Στον πόλεμο απαντάμε με πόλεμο:
ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ: 48ωρη 19-20 Οκτώβρη
κλιμάκωση με 5νθήμερη και νέες Γενικές Συνελεύσεις
Το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ τη συνδικαλιστική χρονιά 2010-2011 κλήθηκε να αντιμετωπίσει μια πρωτοφανή σε βαρβαρότητα «πολεμική» κατάσταση ενάντια στο σύνολο των εργαζομένων δημόσιου – ιδιωτικού τομέα και των δικαιωμάτων τους. Το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ επιδίωξε να καλλιεργήσει τη λογική της απειθαρχίας και της ανυπακοής στην πολιτική κυβέρνησης – κεφαλαίου, που εφαρμόζεται με τη συναίνεση ΝΔ – ΛΑΟΣ. Κινήθηκε στη γραμμή «λαϊκή υπόθεση η παιδεία». Ανάδειξε τα ζητήματα των εργασιακών σχέσεων. Ασφαλώς μένουν να γίνουν πολλά για να αποκτήσει η γραμμή αυτή βαθιές ρίζες και ουσιαστικό αντίκρισμα στους εργαζόμενους. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΓΙΑ ΧΑΣΙΜΟ ΧΡΟΝΟΥ. ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΩΡΑ. Βασικό αίτημα: Να πτωχεύσει η πλουτοκρατία και όχι ο λαός.
Το ΔΣ προσπάθησε να αποκαλύψει τις αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης, την ίδια την αντίφαση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και την ατομική ιδιοποίηση του πλούτου. Αντιστάθηκε στην εκδοχή που προβλήθηκε και από τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, ανάμεσά τους και την ΟΛΜΕ, ότι το πρόβλημα έγκειται στο «μίγμα» της πολιτικής που εφαρμόζεται, στα «λαμόγια» ή στον τρόπο της διαχείρισης. Συγκρούστηκε με τη «συνυπευθυνότητα» των «θυμάτων» με τους «θύτες». Ανέδειξε τα ουσιαστικά ζητήματα και συνέδεσε κάθε επιμέρους πτυχή με το μνημόνιο των ΕΕ – ΕΚΤ - ΔΝΤ και τη στρατηγική του κεφαλαίου για φθηνότερη εργατική δύναμη που συμπυκνώνεται σε αυτό. Σήμερα το πολυνομοσχέδιο αποτελεί συνέχεια και τομή στη βάρβαρη επέλαση.
Γι΄ αυτό συστρατεύθηκε με το ΠΑΜΕ, χωρίς βεβαίως να υποκατασταθεί η λειτουργία της ΕΛΜΕ, στη βάση των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεών της.
ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ
Η ΕΛΜΕ-ΚΙ ανέπτυξε πολύμορφες δραστηριότητες, όπως συνεντεύξεις τύπου, παρεμβάσεις σε Δημοτικά – Περιφερειακά Συμβούλια, εκδηλώσεις, συσκέψεις, ημερίδες, κινητοποιήσεις κ.λ.π. Εστίασε σε διαδικασίες συντονισμού της δράσης κυρίως για τις εργασιακές σχέσεις, τις υποδομές και το μορφωτικό περιεχόμενο της εκπαίδευσης.
Η ΕΛΜΕ-ΚΙ έδωσε τη μάχη μαζί με όλες τις μαχόμενες – ταξικές δυνάμεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Απέκρουσε την αντίληψη του εκπαιδευτικού μικρόκοσμου. Έδωσε παρόν σε όλες τις απεργίες σε ποσοστό που συνολικά κινήθηκε στο 85%, βεβαίως με «ανεβοκατεβάσματα» σε συναδέλφους που «έμπαιναν και έβγαιναν» στο κίνημα και ποσοστά που γενικά σε κάθε κινητοποίηση ήταν γύρω στο 50%. Ενδεικτικά είχαμε: 15 Δεκέμβρη (173 συνάδελφοι, 52%), 14/01 24ωρη ΕΛΜΕ (51 συνάδελφοι), 10/2 (45 συνάδελφοι, 17%), 23/02 πανεργατική (203 συνάδελφοι, 62%), 30/3 (69 συνάδελφοι, 20%), 11/5 πανεργατική 10%, 15/6 23%. Στην περσινή 48ωρη πανεργατική 28-29 Μάη τα ποσοστά ήταν πολύ χαμηλά της τάξης 5-6% (σε συνθήκες βέβαια εξετάσεων), ενώ στις 15/10 στην απεργία της ΑΔΕΔΥ είχαμε 15%. Η ΕΛΜΕ-ΚΙ συμμετείχε σε όλα τα συλλαλητήρια που έγιναν στο Νομό.
