Σε ένα από τα σημεία που βασιζόμαστε για την οικοδομή ήταν και μια παροχή που δίνονταν στους δημοσίους υπαλλήλους προβληματικών περιοχών (ως τέτοιο θεωρείται το πολύπαθο νησί μας) ήτοι το 40% της αντικειμενικής αξίας και μέχρι 70 τ.μ. συν 20 τμ για κάθε παιδί. Μια παροχή που λειτουργούσε ως ένα κίνητρο σημαντικό για την αποκεντροποίηση και την παραμονή νέων ανθρώπων στο νησί, γιατί έθετε ως όρο την παραμονή στον τόπο κατοικίας για 10 χρόνια τουλάχιστον.
Στον σύνδεσμο που σου στέλνω θα βρεις πληροφορίες για την πρόσφατη κατάργηση αυτού του βοηθήματος.
Καμιά αντίδραση βέβαια από κανέναν. Ποιος νοιάζεται;Οτι ελάχιστο είχε δοθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια ως ειδικό μέτρο τόνωσης της παραμεθορίου, αφαιρείται τώρα με συνοπτικές διαδικασίες.
Στο βωμό της δημοσιονομικής εξυγίανσης λόγω κρίσης, η κυβέρνηση πήρε πίσω ένα από τα σημαντικότερα ίσως κίνητρα προσέλκυσης δημοσίων υπαλλήλων στο νομό Δωδεκανήσου.
Την επιδότηση της πρώτης κατοικίας, που όλα τα τελευταία χρόνια ενίσχυε ετησίως, όσους επέλεγαν να μείνουν και να δουλέψουν στα νησιά.
Σε μια περίοδο, όπου ο μαρασμός της ελληνικής υπαίθρου γίνεται καθημερινά εντονότερος και ειδικά στα Δωδεκάνησα το φαινόμενο της αστυφιλίας ακόμη και από τα μικρά στα μεγαλύτερα νησιά είναι ιδιαιτέρως αισθητό, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κατόρθωσε στο βωμό της δημοσιονομικής προσαρμογής, χωρίς μάλιστα να αντιδράσει κανείς από τους τοπικούς μας κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους, να καταφέρει ακόμη ένα πλήγμα στα ακριτικά νησιά.
Από την 22α Αυγούστου τέθηκε σε εφαρμογή μετά τη δημοσίευσή του στην εφημερίδα της κυβερνήσεως, νομοσχέδιο που προβλέπει την κατάργηση της επιδότησης αγοράς ή ανέργεσης κατοικίας στις προβληματικές - παραμεθόριες περιοχές της χώρας.
Η αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου υποστήριζε ότι "η παροχή του κινήτρου καταργείται δεδομένου ότι εξέλιπαν οι λόγοι για τους οποίους θεσπίστηκε."
Με άλλα λόγια κάποιοι φωστήρες θεωρούν ότι δεν υφίσταται πλέον πρόβλημα στην παραμεθόριο και δεν υπάρχει λόγος να ενισχυθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι που θα αποφασίσουν να ενταχθούν στις τοπικές κοινωνίες.
Πιο συγκεκριμένα σύμφωνα με τους Νόμους (ν. 1943/1991 (Α΄ 50) παράγραφος 4 του άρθρου 64, όπως αυτός αντικαταστάθηκε με το άρθρο 9 του ν.2085/1992 (Α΄170) και το άρθρο 10 του ν.3320/2005 (Α΄ 48) χορηγείται σε δημοσίους υπαλλήλους των προβληματικών περιοχών επιδότηση για την αγορά ή την ανέγερση 1ης κατοικίας σε προβληματική περιοχή.
Βάσει αυτού, δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι διορίζονται ή μετατάσσονται σε προβληματικές περιοχές επιχορηγούνται για την αγορά ή την ανέγερση πρώτης κατοικίας με ανάλογο χρηματικό ποσό από την υπηρεσία που υπηρετούν, φυσικά με την υποχρέωση να παραμείνουν μόνιμα στην προβληματική (παραμεθόρια) αυτή περιοχή.
Στόχος του νόμου ήταν η ενδυνάμωση των προβληματικών περιοχών με υπαλλήλους οι οποίοι θα παραμείνουν σε αυτές και την αύξηση του πληθυσμού στις περιοχές αυτές για ευνόητους λόγους.
Τα οφέλη των τοπικών κοινωνιών ήταν πολλαπλά μια και το ποσό το οποίο εισπράττουν οι δικαιούχοι το διοχετεύουν στην τοπική αγορά του νέου πλέον τόπου διαμονής τους.
