ΕΙΣΗΓΗΣΗ
Για το Κοργιαλένειο Ίδρυμα (Βιβλιοθήκη-Μουσείο)
Τα τελευταία χρόνια η γενικότερη πολιτική περικοπής των κοινωνικών δαπανών προκειμένου να εξευρεθούν πόροι για να τροφοδοτήσουν τους στόχους της ανταγωνιστικότητας που προωθεί το κεφάλαιο και η ΕΕ και υλοποιούν όλες οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, έχει δημιουργήσει καθεστώς οικονομικής ασφυξίας και σε φορείς και νομικά πρόσωπα όπως το Κοργιαλένειο Ίδρυμα. Τουλάχιστον την τελευταία πενταετία και πριν ακόμη την υπογραφή του «μνημονίου» έχει παγιωθεί η υποχρηματοδότηση αλλά και η καθυστέρηση απόδοσης των όποιων κρατικών ενισχύσεων προς το ίδρυμα, που έχει προσφέρει μέχρι σήμερα στην Περιφερειακή ενότητα και στο Δήμο Κεφαλονιάς, σημαντικές υπηρεσίες στους τομείς της παιδείας, του πολιτισμού και της τέχνης.
Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι σήμερα η αδυναμία καταβολής της μισθοδοσίας των εργαζομένων στην Βιβλιοθήκη, στο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Αργοστολίου αλλά και στο Κοργιαλένειο Διοικητικό Συμβούλιο (ΚΔΣ), που συμπληρώνουν οκτώ περίπου μήνες απλήρωτοι, καθώς και η αδυναμία καταβολής ασφαλιστικών εισφορών και εξόφλησης προμηθευτών και λειτουργικών αναγκών.
Η κυβέρνηση (μέσω των Υπουργείων Πολιτισμού, Παιδείας και Οικονομικών) ουσιαστικά παρακρατεί την κρατική επιχορήγηση από την οποία αμείβονται οι εργαζόμενοι και προσπαθεί να εμφανίσει ένα αμιγώς πολιτικό ζήτημα σαν διαχειριστικό
Στην παραπάνω προσπάθεια αλλά και γενικότερα στην διαχείριση του προβλήματος, σημαντικές είναι οι ευθύνες και του ΚΔΣ αφού πάντα επιδεικνύει ιδιαίτερη προσαρμογή στις εκάστοτε κυβερνητικές επιλογές. Αυτές επιδίωκαν κυρίως μέσα από την υποχρηματοδότηση να «λειτουργεί» το ίδρυμα με καθαρούς ανταποδοτικούς όρους για τους χρήστες-«πελάτες» του, που κατά τεκμήριο είναι άνθρωποι του εκπαιδευτικού και του πνευματικού χώρου, επιστήμονες, ερευνητές, επισκέπτες, φορείς κ.α. Σήμερα κυβέρνηση και ΚΔΣ επιδιώκουν να λειτουργήσει το ίδρυμα στα πλαίσια της πολιτικής του μνημονίου.
Σε αυτό το καθεστώς οι εργαζόμενοι που έχουν συμβάσεις αορίστου χρόνου, «σπρώχνονται» με όλους τους τρόπους, ώστε να αποδεχθούν μείωση μισθών, μερική απασχόληση ακόμη και απόλυση. Είναι χαρακτηριστικό το από 14/7/2011 έγγραφο του ΚΔΣ που τους καλεί «... πριν αποφασίσει για την λήψη μέτρων να εκφράσουν την άποψή τους για τις προτιμήσεις τους προκειμένου να βοηθηθεί στην απόφασή του...» να συμπληρώσουν σχετικό ερωτηματολόγιο με τις παρακάτω ερωτήσεις:
« Συμφωνώ να μειωθεί ο μισθός μου κατά το νόμιμο και τις ανάγκες της υπηρεσίας;
Συμφωνώ να εργάζομαι μερικές ημέρες την εβδομάδα;
Συμφωνώ να εργάζομαι καθημερινά με μειωμένο ωράριο;
Συμφωνώ να κινηθεί η διαδικασία απόλυσής μου;
Προτείνω ...»
Στις παραπάνω πιέσεις εξάλλου έρχεται να προστεθούν και οι πρόσφατες δηλώσεις του εκπροσώπου του ΚΔΣ σε τοπική εφημερίδα που αναφέρει ότι «...το διοικητικό συμβούλιο ήθελε να δείξει (με το ερωτηματολόγιο) ότι προσπαθεί να βρει μια λύση κοντινή με αυτήν της κυβερνητικής πολιτικής ώστε να μην έρθουν μετά οι χρηματοδότες μας και μας πουν ... εμείς σας δίνουμε λεφτά, εσείς δεν μπορείτε να απολύσετε κανένα υπάλληλο τώρα που η χώρα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού;»
Η παραπάνω τοποθέτηση του εκπροσώπου του Κοργιαλενείου Δ.Σ, η μη διεκδίκηση από την πολιτεία των ανάλογων πόρων και η αποδοχή τετελεσμένων, η κατάθεση παλαιότερα μηνυτήριας αναφοράς σε βάρος ερευνητή που κατήγγειλε ότι «.. το ίδρυμα προσπαθεί να αυξήσει τα έσοδά του από την παραχώρηση των υλικοτεχνικών και κτιριακών του εγκαταστάσεων σε όποιον το ζητεί καθώς και από ποικίλες άλλες ενέργειες...», η εξώθηση των εργαζόμενων να γίνουν και αυτοί «πωλητές» με όλους τους «σύγχρονους» όρους, δείχνει ότι το ΚΔΣ αντιλαμβάνεται την λειτουργία του ιδρύματος (βιβλιοθήκης και μουσείου) όπως ως μια ιδιωτική επιχείρηση παρά ως πνευματικό ίδρυμα.
