Ο Γιάννης Ζακυνθινός, ζυμώθηκε μέσα στο ΠΑΣΟΚ αλλά και ήταν ένα απο τα συστατικά του προζυμιού του.
Οι του ΠΑΣΟΚ τοπικά τον γνωρίζουν καλά, κάποιοι άλλοι τον γνωρίζουν ως συνοιδιοκτήτη του ξενοδοχείου “Παλατίνο” στο Ληξούρι. ¨
Ενας ζωντανός άνθρωπος που δεν επέτρεψε ποτέ στον εαυτό του να καταλήξει σε τενεκέ που κάνει θόρυβο αργογενίζοντας.
¨Έλεγε πάντα τα πράγματα με το όνομα τους.
Και τώρα αντάρεψε η καρδιά του.. ,ξέσπασε.
“Αυτό που νιώθω μέσα μου είναι της γενιάς ένα ένα τέσσερα.
Και όσα συμβαίνουν τώρα δεν αντέχονται πια στην Ελλάδα.
ημουνα και την Κυριακή 26 στην πλατεία Συντάγματος σ αυτό το μεγαλειώδες πράγμα .
Δυσκολεύτηκα μέχρι να συνέλθω όταν βρέθηκα εκεί.
Ήταν συγκλονιστικό!
Δεν έχω ξανανιώσει έτσι ούτε στις πορείες που κάναμε για το ένα ένα τέσσερα ,ούτε στις πορείες που κάναμε για το “έξω από το ΝΑΤΟ” ούτε για όλα τα άλλα.
Η συγκέντρωση αυτή έβγαζε καρδιά, αγωνία .
Δεν το περίμενα ποτέ.
Δεν φύσηξε φύλλο, δεν έγινε τίποτε και ίσως είχε αυτή την επιτυχία γιατί δεν υπήρχαν ούτε συνδικαλιστές,-αυτοί που φέρανε σ αυτή την κατάσταση την χώρα-ούτε πολιτικοί.¨
Ητανε συγκλονιστικό!
Αν ήσασταν εκεί, ειλικρινά θα βλέπατε 80, 100, 120 χιλιάδες κόσμο, να μουντζώνει την Βουλή.
Αλλά να μουντζώνει την Βουλή, όχι ως θεσμό η κτήριο, να μουντζώνει τους κλέφτες και το λέω και εγώ συνειδητά, τους κλέφτες!
Νέοι, γέροι, παιδιά, αυτή την στιγμή βγαίνει η ψυχή του ¨Ελληνα.
Πρέπει να ξυπνήσουμε, τι δουλειά έχουν 300 άνθρωποι εκεί πέρα;
Τι νομοθετούν; Για να καλύπτουν ότι έχουν κάνει;
Το 2002 για κάποιον συμπολίτη μας υπουργό και βουλευτή, είχα καταγγείλει κάποια πράγματα και τότε με χαρακτήρισαν πολύ γραφικό.
Με είχε πει τρελό τότε ο Σπύρος ο Σολωμός και τον επικαλούμαι.
Δεν ήμουν τρελός .Να η ιστορία.
Τρελοί ήταν όλοι αυτοί που δεν αποδέχονταν ότι εκείνη την εποχή, εκείνο το πρόσωπο, χάλαγε 500 εκατομμύρια δραχμές για προεκλογικό αγώνα στην Αθήνα. Και να, ιδού τα αποτελέσματα. Κάποιοι υπήρξαν ρομαντικοί και κάποιοι άλλοι γραφικοί.
Ευτυχώς δεν ασχολήθηκα ποτέ με τα κοινά και παρέμεινα αγνός.
Στήριξα το ΠΑΣΟΚ και ξέρετε από που προέρχομαι, αλλά εγώ στην μικρή μου επιχείρηση δεν θα τους είχα υπαλλήλους αυτούς τους Υπουργούς Οικονομικών να μου κάνουνε το κουμάντο.
¨Όποιος έχει λίγες οικονομικές γνώσεις καταλαβαίνει, ότι αν δεν δώσεις ,από που θα εισπράξεις;
Δεν είμαι οικονομολόγος, όμως μπορώ να πω πολύ περισσότερα πράγματα από κάποιους των μεταπτυχιακών και των Χάρβαρντ, που βρίσκονται στα γυμναστήρια και γίνονται υπουργοί.
Με πολύ συγκίνηση όπως βγαίνει από την καρδιά μου, γιατί δεν κρύφτηκα ποτέ πίσω από το δάχτυλο μου στέλνω ένα μήνυμα μέσα από την Ελεύθερη Ραδιοφωνία Κεφαλονιάς και θα καλέσω και θα παρακαλέσω τον βουλευτή τον Σπύρο τον Μοσχόπουλο, τον φίλο μου ,και το λέω έτσι γιατί στην προεκλογική περίοδο ήμουν από τους πρώτους που συνάντησε και τα είπαμε τετ α τετ και νομίζω ότι ότι του είπα το εκτίμησε.