Με το νόμο για τις «Ρυθμίσεις για την ανάπτυξη και τη δημοσιονομική εξυγίανση σε θέματα αρμοδιότητας του Υπουργείου Οικονομικών, Πολιτισμού και Τουρισμού και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης» (ΦΕΚ 180/22-08-2011) καταργήθηκε η παράγραφος 4 του άρθρου 64 του ν. 1943/1991 (Α΄ 50), όπως αυτή αντικαταστάθηκε με το άρθρο 9 του ν. 2085/1992 (Α΄170) και το άρθρο 10 του ν. 3320/2005 (Α΄ 48) και παύει η χορήγηση της προβλεπόμενης από τις διατάξεις αυτές επιδότησης αγοράς ή ανέγερσης κατοικίας, ανεξάρτητα από το χρόνο τοποθέτησης, μετάθεσης ή μετάταξης του υπαλλήλου σε υπηρεσία προβληματικής περιοχής.
Το γεγονός ότι ο νόμος δεν κάνει λόγο ή διάκριση για αυτούς που ήδη έχουν κάνει αίτηση αλλά γενικά αναφέρεται σε παύση της χορήγησης της προβλεπόμενης από τις διατάξεις αυτές επιδότησης αγοράς ή ανέγερσης κατοικίας, ανεξάρτητα από το χρόνο τοποθέτησης, μετάθεσης ή μετάταξης του υπαλλήλου σε υπηρεσία προβληματικής περιοχής, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι αφορά όλες τις περιπτώσεις.
Το πρόβλημα εντοπίζεται κυρίως στους εκπαιδευτικούς καθώς σε συνδυασμό με τις περικοπές στην Παιδεία, πολλά σχολεία κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς καθηγητές και δασκάλους.
Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει εξάλλου το γεγονός ότι η επιστημονική επιτροπή της Βουλής ήταν αντίθετη με την διάταξη του νομοσχεδίου αλλά τελικά δεν εισακούστηκε.
Βέβαια η αντίθεσή της βασιζόταν σε άλλο σημείο του νομοσχεδίου καθώς υποστήριζε ότι «τίθεται ζήτημα σεβασμού του κράτους δικαίου, αλλά και παραβίασης των αρχών της ισότητας και της αναλογικότητας, δεδομένου ότι άλλοι υπαγόμενοι στο ως άνω καθεστώς, των οποίων η αίτηση κρίθηκε λίγες μέρες πριν από τη δημοσίευση του παρόντος επωφελούνται της επιδότησης, ενώ για τον ίδιο παύει αυτή η παροχή για λόγους που δεν συνδέονται με τον ίδιο, αλλά, π.χ., με την ταχύτητα διεκπεραίωσης της αίτησής του από τη Διοίκηση.»
Σε κάθε περίπτωση η παροχή, που αποτέλεσε έναν βαρύνοντα ή ίσως και τον μοναδικό ακόμη λόγο προκειμένου αρκετοί δημόσιοι υπάλληλοι να ζητήσουν να διοριστούν ή να μετατεθούν στην περιοχή μας πλέον καταργείται και μάλιστα ανεξάρτητα από τον χρόνο τοποθέτησης, μετάθεσης ή μετάταξης του υπαλλήλου.
Πέραν τούτου ανατρέπεται άρδην ο κοινωνικοοικονομικός προγραμματισμός ολόκληρων οικογενειών που βρίσκονται προ μια απρόοπτης δυσμενέστερης κατάστασης, ενισχύοντας το αίσθημα διάψευσης της εμπιστοσύνης των εν λόγω πολιτών απέναντι στο κράτος σε μια εποχή πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης.
Είναι απορίας άξιο, παραπέρα, το πώς το ξερίζωμα κεκτημένων κοινωνικών δικαιωμάτων, που γίνεται στο πλαίσιο της περιστολής των δημόσιων δαπανών, βαπτίζεται ως δήθεν «ρύθμιση για την ανάπτυξη», που μάλιστα δικαιολογείται με το σκεπτικό ότι πλέον δεν υπάρχουν λόγοι ενίσχυσης της οικονομίας των προβληματικών περιοχών και προώθησης της αποκέντρωσης του κράτους, τη στιγμή που είναι αδιαμφισβήτητο ότι η οικονομία των προβληματικών περιοχών, των νησιών του νομού Δωδεκανήσου συμπεριλαμβανομένου, βρίσκεται σε καθίζηση και οι νέοι τις εγκαταλείπουν ολοένα και περισσότερο.
Το μέτρο αυτό υποδηλώνει πως είτε η κυβέρνηση θεωρεί ότι η αποκέντρωση του κράτους έχει επιτευχθεί είτε, ακόμη χειρότερα, ότι κεντρική επιλογή της είναι η διαμόρφωση ενός ακόμη πιο υδροκέφαλου κράτους στο οποίο ρόλο θα έχουν αποκλειστικά η πρωτεύουσα και τρεις τέσσερις μεγάλες πόλεις της περιφέρειας.
Περιττό να σημειωθεί ότι και σε αυτό το νόμο δεν ελήφθη καμία πρόβλεψη για τη νησιωτικότητα!
