ΕΝΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ ΕΝΑΕΡΙΤΕΣ
Εναερίτες - Γεράματα επάνω στους στύλους
Η διακοπή των προσλήψεων «φορτώνει» το επάγγελμα σε εργάτες προχωρημένης ηλικίας
Ένας εναερίτης, που εργάζεται στον τομέα της Διανομής επί τω έργω. ( φωτό Κ. Λακαφώσης)
2 φωτογραφίες
Αθήνα
Η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού έχει και αυτή τους δικούς της ήρωες. Δεν ανήκουν στο στερεότυπο που κυριαρχεί _ σωστά ή λανθασμένα _ για τους δημοσίους υπαλλήλους. Πρόκειται για τους τεχνικούς της, εναερίτες αλλά και άλλες ειδικότητες, που ανεβαίνουν σε στύλους ή κατεβαίνουν σε υπόγεια προκειμένου να επιδιορθώσουν οποιαδήποτε βλάβη προκύψει στο δίκτυό της.
Τα ατυχήματα συχνά και κάποιες φορές μοιραία. Υπήρξαν χρονιές όπως το 2008 που οι θάνατοι τεχνικών της ΔΕΗ προσέγγισαν διψήφιο αριθμό, ενώ τα μη θανατηφόρα ατυχήματα υπολογίζονται σε 300 ανά έτος. Η Ένωση των Τεχνικών της ΔΕΗ (ΕΤΕ-ΔΕΗ) τίμησε τα θύματά της σε επιμνημόσυνη δέηση που έγινε στις σχολές της στην Άνοιξη. Σχεδόν όλοι οι παρευρισκόμενοι έχουν χάσει κάποιον συνάδελφο με τον οποίο είχαν φιλική σχέση. «Ευτυχώς το 2010 ήταν μια χρονιά χωρίς καθόλου θανατηφόρα ατυχήματα» λέει στο «Βήμα» ο κ. Σπύρος Παπαδήμος, εκπαιδευτής εναεριτών από το 1997. «Στόχος της εκπαίδευσης είναι να ελαχιστοποιήσει τον οποιονδήποτε κίνδυνο» προσθέτει.
Μεγάλος μέσος όρος ηλικίας
Από το 1993 ως σήμερα η ΔΕΗ δεν είχε προβεί σε προσλήψεις τεχνικού προσωπικού. Τεχνικοί συνταξιοδοτούνται αλλά δεν αντικαθίστανται. Το αποτέλεσμα είναι ο μέσος όρος ηλικίας στους τεχνικούς Τ4/Α, όπως λέγονται οι εναερίτες στην υπηρεσιακή «αργκό», να φτάνει τα 48 έτη!
«Είναι σκληρή και βαριά δουλειά. Δεν είναι μόνο ότι δουλεύουμε σε ύψος. Είναι και τα βάρη που πρέπει να χειριστούμε και οι σύνθετες εργασίες» λέει ο κ. Γεράσιμος Μίγκας, ο οποίος το 1986 ανέβηκε για πρώτη φορά σε στύλο της ΔΕΗ και ακόμη δεν έχει σταματήσει. «Οι πιο πολλοί συνάδελφοι έχουν προβλήματα στη μέση» συμπληρώνει.
Πριν από λίγους μήνες προσελήφθησαν με καθυστέρηση τεσσάρων ετών οι επιτυχόντες του διαγωνισμού της ΔΕΗ. Αυτή την εποχή περνούν τη διαδικασία της εκπαίδευσης και ετοιμάζονται σε λίγο καιρό να … αναρριχηθούν στους στύλους.
Μεγαλύτερη ασφάλεια από ό,τι στο παρελθόν
«Η εκπαίδευση ήταν πάντοτε πολύ καλή, πιο παλιά μάλιστα διαρκούσε περισσότερο χρόνο. Τα τελευταία χρόνια όμως έχουν εξελιχθεί σημαντικά τα υλικά. Χρησιμοποιούμε ζώνες, ανακόπτες και αναρριχητικό εξοπλισμό πολύ καλύτερο από ό,τι παλιά» σχολιάζει ο κ. Πασχάλης Τσιαούσης, εναερίτης εδώ και 25 χρόνια.
Όσο και αν εξελιχθεί η τεχνολογία, όμως, ο εναερίτης θα παραμένει ένα επάγγελμα όπου ο ανθρώπινος παράγοντας είναι το Α και το Ω. «Το αντικείμενο της ΔΕΗ είναι μοναδικό. Μπορεί να βγάλεις τη σχολή ηλεκτρολόγου αλλά να μην ξέρεις να χρησιμοποιήσεις τον εξειδικευμένο εξοπλισμό που έχουμε εδώ» λέει ο κ. Κώστας Καλογερόπουλος, εκπαιδευτής εδώ και 15 χρόνια στις σχολές της ΔΕΗ. «Το ρεύμα είναι ένας μεγάλος και ύπουλος κίνδυνος. Μπορεί να υπάρχουν μέτρα ασφαλείας παντού, η χαλάρωση όμως και η παράκαμψη της ορθής διαδικασίας μπορεί να αποδειχθούν μοιραίες».
