Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο Προϋπολογισμός του 2011 είναι αυτονόητα ένας από τους πιο κρίσιμους που έχουν κατατεθεί στη Βουλή.
Υποτίθεται πως η συζήτηση για τον προϋπολογισμό πρέπει να είναι η κορυφαία, η συνολική πολιτική συζήτηση για τα συμβαίνοντα στην πατρίδα.
Μια προσπάθεια όλων, σύγκλισης προς την πραγματική κατάσταση. Περαιτέρω μία προσπάθεια αναλογισμού των ευθυνών μας, των λύσεων, της διεξόδου από την κρίση.
Δυστυχώς δεν διέκρινα κάτι αντίστοιχο από την πλευρά της Αντιπολίτευσης, η οποία μονότονα και δογματικά νομίζει ότι κεραυνοβολεί την Κυβέρνηση.
Στέκομαι μακριά από αριθμούς, που εξάλλου έχουν αναλυθεί. Στέκομαι κοντά στις σκέψεις και τους προβληματισμούς του μέσου Έλληνα πολίτη – που καθημερινά συναναστρέφομαι – και δονούν την πολιτική και κοινωνική του ύπαρξη.
Στο μικρό χρόνο που μου αναλογεί, θα θέσω κάποια από αυτά τα σημερινά θεμελιώδη ζητήματα – ερωτήματα των πολιτών μας, όπως τα αντιλαμβάνομαι με ειλικρίνεια και ευθύνη.
Πρώτον: Βρισκόμαστε στο κέντρο μιας παγκόσμιας κρίσης και η μικρή Ελλάδα στο διεθνές επίκεντρο. Αυτό είναι αποτέλεσμα της κακής εικόνας της χώρας μας ή χρησιμοποιούμαστε συνάμα στο πλαίσιο γενικότερων στρατηγικών κινήσεων τόσο μέσα στην Ευρώπη όσο και παγκόσμια;
Νομίζω πως ισχύουν και τα δυο.
Το διεθνές παιχνίδι αλλάζει, αναπροσαρμόζεται. Οι παίκτες παίρνουν νέες θέσεις. Οι ισχυρές αναδυόμενες οικονομίες εντείνουν τον ανταγωνισμό τους. Είναι προφανές πως το ευρώ αποτελεί στόχο των ανταγωνιστών του, γι αυτό βάλλεται φανερά.
Όμως και μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι επίσης προφανές πως ο ανταγωνισμός είναι ισχυρός.
Δεν υπάρχει ενιαία αντίληψη για το παρόν και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η αντίθεση των χωρών του Βορρά με αυτές του Νότου είναι δεδομένη. Η θεσμοθέτηση χωρών δύο ταχυτήτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως αντίληψη, είναι γνωστή.
Η μείωση του αριθμού των χωρών που είναι στο ευρώ προβάλλεται όλο και πιο συχνά. Μόνο εάν αλλάξουμε, θα μπορέσουμε να σταθούμε στο ευρώ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση. στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Δεύτερον: Ζούμε την απόλυτη κατάπτωση. Η κρίση είναι γενικευμένη, ο λαός μας είναι καταπτοημένος, είναι απογοητευμένος, είναι απαισιόδοξος. Δεν έχει πίστη, δεν έχει ελπίδα.
Οι οικονομικές κρίσεις έρχονται και παρέρχονται. Οι κρίσεις όμως που αγκαλιάζουν κάθε πτυχή της ζωής μας, δημιουργούν αξεπέραστα προβλήματα. Το πιο δύσκολο έργο της κυβέρνησης και της πολιτείας είναι να μπορέσει να δώσει ξανά ελπίδα.
Εάν σε αυτό αποτύχουμε, ούτε Μνημόνιο, ούτε κανείς άλλος μπορεί να μας σώσει.
Τρίτον: Μπορούσε άραγε να γίνει κάτι άλλο για να αποφύγουμε την πτώχευση;
Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του, υπεύθυνη ή ανεύθυνη, αλλά η ουσία είναι μία: Η Ελλάδα των Greek Statistics, της φοροδιαφυγής, της κομπίνας, του εκμαυλισμού, της σπατάλης, της ευκολίας και της φιλοπονηρίας έπρεπε να τελειώσει.
Τέταρτον: Είναι τα μέτρα δίκαια ή άδικα;
Μεγάλο και αυτό το θέμα. Είναι βέβαιο πως όταν σε χρόνο-αστραπή, πρέπει να πάρεις μέτρα που επί χρόνια δεν παίρνονταν, μπορεί να γίνουν λάθος εκτιμήσεις ή να καταφύγει κανείς στους εύκολους στόχους.
Είναι αλήθεια πως στην κοινωνία υπάρχει η αίσθηση πως ορισμένα, έστω ελάχιστα, μέτρα είναι άδικα. Αυτό διαρρηγνύει την κοινωνική συνοχή, απογοητεύει και θέτει στο περιθώριο τις υγιείς δυνάμεις.
