Γράφει ο Χρήστος Θεοχαράτος
Τώρα που οι Αυτοδιοικητικές Εκλογές αποτελούν παρελθόν και που η ασθματική επικαιρότητα επικάλυψε ακόμη και τον απόηχό τους, η στήλη μπορεί να αναφερθεί στο αυτοδιοικητικό χάος που επέρχεται, χωρίς τον κίνδυνο να χαρακτηριστεί από τα φερέφωνα της εξουσίας δόλια ή προβοκατόρικη.
Ζωντανές έχουμε ακόμη στα μάτια μας τις εικόνες και στ’ αφτιά μας τους λόγους του πρωθυπουργού, ο οποίος από εφημερίδες, κανάλια και διαδίκτυο εκθείαζε τον "Καλλικράτη" και τον αποκαλούσε ως την "πιο τολμηρή και πιο μεγάλη μεταρρύθμιση" στον αυτοδιοικητικό χάρτη της Ελλάδας, από καταβολής ελληνικού κράτους.
Τα εγκώμιά του, μάλιστα, αυτά για τον «Καλλικράτη» -καθώς και τα πανομοιότυπα εγκώμια κορυφαίων υπουργών του- τα έπλεκε κατά το τελευταίο δίμηνο, δηλαδή πέντε ολόκληρους μήνες μετά την έγκριση και την κύρωση του Μνημονίου από τη Βουλή.
Και αυτό έχει τεράστια σημασία.
Διότι, βάσει ρητής διάταξης του Μνημονίου, η κυβέρνηση ανέλαβε την υποχρέωση να μη χρηματοδοτήσει τις Περιφέρειες μέχρι και το 2014 - τουτέστιν, επί τέσσερα ολόκληρα χρόνια από την ίδρυση των "καλλικράτειων" Δήμων και Περιφερειών.
Ενώ, όμως, όλοι στην κυβέρνηση γνώριζαν αυτή τη συμβατική υποχρέωση της μη χρηματοδότησης, όχι μόνο έκαναν λόγο για τις "13 μικρές αιρετές κυβερνήσεις" και τους "13 μικρούς αιρετούς πρωθυπουργούς", αλλά και προχώρησαν στη δημιουργία των Περιφερειών.
Από την 1η Ιανουαρίου 2011, λοιπόν, ο αυτοδιοικητικός χάρτης της χώρας θα έχει 325 Δήμους, 54 Νομαρχίες (ως διοικητικές μονάδες, πια, με επικεφαλής αντιπεριφερειάρχη) και 13 Περιφέρειες, αλλά χωρίς χρηματοδότηση από την κεντρική κυβέρνηση.
Και οι μεν Δήμοι, λίγο - πολύ, θα εξασφαλίζουν κάποιους πόρους από τους δημοτικούς φόρους, από τα ανταποδοτικά τέλη, από τα πρόστιμα, από τις ενοικιάσεις πλατειών και πεζοδρομίων κ.λπ. Ο καθένας, όμως, δύναται να εικάσει τι θα συμβεί σε Νομαρχιακό και Περιφερειακό επίπεδο, όπου, χωρίς πόρους, θα επιχειρηθεί το χτίσιμο ενός νέου και χωρίς υποδομές θεσμού.
Είναι σαφές ότι, ή δεν θα γίνει απολύτως τίποτε για τέσσερα χρόνια και ο θεσμός θα παραμείνει, οιονεί, ανενεργός ή θα γίνει κάτι, αλλά εις βάρος των Νομαρχιακών και Περιφερειακών έργων.
Είναι, δηλαδή, κάτι περισσότερο και από ορατός ο κίνδυνος να παραλύσουν για τέσσερα χρόνια τα Νομαρχιακά έργα (δρόμοι και επισκευές δρόμων, γεφύρια, συντηρήσεις δημοσίων κτιρίων, μεταφορές μαθητών, προνοιακές πολιτικές, υγειονομική καθίζηση, πολεοδομική απραξία κ.λπ.).
Οπως, επίσης, είναι κάτι περισσότερο και από ορατό, το ίδιο να συμβεί και με τις Περιφέρειες, αφού θα στερούνται πόρων όχι μόνο για την εκτέλεση, αλλά ακόμη και για τη μελέτη έργων. Γεγονός που σημαίνει ότι όσοι ειδικοί νόμοι ψηφιστούν και όσα Διατάγματα εκδοθούν για τη λειτουργία των Περιφερειών, ουσιαστικά, για τέσσερα χρόνια θα παραμένουν ανεφάρμοστα.
Η κατάσταση αυτή, βεβαίως, αποτελεί αντιμεταρρύθμιση στη μεταρρύθμιση του "Καλλικράτη" και θα ακυρώνει το νέο θεσμό στα τέσσερα πρώτα και κρίσιμα χρόνια της εφαρμογής του - αν, τελικά, είναι τέσσερα τα χρόνια και όχι περισσότερα!
