 |
ΚΑΛΑ ΤΑ ΛΕΣ ΑΛΛΑ ΠΟΙΟΣ ΣΕ ΑΚΟΥΕΙ ; |
 |
| Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ |
 |
ΘΑ ΘΑ ΘΑ ΘΑ ΘΑ 7 ΜΗΝΕΣ ΑΠΛΗΡΩΤΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ |
Ως υπάλληλοι του Κοργιαλενείου Ιδρύματος δηλώνουμε τα παρακάτω:
Εδώ και καιρό το Ίδρυμά μας αντιμετωπίζει σοβαρότατες οικονομικές δυσκολίες με συνέπεια αδυναμία καταβολής της μισθοδοσίας του προσωπικού, καταβολή ασφαλιστικών εισφορών, αδυναμία εξόφλησης προμηθευτών, ΔΕΚΟ, κλπ.
Η κατάσταση επιδεινώνεται συνεχώς και τα τελευταία χρόνια δυστυχώς έχει παγιωθεί με αποκορύφωμα το τελευταίο διάστημα από τις αρχές του 2011.
Ήδη συμπληρώνονται 7 ½ μήνες χωρίς να έχουν καταβληθεί αποδοχές σε κανέναν από τους 7 υπαλλήλους του Ιδρύματος, ούτε επίσης να έχουν καταβληθεί οι νόμιμες και υποχρεωτικές ασφαλιστικές εισφορές μας από τα μέσα του 2010, με απρόβλεπτες συνέπειες (πρόστιμα κλπ).
Η ανησυχία του προσωπικού είναι έκδηλη και αυτό έχει πλέον ορατές συνέπειες. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ανασφάλειας και αβεβαιότητας δεν βοηθάει ούτε την επιστημονική δουλειά που καλείται να επιτελέσει το Ίδρυμα ούτε τις λοιπές δραστηριότητές του. Προσπαθούμε να παρέχουμε, όπως πάντα, με τον καλύτερο τρόπο τις υπηρεσίες μας αλλά οι πρακτικές δυσκολίες που προκύπτουν από την μη καταβολή του μισθού μας, έχουν δυναμιτίσει την προσωπική και οικογενειακή μας ζωή – κι αυτό μοιραία έχει επιπτώσεις και στη δουλειά μας.
Ήδη μετά από πολύμηνη προσπάθεια έχει τεθεί σε Δημόσια Διαβούλευση στον Ιστότοπο της Κοινωνίας της Πληροφορίας πρόταση που αφορά την ανάπτυξη υπηρεσιών της ψηφιακής βιβλιοθήκης και του μουσείου του Κοργιαλενείου Ιδρύματος, ύψους περίπου 410.000 ευρώ με πηγή χρηματοδότησης ΕΣΠΑ, πρόταση πρωτοποριακή όχι μόνο στον επτανησιακό χώρο αλλά και στον ελλαδικό και θα δημιουργηθούν προβλήματα στο εν λόγω πρόγραμμα εξαιτίας της δυσλειτουργίας του Ιδρύματος.
Ας μην κρυβόμαστε πλέον. Δεν υπάρχει προοπτική οικονομικής ανάκαμψης του Ιδρύματος και αυτή η κατάσταση θα διαιωνίζεται και αυτό μοιραία θα συσσωρεύσει κόπωση, απογοήτευση και αρνητική διάθεση σε όλους μας. Βήματα προς εμπρός δεν μπορούν να γίνουν με υπαλλήλους που δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις βιοτικές τους ανάγκες ή που φτάνουν ενίοτε στο σημείο να καλύπτουν εξ ιδίων έξοδα του Ιδρύματος, προκειμένου να αποφευχθούν δυσάρεστες συνέπειες για τη λειτουργία του.