Πρέπει να εκτιμήσουμε ότι στο αίτημα της απειθαρχίας υπήρξε ευρεία αποδοχή στην άρνηση των υπερωριών και στην άρνηση να αναληφθεί από παλιούς συναδέλφους ο ρόλος του μέντορα. Επίσης η απόφαση για τα χαράτσια συνάντησε ευρεία αποδοχή στον κλάδο, παρότι δεν έχει συνοδευτεί με μαζική κατάθεση στην ΕΛΜΕ-ΚΙ και στο Εργατικό Κέντρο των ενταλμάτων. Όμως στο ζήτημα της απειθαρχίας στα τμήματα των 26-27-28-29-30 μαθητών κυριαρχεί η λογική - στο όνομα της απουσίας αιθουσών – ότι δε γίνεται διαφορετικά. Υπάρχει βεβαίως μία αντικειμενική διάσταση σε αυτό. Πρέπει όμως να ξεκαθαριστεί ότι η δυναμική του κινήματος – και δεν εννοούμε μόνο των εκπαιδευτικών - είναι εκείνη που καθορίζει το ρεαλιστικό ή μη των αιτημάτων. Σε κάθε περίπτωση η απαράδεκτη κατάσταση στον αριθμό των μαθητών στο Αργοστόλι κυρίως, πρέπει να συνδυαστεί με τα αιτήματα για υποδομές, γεωγραφική κατανομή ή ανακατανομή. Όσο η έκταση της απειθαρχίας στην αστική νομιμότητα διευρύνεται τόσο και σε πρακτικό άμεσο επίπεδο υπάρχει το ενδεχόμενο λύσεων στα ζητήματα αυτά. Εμείς προβάλλουμε το αναγκαίο και όχι το εφικτό.
Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι στις σημερινές συνθήκες συνυπάρχουν τάσεις ιδιώτευσης – αποστράτευσης μαζί με τάσεις ριζοσπαστικοποίησης. Είμαστε σε σημείο καμπής που είτε θα κάνουμε ένα αποφασιστικό βήμα μπροστά - συνολικά οι εργαζόμενοι - είτε θα υποστούμε στρατηγική ήττα με ανυπολόγιστες συνέπειες. Τα σκαμπανεβάσματα στα απεργιακά ποσοστά και το ιδιαίτερα χαμηλό στην πρόσφατη απεργία της ΑΔΕΔΥ δείχνουν ότι υπάρχουν αυταπάτες και αναστολές στον κλάδο που πρέπει άμεσα να ξεπεραστούν. Η λογική ότι «το ενιαίο μισθολόγιο προβλέπει μειώσεις για τα ρετιρέ αλλά εμείς δεν θα έχουμε πρόβλημα» έπαιξε το ρόλο της. Οφείλουμε να συγκρουστούμε με το «ρεαλισμό» της ήττας και της αποχής από τη δράση. Ταυτόχρονα να συγκρουστούμε με αντιλήψεις που συνδέουν την αποτελεσματικότητα αποκλειστικά ή κυρίως με τη μορφή πάλης.
Καταγγέλλαμε 10/11/2011:
Τα χειρότερα έρχονται! Με το επικαιροποιημένο Μνημόνιο, η κυβέρνηση ετοιμάζει:
· Το νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων με το οποίο υπολογίζει να εξασφαλίσει περικοπές 2 δις ευρώ!
· Την κατάργηση εξ’ ολοκλήρου όλων των επιδομάτων (εξωδιδακτικής απασχόλησης, διδακτικής προετοιμασίας, δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα, κ.α.).
