Του Άγη Βερούτη
Οι κυβερνήτες μας είναι σίγουρα απρόθυμοι και πιθανόν ανίκανοι να βγάλουν την Ελλάδα από την κρίση. Κάνουν οτιδήποτε μπορούν για να μην πράξουν τις πραγματικές λύσεις, που θα διορθώσουν το έλλειμμα και θα πατάξουν την παραβατικότητα που η κοινωνία μας έχει πια εθιστεί να ανέχεται.
Από την κοινωνία αυτό απαιτεί την αναζωπύρωση των χαμένων αξιών της Δημοκρατίας, ότι οι νόμοι είναι σημαντικότεροι από τα ιδιοτελή συμφέροντα του καθενός Πολίτη και του κύκλου του. Η ανεκτικότητα όλων μας ως Πολίτες στην παραβατικότητα που καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες στο στενότερο ή ευρύτερο περιβάλλον μας, υπογραμμίζει την αξιακή υποβάθμιση της κοινωνίας μας.
Έξοδος και Τιμωρία
Η κατακόρυφη μείωση του ελλείμματος μπορεί απλούστατα να γίνει με 3 γρήγορες κινήσεις, που όμως θα αναδείξει τους φαύλους και απατεώνες των κομματικών στρατών του παρακράτους αλλά και της ευρύτερης κοινωνίας που ως τώρα προστατεύουν άπαντες οι πολιτικοί, και η κοινωνία ανέχεται. Οι απλές αυτές κινήσεις είναι:
1) Είναι γνωστό πλέον ότι 200.000 συνταξιούχοι αναπηρικών συντάξεων του ΙΚΑ δεν είναι πραγματικά δικαιούχοι. Αυτό λέει το ίδιο το ΙΚΑ εδώ και δυο βδομάδες. Άλλοι 109.000 δεν παρουσιάστηκαν να απογραφούν και πιθανολογούνται αποβιώσαντες. Ακόμη 150.000 μπορεί να είναι οι λαθροσυνταξιούχοι του ΟΓΑ. Αυτοί οι περίπου 450.000 απατεώνες συμπολίτες μας κοστίζουν στην κοινωνία ίσως πάνω από €5 δις ετησίως εδώ και πολλά χρόνια. Η απάτη πρέπει να σταματήσει, και άπαντες οι εμπλεκόμενοι να τιμωρηθούν ανάλογα με την ευθύνη που φέρουν. Τα κλοπιμαία πρέπει να επιστραφούν.
2) Άλλα €5-€10 δις χάνουμε πιθανόν από την παράνομη εξαγωγή αφορολόγητων κερδών με transfer pricing από τις πολυεθνικές και transfer trading από εισαγωγείς με τριγωνικές τιμολογήσεις. Μέρος των 80 δις ετησίων εισαγωγών μας θα έπρεπε να αποδίδεται ως φόροι (βλ. κείμενο μου "Φορολογικός παράδεισος πολυεθνικών"). Η φοροκλοπή αυτή πρέπει να σταματήσει, και τα κλοπιμαία να επιστραφούν.
3) Άνοιγμα όλων των τραπεζικών λογαριασμών των Ελλήνων πρέπει να πραγματοποιηθεί, και η σύγκριση των εισροών με τις δηλώσεις εισοδήματος πρέπει να αναλυθεί, για να προκύψει τόσο το προϊόν της διαφθοράς, όσο και της φοροδιαφυγής. Ανακοινώθηκε ότι το ΣΔΟΕ βρήκε €2 δις ανοίγοντας 77 λογαριασμούς ασύμβατους με τις δηλώσεις των δικαιούχων. Καθώς τα περισσότερα κλοπιμαία ήδη έχουν φυγαδευτεί στο εξωτερικό, ή επενδυθεί σε πάγια και τιμαλφή, αυτό δεν αρκεί. Πρέπει να ελεγχθούν οι εισροές.
Με αυτόν τον έλεγχο θα μαζευτούν πολλά και θα ευοδωθεί η επιστροφή του αισθήματος δικαίου που έχει χάσει η κοινωνία. Για να πάψει το πλιάτσικο σε μικρομεσαίο επίπεδο (οι μεγάλοι πληρώνονται πάντα στο εξωτερικό). Στους μικρομεσαίους είναι €4-€8 δις ετησίως διαφυγόντες φόροι (οι επίσημες πηγές υπολογίζουν €7 δις). Η απάτη αυτή πρέπει να παυθεί.
Σημαντικά όμως, τα προϊόντα των εγκλημάτων διαφθοράς που θα βρεθούν από αυτή την ανάλυση πρέπει να αποδοθούν ακέραια στο κράτος, δημευμένα μέχρις ευρωλεπτού.
