Προκλητικός, δήθεν με χιούμορ μας ειρωνεύτηκε, υποτιμώντας τη νοημοσύνη μας. .....

Η εκδήλωση προς τιμή του εξελίχθηκε σε μια μόνιμη προσβολή από τον κ. Μπερνιέρ, με όσα είπε στην ομιλία του. Ούτε λίγο ούτε πολύ, η ιστορία που πληροφορήθηκε από την Κεφαλονιά τον έκανε πλούσιο, μας το πέταξε κατάμουτρα, δήθεν με χιούμορ, αυτό το φλεγματικό «κρύο» χιούμορ των εγγλέζων. Μας ειρωνεύτηκε βέβαια που δεν μιλάμε…. Αγγλικά, δήλωσε ότι είναι πολύ ευχαριστημένος που όλοι νομίζουν ότι έχει κάνει κάτι πολύ καλό για την Ελλάδα και την Κεφαλονιά, «αλλά θέλω να σας πω ότι η Ελλάδα και η Κεφαλονιά έχει κάνει πολλά για μένα προσωπικά. Η ιστορία που βρήκα στην Κεφαλονιά τώρα έχω ένα σπίτι που μένω, μου επέτρεψε να σταματήσω να είμαι ένας δάσκαλος και να γίνω ένας κύριος του ελεύθερου χρόνου», εμείς εδώ οι έλληνες το λέμε …..τεμπέλης. Μας μίλησε για την εμπειρία του σε ένα άλλο νησί, που έμενε σε ένα σπίτι και γαύγιζαν οι σκύλοι και δεν μπορούσε να κοιμηθεί, και γι αυτό το λόγο τον εγκατέλειψε η κοπέλα του.
Συνέχισε με κάποιες άλλες εμπειρίες του στην Ελλάδα, που μας άφηναν αδιάφορους. Γνώρισε Θεοδωράκη, Ελύτη και Γκάτσο. Τσιμουδιά βέβαια δεν έβγαλε για όσα ψέματα έγραψε για την Εθνική Αντίσταση. Την παραχάραξη της ιστορίας και του απροκάλυπτου αντικομουνισμού, που έκανε μέσα από το βιβλίο του. Πήρε όμως την απάντηση από τον Ανδρέα Ζαπάντη, όπου στην ομιλία του τον πληροφόρησε με τον πιο γλαφυρό τρόπο ποια ήταν η Εθνική Αντίσταση.
Τα κρύα βέβαια αστεία του Louis De Bernieres, δεν άγγιξαν πολλούς μέσα στην αίθουσα. Ωστόσο, παρέμεινε ο αδιόρθωτος συγγραφέας που πρόσβαλε τους κεφαλονίτες και την αντίσταση που πρόβαλαν στους καταχτητές…
Kειμενα  Σπύρος Αλεβιζοπουλος  φώτο  ρεπορτάζ  Σάκης  Βουτος

 Ο Άμο Παμπαλόνι έγραψε για το βιβλίο του Μπερνιέρ:
«Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι από πλευράς πολιτικής και όχι από λογοτεχνικής είναι ένα ρατσιστικό βιβλίο, είτε όταν αναφέρεται στους Ιταλούς είτε όταν αναφέρεται στους Έλληνες. Αναφορικά με τους Ιταλούς το βιβλίο είναι ρατσιστικό γιατί παρουσιάζει ένα λοχαγό, ο οποίος σε όλη τη διάρκεια του πολέμου, άλλο δεν κάνει από το να παίζει μαντολίνο από το πρωί μέχρι το βράδυ και ότι η συμπεριφορά των Ιταλών στρατιωτών και αξιωματικών ήταν συμπεριφορά κτηνών. Αναφορικά με τους Έλληνες, περιγράφει τους αντάρτες, δηλαδή τους Έλληνες κομμουνιστές, σαν βιαστές των γυναικών και σαν ληστές των χωρικών. Σ' αυτούς τους 14 μήνες που έμεινα στον ΕΛΑΣ, δεν έγινε καμία τέτοια κίνηση από την πλευρά τους. Ξέρω πολύ καλά ότι ο εμφύλιος πόλεμος που ακολούθησε στην Ελλάδα την Εθνική Αντίσταση, ήταν πόλεμος σκληρός - αφού πρόκειται για εμφύλιο - αλλά οπωσδήποτε, ήταν οι Εγγλέζοι που κατά κάποιον τρόπο στήριζαν και τον επίσημο στρατό και τη μοναρχία. Άρα, αυτή η βία ήταν που γέννησε την απαντητική βία, από την πλευρά των Ελλήνων ανταρτών. Από τις δύο αυτές απόψεις, είναι ένα βιβλίο βαθιά ρατσιστικό».