· Τη θεσμοθέτηση της ενιαίου μισθού-πλαφόν γύρω στα 700 ευρώ και από κει και πέρα, μισθολογική εξέλιξη, συνδέοντας το μισθό με την παραγωγικότητα (τώρα με ποια κριτήρια θα αξιολογείται το παιδαγωγικό-μορφωτικό έργο της εκπαιδευτικού, ουδείς γνωρίζει). Είναι προφανές ότι η σύνδεση μισθού-παραγωγικότητας θα έχει άμεση και απόλυτη σχέση με την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας και του εκπαιδευτικού, με την «ικανότητα» του Διευθυντή και του συλλόγου Διδασκόντων να βρουν σπόνσορες και επιχειρηματίες-χορηγούς για τα σχολεία, να γίνουν καλοί μάνατζερ. Εδώ ακριβώς θα βρίσκεται η σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα∙ στην εφαρμογή των προγραμμάτων της ΕΕ στα σχολεία, στην προώθηση της επιχειρηματικότητας στην εκπαίδευση. Ο «καινοτόμος εκπαιδευτικός» σύμφωνα με την Υπουργό Παιδείας θα αμείβεται και θα επιβραβεύεται!
Κρίσιμο ζήτημα είναι το πώς μετριέται η αποτελεσματικότητα του κινήματος. Αν μετριέται με τους όρους του χθες π.χ. με την απόσπαση κάποιου επιδόματος ενισχύεται η απογοήτευση. Πρέπει τα αποτελέσματα να μετριόνται με τους όρους του σήμερα, δηλαδή με τους όρους της συγκρότησης ενός μετώπου ανατροπής του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Αυτό σημαίνει πολιτικοποίηση των αιτημάτων, κοινωνικές συμμαχίες, συμπόρευση ευρύτερων λαϊκών δυνάμεων, ανάδειξη της παιδείας - της υγείας σε λαϊκές υποθέσεις, ενδυνάμωση εσωτερικών χαρακτηριστικών του κινήματος - κυρίως της τόνωσης των Γενικών Συνελεύσεων και των άλλων μαζικών δημοκρατικών διαδικασιών, μορφές πάλης που να συσπειρώνουν και να προωθούν την κοινή δράση κ.ο.κ. Με αυτούς τους όρους το κλαδικό θα εντάσσεται αρμονικά στο γενικό και θα αναδεικνύεται, δεν θα υπονομεύει το κεντρικό διακύβευμα στο σήμερα. Με αυτούς τους όρους θα συγκροτείται ένα κίνημα επικίνδυνο για το σύστημα και γι’ αυτό αποτελεσματικό για το σήμερα και το αύριο.
Οι αποφάσεις του ΔΣ κάλυψαν μία μεγάλη γκάμα θεμάτων. Από τα ζητήματα των υποδομών, της υγείας (Νοσοκομείο) και των τοπικών εκφράσεων του αυταρχισμού της διοίκησης μέχρι τα εγκλήματα των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων συμμάχων τους στη Λιβύη και την αντιϊμπεριαλιστική αλληλεγγύη (Κούβα κ.λ.π.).
ΚΑΙ ΣΤΑ «ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ» ΑΝΟΙΞΑΜΕ ΔΡΟΜΟΥΣ
Δεν υπήρξε «εκπαιδευτικό» ζήτημα που να μην προσπαθήσαμε να αναλύσουμε και να αναγάγουμε στη γενικότερη πολιτική. Ενδεικτικά: με αφορμή το «νέο σχολείο» προσπαθήσαμε να ανοίξουμε τη συζήτηση στον κλάδο για τα αναλυτικά προγράμματα, πρόσφατα για το project κ.ο.κ. Συνεργαστήκαμε με τις επιστημονικές ενώσεις στο Νομό (Φυσικοί, φιλόλογοι) και πραγματοποιήσαμε από κοινού ημερίδες. Ιδιαίτερα η τελευταία χαρακτηρίσθηκε από υψηλό επίπεδο και ολοκληρωμένες εισηγήσεις. Προσπαθήσαμε να απευθυνθούμε σε γονείς - μαθητές εξηγώντας το πώς οι αλλαγές στα εργασιακά συνδέονται με την υποβάθμιση της γενικής παιδείας, την υποταγή στα κελεύσματα της αγοράς και τη διαμόρφωση του αυριανού ευέλικτου εργαζόμενου.