Οι φόροι που έχουν κλαπεί πρέπει επίσης να αποδοθούν.
Σύνολο με αυτά και μόνον τα παραπάνω, η Ελλάδα μηδένισε το πρωτογενές έλλειμμα της χωρίς έκτακτα μέτρα και εισφορές, και έκοψε το δευτερογενές της έλλειμμα στη μέση! Η τιμωρία των φαύλων και των λαμογιών, επίσης θα ηρεμήσει την κοινωνική ένταση που κοχλάζει, και θα επιτρέψει στον Έλληνα να αφήσει πίσω του την Μεταπολίτευση, που έχει πλέον βεβαιωθεί ότι υπήρξε ομοούσια της φαυλότητας, της διαφθοράς και της απάτης.
Σχιζοφρένεια
Σημαντικότερο πρόβλημα είναι η ανοχή της κοινωνίας μας στην παραπάνω παραβατικότητα. Έχουμε φτάσει να αποδεχόμαστε τα κίνητρα των φαύλων, ότι οι νόμοι είναι λιγότερο σημαντικοί από τις διαπροσωπικές σχέσεις των παρανομούντων. Σαν φυσικά πρόσωπα όμως έχουμε πέσει στην παγίδα να κατακρίνουμε την παραβατικότητα, αλλά να την ανεχόμαστε. Περιμένουμε “κάποιος άλλος” να πράξει το δίκαιο (κατηγορώντας τους πολιτικούς που εμείς εκλέξαμε, και τους δικαστές που η κοινωνία μας εντέλει), ενώ επιθυμούμε όσοι εκ του κύκλου μας γνωρίζουμε ως παραβάτες να αποφύγουν τη δίωξη και τιμωρία. Αν δεν αλλάξει ουσιαστικά αυτή η νοοτροπία μας, πάλι στην ίδια με τη σημερινή κατάσταση θα είμαστε σε λίγα χρόνια.
Πόσοι από εμάς δεν γνωρίζουμε κάποιον που μισθοδοτείται από κάποιο Δήμο χωρίς να εργάζεται, αλλά επιθυμούμε να μην απολυθεί; Πόσοι δεν ξέρουμε κάποιον που έλαβε αγροτικές επιδοτήσεις για πλασματική παραγωγή και προτιμούμε να μην φυλακιστεί; Πόσοι από εμάς γνωρίζουμε (για) κάποιον που έκανε μια δουλειά με το Δημόσιο και τιμολόγησε τριπλάσιες από τις θεμιτές τιμές, αλλά δεν θέλουμε να συλληφθεί; Πόσοι από εμάς δεν έχουμε κάποιο γνωστό ή συγγενή που συνταξιοδοτήθηκε από το Δημόσιο στα 45 της ή στα 53 του; Πόσοι από εμάς γνωρίζουμε κάποιον ιατρό που δεν δίνει αποδείξεις, αλλά λόγω εξαιρετικής ικανότητας θεραπείας κρίνουμε ότι είναι αποδεκτό να συνεχίσει να έχει την δυνατότητα να σώζει ανθρώπους;
Μας πνίγει η έλλειψη δικαίου στην κοινωνία μας, όμως δεν είμαστε διατεθειμένοι να δούμε τους γνωστούς ή και φίλους μας που έχουν παραβιάσει ή εκμεταλλευτεί τους νόμους, εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, να τιμωρούνται. Είμαστε μια κοινωνία σε σχιζοφρένεια.
Είναι απαραίτητη η ουσιαστική τιμωρία των απατεώνων και των λήσταρχων που, υποδυόμενη τους πολιτικούς, λεηλάτησαν τον δημόσιο και ιδιωτικό πλούτο των Ελλήνων, εξασφαλίζοντας δισεκατομμύρια για τον εαυτό τους και τους συνενόχους τους ενώ καταδίκασαν τον Έλληνα στη ντροπή και τη φτώχεια. Οι πολιτικοί φίλοι τους όμως δεν το βλέπουν έτσι, και τους καλύπτουν. Οι πολιτικοί είναι καθρέφτης της κοινωνίας μας.
Εκείνοι οι προδότες που πραγματικά τα έφαγαν και λουφάζουν έχοντας τα πάντα σε οφσόρ εταιρίες και παριστάνοντας σήμερα τους σοφούς και δικαιωμένους, πρέπει πάσει θυσία να τιμωρηθούν. Αν όχι με την μόνη πραγματική ποινή των προδοτών, τουλάχιστον με εξορία, και την αποκαθήλωσή τους από την πλαστή ιστορία που έφτιαξαν για τον εαυτό τους.
