Κέρκυρα 23-6-2011 Με έκπληξη και μεγάλη δυσφορία άκουσα την ανακοίνωση του Υπουργού Υγείας για την συγχώνευση των διοικήσεων των δημοσίων Νοσοκομείων.
Στο σχεδιασμό αυτό συμπεριλαμβάνονται και τα Νοσοκομεία των Ιονίων Νήσων: ενοποίηση διοικήσεων Ζακύνθου-Κεφαλονιάς με Πάτρα και Λευκάδας-Κέρκυρας με Γιάννενα!
Αδυνατώ να αντιληφθώ την φιλοσοφία και τον στόχο των καταργήσεων των διοικήσεων των συγκεκριμένων Νοσοκομείων.
Αντίθετα, σε αυτή την περίπτωση, μπορώ να αναφέρω πολλά στοιχεία και επιχειρήματα για υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας.
Προφανώς δεν είναι ζήτημα εξοικονόμησης πόρων, διότι οι μετέχοντες στα Διοικητικά Συμβούλια δεν αμείβονται, εκτός του Προέδρου που παραιτείται του μισθού του εφόσον υπηρετεί στο δημόσιο ή ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Οι προμήθειες των Νοσοκομείων σε ιατρο-τεχνολογικό εξοπλισμό και φαρμακευτικό υλικό γίνονται από το Υπουργείο.
Για το λοιπό χρηστικό υλικό διενεργούνται οι επιβαλλόμενοι μειοδοτικοί διαγωνισμοί που θεσμοθέτησε το Υπουργείο και ο έλεγχος δαπανών μπορεί να γίνει άμεσα με την υποχρεωτική ανάρτηση στο διαδίκτυο.
Τέλος, πιθανή μεταφορά ιατρικού ή νοσηλευτικού προσωπικού από ένα Νοσοκομείο σε άλλο, είναι αδύνατη γιατί πέρα από την νομοθεσία, είναι γνωστό και ομολογημένο από κάθε Υπουργό Υγείας ότι αυτό είναι ελλιπές σε κάθε Νοσοκομείο.
“Συνενώνουμε τις δυνάμεις μας”, “πελατειακό όργιο” και “μαγαζάκια” είναι εκφράσεις του Υπουργού για να στηρίξει την αποκαλούμενη αναδιάταξη του συστήματος υγείας.
Υπενθυμίζω ότι η επιχειρηθείσα αποκέντρωση των υπηρεσιών υγείας με την ίδρυση και λειτουργία των ΠΕΣΥ Ιονίων Νήσων και αργότερα ΔΥΠΕ, που κατακτήθηκε μετά από ιστορικούς αγώνες των φορέων και κατοίκων ολόκληρης της Επτανήσου και ιδιαίτερα των Κερκυραίων -πλην Λακεδαιμονίων, για να μην ξεχνάμε και τα γεγονότα-, καταργήθηκε στην πράξη, αφού πρώτα είχε κατηγορηθεί ελεεινά από τον Υπουργό κ. Αβραμόπουλο περίπου ως άντρο οικονομικής αδιαφάνειας και σπατάλης!
Χάθηκε για την Κέρκυρα και τα υπόλοιπα νησιά του Ιονίου, ένα σημαντικό εργαλείο σταθεροποίησης και ανάπτυξης των προσφερόμενων παροχών υγείας παρά τις οργανωτικές και λειτουργικές του αδυναμίες.
Κάθε δειλό βήμα προόδου με την έννοια της αποκέντρωσης, του ελέγχου και της κοινωνικής διεκδίκησης από τις τοπικές κοινωνίες, τρομάζει την κεντρική εξουσία και αφού το περιθωριοποιεί, στη συνέχεια το απαξιώνει και το κατηγορεί, μέχρι να το καταργήσει με την μέθοδο της “συγχώνευσης” και “της ενοποίησης των δυνάμεων”!
Στο ίδιο έργο θεατές γινόμαστε για μία ακόμη φορά.
Βίοι παράλληλοι: μακριά πλέον η.. “ενοποιημένη” ΔΥΠΕ (στην Πάτρα) με τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει στα Νοσοκομεία της, το Πανεπιστημιακό του Ρίο και τον “Άγιο Ανδρέα” στην Πάτρα, είναι πολύ φυσικό να μην γνωρίζει και να μην ασχολείται με τα επίσης μεγάλα προβλήματα των Νοσοκομείων των νησιών μας.
Μόνη ελπίδα διεκδίκησης και πίεσης, αλλά ταυτόχρονα και κοινωνικής ευαισθησίας η ύπαρξη και λειτουργία των διοικητικών συμβουλίων.
Η πίεση αυτή, κοινωνική, συνδικαλιστική, επιστημονική, δημοσιογραφική είχε σαν αποτέλεσμα να σχοινοβατούμε λειτουργικά.
Για παραπάνω πρόοδο και ανάπτυξη με ειδικές μονάδες (αιμοδυναμικό, ογκολογικό, κ.α.) ώστε να μειωθούν σταδιακά οι “μετανάστες υγείας”, ούτε λόγος.
