Του Άγη Βερούτη
Η κοινωνία πλησιάζει στα όρια της αντοχής και της ανοχής της. Τα τελευταία χρόνια βάλλεται από αποκαλύψεις χρόνιας ανικανότητος, ιδιοτέλειας και διαφθοράς των εκλεγμένων διαχειριστών της. Αν η χώρα ήταν νομικό πρόσωπο (εταιρεία) θα είχε υποχρέωση απέναντι στους ιδιοκτήτες της (τους Πολίτες δηλαδή) να κινηθεί δικαστικά εναντίον των διαχειριστών της, για τη διακυβέρνηση των τελευταίων 35 ετών.
Ας δούμε επιγραμματικά γιατί βγαίνει αυτό το συμπέρασμα, κοιτώντας κάποιες από τις εξελίξεις μόνο των τελευταίων δύο ετών και κάτι.
Στο τέλος του 2008 η κυβέρνηση Καραμανλή δήλωνε πως η στιβαρή ελληνική οικονομία δεν είχε να φοβάται από την παγκόσμια οικονομική κρίση, ενώ στα γεγονότα του Δεκέμβρη επικρατούν εκτεταμένες διαδηλώσεις μετά τη δολοφονία ενός 15άχρονου αγοριού από την Αστυνομία. Επιχειρείται παραπλάνηση της κοινής γνώμης ότι ο 15άχρονος ήταν μέλος αντιεξουσιατικής συμμορίας, που τελικά αποτυγχάνει. Το κύμα παρανόμων μεταναστών γιγαντώνεται απειλώντας να εκτοπίσει τους Έλληνες από το κέντρο της Αθήνας, και το καταφέρνει χάρη στην αδιαφορία της Πολιτείας για την τύχη των εκτοπιζόμενων Ελλήνων.
Με την αλλαγή του υπουργού Οικονομίας επιχειρείται να συγκρατηθεί η συρρίκνωση των εσόδων λόγω του ξεδοντιάσματος του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, ενώ το κυβερνών κόμμα προσλαμβάνει αθρόα ψηφοφόρους στο δημόσιο με σκοπό να προκηρύξει εκλογές, αντί να βάλει μπροστά μέτρα που θα συμμάζευαν τις σπατάλες στο δημόσιο.
Το καλοκαίρι του ’09 και ενώ το έλλειμμα έχει εκτιναχθεί, η κυβέρνηση με νεώτερη από διετή εντολή του λαού, ξαναπροκηρύσσει εκλογές παραπλανώντας τον ελληνικό λαό για το μέγεθος του τρέχοντος ελλείμματος. Το κυβερνών κόμμα παρουσιάζει προεκλογικό πρόγραμμα σκληρής λιτότητας, χωρίς όμως να έχει ενημερώσει το εκλογικό σώμα για την αναγκαιότητά του. Χάνει συντριπτικά όπως σκόπευε, και αποσύρεται στο παρασκήνιο. Από δηλώσεις του Γερμανού υπουργού οικονομικών η αντιπολίτευση ήταν ενήμερη (το πραγματικό έλλειμμα προκύπτει και από το έλλειμμα εξωτερικών πληρωμών που δημοσιεύει με ακρίβεια η Τράπεζα της Ελλάδος). Όμως επιλέγει και παραπλανά το εκλογικό σώμα με το σλόγκαν «Λεφτά υπάρχουν», τάζοντας «τα πάντα όλα» σε όλους, και κερδίζει τις εκλογές του Οκτωβρίου του ‘09.
Η νέα κυβέρνηση πρέπει τώρα να κάνει στροφή 180 μοιρών, και εντός διμήνου, με την έναρξη του 2010, ξεκινάει να διαδίδει στην υφήλιο ότι η Ελλάδα είναι «Τιτανικός», έχοντας ξοδέψει όσα περισσότερα μπορούσε στο πρώτο της δίμηνο για να βαρύνει το 2009 ελαφραίνοντας το 2010. Ταυτόχρονα για λόγους που δεν έχουν εξηγηθεί επαρκώς ακόμη, διευκολύνει την υποτιμητική κερδοσκοπία αυξάνοντας το Τ3 (τριήμερο) υποχρέωσης παράδοσης Ελληνικών Κρατικών Ομολόγων, σε Τ10 (δεκαήμερο) που επιτρέπει στα spread και τα CDS να αφηνιάσουν.