Επειδή γνωρίζω ποιός είναι και έχω όλο το δικαίωμα να το κάνω, του κάνω μια υπόδειξη, του δείνω μια συμβουλή και όλα αυτά από αγάπη και εκτίμηση στο πρόσωπο του και στην οικογένεια του.
Θα τον παρακαλέσω-εγώ θα είμαι μέχρι την Κυριακή το πρωί στην Αθήνα και κάθε απόγευμα στο στο Σύνταγμα, το τηλέφωνο μου το έχει-να εγκαταλείψει την καρέκλα του Βουλευτή και να με πάρει τηλέφωνο και να έρθει να σταθεί δίπλα στον λαό που μια ζωή τον στήριζε και μια ζωή ήταν δίπλα του.
Διότι ο Σπύρος ο Μοσχόπουλος, δεν έχει καμία σχέση με όλους αυτούς τους 300 της Κυψέλης εκεί πέρα που είναι όλοι ίδιοι , από όλα τα κόμματα.
Να επιστρέψει την καρέκλα του Βουλευτή γιατί δεν την χρειάζεται.
¨Όποιος χρειάζεται τέτοιες καρέκλες πλέον, εκθέτει τον εαυτό του και την οικογένεια του και την αξιοπιστία του και την αξιοπρέπεια του.
Τον καλω να έρθει , εκεί που ανήκει δίπλα στον κόσμο, θα είμαι δίπλα του εγώ, μισός άνθρωπος, να τον πιάσω από το χέρι και να του πω:
“ Σπύρο Μοσχόπουλε ,εδώ είναι ο λαός σου, εδώ είναι ο κόσμος που σε στήριξε,για μπορείς αύριο ,αυτό το λαό της Κεφαλονιάς,, τους φίλους σου τους συνεργάτες σου, τους συμπολίτες σου, να τους κοιτάς στα μάτια και να νοιώθεις υπερήφανος και να λέει η οικογένεια σου -γιατί έχεις μια εξαιρετική οικογένεια,- δεν έχεις ανάγκη εσύ απο βουλευτιλίκια.
Στο κάτω κάτω τώρα τους τελευταίους 12 και κάτι μήνες επήγες και έμπλεξες σ αυτή την βρώμικη ιστορία.
Δεν έχεις καμία δουλειά μέσα στους 300.
Παραιτήσου, να σε βλέπουμε και να σαι ο δακτυλοδεικτούμενος , Ο Σπύρος, ο ήρωας, ο Δημοκράτης-γιατί δε μιλάμε για σοσιαλιστές πλέον- και όχι ο χειροκροτητής ανθρώπων που παίρνουν το τελευταίο δεκάευρο από τον άνεργο και τον φτωχό συνταξιούχο”.
Εγώ, ο Γιάννης Ζακυνθινός, τον παρακαλώ να γυρίσει την καρέκλα σ αυτούς γιατί σήμερα δεν υπάρχει ΠΑΣΟΚ , μια παρέα είναι, που “κάνουν” την κυβέρνηση και διοικούν την Ελλάδα.
Ας ήταν οποιοσδήποτε άλλος βουλευτής, δεν θα μίλαγα.
¨Όμως ξέρω το ταπεινό του χαρακτήρα του, την ειλικρίνεια του και του στέλνω αυτό το μήνυμα με αγάπη και εκτίμηση.
Πως αυτός ο άνθρωπος παραμένει εκεί μέσα;
Αλλά και αυτοί που λένε ότι τον αγαπάνε, δεν έχουν τα κότσια να του πουν:
“αυτή είναι η πραγματικότητα, την φωνάζουν εκατό χιλιάδες, ένα εκατομμύριο , όλοι οι ¨Ελληνες, δες την κατάματα”.
Τι παραμένει ακόμα στην βουλή. Δεν πρέπει να γίνονται επαγγελματίες οι Βουλευτές!
Ας διαλέξει εάν θα χειροκροτηθεί, η θα μουντζώνεται.
Εγώ θα τον περιμένω, μέχρι το Σάββατο το βράδυ στο Σύνταγμα”.
Κάπου εκεί, ήρθε το μήνυμα στο κινητό μου. “Πες για την συγκέντρωση στο φύκο (στην κεντρική πλατεία Ληξουρίου) στις 9 απόψε. αγανακτισμένοι”.
Ελευθερία Κουλουριώτου Δημοσιογραφος Ε.ΡΑ.Κ
