύκολο για τον βουλευτή είναι να λέει μόνον ευχάριστα πράγματα. Το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, που είναι κόμμα πρώτα απ’ όλα πατριωτικό, χρειάζεται βουλευτές που να βάζουν πάνω απ’ όλα τη σωτηρία της χώρας. Και το δυστύχημα είναι ότι, θέλει δεν θέλει ο κ. Δημαράς, τοποθετείται απέναντι από αυτή την κυβέρνηση, δίπλα όμως στον κύριο Σαμαρά και στους εκπροσώπους των πολιτικών κατεστημένων.
Πώς είναι η ζωή ενός υπερυπουργού, κύριε Ραγκούση;
- Δεν είμαι ούτε υπερυπουργός ούτε συντονιστής…Είμαι επιφορτισμένος με υπερπροβλήματα, κύριε Μαχαίρα.
Μα, έχετε ασυνήθιστα μεγάλο εύρος αρμοδιοτήτων…
Να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους; Νομίζω ότι, τρία χρόνια τώρα που είχα την τιμή να μου αναθέσει ο Γιώργος Παπανδρέου μια σειρά από καθήκοντα μεγάλης ευθύνης, έχω αποδείξει ότι δεν έχω τίποτε άλλο στο μυαλό μου εκτός από το συλλογικό καλό. Δεν λειτουργώ με γνώμονα το προσωπικό μου συμφέρον. Είμαι Υπουργός Εσωτερικών και δεν θα βρείτε έναν Δήμαρχο στην Ελλάδα να λέει «είμαι εκλεκτός του Ραγκούση». Δεν έχω δώσει μία έκτακτη επιχορήγηση ούτε σε έναν Δήμο. Ρωτήστε και θα δείτε. Άλλο η πραγματικότητα κι άλλο η δημοσιογραφική υπερβολή.
Κι όμως, συνάδελφοί σας, υπουργοί, τροφοδοτούν τη «δημοσιογραφική υπερβολή». Αυτοί λένε ότι στο εσωτερικό της κυβέρνησης υπάρχουν ασθενείς και ισχυροί πόλοι.
Εντάξει, αλλά νομίζω ότι είναι τουλάχιστον άδικο να εστιάζουμε πάνω στα επουσιώδη, την ώρα που αυτή η κυβέρνηση έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ συλλογικής λειτουργίας και τα ρεκόρ συχνότητας συλλογικών συνεδριάσεων. Είναι τόσο μεγάλα τα προβλήματα, είναι τόσο βαριές οι ευθύνες, που κανείς δεν έχει περιθώριο να ασχολείται με την παραπολιτική.
Ποιες είναι οι φιλοδοξίες σας;
Είμαι στη διάθεσή του πρωθυπουργού να αναλάβω όποια πολιτική ευθύνη μου αναθέσει. Δεν θέτω ούτε προδιαγραφές ούτε απαιτήσεις. Όταν τον είδα το καλοκαίρι στην Πάρο, του το είπα: «Πάω ευχαρίστως, όπου μου το ζητήσετε. Ένα πράγμα μόνο ζητάω: τα εργαλεία για να πετύχω σε ό, τι μου ανατεθεί.»
Υπάρχει ωστόσο ένα ενδιαφέρον στην περίπτωση της ανέλιξης Ραγκούση…
Υπάρχει πράγματι ένα ενδιαφέρον στην «περίπτωσή Ραγκούση», όπως το λέτε. Αλλά ξέρετε ποιο είναι αυτό; Το ενδιαφέρον δεν είναι οι υποκειμενικές παράμετροι, αλλά η επιρροή που δείχνει να έχει η κρίση του πολιτικού συστήματος στο επίπεδο της ανάδειξης των πολιτικών στελεχών. Κι εδώ έρχεται να συναντηθεί η ανάγκη των πολιτών για νέα πρόσωπα με την ανάγκη της ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού. Κι εδώ δεν μιλάω για τον εαυτό μου. Χρειαζόμαστε πρόσωπα που δεν θα αναπαράγουν με τη νοοτροπία και την πρακτική τους παλαιοκομματικές αντιλήψεις που κοστίζουν στην Ελλάδα 35 χρόνια τώρα.
Μην κλείσουμε τη συνέντευξη χωρίς μια κουβέντα για το ενιαίο μισθολόγιο…
- Θα προχωρήσουμε σε αυτό, είναι θέμα δικαιοσύνης.
Μπορείτε να διαβεβαιώσετε τους δημοσίους υπαλλήλους ότι δε θα θιγεί εκ νέου το εισόδημά τους;
- Εγώ μπορώ να τους διαβεβαιώσω ότι σε προοπτική κάποιων ετών θα υπάρξει και αύξηση, λελογισμένη βεβαίως, σε ένα μέρος των δημοσίων υπαλλήλων. Το νέο μισθολόγιο θα άρει τις εσωτερικές αδικίες του συστήματος... Δεν γίνεται επειδή είσαι στο Υπουργείο Οικονομικών να έχεις εισαγωγικό μισθό 2.600 ευρώ και να είσαι στο Υπουργείο Εσωτερικών ή στο Υπουργείο Άμυνας με τα ίδια προσόντα και να παίρνεις 1.400. Αυτά μόνο στην Ελλάδα γίνονται.
Ναι, αλλά ισότητα προς τα πού; Προς τα πάνω ή προς τα κάτω;
Θα μου επιτρέψετε να μην τα προεξοφλήσω όλα από τώρα. Είναι και θέμα διαλόγου με την ΑΔΕΔΥ.
Θα υπάρξει μεταβατικό στάδιο; Ή για να το ρωτήσω διαφορετικά, υπάρχει πιθανότητα το ενιαίο μισθολόγιο να μη θίξει τους σημερινούς δημόσιους υπαλλήλους, αλλά τους νεοεισερχόμενους;
- Θα ήταν μια λύση. Το σκεφτόμαστε, αλλά δεν έχουμε ακόμα καταλήξει.
Κύριε υπουργέ, σας ευχαριστώ.
Εγώ ευχαριστώ κι εσάς και το «Έθνος» που φιλοξενήσατε τις απόψεις μου.
