ΜΑΓΓΑΝΟΠΗΓΑΔΟ
Οι θεωρίες κολυμπούν στο κεφάλι μου-πια θα φτάσει πρώτη στην ακτή δεν με νοιάζει,
ποιά είναι το σωσίβιο θέλω να ξέρω.
Δεν υπάρχουν πια δόγματα, δεν υπάρχουν ιδεολογίες.
Ξεχάσαμε όλα όσα μας επιβεβαίωναν , μας κατοχύρωναν, μας εκτίναξαν.
Η απραξία αυτή καθαυτή δεν είναι η μοιραία διάγνωση.
Ο φόβος της απραξίας είναι η ασθένεια.
Μοναδικός τρόπος ίασης η ενεργοποίηση.
“Τραγούδα καρδιά...προσεχώς το όνειρο” είναι το σύνθημα που αναβοσβήνει αυτή την εποχή στις πλατείες.
Αναρωτιέμαι όμως γιατί στις πλατείες της Κεφαλονιάς , δεν τολμούν όλοι αυτοί που σε λίγο δεν θα έχουν την δυνατότητα να πληρώσουν ούτε πέντε λεπτά ευτυχίας , αλλά και οι νοήμονες(και ο τόπος αυτός έχει πολλούς, κι ακόμη περισσότερους), να εκφράσουν τους προβληματισμούς τους , την αγανάκτηση τους.
Ο καθωσπρεπισμός είναι η αιτία;
“θέλει μαγκιά τελικά να προφέρεις τα τρία ρήματα που καθορίζουν τη ζωή: “ σκέφτομαι, ξέρω, κάνω”.
Κάθε μεγάλη απόφαση χρειάζεται μια βαθιά ανάσα.
¨Οπως ακριβώς και ο (ανώδυνος ) τοκετός.
Ωσεί παρών στα μεγάλα, όσοι μετρούν τα καθημερινά εντελώς παρών .
Οι αντοχές αρχίζουν να τσεκάρονται.
Ο πρωθυπουργός συνεχίζει απροκάλυπτα την επιχείρηση πολιτικής παραπλάνησης του ελληνικού λαού.
Καλλιεργεί ,άραγε ,την ψευδαίσθηση ότι οι πολίτες δεν έχουν ακόμη βγάλει τα συμπεράσματα τους από το , πασοκικής επινόησης , colpo grosso των εκλογών της 4/10/2009;
Ας σημειωθεί ότι το τελευταίο αυτό δείγμα πολιτικής παραπλάνησης του κ .Γ. Παπανδρέου και της κυβέρνησης του έχει δύο σκέλη.
Το ένα αφορά το καθεστώς προστασίας της δημόσιας περιουσίας και το δεύτερο τους στόχους σε ότι αφορά την “αξιοποίηση” της περιουσίας αυτής.
Η δημόσια περιουσία έχει υπονομευτεί, ευθέως και στον πυρήνα της ,από τα Μνημόνια και τις συνακόλουθες δανειακές συμβάσεις που έχει υπογράψει η κυβέρνηση Γ.Παπανδρέου.
Συγκεκριμένα αναφέρομαι στην από 8/5/2010 Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης(Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης μεταξύ αφενός της Ελληνικής Δημοκρατίας ως δανειολήπτη και, αφετέρου, των κρατών- μελών της Ευρωζώνης και του Kreditanstalt fur Wiederaufbau ως δανειστών-η οποία μάλιστα, ουδέποτε κυρώθηκε δια νόμου κατά προφανή παράβαση του άρθρου 36 παρ.2 του Συντάγματος ,όπως καταγγέλθηκε στη βουλή απ όλες τις πτέρυγες της αντιπολίτευσης στις τότε συζητήσεις .
Συνάγεται σαφώς ως την εξόφληση των δανειακών μας υποχρεώσεων η δημόσια περιουσία -χωρίς μάλιστα, οιαδήποτε ρητή εξαίρεση ως προς την έκταση αυτών των λεόντειων βαρών-έχει ουσιαστικά αποδυναμωθεί.
Γι αυτό μόνο θλιβερές σκέψεις ως προς το κύρος της χώρας μας και την εθνική μας κυριαρχία προκαλούν, οι δήθεν, διευκρινήσεις των μελών της τρόικας ,π.χ., πως τα βάρη αυτά δεν αφορούν τους αρχαιολογικούς μας χώρους!
Δυστυχώς ,η δρομολόγηση της ευθείας εκποίησης της δημόσιας περιουσίας έχει επέλθει, πάντα με την αποκλειστική ευθύνη του κ. Γ.Παπανδρέου της κυβέρνησης του, αλλά και όσων δεν εγκαταλείπουν τα έδρανα της βουλής, και δεν στέκονται δίπλα στον λαό.
Τον λαό-τους πολίτες, που τους έχουν εκλάβει ως τα “χρυσά μήλα των Εσπερίδων”.
