Δεν μπορεί κανείς να τιμά στην πράξη τα συνθήματα του Πολυτεχνείου για ψωμί, παιδεία, ελευθερία, εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία και να μην συγκρούεται με την πολιτική της βαρβαρότητας που καθοδηγεί η ΕΕ, η τρόικα, το ΝΑΤΟ, το μονοπωλιακό κεφάλαιο. Τιμή στο Πολυτεχνείο σημαίνει αντίσταση και απειθαρχία σε αυτήν την πολιτική που υλοποιούν, χρόνια τώρα, ΠΑΣΟΚ – ΝΔ και στα τροχιοδεικτικά πυρά της οποίας κινούνται όλες οι δυνάμεις του ευρωμονόδρομου. Δυνάμεις που είναι έτοιμες να συνδράμουν στην ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού για να υπάρξει «μια από τα ίδια», με οικουμενική - δήθεν εθνική - συναίνεση. Τιμή στο Πολυτεχνείο σημαίνει αγώνας για να πληρώσει την κρίση η πλουτοκρατία και όχι ο λαός.
Το σύγχρονο περιεχόμενο του αντιμονοπωλιακού αντιϊμπεριαλιστικού αγώνα καθορίζεται όχι υποκειμενικά αλλά από τις ίδιες τις εξελίξεις.
Ψωμί σήμερα σημαίνει ικανοποιητικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, φορολογία στο κεφάλαιο και απαλλαγές στα φτωχά εισοδήματα, μόνιμη σταθερή εργασία για όλους και όλες, δημόσια καθολική κοινωνική ασφάλεια, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν υγεία και πρόνοια με υψηλού επιπέδου παροχές.
Δικαίωμα όλων στην παιδεία σημαίνει αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν ενιαίο δωδεκάχρονο βασικό υποχρεωτικό σχολείο, με ενιαίο αναλυτικό πρόγραμμα για να μαθαίνουν τα ίδια γράμματα όλα τα παιδιά, για να αναπτύσσεται ισόρροπα ο νέος άνθρωπος στο πνεύμα και στο σώμα, στην ψυχή και στο συναίσθημα, για να μπορεί να γνωρίζει τους νόμους της φύσης και της κοινωνίας και να έχει πραγματική ελευθερία επιλογών.