Παριστάνει ότι απειλεί την Ε.Ε. να φέρει το ΔΝΤ εντός των πυλών αν δεν βοηθήσουν οι Ευρωπαίοι, ενώ τελικά αποδεικνύεται ότι η Γερμανία είναι που επιβάλλει την εμπλοκή του. Ο ελληνικός λαός κρατιέται στο σκοτάδι, ενώ η κρατική σπατάλη στους εξοπλισμούς, την υγεία, την τοπική αυτοδιοίκηση και τις μεταφορές, καθώς και οι προσλήψεις υμετέρων οργιάζουν ανενόχλητες. Παραγγέλνουμε τότε και γαλλικές φρεγάτες αξίας 2,5 δισ. ευρώ.
Ως το Μάιο του ’10 είναι ξεκάθαρο ότι οι αγορές έχουν πιστέψει την καταστροφολογία της κυβέρνησης, και αρνούνται να μας δανείσουν για να συνεχίσουμε την ασύστολη σπατάλη πόρων συντήρησης μιας τερατώδους μεγέθους κρατικής γραφειοκρατίας.
Η τρόικα έρχεται στην Ελλάδα και μετατρέπει το ένα τρίτο του κρατικού δανεισμού χωρίς πάγιες εγγυήσεις (καταναλωτικό δάνειο) σε εγγυημένο (στεγαστικό δάνειο). Αυτό σημαίνει ότι για να μπορέσουμε να πάρουμε παράταση χρόνου για τη μείωση του γιγάντιου δημοσίου τομέα, κινδυνεύουμε να χάσουμε τη δημόσια περιουσία (το σπίτι) που ανήκει στους Πολίτες και όχι στους δημοσίους υπαλλήλους. Ταυτόχρονα απεμπολούμε τη δυνατότητα να επαναδιαπραγματευτούμε ένα κούρεμα ή παράταση με τους δανειστές μας που έχουν ομόλογα χωρίς εγγύηση. Φυσικά, και αυτό αποκρύπτεται ως πιθανότητα αρχικά εμφανίζοντας το ΔΝΤ ως μονόδρομο.
Όταν αναδεικνύεται ο Σαμαράς νέος αρχηγός της αντιπολίτευσης, στην Έκθεση της Θεσσαλονίκης υποστηρίζει ότι θα μπορούσε να εξαλείψει το έλλειμμα σε 18 μήνες, αξιοποιώντας την «τεράστια» δημόσια περιουσία της Ελλάδας, που υπολογίζει σε 300-400 δισ. ευρώ! Αυτό που δεν μας λέει είναι αν αυτό το ποσόν είναι σε αποτίμηση 1999, 2010, ή 2100! Δεν μας λέει αν σε αυτό περιλαμβάνει την αξία των μνημείων μας, των γλυπτών του Παρθενώνα που έκλεψε ο Έλγιν, ή την πώληση κατοικημένων νησιών μαζί με τους κατοίκους! Ο Πρωθυπουργός συνεχίζει τη φλώμπα λέγοντας σε ολόκληρο τον κόσμο ότι το ελληνικό κράτος διαθέτει περιουσιακά στοιχεία αξίας 300 δισ. ευρώ. Το θέμα των ορυκτών αποθεμάτων βγαίνει στη δημοσιότητα με αποτιμήσεις κοιτασμάτων βασισμένες κανείς δεν ξέρει σε τι, και ταυτόχρονα ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης αναμοχλεύει το συλλογικό ενοχικό λέγοντας ότι «Μαζί τα φάγαμε» εννοώντας κάποιους «μαζί» που συνέφαγαν μαζί του. Το μόνο σίγουρο από τη δήλωση είναι ότι περιλαμβάνει τον εαυτό του και τους συντρόφους του στο «μαζί».
