Διακόψαμε την σχέση με ότι γενικώς διακόπτεται κάθε Δεκαπενταύγουστο.
Έγραψε ο καθένας την δική του μικρή ιστορία συναισθηματικών μεταμορφώσεων
και επιστρέψαμε στις παλιές “καλές” μας συνήθειες.
Ο ήλιος φυσικά και είναι ακόμη δικός μας και επιτρέπονται οι καθημερινές ακροβασίες, όμως απαγορεύονται οι απουσίες γιατί εντείνουν την επιθυμία για το: “φεύγω κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια”.
Επιστροφή λοιπόν και στη στροφή, όχι αυτή του δρόμου(αυτή θα είναι πάντα εκεί),έπεσα και εγώ(δεν είχα πάρει μόνον εγώ αυτή την κατεύθυνση κατά πως φαίνεται),επάνω στα ζάρια και τα πούλια του πλακωτού( παιχνίδι στο τάβλι είναι αυτό) του Αλέξανδρου Παρίση.
Παραχώρησε συνέντευξη σε δύο Κεφαλονίτες διαχειριστές του blog enpatrais και προκάλεσε αντιδράσεις...
Εεεε... δεν μας βρίσκουμε τελικά πουθενά!
Δεν είναι φυσικό, από την στιγμή που πρωταγωνιστούσε ο ίδιος να σκηνοθετήσει τον εαυτό του, να μας κοροϊδέψει και να μας βγάλει και γλώσσα;
Δεν είχε παραδεχθεί πρωθύστερα, ενώπιον του Δημοτικού Συμβουλίου ότι ως ιδιώτης ,μπούκαρε σε δημόσιο κτήριο και το μετέτρεψε σε μέγαρο(του);
Δεν είναι λοιπόν η πρώτη δημόσια δήλωση του αυτή η οποία για κάποιους επισύρει την κατηγορία εναντίον του για παράβαση καθήκοντος ως Δημάρχου, γιατί όταν έκανε τις παρεμβάσεις του δεν είχε αναλάβει τα καθήκοντα του.
Για παραβίαση δημόσιας περιουσίας ,για χρησικτησία στο εν λόγω κτήριο και για τις εργασίες αποκατάστασης του που επιχείρησε ως ιδιώτης , τον τρόπο επιλογής των εργοληπτών και της ανάθεσης εργασιών (με την ανοχή όμως των προηγούμενον κρατούντων),(όλα αυτά είναι ξαναειπωμένα),δεν χρειάζεται να τσαλαβουτήσει κανείς σε φλιτζάνια καφέ η να προστρέξει σε χρησμούς για να βγάλει τα συμπεράσματα του για το ότι δεν τον περιόρισαν τα κλισέ των νόμων.
Μεθύστερα ως Δήμαρχος, δεν φρόντισε να τακτοποιήσει τα ατακτοποίητα ,γιατί πολύ απλά, ακολουθεί την προτροπή της δικής του εποχής: “σαν στο σπίτι σου...κάνε αυτό που σου γουστάρει και στα σολοπάπουτσα σου όλοι κι όλα”.
Και ναί, βάφτισε και αυτή την συνέντευξη με τ όνομα του!
“Εγώ πείνασα, εγώ ,εγώ, εγώ...” (το χουμε μάθει απ΄ έξω κι ανακατωτά)τι κι αν κάποιοι από εμάς πεινάσαμε περισσότερο ,τι κι αν πήραμε το δισάκι στον ώμο και τραβήξαμε τον ανήφορο ξεσανδάλωτοι, τι κι αν δεν παρακαθίσαμε στην ρουλέτα της δίωξης της τύχης -οπότε δεν περιμέναμε και να μας καθίσει η “μπίλια”-,τι κι αν δεν πήραμε στο κατόπι αυτούς που ήθελαν κάποιους για προμετωπίδες για τις δουλίτσες του για να μας αναλογούν και οι ανάλογες “μερίδες”) τι κι αν δεν βγάλαμε δίσκο βινυλίου με τα βιώματα μας με τίτλο: “κωμωδία η δράμα” για να τον παίζουμε στην διαπασών απανταχούθε και να μετράμε πωλησεις;
Ο Αλέξανδρος Παρίσης είναι υπεράνω κάθε μέσου όρου.
“Εγώ πείνασα, εγώ ,εγώ...χιλιάδες δίσκοι Νίκο Ξανθόπουλε-παιδί του λαού!!!.
Εντάξει, μπορεί να έμεινε μετεξεταστέος στο μάθημα της πατριδογνωσίας και από 6η κατά σειρά μεγέθους με 781 χιλ. την Κεφαλονιά να την ενέταξε στην 4η θέση με 900 χιλ. σε σχέση με τα άλλα νησιά, αλλά μπορεί ενδεχομένως να στοχεύει να την εντάξει ολόκληρη στο ΕΣΠΑ, να την επεκτείνει όπως την γέφυρα Δεβοσέτου και να διασχίζει το Ιόνιο κατά τι μεγαλύτερη.