Δυστυχώς όμως, όλες οι φυλακές του κόσμου δεν φτάνουν για να χωρέσουν το διπλανό μας, το γνωστό μας, το συγγενή μας, το φίλο μας, που παρέβησαν ή εκμεταλλεύτηκαν τους στρεβλούς Νόμους της κοινωνίας μας, με την δική μας (μου) ατομική και προσωπική ανοχή.
Εκεί είναι που πρέπει να βρεθεί η γέφυρα της ενηλικίωσης της κοινωνίας μας, χωρίς να καταλήξουμε σε εμφυλιακές λύσεις. Η ευνομία και η ευημερία δεν μπορεί να συνυπάρξουν με την βία. Οι πνευματικοί ηγέτες αυτής της ευλογημένης Χώρας οφείλουν να βρουν την έξοδο από την αξιακή κρίση που θα μας επιτρέψει να βγούμε από την πολιτική και οικονομική κρίση χωρίς κατάλυση της κοινωνικής συνοχής.
Αντί να εξορίζουμε τους νέους και τους ικανότερους στην οικονομική μετανάστευση, πρέπει να διώξουμε τη σαπίλα από την Ελλάδα. Πρέπει όμως να την διώξουμε από δίπλα μας και από μέσα μας, διότι η ανοχή μας με ταυτόχρονη αγανάκτηση για την παραβατικότητα είναι σχιζοφρένεια!
Ναι, οι φαύλοι πρέπει να τιμωρηθούν και να πληρώσουν! Δεν υπάρχει λύση, για να ανακάμψουμε από τη σημερινή κοινωνικο-πολιτικο-οικονομική παρακμή μας ως χώρα, που να μην περνάει μέσα από την τιμωρία των φαύλων. Πρέπει όμως να αποφασίσουμε: είμαστε διατεθειμένοι να δούμε το γείτονα να μπαίνει φυλακή, τον συγγενή να μένει στο δρόμο, το φίλο να χάνει τη δουλειά του, και κάποιους από τους γύρω μας να θυσιάζονται στο βωμό του Δικαίου της κοινωνίας; Και αν ναι, σε ποιόν βαθμό;
Τώρα αντιλαμβάνομαι την σοφία στα λόγια που πριν αρκετούς μήνες μου είχε πει ανώτατος Δικαστικός Άρχων σε μια εσπερίδα περί της αλλαγής του Συντάγματος. Παραφράζω: “Η δικαστική εξουσία δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα, διότι η Κοινωνία ναι μεν δεν αποδέχεται την διαφθορά, αλλά την ανέχεται.”
Τώρα αντιλαμβάνομαι την ουσία της απάντησης που τόσο πολύ με είχε εξοργίσει τότε: ο καθένας μας θέλει να ζει σε μια ευνομούμενη κοινωνία και κράτος δικαίου, αλλά προτιμά ο γνωστός του που είναι παραβάτης να μην τιμωρηθεί. Γι’ αυτό εκείνος που μου απήντησε είναι Δικαστικός Άρχων, και εγώ όχι...
Ο περίφημος "Κανένας", είμαι βέβαιος πως γνωρίζει όλα τα παραπάνω. Ίσως γνωρίζει και τον τρόπο για να μεταβούμε σε ευνομούμενη κοινωνία. Οι σημερινοί πολιτικοί δεινόσαυροι όμως, τα απομεινάρια της Μεταπολίτευσης που κυβέρνησαν και συνεισέφεραν ο καθένας τους το δικό του μερίδιο της σημερινής κατάντιας μας, προστατεύουν αποκλειστικά τους φαύλους σφαγιάζοντας οικονομικά τον Λαό. Ξεχωριστά ο καθένας μας όμως, με την ανοχή του στις παραβατικές συμπεριφορές που γνωρίζει και βλέπει γύρω του, συνεισφέρει σε αυτή την κατάπτωση.
Με τις τρεις παραπάνω άμεσες αλλά όχι αναίμακτες κινήσεις, μπορούμε να αποκτήσουμε ξανά την αξιοπρέπειά μας ως χώρα, και να επαναφέρουμε πόρους που ληστεύονται εδώ και 30 χρόνια από τους φαύλους, στην υπηρεσία της Χώρας.
Θα μπορέσουμε όμως άραγε να βρούμε τον τρόπο να το κάνουμε χωρίς να σκίσουμε ανεπανόρθωτα τον κοινωνικό μας ιστό;
* Ο Άγης Βερούτης είναι επιχειρηματίας, Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στις ΗΠΑ όπου και εργάστηκε σχεδόν είκοσι χρόνια
