“Ούτις γ' εμοί όνομα”.
Κανένας είναι το όνομα μου, είπε ο Οδυσσέας στον Πολύφημο.
Κι εκείνος ,ο ανόητος, το χάψε.
¨Οπως εμείς πρέπει να χάψουμε ότι η (ΕΔΕΛ),ηΕπιτροπήΔημοσιονομικού Ελέγχου, η οποία υπάγεται στο Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών(Γενικό Λογιστήριο του Κράτους) και έχει συσταθεί με σκοπό την διενέργεια ελέγχων Διαχειριστικών Αρχών, της Αρχής Πληρωμής των τελικών δικαιούχων πράξεων, ακολουθώντας τα ελεγκτικά πρότυπα: INTOSAI, ΙSA και τα Ελληνικά ελεγκτικά πρότυπα της Επιτροπής Λογιστικής Τυποποίησης και Ελέγχων(αριθμ απόφασης ΕΛΤΕ 483,ΦΕΚ 1589/22-10-2004), ξανά “αποφάσισε” την απένταξη του “Βιολογικού της Σκάλας”.
Πρέπει να χάψουμε, ότι ξανά “αποφάσισε” και μάλιστα οριστικά, που σημαίνει και αμετάκλητα, την απένταξη του έργου ,όταν οι Ελεγκτικές δραστηριότητες της (ΕΔΕΛ), περιλαμβάνουν:
*Στρατηγική Ελέγχου,
*Εγχειρίδιο Ελέγχου,
*Προγραμματισμός των Ελέγχων, Διενέργεια των Ελέγχων και παρακολούθηση της συμμόρφωσης
*Εκθέσεις ή γνωμοδοτήσεις,
*Δηλώσεις περάτωσης
*Σχέσεις με τα Κοινοτικά ¨Όργανα
και οι συστάσεις που διατυπώνονται από την ΕΔΕΛ στις εκθέσεις οριστικών αποτελεσμάτων απλώς παρακολουθούνται μέχρι την οριστική συμμόρφωση των φορέων σ' αυτές και
στην περίπτωση δε, μη συμμόρφωσης, η ΕΔΕΛ, είναι αρμόδια για τη λήψη διορθωτικών και μόνον μέτρων και έχει την ευθύνη κοινοποίησης στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης, την (ΟΛΑΦ), των παρατυπιών που προκύπτουν από τους ελέγχους!
Υπάρχει όντως, μια ποικιλία ενδιαφερόντων και προβληματισμών που προβάλλονται στην αντιφατική στάση της ΕΔΕΛ απέναντι σ αυτή την εξέλιξη.
Για παράδειγμα, φαίνεται ότι παίζει καθοριστικό ρόλο το “γόητρο ”της Επιτροπής Δημοσιονομικού Ελέγχου.
Π.χ, αν έπαιρνε πίσω την πρώτη αρνητική της εισήγηση, ίσως και αυτό να αποτελούσε ένα “πρώτο δεδικασμένο” εναντίον της αμεροληψίας από την οποία θα πρέπει να διακατέχονται τα μέλη της σύμφωνα με το διεθνές ελεγκτικό πρότυπο INTOSAI .
Γιατί λοιπόν να δώσουν αφορμή και να καταλήξουν ίσως-λέω ίσως-,από ελεγκτές, ελεγχόμενοι;
Γι αυτούς ήταν λιγότερο, έως καθόλου οδυνηρό, να εμμείνουν στην πρώτη εισήγηση τους- και επ ουδενί απόφαση τους- και ας πάμε στο Ελεγκτικό Συνέδριο, να μας ξανά εγκρίνει το έργο!
“Όμως ,παραμένει το ερώτημα: πως η ΕΔΕΛ υπερσκελίζει το Ελεγκτικό Συνέδριο το οποίο είχε εγκρίνει την ένταξη του έργου;
Εδώ έχουμε μια καραμπινάτη περίπτωση παράβλεψης ενός από τα τρία ανώτατα δικαστήρια της Ελλάδας.
