Ο μικρός πρωθυπουργός των Ιονίων, ο περιφερειάρχης- που πολυδιαφημίστηκε σαν νέος θεσμός- δεν μοιάζει να είναι ούτε μεγαλοκλητήρας σε μια ανεξάρτητη και πρωτοπόρα – όπως θάπρεπε- περιφερειακή αυτοδιοίκηση!! Χωρίς χρήματα, αρμοδιότητες και στελέχωση. Χωρίς να έχει για να διαχειριστεί κονδύλια αλλά το χειρότερο, χωρίς τόλμη και χωρίς διεκδικητικούς στόχους!!! Ίσως, να βάζει υπογραφές στα υπηρεσιακά έγγραφα. Αυτό όμως δεν είναι αυτοδιοίκηση αλλά μια θνήσκουσα διαχειριστική συντήρηση τρόπος που έχει καταδικαστεί και έχει ξεπεραστεί ήδη από το 1982!! Από την μέχρι τώρα πορεία της περιφερειακής αυτοδιοίκησης, διαβάζω ότι οι πολύωρες συνεδριάσεις του συμβουλίου ΔΕΝ αποφέρουν αποτέλεσμα (ούτε καν για μια σημαντική απόφαση σταθμό στον θεσμό , αυτή του κανονισμού λειτουργίας του Π.Σ.)..που θα κάνει τομές στην κοινωνία των Επτανήσων αλλά ψηφίσματα και διοικητικές εκλογές επιτροπών. Σε μια εποχή που η αυτοδιοίκηση θα έπρεπε-νομίζω- να είναι το ανάχωμα της κρατικής μιζέριας και το βέλος της περιφερειακής μας ανάπτυξης σε όλα τα μέτωπα: Και στον πολιτισμό και στον τουρισμό και στους θεσμούς και στη διαφάνεια και στο όραμα και στην συγκοινωνία και στην προοπτική και βέβαια στη συνοχή, βασικό- για μένα- ζήτημα.
Καταθέτω τη θέση μου ευθαρσώς, έγκαιρα και ζητώ έργα για να διαψευστώ.
Γιατί θέλω τα Επτάνησα με δομή αυτοδιοίκησης, ισχυρά, φάρο αισιοδοξίας και ανάπτυξης, πρωτοπόρα στον πολιτισμό και τον τουρισμό, δυνατά για το μέλλον και ακλόνητη ενιαία δυτική πύλη της χώρας μου στη μεσσόγειο.
Δεν μπορώ να τα βλέπω χαλαρά, αντίγραφα άλλων περιφερειών, συμβιβασμένα σε όσα μας δίνουν, αδύναμα και κουρασμένα να αντιδράσουν, αποκομμένα από το Ευρωπαϊκό νησιωτικό γίγνεσθαι, έξω από πρωτοβουλίες, με ανεργία στα ύψη, εφήμερες ευκαιριακές συνθήκες χωρίς συνέχεια και γεμάτα φόρτο καθημερινότητας σε επίπεδο μιας συνομοσπονδίας των επτά (7) δήμων και των επικαλυπτόμενων θεμάτων και προβλημάτων.
Κάποιοι-όχι όλοι-αλλά οι εκλεγμένοι να κυβερνήσουν στο πρώτο της ταξίδι αυτή την περιφέρεια έχουν ευθύνες και πρέπει άμεσα να τις αναλάβουν για την ιστορία της Επτανήσου αλλά και το κύρος του ίδιου του θεσμού
Τα Επτάνησα μπορούν να ξαναδείξουν στον Ελληνικό χώρο τον δρόμο της πρωτοπόρας αυτοδιοίκησης των περιφερειών, την καινοτομία σε επίπεδο νησιωτικών πολιτικών, σε όλα και πολλά που μας ενώνουν και μας κάνουν διαφορετικούς για τον πολιτισμό μας και σε πηγή αυτοδιαχειριζόμενης τουριστικής ανάπτυξης, μακριά από το κόστος της ατυχούς-τουλάχιστον-πορείας και συγκυρίας που ζούμε αυτά τα χρόνια.
Μπορούμε όλα αυτά με γνώση, με συναίσθημα , με τόλμη, με σκέψη και με δράση, άμεσα, τώρα..
Γιατί οι κοινωνίες πάνε πολύ πιο μπροστά από τις κυβερνήσεις και τα αυτοδιοικητικά σχήματα και το δείχνουν καθημερινά πλέον εδώ κοντά, πολύ κοντά μας…
Παναγιώτης Σκληρός
