Και ξαφνικά ξύπνησα ένα πρωί από τον λήθαργο και κατάλαβα πως ήμουν χρόνια … σκλαβωμένη! Ευτυχώς όμως, βρήκα τώρα την … ελευθερία μου! Ναι είμαι «ελεύθερη» σε ένα «ελεύθερο» νησί, σε μια «ελεύθερη» Κεφαλλονιά
με δυο ‘λλ’ παρακαλώ από εδώ και πέρα, όπως το ορίζει ο νέος Δήμος
Γιατί όμως νοιώθω μια απέραντη αηδία, δεν μπορώ να καταλάβω!
Είμαι «ελεύθερη» στην «ελεύθερη» Κεφαλλονιά που διαμόρφωσαν περίεργες «διαδρομές», συμφωνίες ανέντιμες, φτηνά προσωπικά μίση, εγωισμοί νοσηροί και αντιπάθειες που μεταφέρθηκαν στο πολιτικό σκηνικό λαβώνοντάς το, ταράζοντας τις ισορροπίες –που ήταν άλλωστε από χρόνια ευάλωτες και σε σαθρά θεμέλια (βλέπε Κερκόπορτα)-, και ρυθμίζοντας με το σκεπτικό αυτό το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας. Στο πολιτικό σκηνικό έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο αδύναμοι «άνδρες» -επιτρέψτε μου το «άνδρες» να το βάλω σε εισαγωγικά-, «αυτοαλυσσοδεμένοι» στο άρμα της πολιτικής –αναπόσπαστο κομμάτι του είναι τους ως νομίζουν-, και στάθηκαν ανάξιοι των θεσμών που τους εμπιστεύθηκαν οι πολίτες –σε όσους εμπιστεύθηκαν θεσμούς, γιατί υπήρξαν και άλλοι χωρίς να υπηρετούν τέτοιους- και φάνηκαν κατώτεροι των περιστάσεων που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν. Κρυμμένοι πίσω από τις αδυναμίες τους –όσες και όποιες κι αν είναι αυτές- και από εγωπάθειες κι εγωισμούς που υπερέβησαν το χρέος, προτίμησαν να «λακίσουν» ποικιλοτρόπως και να παραδώσουν μιαν ιστορία χρόνων αγώνων ακόπιαστα και αμαχητί –Ω! συ Εφιάλτη πόσους κλώνους έχεις σήμερα-!
Για τα κυριώτερα πικρά σημεία της σημερινής κατάστασης υπεύθυνη είναι –κατά την ταπεινή μου άποψη- η κακώς νοούμενη ελευθερία, η ασυδοσία, η ανεκτικότητα, η αδυναμία λήψης δραστικών αποφάσεων και ίσως ίσως η …άνοια! Κι αυτή η σημερινή κατάσταση οδήγησε –δίκαια ή άδικα, ο χρόνος θα το δείξει- στην αναφώνηση «Ζήτω η ελεύθερη Κεφαλλονιά». Γιατί, απλούστατα, κατά τον ανακράζοντα, η Κεφαλλονιά, πριν από την ιερή (sic!) αυτή στιγμή της απελευθέρωσής της (sic!) ήταν σκλαβωμένη! Ήταν σε δεσμά. Κι οι κυβερνώντες δεν είχαν ανακηρυχθεί μέσα από νόμιμες και δημοκρατικές διαδικασίες, ούτε μέσα από δημοκρατικό πλουραλισμό και ευρύτερη συμμετοχή, ούτε είχαν υπηρετήσει τις στοιχειώδεις αρχές της ελευθερίας, της ισότητας και των κάθε λογής ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είχαν επιβληθεί με αντιλαϊκά μέτρα, με εκλογικές νοθείες, με αυθαιρεσία, αυταρχισμό, δεσποτισμό και είχαν συγκεντρώσει τον φόβο και το μίσος των καταπιεσμένων που επιτέλους βρήκαν τον άνθρωπό τους, αυτόν τον ηγέτη που θα τους οδηγήσει – θα μας οδηγήσει από δω και πέρα όλους μαζί- στον «γαλαξία» όπου κυριαρχούν «γίγαντες και λαμπερά αστέρια». Αυτούς προτίμησε ο λαός. Με αυτούς λοιπόν θα πορευθούμε.
Αν ελεύθερη Κεφαλλονιά σημαίνει νοσηρό δημοκρατικό πλαίσιο ελευθερίας, τότε «Ζήτω η ‘ελεύθερη’ Κεφαλλονιά». Αν ελεύθερη Κεφαλλονιά σημαίνει κατάργηση λογικής, ανυπαρξία βασικών κανόνων σεβασμού και κυριαρχία περιορισμένου κέντρου συμφερόντων, τότε «Ζήτω η ‘ελεύθερη’ Κεφαλλονιά». Αν ελεύθερη Κεφαλλονιά σημαίνει αλαζονεία, προδοσία, οικονομικό, πολιτικό, πολιτιστικό και κοινωνικό αυταρχισμό, τότε «Ζήτω η ‘ελεύθερη’ Κεφαλλονιά». Εν κατακλείδι, αν ελεύθερη Κεφαλλονιά σημαίνει ΞΕΦΡΑΓΟ ΑΜΠΕΛΙ, τότε ναι! «Ζήτω η ‘ελεύθερη’ Κεφαλλονιά». Ζήτω της! Ζήτω και σε εμένα που είμαι δημότης της!
Το πόσο «ελεύθερη» θα είναι η Κεφαλλονιά, θα το δούμε μετά από τριάμιση χρόνια. Τότε, κάνοντας όλοι τον απολογισμό μας, θα επανέλθουμε στο θέμα αναζητώντας τεκμήρια για την αλήθεια ή μη των σημερινών αιτίων, αιτιατών και λόγων.
Ευρυδίκη Λειβαδά