Δύο ωστόσο είναι τα κεντρικά ζητήματα στα οποία αναπτύξαμε δράση. Το πρώτο αφορά τις συγχωνεύσεις – καταργήσεις των σχολείων και το δεύτερο την κατάργηση της επιλογής της δεύτερης ξένης γλώσσας. Και για τα δύο οργανώσαμε συσκέψεις, παραστάσεις, παρεμβάσεις σε δημοτικό και περιφερειακό συμβούλιο, κινητοποίηση στην Πάτρα στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση κ.λ.π. Ιδιαίτερα για τις καταργήσεις οργανώσαμε εκδηλώσεις στα χωριά και τοπικές συγκεντρώσεις. Είναι αποτέλεσμα αυτού του αγώνα το γεγονός ότι δεν πραγματοποιήθηκαν οι καταργήσεις που είχαν κατονομαστεί στο δημοτικό συμβούλιο. Καλέσαμε σε επαγρύπνηση και συνέχιση της δράσης.
Φέτος πήραμε την πρωτοβουλία ενόψει του «χάρτη σχολείων» να καλέσουμε δημοτικό συμβούλιο, ώστε να επικυρωθεί με πολιτική απόφαση η σχετική εισήγηση της ΔΕΠ που πάρθηκε με δική μας παρέμβαση. Το θέμα των ξένων γλωσσών το φθάσαμε μέχρι το συνέδριο της ΟΛΜΕ. Είναι γνωστή η προσπάθεια εκ μέρους της διεύθυνσης Α΄βάθμιας να επιτεθεί, με αφορμή σχετική παράσταση κατά τη διάρκεια φιέστας προβολής των πιλοτικών δημοτικών, σε βάρος του ΠΑΜΕ και της ΕΛΜΕ-ΚΙ. Ήταν καταλυτική η απόφαση του Συλλόγου Γονέων του Δημοτικού των Κεραμιών για την αποκατάσταση της αλήθειας και για την υπεράσπιση του δικαιώματος της συνδικαλιστικής δράσης για δημόσια δωρεάν παιδεία.
Κάναμε παρεμβάσεις επίσης για τις μεταφορές των μαθητών, την αντισεισμική θωράκιση των σχολείων, την κατάργηση των σχολικών πρωταθλημάτων, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των αναπληρωτών και ωρομισθίων σε μόνιμη σταθερή δουλειά, για την «αριστεία και την καινοτομία», για τις εκπαιδευτικές άδειες, για τον επαίσχυντο θεσμό της μαθητείας, για τις διαθέσεις συναδέλφων σαν μοχλό ελαστικοποίησης, για τη λειτουργία του ΠΥΣΔΕ, για τα ΤΑΔ, για την ΠΔΣ, για τα οδοιπορικά κ.ο.κ. Αναδείξαμε το θέμα της στέγασης του εσπερινού γυμνασίου, τα προβλήματα στο ΕΕΕΕΚ που κυριολεκτικά άνοιξε με παρέμβαση της ΕΛΜΕ-ΚΙ αλλά και συνολικά των προβλημάτων στο χώρο της ειδικής αγωγής (ΚΕΔΔΥ κ.λ.π.). Αποκαλύψαμε ότι η περικοπή των μεταθέσεων και των αποσπάσεων είναι άρρηκτα δεμένη με την πολιτική του προσωπικού ανά σχολείο και τις απολύσεις. Καταγγείλαμε τις προσλήψεις στην ΠΔΣ μέσω ΜΚΟ.
Αναδείξαμε ότι προωθείται η εξατομικευμένη σύμβαση εργασίας και στο δημόσιο, η σύνδεση της αμοιβής με την παραγωγικότητα του καθενός και της καθεμίας. Αποκαλύψαμε την πολιτική της ΕΕ για εφαρμογή του ενεργού – πληρωμένου και ανενεργού – απλήρωτου χρόνου στην εκπαίδευση, όπου ο ανενεργός χρόνος υλοποιείται μέσα από το διαρκές stand by των εκπαιδευτικών στο μη διδακτικό χρόνο παραμονής στο σχολείο ή της μετακίνησής τους σε άλλο σχολείο.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Οι αποφάσεις αλληλεγγύης σε συναδέλφους και κλάδους εργαζομένων που βρέθηκαν στο στόχαστρο ήταν στην κατεύθυνση «ένας για όλους όλοι για έναν».
