Ο Μαρίνος Αντύπας, με τόπο γέννησής του τα Φερεντινάτα, χωρίο στην Πύλαρο Κεφαλονιάς, παραμένει ακόμη και σήμερα σαν ένα από τα πλέον πολυσυζητημένα πρόσωπα της ελληνικής κοινωνικής ιστορίας. Και δικαιολογημένα αφού σ’ αυτόν μπορεί να πει κανείς ότι οφείλεται το ξεκίνημα του αγροτικού σοσιαλισμού.
Ο Μαρίνος Αντύπας, σύμφωνα με την πολιτική επιστήμη, ήτανε πρώτα και κύρια ένας κοινωνικός ριζοσπάστης ένας κοινωνικός αναμορφωτής, στην ιδεολογία του οποίου συμπυκνώνονταν όλες οι τάσεις του ελληνικού σοσιαλισμού του 19ου αιώνα.
Γιός μιας πολυμελούς μικροαστικής οικογένειας ο Μαρίνος Αντύπας γεννήθηκε στα 1872 στο ορεινό χωριό Φερεντινάτα Γονείς του ο Σπύρος Αντύπας, ξυλουργός το επάγγελμα και η Αγγελίνα Κλαδά.
Μετά το σχολείο στη Σάμη φεύγει για την Αθήνα όπου σπουδάζει νομικά
Κατά τη διάρκεια των σπουδών του έρχεται σε επαφή με τους κύκλους των πρώτων σοσιαλιστών και εντάσσεται στον Κεντρικό Σοσιαλιστικό Όμιλο του Σταύρου Καλλέργη.
Στα 1896 κατά τη διάρκεια της κρητικής επανάστασης μαζύ με άλλους συμφοιτητές του θα πολεμήσει στο πλευρό των Κρητικών.
Από τη Νομική Σχολή θα αποφοιτήσει το 1897 με το πτυχίο του δικηγόρου.
Το 1900 βρίσκεται στην Κεφαλονιά όπου στο Αργοστόλι εκδίδει την εφημερίδα «Ανάσταση». Μέσα από αυτή την εφημερίδα ξεκινάει τους αγώνες για αφύπνιση του λαού και ιδιαίτερα των εργατικών και αγροτικών τάξεων. Στα 1905 μέσα από την εφημερίδα του, με μια σειρά από άρθρα ζητά νόμους που να περιορίζουν τις ώρες εργασίας, τον καθορισμό ημερομισθίων και την δημιουργία ταμείου συντάξεων για τους ανίκανους προς εργασία εργάτες.Το άγαλμα του Μαρίνου Αντύπα στο τόπο της γέννησής του.
ΓΙΑΥΤΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ
Από τις πολλές δραστηριότητες του κατά την παραμονή του στην Κεφαλονιά είναι η ίδρυση του λαϊκού αναγνωστηρίου «Η Ισότης»το οποίο θα γράψει ιστορία στο Αργοστόλι εκείνης της εποχής. Κι’ ακόμη θα ιδρύσει σοσιαλιστικούς συλλόγους και ομάδες, πολιτικό κόμμα, εργατικούς συνδέσμους και θα οργανώσει λαϊκές κινητοποιήσεις, συλλαλητήρια και θα εκφωνήσει πολλές ομιλίες.
Τον ίδιο αυτό καιρό θα γνωρίσει την Βασιλικούλα Καλομοίρη, κόρη σταφιδέμπορου από την Αλεξάνδρεια και ανάμεσά τους θα γεννηθεί ένας μεγάλος έρωτας. Η Κούλα, όπως τη φώναζαν, θα φυλάξει τα γράμματα του Μαρίνου μέχρι τον θάνατό της.
Τον Οκτώβριο του 1907 θα εκφωνήσει έναν πύρινο λόγο στην πλατεία Ομονοίας ενάντια στο Παλάτι όπου θα συλληφθεί και θα δικαστεί ένα χρόνο.