Έρχεται εκ νέου σήμερα το λιπόσαρκο κεντρικό κράτος με το σχεδιασμό του Υπουργείου Υγείας, που δεν προσφέρει απολύτως τίποτα το θετικό να καταδικάσει σε πλήρη μαρασμό και περιθωριοποίηση την δευτεροβάθμια φροντίδα υγείας στον τόπο μας.
Μέτρο τελείως και απόλυτα καταστροφικό χωρίς καμία ωφέλεια.
Από τούδε και στο εξής, “τα παράπονά μας στην Πάτρα και τα Γιάννενα”!
Μακριά εκ νέου, στα Γιάννενα, η διοίκηση του Νοσοκομείου μας με τα τεράστια και δυσεπίλυτα δικά της προβλήματα του Πανεπιστημιακού της Νοσοκομείου και του Νοσοκομείου “Χατζηκώστα” είναι πολύ φυσικό να μην γνωρίζει και να μην ασχολείται με τα επίσης μεγάλα προβλήματα του Νοσοκομείου μας!
“Πιάσε τ’ αβγό και κούρεφτο”
Τυχαία επανάληψη της ιστορίας; Όχι φυσικά. Το κεντρικό κράτος είναι απολύτως συνεπές διαχρονικά με την εφαρμοζόμενη πολιτική του.
Από.. αγάπη αγκαλιάζει τόσο σφιχτά την περιφέρεια που στο τέλος την στραγγαλίζει!
Επισημαίνω ότι οι κοινοβουλευτικοί μας αντιπρόσωποι δεν έχουν κάνει απολύτως τίποτα μέχρι σήμερα. Δελτία τύπου από καιρό εις καιρό δίκην υπαλληλίας Υπουργείου ή καμιά ντουφεκιά στον αέρα (ερώτηση στη Βουλή) για να υπενθυμίζουν τον τραχύ αγώνα τους(!) στον Λαό της περιφέρειάς μας.
Σαφώς και έχουν τεράστια ευθύνη για το κατάντημα του τόπου μας, επιμεριζόμενη στον καθένα χωριστά για το ρόλο του.
Η Περιφερειακή μας Αυτοδιοίκηση, που τόσες ελπίδες επένδυσε ο επτανησιώτικος Λαός, εξαντλείται σε επιστολές ή ψηφίσματα (ξεχωριστά βεβαίως, βεβαίως μπας και μπλέξει η ήρα με το σιτάρι).
Ο μεγάλος-ενιαίος Δήμος Κερκυραίων αμφιταλαντεύεται να βάλει ή να μην βάλει ειδικό τέλος τουρισμού και ταυτόχρονα εξαντλείται σε ατέρμονες συζητήσεις με θέματα που δεν είναι της αρμοδιότητάς του, κάνοντας απίθανες πολιτικές πιρουέτες τακτικής και όχι επίλυσης θεμάτων ουσίας.
Όλοι αυτοί, είναι υποχρεωμένοι να πάρουν θέση και ιδιαίτερα να ενεργήσουν για την μελλούμενη σημαντική υποβάθμιση των παροχών υγείας με την κατάργηση των διοικήσεων των Νοσοκομείων και την υπαγωγή τους στην μακρινή Ανατολία!
Το οφείλουν στους πολίτες που τους εξέλεξαν και τα συμφέροντά τους.
Δεν θα το κάνουν. Ένα ψήφισμα θα βγάλουν, αφού βεβαίως βεβαίως εξαντλήσουν όλη την ρητορική και επαναστατική τους δυνατότητα, μια επιτροπή διεκδίκησης θα εκλέξουν, and that’s all.
Έμειναν πάλι μόνοι τους οι εργαζόμενοι στο Νοσοκομείο με το Σωματείο τους να σηκώσουν όλο το βάρος του αγώνα και της διεκδίκησης των λαϊκών συμφερόντων. Μια νέα γιγάντια προσπάθεια πρέπει να αρχίσει πάλι από κει, να υποχρεώσει όλους τους αιρετούς αντιπροσώπους μας να πάρουν θέση υποχρεωτικά και να οδηγήσουν τον Κερκυραϊκό Λαό σε δυναμικές κινητοποιήσεις.
Μην τυχόν τολμήσουν να βγουν στο γυαλί τα “λευκά κολάρα” και μας μιλήσουν πάλι για την ευαίσθητη οικονομία του τουρισμού, γιατί μόνον αυτοί οι ελάχιστοι ωφελούνται και κανένας άλλος. Όλοι οι άλλοι καταστρέφονται.
Μας αφαίρεσαν πολλά. Προσπαθούν να μας πάρουν το κάθε τι.
Την ζωή μας δεν θα μας την πάρουν!
(Σημαντική ειδική παρατήρηση: “αγαπητή/έ” δεν είναι ανάγκη να σπαταλάς χρόνο και δυνάμεις για να με “καρφώνεις” στο.. κεντρικό κόμμα! Ο λόγος μου είναι δημόσιος, απολύτως σαφής και διαχρονικός. Εξάλλου με γνωρίζουν πολύ καλά. Γιαυτό λοιπόν μην.. άγχεσαι!)