Εκφράσαμε και εκφράζουμε αλληλεγγύη στις εργαζόμενες της Κοργιαλένειου μαζί με δεκάδες συναδέλφους. Είναι σημαντικό ότι σύλλογοι διδασκόντων εξέδωσαν ανακοινώσεις. Αντίστοιχα για τη βοήθεια στο σπίτι, την ψυχική υγεία, τους απολυμένους των δήμων, τις απλήρωτες καθαρίστριες των σχολείων κ.ο.κ. Συμπαρασταθήκαμε στους συνάδελφους Μαντζουράτο και Αλεξανδρόπουλο για τη δικαστική δίωξή τους επειδή έσπασαν τον αποκλεισμό της παραλίας του Αθέρα από τον τότε Δήμαρχο Ληξουρίου κ. Ρουχωτά, που προάσπισε συμφέροντα ιδιωτών. Υπήρξαν αποφάσεις Συλλόγων Διδασκόντων - και τελικά πανηγυρικά αθωώθηκαν Συμπαρασταθήκαμε και συμπαραστεκόμαστε εναντίον της συνέχισης της δίωξης του συνάδελφου Νικόλα Γαλιατσάτου από το επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης. Μέσα στο νέο πλαίσιο έντασης του αυταρχισμού πρέπει να είμαστε διαρκώς σε επιφυλακή και να αγωνιστούμε για την πλήρη και οριστική απαλλαγή του συναδέλφου από τις κατηγορίες. Εκφράσαμε αλληλεγγύη σε πολλές περιπτώσεις διώξεων συναδέλφων και πολιτικών διώξεων ευρύτερα με πρόσφατη την έκδοση τουρκάλας συνδικαλίστριας στη Γερμανία προκειμένου να εκδοθεί ως τρομοκράτισσα στην Τουρκία. Τα κρούσματα αυταρχισμού και περιστολής των δημοκρατικών δικαιωμάτων πληθαίνουν, ο αυταρχισμός είναι μονόδρομος για τον καπιταλισμό της κρίσης και της σήψης.
Κομβικό ζήτημα ήταν και είναι η αλληλεγγύη στις μαθητικές κινητοποιήσεις, ενάντια στις οποίες έχει ενεργοποιηθεί όλο το επιτελείο της αστικής τάξης και ο κοινωνικός αυτοματισμός.
Το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ καταδίκασε τις αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις και τον αντικομουνισμό που προωθούνται ως επίσημη πολιτική από τη ΕΕ.
Η ΕΛΜΕ-ΚΙ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ
Η ίδια η δράση της ΕΛΜΕ-ΚΙ βρέθηκε στο στόχαστρο. Είχαμε και φέτος δημοσιεύματα στα τοπικά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης που έβαλαν εναντίον του κλάδου και του συνδικαλιστικού κινήματος. Είτε με απαξιωτικές αναφορές για τους συναδέλφους π.χ για το Γυμνάσιο Ληξουρίου είτε με δημοσίευμα που έφθασε να αναφέρει ότι υπάρχει «διακίνηση ναρκωτικών στα σχολεία με την ευγενική χορηγία του πολιτικοσυνδικαλιστικού συστήματος (σημ. κατονομάζονταν ΚΚΕ, ΠΑΜΕ, ΕΛΜΕ-ΚΙ, Σύλλογοι Γονέων)». Κι αυτό δίπλα σε δήθεν συμβουλές για την επιτυχία κινητοποιήσεων για την παιδεία, με απόδοση κάθε κακοδαιμονίας στον ταξικό προσανατολισμό της ΕΛΜΕ-ΚΙ. Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι για πρώτη φορά επίσημα στο δημοτικό συμβούλιο τέθηκε ζήτημα για «απομάκρυνση καθηγητών (εννοείται συνδικαλιστών) από τα σχολεία τους επειδή υποκινούν κινητοποιήσεις» αλλά και μια σειρά παρεμβάσεις που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην επίθεση εκ των έσω ενάντια στον αγώνα του κλάδου. Να γίνει συνείδηση ότι στην κρίση δίπλα και παράλληλα με την αποκάλυψη των δυνάμεων του συστήματος και την διαμόρφωση προϋποθέσεων για μια δυναμική ανάταση του κινήματος ελλοχεύει και ο εκφασισμός. Ας μην προσπερνάμε ανέμελα φαινόμενα που οδηγούν μεθοδικά στο συντριπτικό πλήγμα ενάντια στις ταξικές δυνάμεις.