Δεν μπορεί κανείς να χαράξει στρατηγική ή να διατυπώσει κάποιο όραμα για το Ίδρυμα χωρίς εξασφάλιση των λειτουργικών αναγκών και της μισθοδοσίας. Γιατί όταν κανείς πράττει κάτι τέτοιο, ουσιαστικά θεωρεί αυτονόητη την αυτοθυσία των εργαζομένων και την ουσιαστικά εθελοντική προσφορά τους. Αυτό όμως δεν είναι ούτε αυτονόητο ούτε δεδομένο. Το προσωπικό έχει αποδείξει, από την πρώτη στιγμή που ανέκυψαν τα οικονομικά προβλήματα ότι έχει διάθεση να βοηθήσει, χωρίς να διεκδικήσει τίποτε πέραν από το μισθό του – τον ελάχιστο μισθό των συλλογικών συμβάσεων. Δυστυχώς όμως ούτε και αυτός ο μισθός δεν καταβάλλεται πλέον. Ωστόσο αυτή η καλή μας διάθεση δεν μπορεί να σημαίνει ότι στο διηνεκές το Ίδρυμα πρέπει να πορεύεται χάρη στην ανοχή του προσωπικού. Δεν εργαζόμαστε εδώ εθελοντικά, αλλά βιοποριζόμαστε από αυτή τη δουλειά και δεν διεκδικούμε παχυλούς μισθούς, απλώς υπερασπιζόμαστε το δικαίωμά μας στην αξιοπρέπεια.
Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι τα τελευταία χρόνια το Συμβούλιο είχε γνώση των προβλημάτων αυτών αλλά παρ’ όλα αυτά δεν βρέθηκε καμία ουσιαστική λύση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων παρά την καλή διάθεση όλων μας.
Δεν αμφισβητούμε ότι έγιναν στο παρελθόν κάποιες προσπάθειες εξεύρεσης πόρων και οικονομικής ανάκαμψης. Ωστόσο θεωρούμε ότι δυστυχώς ξεκίνησαν πολύ αργά, παρά το γεγονός ότι υπήρξαν άπειρες προειδοποιήσεις. Ξεκίνησαν όταν ήδη η κατάσταση είχε φθάσει στο απροχώρητο. Επιπλέον, θεωρούμε ότι ρεαλιστικά οι κινήσεις αυτές δεν μπορούν να εξασφαλίσουν μόνιμη και σταθερή λύση για το πρόβλημα, που θα χρονίζει και θα σέρνεται, τη στιγμή που οι εξελίξεις γύρω μας τρέχουν. Πλέον απομένουν για μας δύο επιλογές και πρέπει να επιλέξουμε αναγκαστικά μία:
Η πρώτη είναι να κλείσουμε οριστικά.
Η δεύτερη να αναζητήσουμε μία μόνιμη και σταθερή λύση, ένα στήριγμα που θα μας εξασφαλίζει τις λειτουργικές ανάγκες και θα μας επιτρέπει να κάνουμε έναν απολύτως στοιχειώδη σχεδιασμό για το μέλλον.
Τώρα, για ποιόν σχεδιασμό μπορούμε να μιλήσουμε, όταν όλοι αναρωτιόμαστε πόσο θα αντέξουμε ακόμη να βιώνουμε αυτή την αρνητική κατάσταση; Έχουμε ήδη αποδείξει με την καλή μας διάθεση και την εργατικότητά μας πως παρά το γεγονός ότι για πολλά χρόνια και επί μονίμου βάσεως καθυστερούν οι μισθοδοσίες μας, πριν φθάσουμε στην παρούσα φάση της επί επταμήνου μη καταβολής μισθών και ασφαλιστικών εισφορών, όχι μόνον δεν ελαττώθηκε η ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών αλλά αντίθετα αναβαθμίστηκε με συνέπεια οι χρήστες των υπηρεσιών του Ιδρύματος (μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές, ερευνητές, τοπικοί κοινωνία, επισκέπτες) να δηλώνουν ικανοποιημένοι από το επίπεδο των υπηρεσιών που παρέχονται.