Η ανάγκη είναι επιτακτική να δείξουμε δικαιοσύνη στα μέτρα. Είναι μοναδική εγγύηση για κάθε μας προσπάθεια.
Πέμπτο: Είναι άραγε αποτελεσματικά τα μέτρα; Θα πιάσουν τόπο; Στο εύλογο αυτό ερώτημα έχουμε τις πρώτες θετικές απαντήσεις. Το έλλειμμα το 2010 πέφτει κατά 6%, πρωτοφανές γεγονός, περισσότερο και από την πρόβλεψή μας για 5,5 %.
Έχουμε, επίσης, αύξηση εσόδων κατά 5,8 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ μειώθηκαν δραστικά οι δαπάνες κατά 5,9 δισεκατομμύρια ευρώ. Τα μέτρα αποδίδουν. Κι αυτό αναγνωρίζεται διεθνώς.
Έκτο: Πιστεύουμε στην αναγκαιότητα των αλλαγών ή πολλοί από εμάς κάνουμε αγγαρεία; Η πίστη, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα φέρει την αλλαγή. Η δική μας πίστη θα τονώσει το ηθικό του πληττόμενου λαού. Πρέπει, λοιπόν, να πείσουμε πως κάνουμε το σωστό για την πατρίδα και το λαό.
Έβδομο: Τι γίνεται με την ανάπτυξη; Όλοι γνωρίζουμε πως αν δεν υπάρξει ανάπτυξη, είναι σαν να χτίζουμε στην άμμο. Το δυσμενές διεθνές περιβάλλον που διέρχεται και αυτό οξεία οικονομική κρίση, δεν μας παρέχει ευοίωνες προοπτικές. Αλλά το μεγάλο παιχνίδι εκεί θα παιχτεί. Γι’ αυτό η Κυβέρνηση και οι παραγωγικές τάξεις εκεί πρέπει να δράσουν με όλη την προσοχή τους.
Όγδοο: Πως θα υπάρξει ανάπτυξη, όταν οι ωφελημένοι των παχέων αγελάδων κωφεύουν; Όταν οι κατέχοντες φέρονται φοβισμένα και μικρόψυχα; Όταν οι ευημερούντες στέλνουν τα κεφάλαια στο εξωτερικό; Όταν αυτοί που αναμένονταν για πρωτοπόροι υπεκφεύγουν;
Πως θα υπάρξει ανάπτυξη, όταν η γραφειοκρατία βασιλεύει; Όταν η δημόσια διοίκηση φέρεται σαν ναρκωμένη; Όταν η διαφθορά διαλύει τα πάντα; Πού είναι οι Τράπεζες να στηρίξουν την προσπάθεια ανάκαμψης; Η υγιής επιχείρηση για να πάρει δάνειο, πρέπει «να περάσει από σαράντα κύματα».
Ένατο: Αγαπητοί συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, εσείς που δε συναινείτε σε αυτονόητα θέματα, εσείς που πυροδοτείτε το κλίμα αστάθειας και αβεβαιότητας στην κοινωνία, εσείς που προσπαθείτε την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό να τη στρεβλώσετε, πόσο γρήγορα, αλήθεια, ξεχάσατε τα ανδραγαθήματα της παράταξής σας;
Το έλλειμμα στο τέλος του 2003 ήτανε μόλις 9,85 δισεκατομμύρια. Ποιος το εκτροχίασε στα 36,2 δισεκατομμύρια; Το 2003 το χρέος ήταν 97,4 %. Ποιος το έφτασε στα 126,8 %; Το 2009 προβλέπατε έλλειμμα 2% και το φουντώσατε στο 15,4 %.
Αντί, λοιπόν, συναισθανόμενοι αυτές τις ευθύνες και κυρίως τις ευθύνες απέναντι στο λαό μας, να δείξετε την απαιτούμενη συναινετική διάθεση, εκδηλώνετε ακραία αντιπολιτευτική στάση, διαμελίζοντας την κοινή προσπάθεια.
Ο Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου πολύ εύστοχα είπε «την κρίση να την κάνουμε ευκαιρία». Πράγματι, έτσι είναι. Μπορούμε σήμερα να θεμελιώσουμε την Ελλάδα του μέλλοντος. Μπορούμε σήμερα να οραματιστούμε την Ελλάδα ύστερα από 10 χρόνια. Σήμερα ματώνουμε. Παίρνουμε μέτρα δύσκολα, επώδυνα. Πραγματοποιούμε αλλαγές, που έπρεπε να είχαν γίνει χρόνια πριν.
Πιστεύω σ ’αυτή την προσπάθεια. Πιστεύω σε αυτόν τον αγώνα, όσο δύσκολος κι αν είναι.
Στηρίζω και υπερψηφίζω τον Προϋπολογισμό, γιατί πιστεύω πως βάζει τα θεμέλια για μια καλύτερη Ελλάδα.
Σας ευχαριστώ.