Ενώ ο λαός άγεται σαν τον άσωτο υιό που επέστρεψε στην πλούσια πατρική περιουσία αφού πρώτα ξόδεψε σε ασωτίες το μερτικό του, καλλιεργείται η εντύπωση πως στο κελάρι μας είναι θαμμένο ένα σεντούκι λίρες, που μόλις το ξεθάψουμε θα ξαναγίνουμε αρκετά πλούσιοι για να συνεχίσουμε τις κραιπάλες, και να ξεπληρώσουμε και τους κακούς τοκογλύφους.
Μ΄ αυτά και με άλλα πέρασε ενάμισι χρόνος διακυβέρνησης Παπανδρέου, ενώ οι 13.500 δημόσιοι οργανισμοί συνεχίζουν ανέπαφοι τη λεηλασία του δημοσίου πλούτου, εξαιρουμένης της ΑΓΡΟΓΗ. Ο ίδιος αριθμός δημοσίων υπαλλήλων που είχαμε στις «σπάταλες» μέρες συνεχίζει, με μικρές αποκλίσεις στη μισθοδοσία που αντιπαρέρχονται με εικονικές υπερωρίες. Το ίδιο κόστος προμηθειών, ο ίδιος αριθμός των 60.000 νεκρών συνταξιούχων, κανείς δεν ξέρει πόσων ψευδοαναπήρων συνταξιούχων, και των ανέγγιχτων υπαλλήλων της βουλής που εργάζονται εκ περιτροπής διότι δεν χωράνε να πάνε όλοι μαζί στη δουλειά τους κάθε μέρα, αλλά όμως πληρώνονται στο ακέραιο.
Στο ίδιο διάστημα οι φόροι πολλαπλασιάζονται, και αντί να σταματήσει η σπατάλη γίνεται αφαίμαξη στα φορολογικά υποζύγια. Το Βατοπέδι κουκουλώνεται, η Siemens το ίδιο. Κανείς δεν έκαμε τίποτε κακό. Μιλάνε σε ηλίθιους Το ξέρουν καλά το κόλπο. Με το που βγαίνει το πόρισμα εμφανίζονται από το πουθενά 300 κακομοίρηδες και όλα τα μέσα μιλάνε για το άσυλο και τους μετανάστες. Λες και δεν ζουν ανάμεσά μας όπως λέει γνωστή τηλεοπτική περσόνα. Μαζί με όλα οι συντεχνίες με τα συνδικάτα υπεραμύνονται των κακώς κεκτημένων, του δικαιώματος να αμείβονται απόφοιτοι δημοτικού με μισθούς πολλαπλάσιους των δικαστών και των πανεπιστημιακών.
Την ίδια στιγμή κοντά δέκα εκατομμύρια Έλληνες εκτός δημοσίου υποφέρουν, απολύονται, κλείνουν τα μαγαζιά τους, πεινάνε. Το ρούφηγμα όλης της ρευστότητας της αγοράς από το κράτος συνεχίζεται χωρίς να μειώνεται η γραφειοκρατία που πνίγει την ιδιωτική πρωτοβουλία. Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου.
Βγαίνει την Παρασκευή που πέρασε λοιπόν η τρόικα και λέει: «Αφού είστε τόσο πλούσιοι, και έχετε 300 δισ. ευρώ περιουσία, ας πουλήσετε τα 50 δισ. ευρώ για να σωθείτε να μη μας χρειάζεστε εμάς. Έτσι κι αλλιώς τη σπατάλη και τη ρεμούλα δεν την κόβετε με τίποτα όπως δείχνουν τα πράγματα σχεδόν ένα χρόνο τώρα».
Έχει κάποια λογική αυτό, αν βέβαια υπάρχουν τόσα πολλά περιουσιακά εκμεταλλεύσιμα (δεν υπάρχουν). Ίσως αν πουλούσαμε και τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας για γιουσουφάκια να τα μαζεύαμε, αλλά εγώ πάντως δεν ψήνομαι!
Βγήκαμε στα παράθυρα και φωνάζουμε προσβεβλημένοι. Λες και θα κοροϊδέψουμε κανέναν άλλον εκτός από τα γνωστά εύπιστα κορόιδα.
Είναι να μη πάθεις νευρική κρίση;
* Ο Άγης Βερούτης είναι επιχειρηματίας, Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στις ΗΠΑ όπου και εργάστηκε σχεδόν είκοσι χρόνια
Πηγή:www.capital.gr
