Δίνουμε τόσους μήνες μια κρίσιμη εθνική μάχη, παίρνοντας στις πλάτες μας αμαρτίες άλλων. Εμείς, όμως, αναλάβαμε την ευθύνη να βγάλουμε τη χώρα από το αδιέξοδο, αδιέξοδο στο οποίο έριξε την Ελλάδα η προηγούμενη κυβέρνηση, να αποτρέψουμε μια εθνική καταστροφή, αλλά και να βάλουμε τις βάσεις για μια διαφορετική Ελλάδα.
Αυτή είναι μια ευθύνη που πήραμε όλοι μαζί, το Υπουργικό Συμβούλιο, η Κοινοβουλευτική μας Ομάδα, η παράταξή μας. Αναλάβαμε πολύ μεγαλύτερο βάρος από αυτό που μας αναλογεί αντικειμενικά, γιατί από τη μια μεριά υπήρχε η στάση φυγομαχίας, ανευθυνότητας και δημαγωγίας των περισσοτέρων άλλων πολιτικών δυνάμεων, πόσω μάλλον της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης - όπως και όταν ήταν κυβέρνηση, πριν από δύο χρόνια - αλλά και γιατί εμείς σταθήκαμε στο ύψος των εθνικών περιστάσεων, χωρίς να αντιμετωπίσουμε την όλη κατάσταση με τρόπο μικροκομματικό και ανεύθυνο απέναντι σε μια εθνική προσπάθεια. Αρωγός μας σ’ αυτή την προσπάθεια είναι η ελληνική κοινωνία, η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, που έχει συμπεριφερθεί με πρωτοφανή ωριμότητα, παρά τα όσα λέγονται και γράφονται, παρά τις εικόνες που αναπαράγονται διεθνώς. Οι προσπάθειες και θυσίες που έχει κάνει και κάνει ο Ελληνικός λαός είναι τεράστιες, είναι άθλος, είναι μεγάλο το βάρος.
Συχνά, αυτό δεν αναγνωρίζεται όσο πρέπει εκτός Ελλάδας.
Πολλοί προσπάθησαν η Ελλάδα να γίνει το εξιλαστήριο θύμα, ο αποδιοπομπαίος τράγος, ενώ υπήρχαν λάθη και αδυναμίες που αφορούν πολύ πέρα από το ελληνικό πρόβλημα. Προβλήματα της Ευρωζώνης και πολλά προβλήματα σε ό,τι αφορά τη λειτουργία του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος: από τους Οίκους Αξιολόγησης μέχρι την αδιαφάνεια, τα λεγόμενα «CDS», την κερδοσκοπία κάποιων «hedge funds», τους φορολογικούς παραδείσους, μία σειρά θεμάτων για τα οποία εμείς έχουμε διατυπώσει επανειλημμένα προτάσεις.
Στα θέματα αυτά, θα μπορούσε κανείς να κατανοήσει και να συμφωνήσει με το παγκόσμιο κίνημα που αναπτύσσεται, παρότι δεν έχει μια οργανωμένη ηγεσία, που ζητάει αλλαγές στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.
Αυτοί που αρέσκονται να κατηγορούν την Ελλάδα, πολλές φορές, ποντάρουν στην αποτυχία. Και δυστυχώς, είναι και κάποιοι εντός της Ελλάδας που κάνουν το ίδιο ακριβώς, που ποντάρουν στην αποτυχία, που μηδενίζουν το τεράστιο αποτέλεσμα. Δεν θέλουν να φανούν τα θετικά σημάδια, τα οποία είναι υπαρκτά.
Θέλουν να καλλιεργούν την παραίτηση, τη ματαιότητα των θυσιών και της μεγάλης προσπάθειας. Είναι αυτοί που θέλουν την ήττα, θέλουν την οπισθοδρόμηση, θέλουν την αποτυχία, είτε για να την εκμεταλλευθούν μικροκομματικά, είτε γιατί δεν θέλουν να προχωρήσουν σε αλλαγές που θίγουν κατεστημένα.
Αυτός είναι ένας πρόσθετος λόγος που κάνει δύσκολη την προσπάθεια, διότι υπάρχουν πολλά μικρά, αλλά και μεγαλύτερα κατεστημένα, τα οποία αντιμετωπίζουν με φόβο και αντιστέκονται στις μεγάλες αλλαγές που πρέπει να γίνουν στη χώρα.
