Γρηγόρης Καγγελάρης «Ο Σπούτνικ ταξιδεύει ακόμα»
Το μυθιστόρημα του Γρηγόρη Καγγελάρη που κυκλοφόρησε από τους «Μοντέρνους Καιρούς» και επιμελήθηκε ο Δημοσθένης Κερασίδης γράφτηκε από τον Νοέμβριο του 2005 έως τα τέλη του 2010. Στο έργο συνυφαίνονται μνήμες του χθες και αγωνίες του σήμερα, σε δύο παράλληλα οδοιπορικά που ο αναγνώστης καλείται να συνδέσει. Οι σελίδες του θέλουν να φωτίσουν τη διαδρομή και να θέσουν το μεγάλο ζήτημα του χρόνου, την πυκνότητά του που ορίζεται από την εποχή και τη στάση του καθενός. Να μετρήσουν το τι χάσαμε κι αν έχουμε κάτι ίσως κερδίσει. Η έφηβη, φτωχή, και υπόδουλη Αθήνα του 1967 που ονειρεύεται αναμετριέται με την ώριμη πρωτεύουσα του καινούργιου αιώνα που μέσα από την παρακμή της εγκυμονεί την αναπόφευκτη ανατροπή.
«…η Υμηττού είναι ακόμη χώμα, ασφαλτοστρώθηκε περίπου όταν γεννήθηκα, οι Βeatles, οι Stones και οι Animals μεσουρανούν και σουλατσάρουν στο Soho, οι γυναίκες φοράνε κοντές φούστες κι είναι αδύνατες... κι η άλλη, η Καλυψώ, εδώ στην εποχή της κρίσης ψάχνει το δικό της νόημα σε διαδρομές με μηχανή ξαποσταίνοντας στο καφενείο του θέμη ή στο club Decadence ... και οι πτσιρικάδες του τότε παίζουν ακόμη καλαθόσφαιρα... », έγραψε ο Τάκης Χαλδαίος
Κείμενο οπισθόφυλλου «Είναι μια αντίστροφη Οδύσσεια. Οι ήρωές μου δεν επιστρέφουν σε καμία Πηνελόπη. Αντίθετα, παλεύουν να αφήσουν τις εστίες και κάθε τι οικείο πίσω τους. Να βγουν σε ανοιχτό πέλαγος λαχταρούν, να αναμετρηθούν με Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες. Να μαγευτούν από την Κίρκη ονειρεύονται και στο τέλος του δρόμου να βρουν την Καλυψώ».
Δεκαετία του ’60. Μια παρέα δεκαπεντάχρονων υπερασπίζονται το χρόνο τους, που ο κόσμος των μεγάλων τον απειλεί. Ένα πέτρινο πεζούλι θα γίνει το θέατρο των ονείρων τους, και η γειτονιά το ορμητήριο των περιπλανήσεών τους καθώς όλα γύρω τους αλλάζουν με ορμή. Θα καταφέρουν απέναντι σε γονείς, σχολείο και δικτατορία να διατηρήσουν την εφηβεία τους ακέραιη αποκρούοντας τους εισβολείς; Τι ρόλο θα παίξουν το γαλλικό νουάρ και η εισβολή του βρετανικού ροκ στην Αθήνα; Για ποιον θα αφήσουν πίσω τα μαθητικά ημερολόγια; Θα μείνουν οι δεσμοί τους άρρηκτοι έως το τέλος;
Έπειτα από σαράντα χρόνια η Καλυψώ προσπαθεί να ανακτήσει το δικό της χαμένο χρόνο γράφοντας ένα μυθιστόρημα. «Το παρόν είναι μια διάσταση-φάντασμα που ζει μόνο στο παρελθόν και στο μέλλον». Τι τη συνδέει με κάποιους που η ιστορία τους χάνεται πίσω στο χρόνο; Θα καταφέρει να βρει το συγγραφέα των ημερολογίων και τι προσδοκά από τη συνάντηση αυτή; Θα είναι το γράψιμο του βιβλίου μια πανάκεια για κάθε άλγος ψυχής ή μήπως ένας καινούριος δρόμος με άγνωστο προορισμό, για έναν τόπο που υφαίνει η ελπίδα;
Ο Γρηγόρης Καγγελάρης γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Παγκράτι με καταγωγή από την Κεφαλλονιά.Σπούδασε Φυσική, Γερμανική Φιλολογία και αργότερα Μουσική. Έπαιξε φλάουτο στην Αθηναϊκή Ορχήστρα Νέων και επί χρόνια σαξόφωνο σε τζαζ μπάντα, ενώ δισκογράφησε τρεις φορές με τους «Ίρις» με τραγούδι, στίχους και μουσική.Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως εκπαιδευτικός.
