Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός
Βορειοδυτικά του Ληξουρίου, σε μικρή απόσταση από την πόλη, κάτω από την περιοχή της Κολώνας, μέσα στο κάμπο στα Βαρειά, βρίσκεται η παλαιά Ιερά Μονή της Υπαπαντής του Κυρίου, ιδιοκτησία της οικογένειας Αναστασίου Κολαΐτη.
Ήταν τρεις το απόγευμα, παραμονής της εορτής της Υπαπαντής του Κυρίου και ο κόσμος όλο και πλήθαινε στον αύλειο χώρο της μονής. Εικόνες υπέροχες, να βλέπεις τους πιστούς να φέρνουν μέσα σε πλεκτές κανίστρες τις αρτοκλασίες και τις σκουτέλες με τα σπερνά, που προορισμό είχαν τη μεγάλη μαγκάδα που βρισκόταν λίγο πιο κάτω από το θρόνο της Παναγίας, για να γίνει η ευλόγηση αυτών των αγαθών. Κατά τις τρεις, οι ψαλτάδες και οι ιερείς ανέλαβαν τα καθήκοντά τους.
Οι ιερείς: π. Διονύσιος Δρακονταειδής, π. Γεώργιος Διονυσάτος, π. Χαράλαμπος Μαρκέτος, π. Γεράσιμος Σφαέλος π. Νικόλαος Θεοφιλάτος μαζί με ψαλτάδες του Ληξουριού πραγματοποίησαν τον εορταστικό εσπερινό της εορτής της Υπαπαντής του Κυρίου. Και οι δυο πλευρές, ιερείς και ψάλτες, έψαλλαν υπέροχα, με εκκλησιαστικά παλιά κεφαλλονίτικα ιδιώματα. Αρκετές φορές υψώθηκαν, «χωρίς γρέζια» οι ψαλτικές φωνές με τέχνη, δίνοντας έναν ιδιαίτερο τόνο στον εσπερινό.
Οι ιδιοκτήτες της Μονής, τα μέλη της οικογένειας Αναστασίου Κολαΐτη, είχαν φροντίσει την κάθε λεπτομέρεια. Τόσο η καθαριότητα του χώρου, όσο και ο καλός στολισμός, με λουλούδια και σημαίες, εσωτερικά και εξωτερικά, τόνιζαν τη θρησκευτική ατμόσφαιρα σε αυτό το πανηγύρι, που με πολλή ευλάβεια και πίστη τιμούν οι Ληξουριώτες.
Ο ιερέας Διονύσιος Δρακονταειδής, αναφέρθηκε στο ιστορικό της Υπαπαντής του Κυρίου, εξηγώντας την κάθε λεπτομέρεια αυτής της Θεομητορικής Εορτής.
Τη συνέδεσε με το σήμερα, δίνοντας ξεκάθαρα τα θρησκευτικά διδάγματα και τα μηνύματα που απορρέουν από αυτήν τη θρησκευτική εορτή και τόνισε την αναγκαιότητα της προσοχής και της ετοιμότητας, για κάθε πράγμα που συμβαίνει σε τούτα τα δύσκολα χρόνια που διαβαίνουμε.
Καθώς, όλα γίνονταν τόσο κατανυκτικά, στο μυαλό μου ήλθε η φράση, που λέει ο λαός για αυτήν τη γιορταστική ημέρα, πως, «όταν δεν βρέχει την ημέρα αυτής της εορτής, το δανείζεται το νερό η κυρά η Παπαντή». Πήγα στην πόρτα του ναού, κοίταξα έξω τον ουρανό και είδα λίγα σύννεφα. Ησύχασα, πως την άλλη μέρα που είναι η εορτή, ο καιρός θα κρατήσει για το πανηγύρι, αλλά το απόγευμα θα ξεσπάσει η καταιγίδα.
Και του χρόνου κυρά Παπαντή μου, και φέρε καμιά στάλα νερό, γιατί αυτό είναι το χρυσάφι του ουρανού που πέφτει στη γη....αυτό ψιθύρισα, μετά την απόλυση βγαίνοντας από την εκκλησιά και πήρα το δρόμο της επιστροφής για το σπίτι μου. Χρόνια Πολλά και Καλά.