Σήμερα, έχουμε φτάσει σ’ ένα σημείο-καμπή, όπως και τον Ιούλιο που πετύχαμε σημαντικές αποφάσεις. Ήταν αποφάσεις, που διεκδικήσαμε και πετύχαμε χάρη στην πολύμηνη δική μας διαπραγμάτευση, αλλά και χάρη στις θυσίες του Ελληνικού λαού.
Από τότε μέχρι σήμερα, τα ευρωπαϊκά δεδομένα έχουν αλλάξει. Η αλήθεια είναι ότι η Ευρώπη δεν έχει σταθεί μέχρι τώρα ικανή να αναχαιτίσει την κρίση, που πλήττει όλο και περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες και απειλεί πια την ευστάθεια της Ευρωζώνης, της Ευρώπης, αλλά και της ίδιας της παγκόσμιας οικονομίας. Και δεν είναι τυχαίο ότι λίγες μέρες μετά τις 23 Οκτωβρίου, θα γίνει η συνάντηση των G-20, που είναι κρίσιμη πια για την αναχαίτιση του κινδύνου μιας νέας βαθύτερης ύφεσης.
Γι’ αυτό το λόγο, ο στόχος τις επόμενες μέρες είναι να καταλήξουμε εμείς, οι Έλληνες, μέσα από μια δύσκολη και σκληρή διαπραγμάτευση, με όπλο την αξιοπιστία μας, σε μια λύση - αλλά και οριστική πια λύση.
Βεβαίως, η λύση στο δικό μας πρόβλημα, δεν λύνει το πρόβλημα της Ευρωζώνης, όπως και μια λύση στο πρόβλημα της Ευρωζώνης ευρύτερα, δεν αρκεί για να είναι λύση για την Ελλάδα αν και τα προβλήματά μας είναι πια στενά συνυφασμένα.
Θα έχουμε μπροστά μας τέσσερα θέματα να συζητήσουμε: πρώτον, το θέμα της ευρύτερης οικονομικής διακυβέρνησης της Ευρωζώνης, που συζητείται εντατικά. Εμείς δεν έχουμε κατ' αρχήν καμία αντίρρηση στο να γίνουν τα αναγκαία βήματα. Αντιθέτως, η σωστή διακυβέρνηση και η εμβάθυνση της Ευρωζώνης είναι προαπαιτούμενο. Αν αυτό υπήρχε ήδη, θα ήταν θετικό για εμάς αν όχι σωτήριο, γιατί σίγουρα θα είχαμε αποφύγει αυτό το μεγάλο πρόβλημα που ζούμε σήμερα, λόγω του ότι δεν υπήρχαν οι μηχανισμοί που θα απέτρεπαν την προηγούμενη κυβέρνηση να φορτώσει τα τεράστια ελλείμματα και χρέη στη χώρα.
Το δεύτερο θέμα θα είναι η ενίσχυση του λεγόμενου μηχανισμού «EFSF» με νέες δυνατότητες, είτε προκειμένου να βγει στην αγορά και να δανείζεται, είτε για να δίνει εγγύηση για δανεισμό τρίτων - αυτά είναι μάλλον τα πιθανότερα δύο σχήματα που θα συζητηθούν.
Το τρίτο θέμα είναι το τραπεζικό σύστημα, δηλαδή η ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών, αλλά και η μεγαλύτερη διαφάνεια στις Τράπεζες. Και εδώ, διαμορφώνεται μια αντίθεση του τραπεζικού συστήματος με την Πολιτική – κάτι το οποίο ξαναφέρνει μνήμες του 2008, αλλά τώρα πια είναι βαθύτερο το πρόβλημα και νομίζω ότι το βλέπουμε σε όλη την Ευρώπη
Τέταρτον, το ελληνικό πρόβλημα θα είναι και πάλι στο επίκεντρο. Και εδώ θέλουμε, όπως είπα, λύσεις οριστικές. Είναι η ώρα, η Ευρώπη να λάβει τις σοβαρές αποφάσεις για να γυρίσουμε σελίδα, να μην κινδυνεύσει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και να χτίσουμε πάνω στις θετικές αποφάσεις του Ιουλίου.
Βασικός στόχος πια, είναι να τελειώνουμε με την αβεβαιότητα για το μέλλον της χώρας. Γιατί αυτή η αβεβαιότητα υπονομεύει τις προσπάθειες που κάνουμε, τις θυσίες που γίνονται και δεν δημιουργεί κλίμα κατάλληλο ούτε για επενδύσεις, ούτε για ανάκαμψη. Αντίθετα, δημιουργεί αρνητικό κλίμα και πιστωτική ασφυξία, καθώς ακόμα και υγιείς και εξαγωγικές επιχειρήσεις δεν έχουν πρόσβαση στην αναγκαία πίστωση και ρευστότητα που χρειάζονται, ακόμα και για να λειτουργήσουν.