Η Λαϊκή Συσπείρωση όπως προαναφέρθηκε θεωρεί ότι η κατάσταση αυτή είναι απόρροια πολιτικών επιλογών που κινούνται διαχρονικά στην κατεύθυνση της «αξιοποίησης» των κληροδοτημάτων, της λειτουργίας τους με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και της εμπορευματοποίησης του γνωστικού και πολιτιστικού πλούτου των βιβλιοθηκών και των μουσείων. Η πολιτική αυτή προετοιμάζει βήμα-βήμα να πέσουν τόσο η βιβλιοθήκη όσο και το μουσείο σαν «ώριμα φρούτα» στα χέρια των ιδιωτών και επιχειρηματιών και μάλιστα απαλλαγμένα από τις «ανελαστικές» δαπάνες της μισθοδοσίας και των ασφαλιστικών υποχρεώσεών του προς τους εργαζόμενους..
Θεωρώντας λοιπόν ότι,
- αυτά τα ιδρύματα όσο και η αποστολή τους πρέπει να υπηρετεί τις λαϊκές εκπαιδευτικές και πολιτιστικές ανάγκες τοπικής, πανελλαδικής ακόμη και παγκόσμιας εμβέλειας,
-το Κοργιαλένειο Δ.Σ., όποιες προθέσεις και αν έχει, δεν μπορεί να ανταποκριθεί πλέον στους σύγχρονους και αναγκαίους όρους λειτουργίας αυτών των ιδρυμάτων,
-η οποιαδήποτε ανταποδοτική-επιχειρηματική λειτουργία τους αντιβαίνει και αναιρεί την αποστολή, το σκοπό και το χαρακτήρα τους, που είναι ιστορικός, πνευματικός, επιστημονικός, πολιτιστικός κ.α που είναι δικαιώματα και όχι προνόμια,
- η τοπική διοίκηση προσανατολισμένη στην «επιχειρηματική διαχείριση» δεν μπορεί να αναλαμβάνει την οικονομική διαχείριση του ιδρύματος αλλά και συνολικά του σύγχρονου πολιτισμού και της παιδείας και μάλιστα χωρίς κεντρικό σχεδιασμό,
-οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν μόνιμες και σταθερές σχέσεις εργασίας με αξιοπρεπείς αμοιβές, (ο ευαίσθητος ρόλος αυτών των ιδρυμάτων είναι ένας επιπλέον λόγος γι’ αυτό) και όχι όπως σήμερα που αποζημιώνονται όταν ... υπάρχουν χρήματα (!),
απαιτείται μια και μόνο ριζική λύση που δεν μπορεί να είναι άλλη από το να είναι τα ιδρύματα αυτά Δημόσια Λαϊκή περιουσία.
Το Κοργιαλένειο ίδρυμα, οι ιστορικοί αρχαιολογικοί χώροι, τα κάθε είδους μνημεία, τα πολύτιμα στοιχεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, αποτελούν δημόσια περιουσία αναπαλλοτρίωτη και εκτός συναλλαγής. Ιδιαίτερα για το Κοργιαλένειο μουσείο, η άποψη της Λαϊκής Συσπείρωσης ταυτίζεται με την άποψη του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, που αναφέρει ότι «ο μόνος φορέας που μπορεί και πρέπει να είναι αρμόδιος για το έργο της προστασίας του συνόλου της μνημειακής κληρονομιάς είναι η Αρχαιολογική Υπηρεσία, που διαθέτει την απαιτούμενη επιστημονική, τεχνική και διοικητική εξειδίκευση, αλλά και τη μακροχρόνια εμπειρία, ώστε να μπορεί να ανταποκρίνεται στα πολλαπλά, εξαιρετικά σύνθετα προβλήματα που θέτει η διαδικασία της προστασίας των αρχαίων μνημείων».
Με βάση τα παραπάνω η Λαϊκή Συσπείρωση θεωρεί ότι πρέπει άμεσα να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να καταβληθούν πάραυτα όλες οι δεδουλευμένες αποδοχές των εργαζομένων, καθώς και όλες οι ασφαλιστικές εισφορές στο ΙΚΑ. Είναι ανάγκη να σταματήσει το απαράδεκτο καθεστώς των επιχορηγήσεων που κρατά σε μια επαίσχυντη ομηρία τους εργαζόμενους και να εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση των αμοιβών τους από μισθολογικές καταστάσεις του δημοσίου.
Θεωρεί επίσης ότι ήρθε πλέον η ώρα το Περιφερειακό και το Δημοτικό Συμβούλιο, να διεκδικήσουν σθεναρά και να πάρουν όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε το Κοργιαλένειο ίδρυμα να είναι αποκλειστικά Δημόσιο και με εργαζόμενους με μόνιμη και σταθερή εργασιακή σχέση, σαν μια σημαντική προσφορά στο λαό στα πεδία του πολιτισμού, της παιδείας και της επιστήμης στην Περιφερειακή Ενότητα της Κεφαλονιάς και σε όλη την Περιφέρεια.
Για αυτό ζητάμε να συζητηθεί ΕΚΤΑΚΤΟΣ στο Περιφερειακό Συμβούλιο Ιονίων Νήσων και στο Δημοτικό Συμβούλιο Αργοστολίου.
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011