Η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού έχει και αυτή τους δικούς της ήρωες. Δεν ανήκουν στο στερεότυπο που κυριαρχεί _ σωστά ή λανθασμένα _ για τους δημοσίους υπαλλήλους. Πρόκειται για τους τεχνικούς της, εναερίτες αλλά και άλλες ειδικότητες, που ανεβαίνουν σε στύλους ή κατεβαίνουν σε υπόγεια προκειμένου να επιδιορθώσουν οποιαδήποτε βλάβη προκύψει στο δίκτυό της.
Τα ατυχήματα συχνά και κάποιες φορές μοιραία. Υπήρξαν χρονιές όπως το 2008 που οι θάνατοι τεχνικών της ΔΕΗ προσέγγισαν διψήφιο αριθμό, ενώ τα μη θανατηφόρα ατυχήματα υπολογίζονται σε 300 ανά έτος. Η Ένωση των Τεχνικών της ΔΕΗ (ΕΤΕ-ΔΕΗ) τίμησε τα θύματά της σε επιμνημόσυνη δέηση που έγινε στις σχολές της στην Άνοιξη. Σχεδόν όλοι οι παρευρισκόμενοι έχουν χάσει κάποιον συνάδελφο με τον οποίο είχαν φιλική σχέση. «Ευτυχώς το 2010 ήταν μια χρονιά χωρίς καθόλου θανατηφόρα ατυχήματα» λέει στο «Βήμα» ο κ. Σπύρος Παπαδήμος, εκπαιδευτής εναεριτών από το 1997. «Στόχος της εκπαίδευσης είναι να ελαχιστοποιήσει τον οποιονδήποτε κίνδυνο» προσθέτει.
Μεγάλος μέσος όρος ηλικίας
Από το 1993 ως σήμερα η ΔΕΗ δεν είχε προβεί σε προσλήψεις τεχνικού προσωπικού. Τεχνικοί συνταξιοδοτούνται αλλά δεν αντικαθίστανται. Το αποτέλεσμα είναι ο μέσος όρος ηλικίας στους τεχνικούς Τ4/Α, όπως λέγονται οι εναερίτες στην υπηρεσιακή «αργκό», να φτάνει τα 48 έτη!
«Είναι σκληρή και βαριά δουλειά. Δεν είναι μόνο ότι δουλεύουμε σε ύψος. Είναι και τα βάρη που πρέπει να χειριστούμε και οι σύνθετες εργασίες» λέει ο κ. Γεράσιμος Μίγκας, ο οποίος το 1986 ανέβηκε για πρώτη φορά σε στύλο της ΔΕΗ και ακόμη δεν έχει σταματήσει. «Οι πιο πολλοί συνάδελφοι έχουν προβλήματα στη μέση» συμπληρώνει.
Πριν από λίγους μήνες προσελήφθησαν με καθυστέρηση τεσσάρων ετών οι επιτυχόντες του διαγωνισμού της ΔΕΗ. Αυτή την εποχή περνούν τη διαδικασία της εκπαίδευσης και ετοιμάζονται σε λίγο καιρό να … αναρριχηθούν στους στύλους.
Μεγαλύτερη ασφάλεια από ό,τι στο παρελθόν
«Η εκπαίδευση ήταν πάντοτε πολύ καλή, πιο παλιά μάλιστα διαρκούσε περισσότερο χρόνο. Τα τελευταία χρόνια όμως έχουν εξελιχθεί σημαντικά τα υλικά. Χρησιμοποιούμε ζώνες, ανακόπτες και αναρριχητικό εξοπλισμό πολύ καλύτερο από ό,τι παλιά» σχολιάζει ο κ. Πασχάλης Τσιαούσης, εναερίτης εδώ και 25 χρόνια.
Όσο και αν εξελιχθεί η τεχνολογία, όμως, ο εναερίτης θα παραμένει ένα επάγγελμα όπου ο ανθρώπινος παράγοντας είναι το Α και το Ω. «Το αντικείμενο της ΔΕΗ είναι μοναδικό. Μπορεί να βγάλεις τη σχολή ηλεκτρολόγου αλλά να μην ξέρεις να χρησιμοποιήσεις τον εξειδικευμένο εξοπλισμό που έχουμε εδώ» λέει ο κ. Κώστας Καλογερόπουλος, εκπαιδευτής εδώ και 15 χρόνια στις σχολές της ΔΕΗ. «Το ρεύμα είναι ένας μεγάλος και ύπουλος κίνδυνος. Μπορεί να υπάρχουν μέτρα ασφαλείας παντού, η χαλάρωση όμως και η παράκαμψη της ορθής διαδικασίας μπορεί να αποδειχθούν μοιραίες».