Έχουμε βεβαίως και το γενικότερο κλίμα ανασφάλειας που αισθάνεται ο Έλληνας πολίτης. Είναι τεράστιο πρόβλημα το να βλέπει κανείς να μειώνεται το βιοτικό του επίπεδο ή ο μισθός του ή η σύνταξή του, αλλά αυτό επιτείνεται από τη συνεχιζόμενη ανασφάλεια και έλλειψη προοπτικής που δημιουργείται μέσα από το περιβάλλον αυτό.
Είναι σημαντικό να γνωρίζει ο πολίτης ότι υπάρχει μια σιγουριά και μια προοπτική, μια αναπτυξιακή προοπτική, και αυτή η δύσκολη περίοδος που βιώνει σήμερα θα είναι παροδική, και ότι με τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν και γίνονται, θα μπορέσουμε τελικά να σταθούμε στα δικά μας πόδια, με σιγουριά για την ευημερία της χώρας και τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης.
Στη διαπραγμάτευση που κάνουμε, θέλουμε να ρυθμίσουμε τους λογαριασμούς με το παρελθόν, αλλά και, από την άλλη μεριά, κάνουμε και μια νέα αρχή, μια δύσκολη αρχή, αλλά με περισσότερη σιγουριά. Αυτός είναι ο στόχος μας, ώστε να πάμε σε μια αναπτυξιακή πορεία της χώρας, έχοντας μειώσει κατά το δυνατόν τα βάρη του παρελθόντος, αλλά και έχοντας βάλει υγιείς βάσεις, για να μην ξαναδημιουργήσουμε παρόμοια βάρη. Να έχουμε μια βιώσιμη και δυναμική οικονομία, παραγωγική, που θα στηρίζεται στις δικές μας δυνάμεις. Να μην δημιουργούμε νέα ελλείμματα, αλλά να δημιουργούμε πια πλεονάσματα.
Γι’ αυτό δίνουμε τη μάχη. Και θέλουμε να ξέρει κάθε οικογένεια, ότι αυτή τη μάχη την δίνουμε, ώστε να μην κινδυνεύσει ούτε η χώρα, ούτε ο πολίτης, ούτε το νοικοκυριό. Να ξέρουμε τι μας ξημερώνει αύριο.
Αυτή είναι η ιστορική αποστολή που αναλάβαμε. Και είναι ένα ιστορικό χρέος απέναντι στην κοινωνία και τις μελλοντικές γενιές. Ιστορικό χρέος, να φέρουμε αυτό το εγχείρημα σε πέρας.
Αυτή είναι και η διαφορά μας από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, που με ευκολία κάθονται στον πάγκο. Και όχι μόνο κάθονται στον πάγκο αλλά, πολλές φορές, στις μάχες που δίνουμε, επιχαίρουν ακόμα και για τις δυσκολίες που έχουμε απέναντι στα «θηρία» των αγορών και των όποιων κερδοσκόπων.
Εμείς θα καλέσουμε και πάλι τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, όπως κάθε φορά, ακόμα και αυτή την ύστατη στιγμή, να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Ευθύνες, που πρέπει να αναλάβουν και όλες οι κοινωνικές δυνάμεις της χώρας, επιχειρηματίες, συνδικάτα, κοινωνικοί εταίροι, Μέσα Ενημέρωσης.
Λόγω των κρίσιμων εθνικών στιγμών, πρέπει το μέτωπο να είναι αρραγές. Και σε αυτό το μέτωπο, δεν περισσεύει κανένας.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, είχα σήμερα συνάντηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με τον οποίο συζητήσαμε και ανταλλάξαμε απόψεις γύρω από τα θέματα αυτά.
Με τις προσπάθειες και τις θυσίες πλησιάζουμε στο στόχο να κλείσουμε μια σελίδα του παρελθόντος. Αλλά για να δώσουμε αυτή τη μάχη, με τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις, είναι σημαντικό να φανούμε συνεπείς στις δεσμεύσεις μας. Μεταξύ άλλων, αυτό σημαίνει να ψηφίσει και το Ελληνικό Κοινοβούλιο το πολυνομοσχέδιο.
