Σε πρόσφατο Δελτίο Τύπου του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου Γενικού Λυκείου Αργοστολίου, επισημαίνεται η «σοβαρότατη και επείγουσα ανάγκη εξεύρεσης χώρων διδασκαλίας», αφού λείπουν από το σχολείο αυτό τουλάχιστον δύο αίθουσες διδασκαλίας, καθώς και μία αίθουσα εκδηλώσεων (σκεφτείτε! το σχολείο ξενιτεύεται για να κάνει κάποια εορταστική εκδήλωση, ας πούμε να γιορτάσει την 25η Μαρτίου· το ίδιο συμβαίνει και με το 1ο Γυμνάσιο, που στεγάζεται στο ίδιο κτηριακό συγκρότημα). Οι αίθουσες που υπάρχουν έχουν κατατμηθεί τόσο ώστε να μην υπάρχει πλέον δυνατότητα περαιτέρω διαχωρισμού τους. Υπάρχει λοιπόν ανάγκη, σύμφωνα πάντα με την επίσημη ανακοίνωση του Συλλόγου Γονέων, για «άμεση εγκατάσταση δυο λυόμενων αιθουσών βαρέως τύπου».
Είναι γεγονός ότι τα σχολεία μας αγκομαχούν να εξυπηρετήσουν τις εκπαιδευτικές ανάγκες υπεράριθμων μαθητών. Ο σχεδιασμός των εκπαιδευτικών προγραμμάτων δεν ακολουθεί κάποια συστηματική αξιολόγηση της υπάρχουσας υποδομής. Τα καινούργια σχολεία, που έχουν εξαγγελθεί, καθυστερούν να γίνουν και τα λεφτά… τελειώνουν! Ο Σύλλογος Γονέων ανακοινώνει το πρόβλημα, αλλά όχι και την λύση του, καθώς δεν έχει την δυνατότητα να κάνει κάτι τέτοιο. Αφήνει στους αρμόδιους τη λύση: Βάλτε ιδέες, βρείτε χώρους, βρείτε αίθουσες, λύστε μας το πρόβλημα! Το πρόβλημα όμως δεν είναι αποκλειστικά δικό μας. Είναι πρόβλημα της Πόλης, γιατί το σχολείο αποτελεί μέλλον και ελπίδα της κοινωνίας μας. Σε κάποιο παραμύθι, που μοιράσαμε κάποτε στα παιδιά του 4ου Δημοτικού Σχολείου, παρουσιάζαμε μια κοινότητα ανθρώπων, που εκτιμούσε τόσο πολύ το σχολείο ώστε είχε στρώσει με πλάκες όλους τους δρόμους του χωριού που οδηγούσαν σε αυτό. Και όταν ανέκαμψε από μια καταστροφή, πάλι τους δρόμους που οδηγούσαν στο σχολείο ξεκίνησε, πρώτα από όλους τους άλλους, να ξαναστρώνει με πλάκες…
Τώρα ζούμε στην εποχή που έχουμε πληθώρα από δρόμους, επάρκεια σχεδόν παντού, μα δεν έχουμε σχολεία! Να, λοιπόν, μια άλλη πιθανότητα, που μπορεί να βοηθήσει τους αρμοδίους· την καταθέτω γιατί με ενδιαφέρει να βρεθώ λίγο πιο κοντά στη λύση του προβλήματος. Την καταθέτω, τονίζοντας πρωτίστως ότι δεν πρόκειται για μια δική μου ιδέα, αλλά για σκέψη που ετέθη σε κάποια συζήτηση:
Να ενσωματωθούν στην αυλή του σχολείου, μόνιμα ή προσωρινά, ο ένας ή και οι δύο από τους παρακείμενους δρόμους, Κοντομιχάλου και Υψηλάντου, να μεγαλώσει το προαύλιο, να εγκατασταθούν εκεί οι δύο «λυόμενες αίθουσες βαρέως τύπου» ή να σταθμεύσουν προσωρινά (μέχρι να χτιστεί το 2ο Λύκειο στο Φαραώ) δύο μεταφερόμενες αίθουσες τύπου τροχοβίλας.
Από όλες τις άλλες λύσεις, που θα έχουν να μελετήσουν οι αρμόδιοι (εγκατάσταση στον Κήπο του Νάπιερ ή στην ταράτσα του σχολείου ή στην πυλωτή της νέας πτέρυγας), η επέκταση στο δρόμο έχει τα περισσότερα πλεονεκτήματα, κυρίως επειδή καθιστά το πρόβλημά μας πρόβλημα της Πόλης. Και γιατί δίνει τη δυνατότητα στην Πόλη να εκδηλώσει εμπράκτως το ενδιαφέρον της για την υψηλή υπόθεση της Παιδείας των πολιτών της.
Απαιτείται απλώς πολιτική βούληση και τόλμη. Όχι μεγαλύτερη εκείνης που το καλοκαίρι κάνει την πλατεία πεζόδρομο. Και κάποια ανοχή από τους γείτονες, που οπωσδήποτε θα ληφθεί μέριμνα, ώστε να μην αποκλεισθούν στα σπίτια τους. (Απέναντι από το σχολείο μας, στην οδό Κοντομιχάλου, βρίσκεται άλλο σχολικό συγκρότημα· έτσι δεν αναμένονται αντιρρήσεις από τέτοιας μορφής ενόχληση των περιοίκων…)
Διονύσης Γ. Γαρμπής
Πρόεδρος Συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων 1ου Γενικού Λυκείου Αργοστολίου.