Το Ελεγκτικό Συνέδριο ελέγχει τις δαπάνες του κράτους, του Δημοσίου, των ΟΤΑ.
Είναι ένα διφυές όργανο, που στις αρμοδιότητες του είναι επίσης ο καταλογισμός των δημοσίων υπόλογων(έλεγχος, απόδοση ευθύνης σε διαχειριστές του Δημοσίου)και έχει και αρμοδιότητες και σε ορισμένες μισθολογικές υποθέσεις δημοσίων υπαλλήλων.
Με το ρόλο της Ανώτατης Ελεγκτικής Αρχής υφίσταται από την ίδρυση του με το βασιλικό διάταγμα της 27η Σεπτεμβρίου/9ηςΟκτωβρίου του 1833 επί της Κυβέρνησης Τρικούπη στον 1ο χρόνο της διακυβέρνησης της χώρας από την Αντιβασιλεία του ¨Οθωνα και αυτό δεν είναι τυχαίο.
Και το σίγουρο είναι ότι δεν πρέπει να αφεθεί να καεί στον χυλό του ρεβανσισμού ή της όποιας πολιτικής αντιπαράθεσης το έργο αυτό.
Μπορεί ο καθένας πολιτικός σ αυτό τον τόπο, από την στιγμή που εμείς του δίνουμε την δυνατότητα να χαρασει τον δικό του δρόμο-κι ο καθένας φτάνει μέχρι όπου μπορεί(άλλος πάει στην άλλη άκρη της γης κι άλλος μέχρι έξω από τους Βαρδιάνους)-, όμως δεν θα μας κάνουν τα καλοκαίρια μας χειμώνες.
Και αν ο Παρίσης θέλει όντως να στρέψει το βλέμμα μας για την σημερινή οικονομική κατάσταση, προς τα πίσω, ας αφήσει τον Δήμο να μπει σε επιτήρηση.
Έτσι δεν θα αφήσει κανένα φεγγίτη ανοιχτό για να τον κατηγορήσει κανείς ποτέ για παράβαση καθήκοντος, αλλά και έτσι θα επωμισθούν πολιτικά και πραγματικά κάποιοι τις ευθύνες τους.
Κι ύστερα;
Ε, ύστερα, αυτός, θα κάθετεεεεε...
Εξάλλου, έχοντας ήδη “γράψει” με την επιτυχημένη φράση του: “εμένα δεν θα μου πιάσει κανένας τον κ-λο”, θα πρέπει να φροντίσει τα πνευματικά του δικαιώματα, καταθέτοντας σε πρώτη φάση την φράση του και γραπτώς ,στην Εθνική Πινακοθήκη , σε δεύτερη φάση να μπει σε στούντιο για την εγγραφή της σε δίσκο βινυλίου, σε τρίτη φάση να την βγάλει στην αγορά και στην τελική, να πάρει και πλατινένιο δίσκο.
¨Ήδη άρχισαν να “τσιμπούν “την επίμαχη λέξη κάποιοι.
Την αναπαρήγαγε δημοσίως η “άπαιχτη” Λιάνα Κανέλη στο “Καλημέρα Ελλάδα” αναφερόμενη στους “κ-λους” κάποιων βουλευτών(που απλώς τους στρώνουν στα έδρανα της Βουλής-) , εξηγώντας ότι αν χρησιμοποιούσε την λέξη” έδρα” θα ΄μπέρδευε την βουλευτική έδρα και τον πρόεδρο της έδρας, με την οπίσθια “έδρα”...
Δεν τολμώ να ρωτήσω που εδράζονται καλοί μου άνθρωποι τα όνειρα σας,
απλώς εύχομαι να μην φτάσουμε μέχρι του κ---υ τα εννιάμερα απαγγέλλοντας τα λόγια της ..”πρύμνης” και να μην επιβεβαιώσουμε τον Στρός Καν ,ότι είμαστε βουτηγμένοι μές τα σκ-τά.
Ελευθερία Κουλουριώτου Δημοσιογραφος Ε.Ρ.Κ