Από το Μνημόνιο Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής, στον Πίνακα 3 (Διαρθρωτικά μέτρα για το 2010) του οποίου προβλέπεται ρητώς και η προετοιμασία ενός προγράμματος αποκρατικοποιήσεων για την πώληση περιουσιακών στοιχείων και επιχειρήσεων που ανήκουν στο κράτος με στόχο την είσπραξη 1 δισ ευρώ ανά έτος την περίοδο 2011-2013”
Από το Μνημόνιο Συνεννόησης στις Συγκεκριμένες Προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής στην παράγραφο3 I του οποίου προβλέπεται ότι “η κυβέρνηση θα προετοιμάσει ένα σχέδιο αποκρατικοποιήσεων για την πώληση περιουσιακών στοιχείων και δημόσιων επιχειρήσεων με σκοπό την είσπραξη τουλάχιστον 1δις ευρώ ανά έτος την περίοδο 2011-2013”
Στις 20/12/2010 τροποποιήθηκε η αρχική απόφαση 2010/320-η οποία ρητώς προβλέπει, στο άρθρο 1 παρ.4 ια, ”καλύτερη διαχείριση των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου με σκοπό την αύξηση τουλάχιστον 7 δις ευρώ κατά την περίοδο 2011-2013, εκ των οποίων 1 δις ευρώ για το 2011 και έσοδα από την πώληση ακίνητης περιουσίας και χρηματοοικονομικών στοιχείων -θα χρησιμοποιηθούν για την εξόφληση χρέους...
Ως προς το δεύτερο σκέλος, ο κ. Γ .Παπανδρέου ισχυρίζεται ότι ο νέος στόχος αποκρατικοποιήσεων ύψους 50 δις που εξήγγειλα οι τροικανοί συνιστά απόφαση της κυβέρνησης του και όχι απόφαση επιβεβλημένη από την τρόικα!
Στα ύστερα του, ο Πρωθυπουργός -τώρα που μεθοδεύεται η πλήρης γονυκλισία του κοσμάκη-, ας βγει να απαντήσει στον λαό,
Πότε και υπό ποιές συνθήκες μετέβαλε τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει;
Τι είδους σοβαρότητα ως προς την χάραξη οικονομικής πολιτικής προβάλλει ο κ. Παπανδρέου, υπό τέτοιες κρίσιμες συνθήκες;
Γιατί δεν αποδέχεται ότι έχει καταστρατηγήσει το Σύνταγμα που προβλέπει (άρθρο 82 παρ.1) “ότι η κυβέρνηση καθορίζει και κατευθύνει τη γενική πολιτική της χώρας “, από την στιγμή που η τρόικα είναι αυτή που καθορίζει το σκληρό πυρήνα τουλάχιστον της οικονομικής μας πολιτικής;
Κουραστήκαμε να μας πηγαινοφέρνουν από τον Πιτυοκάμπτη ως στον Προκρούστη, όπου Πιτυοκάμπτης είναι η κυβέρνηση, η οποία έχει δέσει τα σκέλη μας από τις δύο κορυφές της πολιτικής ανευθυνότητας της και αφήνει το σώμα μας να σχίζεται έως την τελική μας εξόντωση και Προκρούστης είναι η τρόικα, η οποία μας έχει “ξαπλώσει” πάνω στην κλίνη των Μνημονίων κόβοντας χωρίς κανένα πλέον πρόσχημα τα κομμάτια μας , εκείνα που “περισσεύουν” από τα όρια της κλίνης.
Και όταν “στερεύουν” τα “περισσευούμενα” τότε μας πετά στη άλλη κλίνη και μας τραβά τα μέλη, καθορίζοντας κάθε φορά τα μεγέθη ανάλογα με την αδηφαγία της.
Ξέρουμε πια ,δεν τρέφουμε αυταπάτες.
Προσωπικά, δεν έθρεφα καμία αυταπάτη, όταν ο Γιάννης Ζακυνθινός, ζήτησε δημόσια από τον Βουλευτή κ. Σπύρο Μοσχόπουλο να παραιτηθεί, “γιατί δεν έχει καμία θέση πλέον εκεί μέσα”.
¨Ήμουν σίγουρη ότι δεν θα το αποτολμούσε.
¨Οπως είμαι σίγουρη, ότι δεν του τηλεφώνησε...
¨Οπως είμαι σίγουρη ότι δεν το αποτολμούσαν και πολλοί άλλοι εκεί μέσα (στο Κοινοβούλιο), που ενώ καθημερινά μας καλούν να αποτινάξουμε τους “ζυγούς”, εκείνοι συνεχίζουν να οσφραίνονται τα “αρωματικά βότανα” και τους “ανθούς” της “καρέκλας”, της εξουσίας!!!
¨Όμως το καθήκον είναι ανώτερο απ΄όλα. Κανένας υπολογισμός , κανένας φόβος, καμία ικανότητα , καμιά επιθυμία δεν μπορεί να υπερισχύσει απ αυτό.
Αν ο Ιούνιος σας βρίσκει με άδεια χέρια, μην ξεχνάτε το : “Συν Αθηνά και χείρα κίνει”
Στους ιστούς της αράχνης καλοί μου, πιάνονται οι μικρές μύγες, οι μεγάλες σχίζουν το δίχτυ και φεύγουν.
Ελευθερία Κουλουριώτου Δημοσιογραφος Ε.ΡΑ.Κ