Το μυθιστόρημα του Γρηγόρη Καγγελάρη που κυκλοφόρησε από τους «Μοντέρνους Καιρούς» και επιμελήθηκε ο Δημοσθένης Κερασίδης γράφτηκε από τον Νοέμβριο του 2005 έως τα τέλη του 2010. Στο έργο συνυφαίνονται μνήμες του χθες και αγωνίες του σήμερα, σε δύο παράλληλα οδοιπορικά που ο αναγνώστης καλείται να συνδέσει. Οι σελίδες του θέλουν να φωτίσουν τη διαδρομή και να θέσουν το μεγάλο ζήτημα του χρόνου, την πυκνότητά του που ορίζεται από την εποχή και τη στάση του καθενός. Να μετρήσουν το τι χάσαμε κι αν έχουμε κάτι ίσως κερδίσει. Η έφηβη, φτωχή, και υπόδουλη Αθήνα του 1967 που ονειρεύεται αναμετριέται με την ώριμη πρωτεύουσα του καινούργιου αιώνα που μέσα από την παρακμή της εγκυμονεί την αναπόφευκτη ανατροπή.
«…η Υμηττού είναι ακόμη χώμα, ασφαλτοστρώθηκε περίπου όταν γεννήθηκα, οι Βeatles, οι Stones και οι Animals μεσουρανούν και σουλατσάρουν στο Soho, οι γυναίκες φοράνε κοντές φούστες κι είναι αδύνατες... κι η άλλη, η Καλυψώ, εδώ στην εποχή της κρίσης ψάχνει το δικό της νόημα σε διαδρομές με μηχανή ξαποσταίνοντας στο καφενείο του θέμη ή στο club Decadence ... και οι πτσιρικάδες του τότε παίζουν ακόμη καλαθόσφαιρα... », έγραψε ο Τάκης Χαλδαίος
Δεκαετία του ’60. Μια παρέα δεκαπεντάχρονων υπερασπίζονται το χρόνο τους, που ο κόσμος των μεγάλων τον απειλεί. Ένα πέτρινο πεζούλι θα γίνει το θέατρο των ονείρων τους, και η γειτονιά το ορμητήριο των περιπλανήσεών τους καθώς όλα γύρω τους αλλάζουν με ορμή. Θα καταφέρουν απέναντι σε γονείς, σχολείο και δικτατορία να διατηρήσουν την εφηβεία τους ακέραιη αποκρούοντας τους εισβολείς; Τι ρόλο θα παίξουν το γαλλικό νουάρ και η εισβολή του βρετανικού ροκ στην Αθήνα; Για ποιον θα αφήσουν πίσω τα μαθητικά ημερολόγια; Θα μείνουν οι δεσμοί τους άρρηκτοι έως το τέλος;
Έπειτα από σαράντα χρόνια η Καλυψώ προσπαθεί να ανακτήσει το δικό της χαμένο χρόνο γράφοντας ένα μυθιστόρημα. «Το παρόν είναι μια διάσταση-φάντασμα που ζει μόνο στο παρελθόν και στο μέλλον». Τι τη συνδέει με κάποιους που η ιστορία τους χάνεται πίσω στο χρόνο; Θα καταφέρει να βρει το συγγραφέα των ημερολογίων και τι προσδοκά από τη συνάντηση αυτή; Θα είναι το γράψιμο του βιβλίου μια πανάκεια για κάθε άλγος ψυχής ή μήπως ένας καινούριος δρόμος με άγνωστο προορισμό, για έναν τόπο που υφαίνει η ελπίδα;
Ο Γρηγόρης Καγγελάρης γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Παγκράτι με καταγωγή από την Κεφαλλονιά.Σπούδασε Φυσική, Γερμανική Φιλολογία και αργότερα Μουσική. Έπαιξε φλάουτο στην Αθηναϊκή Ορχήστρα Νέων και επί χρόνια σαξόφωνο σε τζαζ μπάντα, ενώ δισκογράφησε τρεις φορές με τους «Ίρις» με τραγούδι, στίχους και μουσική.Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως εκπαιδευτικός.