Ωστόσο είμαστε στη δύσκολη θέση να διαπιστώσουμε ότι το «μη περαιτέρω» έχει ήδη φθάσει. Θεωρώντας ότι η αξιοπρεπής διαβίωση των υπαλλήλων δεν ωφελεί μόνο τους ίδιους και τις οικογένειες τους αλλά και κατ’ επέκταση το Ίδρυμα, κρίνουμε ότι έφτασε η στιγμή να διεκδικήσουμε δυναμικότερα το δικαίωμά μας στην αξιοπρέπεια, με τους ακόλουθους τρόπους διαδοχικά:
1. Καλούμε το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Κεφαλλονιάς να εξετάσει το θέμα και να το βάλει προς συζήτηση στην ημερήσια διάταξη αφού προηγουμένως επεξεργαστεί το θέμα και ενημερωθεί κατάλληλα ακούγοντας τη γνώμη των εργαζομένων, πέρα από την επίσημη στάση του Ιδρύματος.
2. Καλούμε τον Αντιπεριφερειάρχη Κεφαλλονιάς κύριο Σωτήρη Κουρή να συνδράμει στις προσπάθειες εξεύρεσης λύσης του προβλήματος κατά τους τομείς αρμοδιότητός του.
3. Καλούμε τον Βουλευτή Κεφαλλονιάς και Ιθάκης κύριο Σπύρο Μοσχόπουλο να συνδράμει παρομοίως.
4. Γνωστοποιούμε, τέλος, ότι είμαστε αναγκασμένοι να προβούμε από αρχές Αυγούστου 2011 στο έσχατο μέτρο της επίσχεσης εργασίας, επιφυλασσόμενοι όλων των άλλων νόμιμων δικαιωμάτων μας και δημοσιοποιώντας δυναμικά στην τοπική κοινωνία και στις εποπτεύουσες αρχές τις κινητοποιήσεις μας. Στην επίσχεση εργασίας θα συμμετέχουν όλοι οι εργαζόμενοι του Ιδρύματος, με αποτέλεσμα να ανασταλεί για το διάστημα αυτό η λειτουργία της Κοργιαλενείου Βιβλιοθήκης και του Κοργιαλενείου Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου.
Θεωρούμε ότι όλοι μας μοιραζόμαστε κάτι κοινό: Την αγάπη μας για το Κοργιαλένειο Ίδρυμα. Εμείς, παρότι δεν είμαστε ισόβιοι, όπως το Κοργιαλένειο Διοικητικό Συμβούλιο, αλλά προσωρινοί, την αγάπη αυτή την έχουμε αποδείξει έμπρακτα – έχοντας αφιερώσει στο Ίδρυμα ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μας. Και οι κινητοποιήσεις μας δεν στρέφονται ενάντια στο Ίδρυμα ούτε ενάντια στην τοπική κοινωνία. Δεν είναι ανάγκη ένας αγώνας να στρέφεται πάντοτε εναντίον κάποιου.
Ο αγώνας μας είναι θετικός.
Διεκδικούμε την δική μας αξιοπρέπεια, αλλά και την σωτηρία του Ιδρύματος που όλοι υπηρετούμε.
Διεκδικούμε μια οριστική και μόνιμη λύση, που θα βάλει τέρμα στην σημερινή ανασφάλεια, αβεβαιότητα και κυριολεκτική απόγνωση.
Ευελπιστούμε ότι θα σας βρούμε στο πλευρό μας.
Αργοστολι, 29 Ιουλίου 2011
Με εκτίμηση,
Το προσωπικό του Κοργιαλενείου Ιδρύματος.
Αικατερίνη Μαραβέγια – Κώστα
Μαρία Λυκούδη
Αικατερίνη Αντωνέλου
Γεωργία Ρουχωτά
Θεοτοκούλα Γασπαράτου
Ελένη Γασπαρινάτου
Ελένη Στελλάτου