Το ότι από τα προ Παρίση χρόνια(από το 1953) το Αργοστόλι δεν είχε δίκτυο ύδρευσης και στα μετά Παρίση χρόνια θα αποκτήσει, ίσως ως άλλος Νταλί (ζωγράφος)με τις ιδιομορφίες του εννοεί, ότι δεν είχε το σημερινό ανθρωπογενές οινοχοϊκό δίκτυο που θα εκτελέσει το έργο.
¨Όσο για το: “ένας Δήμος και μία Κοινότητα μου άφησαν χρέη 42.000.000 ευρώ..”, δηλαδή Λειβαθώς και Ομαλά δεν ερμηνεύεται διαφορετικά, φταίει ο κ. Πυλαρινός που έλλειπε διακοπές στην Βουλγαρία και δεν του έδωσε τα σωστά νούμερα τα ορθόδοξα και τα καθολικά(προφανώς του έλλειπε οξυγόνο του κ. Πυλαρινού και ετοίμασε ταξίδι για πάρτυ του (μέχρι να αποφασίσει αν θέλει να μείνει η να φύγει από την στριμωγμένη καρέκλα του) μια και είναι στοιβαγμένος σε ένα γραφείο με τον Σάββα Σαββαόγλου, σύμφωνα με τα όσα ο Δήμαρχος ανέφερε .
Δεν προσδιόρισε βέβαια ποιός είναι στοιβαγμένος πάνω σε ποιόν και έχουμε έναν προβληματισμό...
Δεν ξέρουμε τι προβληματισμό θα έχει ο Σπύρος ο Ματιάτος που εν τη ρύμη του λόγου του(;) ο Παρίσης τον έβαλε στο ίδιο τσουβάλι με τα “μυστήρια” της Λειβαθούς.
Το ότι κατάφερε και πάλι με αυτή την συνέντευξη του(και με 2 επικοινωνιακούς συμβούλους λιγότερους-ισχύει ότι την κάνανε(;)) να κάνει το καρέ της μπιρίμπας σημαίνει ότι δεν είναι στάσιμος, και ότι η φιλοσοφία του υποδεικνύει ως συναρπαστικότερο τον άγνωστο δρόμο- την οδό των ονείρων(και οι εφιάλτες όνειρα είναι).
Μπορεί λοιπόν όλοι μας να έχουμε ένα σωρό απωθημένους ουρανούς, αλλά ας μην σκοτώνουμε τ΄ αστέρια!.
Εξ άλλου, από μόνα τους καταλήγουν πεφταστέρια!!
“.......Τση εξουσίας το μεθύσι ως κι εκειο το θέλει η φύση.
Κι αν η φύση μας το θέλει, σαν το θέλω, τι σας μέλλει ηθικοδιδάσκαλοι μας;...”
Ανδρέας Λασκαράτος-1811-1901-”Το πολιτικό μεθύσι”
Υ.Σ. Στο επόμενο άρθρο μου θα σας το παραθέσω ολόκληρο για να δείτε πόσο επίκαιρος είναι ο
μεγάλος σατυρικός ποιητής μας,(μια και νέοι σχηματισμοί βρίσκονται στα σκαριά-με πρόσωπα που ανακυκλώνονται αλλά και το σύρε κι έλα των υποψήφιων αυγαταίνει) που τον τίμησε το Σάββατο η ΕΝΩΣΗ ΚΕΦΑΛΛΗΝΩΝ& ΙΘΑΚΗΣΙΩΝ ΚΗΦΙΣΙΑΣ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΩΝ ΠΡΟΑΣΤΕΙΩΝ οργανώνοντας λογοτεχνική βραδιά γι αυτό τον εκλεκτό ιδιόρρυθμο και πάντα επίκαιρο ποιητή και συγγραφέα με ευκαιρία της συμπλήρωσης 200 ετών από την γέννηση του στο κηποθέατρο της Ιακωβατείου Βιβλιοθήκης. Στο Ληξούρι.
Μια υψηλού επιπέδου λογοτεχνική βραδιά, με τον Ιθακήσιο λογοτέχνη κ.Ντένη Φερεντίνο στην παρουσίαση, την ηθοποιό και σκηνοθέτη κ. Κική Αυγουστάτου στην ανάγνωση αποσπασμάτων του έργου του Λασκαράτου και στην μουσική επιμέλεια την καταξιωμένη καλλιτέχνιδα κ .Λαμπρινή Γιώτη-Λιβιεράτου.
Ελευθερία Κουλουριώτου Δημοσιογραφος ΕΡΑ.Κ