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ
Καίρια αποδείχθηκε η παρέμβαση της ΕΛΜΕ-ΚΙ για το ενιαίο μισθολόγιο με το συνάδελφο Αγκαβανάκη. Όλη η επιχειρηματολογία που ανάπτυξε και σε σχέση με τα συνταξιοδοτικά αλλά και σε σχέση με τις βασικές κατευθύνσεις της μισθολογικής πολιτικής επιβεβαιώθηκαν δραματικά. Αποδεικνύεται ότι εύστοχα η ΕΛΜΕ-ΚΙ προσπάθησε κόντρα στον εφησυχασμό να προειδοποιήσει για τις εξελίξεις.
Για την εκδήλωση σχετικά με τα αναλυτικά προγράμματα αναφερθήκαμε και προηγούμενα.
Πρέπει να σημειώσουμε την εκδήλωση που πραγματοποιήσαμε για τους συνταξιοδοτηθέντες συναδέλφους. Ήταν οφειλόμενη από τη μεριά μας. Είχε μαζική συμμετοχή και αρκετοί ζήτησαν να έχει συνέχεια. Σήμερα που ο συνταξιούχος δεν ηρεμεί στο σπίτι αλλά βάλλεται στο εισόδημα, στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και στην υγεία, που καλείται να γίνει εθελοντής για την κάλυψη των κενών, η ΕΛΜΕ-ΚΙ έχει χρέος να παρεμβαίνει και να συντονίζει τη δράση με το συνταξιουχικό κίνημα. Βεβαίως και να συμβάλλει στη συγκρότησή του.
Οι παρεμβάσεις γενικά αγκάλιασαν ένα μεγάλο εύρος θεμάτων και αξιοποιήθηκε κάθε δυνατότητα.
Οι εκδηλώσεις, αλλού περισσότερο αλλού λιγότερο πετυχημένες από άποψη μαζικότητας, είχαν τηλεοπτική κάλυψη και συζητήθηκαν ευρέως από το λαό. Δείχνουν την πρόθεση της ΕΛΜΕ-ΚΙ να στηρίξει τη συνεργασία με επιστημονικούς και μαζικούς φορείς, να αναπτύξει σχέσεις με το «απόμαχο» κομμάτι του κλάδου, που μπορούν να βοηθήσουν στη διεύρυνση της αντίληψης για τις εξελίξεις στα εργασιακά και στην εμβάθυνση της μορφωτικής δουλειάς του συνδικάτου.
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ
Συνεχίστηκε η δράση μαζί με την πολιτιστική λέσχη του ΠΑΜΕ. Είχαμε την κύρια οικονομική επιβάρυνση για τις κινηματογραφικές προβολές (πνευματικά δικαιώματα) οι οποίες πρόσφεραν και προσφέρουν. Ιδιαίτερα πρέπει να ευχαριστήσουμε τους συναδέλφους που εμπλέκονται με την επιλογή και την προβολή, κάτι που καθιστά δυνατές τις προβολές. Η προώθηση σχέσεων μεταξύ εργαζομένων, το ανέβασμα του πολιτιστικού επίπεδου και η στήριξη της εναλλακτικής δημιουργίας και του λαϊκού πολιτισμού αποτέλεσαν και πρέπει να συνεχίσουν να αποτελούν προτεραιότητες πρώτης γραμμής.
ΓΕΝΙΚΕΎΣΩ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ
Φέτος πραγματοποιήσαμε αρκετές έκτακτες Γενικές Συνελεύσεις. Χωρίς να είμαστε ικανοποιημένοι από την αντιστοιχία της μαζικότητας τους με την εποχή που διανύουμε και την επίθεση που δεχόμαστε ήταν ένα θετικό βήμα. Διότι, δόθηκε η δυνατότητα να ξεφύγουμε από το «δεδομένο» της πρόσκλησης σε Γενικές Συνελεύσεις και της μη πραγματοποίησής τους. Για να γίνουν χρειάστηκε προσπάθεια σχολείο το σχολείο, κάτι που πρέπει να αποτελέσει παρακαταθήκη εμπειρίας για τη νέα συνδικαλιστική χρονιά.
ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΔΣ
Το ΔΣ λειτούργησε τακτικά, με προσκλήσεις και δημόσια ενημέρωση των συναδέλφων. Πρέπει να αναφερθούν ορισμένα χαρακτηριστικά που είχαν φέτος οι συνεδριάσεις. Καταρχήν υπήρξε εκπροσώπηση όλων των παρατάξεων που είχαν συμβούλους στην πλειονότητα των συνεδριάσεων. Και δεύτερο δεν είχαμε τα προβλήματα της απαράδεκτης αντισυνδικαλιστικής αντιπαράθεσης με το ΔΣ από διευθυντές που είχαμε πέρσι.
Απουσία από τις συνεδριάσεις είχαμε (μετά την παραίτηση του συνάδελφου Βασιλάτου Γεράσιμου) από το ένα μέλος του ΔΣ από τη μεριά της ΔΑΚΕ. Έχουμε ωστόσο έλλειμμα στην συλλογική δράση για την οργάνωση του κλάδου, για την οικοδόμηση των απαραίτητων συμμαχιών. Αυτό απαιτεί συγκεκριμένη αγωνιστική πολιτική αντίληψη και θυσίες προσωπικές για να μην απογοητεύονται οι υπόλοιποι συνάδελφοι.
Δεν είχαμε φαινόμενα μη υλοποίησης απεργιακών αποφάσεων όπως προηγούμενες χρονιές. Το ΔΣ θεωρεί απαράδεκτο, για τον οποιονδήποτε λόγο, να καλείται ο κλάδος σε θυσίες και αγώνα και μέλη του ΔΣ να υπονομεύουν τις αποφάσεις αυτές ή να εκθέτουν το ΔΣ. Ασφαλώς δεν αναφερόμαστε σε πολιτικές συνδικαλιστικές διαφορές που αντικειμενικά υπήρχαν και θα υπάρχουν. Αναφερόμαστε σε πρακτικές που βάλλουν ενάντια στη συλλογικότητα, στον ταξικό αγωνιστικό προσανατολισμό της ΕΛΜΕ-ΚΙ.
________________________________________________________________________
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ 2011 - 2012
Το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ θεωρεί ότι το κεντρικό ζητούμενο στις μέρες μας είναι το πώς οργανώνεται το εκπαιδευτικό κίνημα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης. Το τι άμεσα μέτρα παίρνονται μαζί με το ΠΑΜΕ, το ταξικό κίνημα, για να μην πληρώσει την κρίση και το χρέος της πλουτοκρατίας ο λαός. Το βασικό είναι πώς δημιουργούνται προϋποθέσεις μαζικής λαϊκής αντεπίθεσης, με ανασύνταξη του κινήματος, σχέδιο, οργάνωση και προοπτική για μια κοινωνία χωρίς την κυριαρχία των μονοπωλιακών ομίλων.
Χρειάζεται να εντοπίσουμε μέτρα – στόχους πάλης που θα καλλιεργούν τις αγωνιστικές διαθέσεις και θα διευκολύνουν τη δράση των εκπαιδευτικών σαν μαχόμενο τμήμα του εργαζόμενου λαού. Μέτρα σύγκρουσης και ανυπακοής, για το απότομο ανέβασμα της ταξικής πάλης, για ξεπέρασμα των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, τόσο στο περιεχόμενο όσο και στη μορφή. Πρώτιστο καθήκον η οργανωμένη απειθαρχία στα χαράτσια και η αντιμετώπιση της εργασιακής εφεδρείας και των απολύσεων. Αυτό το καθήκον περνάει μέσα από την υπεράσπιση των πιο ξεκρέμαστων συναδέλφων εκείνων της διάθεσης, των αδυνατούντων, των πλεοναζόντων κ.ο.κ.
Απειθαρχία:
- στα 26-30άρια τμήματα,
- στις υποχρεωτικές υπερωρίες,
- στη μεταφορά στους γονιούς μέρους της δαπάνης για λειτουργικά – μεταφορές κ.λ.π.
- στις μετακινήσεις από Νομό σε Νομό (προτεραιότητα).