Μετά την αποφυλάκισή του θα ταξιδέψει στη Ρουμανία όπου εκεί θα συναντήσει τον πλούσιο θείο του Γεώργιο Σκιαδαρέση και θα τον πείσει να αγοράσει το μεγάλο κτήμα στην Αγυιά. Εκεί ο Αντύπας διαχειρίζεται τα κτήματα και αρχίζει να εφαρμόζει τις αρχές στις οποίες επίστευε.
Με την αποχώρηση των Τούρκων από την Θεσσαλία οι αγρότες νόμισαν ότι τα βάσανά τους τέλειωναν οριστικά. Ότι η γη θα μοιραζόταν σε όλους ίσα και ότι μια νέα εποχή θα άρχιζε. Όμως παρέμειναν οι Έλληνες τσιφλικάδες και οι παρατρεχάμενοι οι οποίοι συνέχισαν να εκμεταλεύονται άγρια τους αγρότεςΑπό τις κινητοποιήσεις των αγροτών του Θεσσαλικού κάμπου.
Ο Μαρίνος Αντύπας διατρέχει τα χωριά του Θεσσαλικού κάμπου και κινητοποιεί τους αγρότες για τα δίκαιά τους Αποκορύφωμα θα είναι το συλλαλητήριο στο Λασποχώρι στις αρχές του 1907
Οι ενέργειές του προκαλούν το μίσος των τσιφλικάδων οι οποίοι προσπαθούν να τον εκμηδενίσουν.
“Φρονώ ότιο το δίκαιον είναι εκεί όπου το συμφέρον των πολλών και όχι των ολίγων. Επομένως μεταχειρίζομαι τας δυνάμεις μου υπέρ της εξαφανίσεως των τσιφλικιών και της πλήρους ανεξαρτησίας των καλλιεργητών ”έλεγε.
Οι τσιφλικάδες της Θεσσαλίας βλέποντας πως με κανένα μέσον δεν καταφέρνουν να τον κάμψουν αποφασίζουν την δολοφονία του.
Ο Μαρίνος Αντύπας προαισθανόταν το τέλος του και έλεγε στους αγρότες.
“Εμένα θα με σκοτώσουν. Μα όπου κι’ αν με βρει το κακό να έρθετε να με πάρετε Θέλω και νεκρός να είμαι ανάμεσά σας”
Στις δέκα του Μάρτη του 1907 ο αθηναϊκός τύπος εδημοσίευσε μιαν είδηση η οποία συγκλόνισε τα λαϊκά στρώματα της φτωχής αγροτιάς και τους κύκλους των διανοουμένων σε όλη τη χώρα. "Χθες την νύκτα εις το χωρίον Πυργετός της Ραψάνης ο γνωστός δικηγόρος Μαρίνος Αντύπας εφονεύθει υπό του επιστάτου του εταίρου συνιδιοκτήτη κ। Μεταξά ονόματι Ιωάννου Κυριακού, Ο φόνος διεπράχθη εντός του κονακίου"
Το βράδυ της 8ης Μαρτίου του 1907 στον Πυργετό της Λάρισας ο Μαρίνος Αντύπας θα πέσει νεκρός από τις σφαίρες που θα του ρίξει ο Ιωάννης Κυριακός, έμπιστος επιστάτης του μεγαλοτσιφλικά Αριστείδη Μεταξά, συνεταίρου του θείου του Γεωρ. Σκιαδαρέση. Ο Αντύπας θα ξεψυχήσει στην αγκαλιά του ξαδέλφου του Παναγιώτη Σκιαδαρέση ψιθυρίζοντας Ισότης, αδελφότης, Ελευθερία. Το σύνθημα της Γαλλικής Επανάστασης। Αυτό ήταν το τέλος του μεγάλου οραματιστή, του μεγάλου υπέρμαχου των λαϊκών ελευθεριών, του κεφαλλονίτη που είχε το θάρρος να ονειρευτεί έναν κόσμο δίκαιο।
Η σύντομη ζωή αυτού του μεγάλου οραματιστή, κυριολεκτικά αγγίζει τα όρια του θρύλου.
