Δεν θα επιθυμούσα να αναπτύξω, στην φάση αυτή, την θέση μου για τον τρόπο με τον οποίο επεβλήθη ετσιθελικά σε όλους εμάς τους δημότες το νέο έμβλημα του Δήμου Κεφαλλονιάς (με δυο «λ» ως σωστά ελήφθη από την Ακαδημία Αθηνών). Δεν επιχειρώ υποτίμηση, αλλά διαπιστώνω πως η αυθεντικότητα είναι προσόν της πλειοψηφίας του νέου Δημοτικού μας Συμβουλίου.
Το κάθε λογής έμβλημα, και ως εκ τούτου και το έμβλημα του Δήμου μας, πρέπει να αποτελεί πληροφοριακή τροφοδότηση, δίαυλο διαβίβασης διαχρονικής πορείας και να είναι απόλυτα λιτό για να μπορεί να μετατρέπεται σε «μνημικό ίχνος» απόλυτα ταυτισμένο με την θεματική που εκπροσωπεί. H παράσταση που θα πρέπει να απεικονίζεται στο έμβλημα της Κεφαλλονιάς οφείλει να εκφράζει την ταυτότητα του νησιού μας, να προωθεί τον βασικό άξονα της ανάπτυξής του και φυσικά να εκπέμπει δημιουργία. Θεωρώ πως, φυσικός, πολιτιστικός, οικονομικός, κοινωνικός αλλά και πολιτικός παράγων που επέδρασε διαχρονικά στην ανάπτυξη της Κεφαλλονιάς είναι μόνον ένας: η θάλασσα που την περιτριγυρίζει. Την ανάπτυξή μας την οφείλουμε στην ναυτιλία –από το Αίνειο ελατόξυλο των οδυσσειακών επών, μέχρι τα σύγχρονα δορυφορικώς πλοηγούμενα πλοία μας-.
Κλείνοντας προσθέτω πως το νησί μας διαθέτει πλούτο πνευματικών ανθρώπων και ανθρώπων της τέχνης που, εμπνευσμένοι από την Κεφαλλονιά μας, «γεννούν» αστείρευτα ιδέες δεμένες με αυτήν. Τιμώντας τους, και τιμώντας την ιστορία μας και το νησί μας οφείλαμε να τους καλέσουμε και να αποδεχθούμε την δημιουργία τους. Δεν είχαμε κανένα δικαίωμα να τους παρακάμψουμε, ούτε ως προσωπικότητες, αλλά ούτε και ως προσφορά.
Αργοστόλι, 3 Φεβρουαρίου 2011
Ευρυδίκη Λειβαδά