Μαζί η ανάδειξη του μορφωτικού περιεχόμενου του σχολείου από τη σκοπιά των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Αυτά τα καθήκοντα είναι προωθημένα και ανατρεπτικά. Σημαίνουν εκπαιδευτικούς ικανούς να μπορούν να δώσουν τη μάχη των ιδεών από τη σκοπιά της κοινωνικής προόδου, που σημαίνει ταυτόχρονα να επιτελέσουν το έργο τους σαν εκπαιδευτικοί. Σημαίνει ξεπέρασμα των αναχωμάτων σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο. Η δύναμη και των εκπαιδευτικών βρίσκεται εδώ: στη γραμμή της σύγκρουσης και της απειθαρχίας.
Το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ απευθύνει προσκλητήριο δράσης. Με όρο και προϋπόθεση πριν απ’ όλα την ενίσχυση των διαδικασιών βάσης, στους συλλόγους και τις Γενικές Συνελεύσεις. Στην επίθεση του κεφαλαίου που μας στέρησε πέντε μισθούς, στο ενιαίο μισθολόγιο της ντροπής, στα μέτρα μόνιμου χαρακτήρα ενάντια σε κάθε κατάχτηση, να απαντήσουμε ανάλογα. Να απαντήσουμε συνολικά: στο πρόγραμμα σταθερότητας, στο μνημόνιο και στο επικαιροποιημένο μνημόνιο, στα μέτρα και τις αναδιαρθρώσεις στο χώρο της παιδείας, στη σφαγή του ενιαίου μισθολογίου.
ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ
1. Πρώτη προτεραιότητα αποτελεί για την ΕΛΜΕ-ΚΙ ο χώρος των νέων συναδέλφων. Είναι οι πρώτοι που θα κληθούν να επιμορφωθούν στην αξιολόγηση – αυτοαξιολόγηση, που θα κληθούν να αξιολογηθούν, που θα γίνουν πιλότος των εργασιακών ανατροπών. Να ανασυσταθεί επιτροπή αγώνα ωρομισθίων – αναπληρωτών – αδιόριστων εκπαιδευτικών. Οι εργασιακές σχέσεις, η οικονομική εξαθλίωση, η εργασιακή εφεδρεία και οι απολύσεις πρέπει να βρεθούν στην πρώτη γραμμή της αντιπαράθεσης. Ενιαίο μέτωπο δημόσιου – ιδιωτικού τομέα.
2. Η ΕΛΜΕ-ΚΙ πρέπει να αναπτύξει συντονισμένη δράση με τους συναδέλφους της ιδιωτικής εκπαίδευσης (φροντιστήρια, ιδιωτικά σχολεία που πιθανά θα εμφανιστούν και στο Νομό κ.λ.π.). Στην πλειονότητά τους σήμερα είναι οι απολυμένοι της δημόσιας εκπαίδευσης αναπληρωτές και ωρομίσθιοι. Πρέπει να γίνουν οι εκπαιδευτικοί κοινωνοί των προβλημάτων και να δημιουργηθούν φύτρα κοινής οργανωτικής έκφρασης. Η εξέλιξη αυτή θα δώσει αποφασιστική ώθηση στο κίνημα.
3. Κοινές πρωτοβουλίες με τα σωματεία, τις Ομοσπονδίες του ιδιωτικού τομέα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, αλλά και άλλους φορείς (επιστημονικούς, συλλόγους κ.ο.κ.) που βρίσκονται σε αγωνιστική κατεύθυνση, για την ανατροπή αυτής της αντεργατικής πολιτικής, για ανάδειξη της παιδείας σαν λαϊκής υπόθεσης και για άνοιγμα όλης της ατζέντας της αντιπαράθεσης. Είναι στρατηγική συμμαχία η κοινή δράση με γονείς – μαθητές – εργαζόμενους. Ζήτημα προτεραιότητας η αλληλεγγύη στους μαθητές μας και στις οικογένειές τους προκειμένου να αντιμετωπιστούν φαινόμενα ασιτίας και υποσιτισμού, διακοπές ηλεκτρικού κ.ο.κ.
Η προώθηση αυτών των αξόνων δράσης από κοινού, θα δώσει εντελώς διαφορετική τροπή στα πράγματα.
Το ΔΣ κατά τα λοιπά εισηγείται στην απολογιστική Γενική Συνέλευση την υιοθέτηση του πλαισίου που ψηφίσαμε στην πρόσφατη Γενική Συνέλευση.
