Ήταν πράγματι αναγκαίο το τελευταίο Δελτίο Τύπου των σε επίσχεση ευρισκόμενων εργαζομένων του Κοργιαλενείου Ιδρύματος: μάθαμε τι έχει συμβεί στο δίμηνο της επίσχεσης, γνωρίσαμε ποιοι φορείς συμπαραστέκονται στον αγώνα τους, διαβάσαμε τις θέσεις και αποφάσεις θεσμικών οργάνων, θαυμάσαμε τη θέλησή τους για συνέχιση του αγώνα τους. Μείναμε όμως έκπληκτοι με την αδιαφορία (;) του Κοργιαλένειου Διοικητικού Συμβουλίου. Και είναι πέρα για πέρα αληθινό ότι μέχρι αυτή την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχουμε διαβάσει καμία μα καμία δήλωση ή ανακοίνωση του Δ. Σ. του Κοργιαλένειου Ιδρύματος. ● Είναι δυνατόν να είναι κλειστά δυο μήνες τώρα Βιβλιοθήκη και Μουσείο και το μόνο αρμόδιο και υπεύθυνο όργανο, το Δ. Σ. του Ιδρύματος, να μην έχει συνεδριάσει ούτε μια φορά; Καλά, τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι;
● Είναι δυνατόν να συνεδριάζουν για το πράγματι σοβαρό αυτό πρόβλημα το Δημοτικό και Περιφερειακό Συμβούλιο και το Κοργιαλένειο Δ.Σ. να σφυρίζει αδιάφορα; Γιατί τι άλλο κάνει, αφού κάποια μέλη του που παρευρέθηκαν στις συνεδριάσεις του Δημοτικού και Περιφερειακού Συμβουλίου δήλωναν ότι εκφράζουν προσωπικές θέσεις, ενώ θα έπρεπε να παρουσιαστούν και να διατυπώσουν και να αναλύσουν την άποψη του Δ.Σ.; Είναι καλά οι άνθρωποι; Ή δεν ξέρουν πώς λειτουργούν τα συλλογικά όργανα;
● Είναι δυνατόν, για παράδειγμα, το Δημοτικό Συμβούλιο να κάνει λόγο στην ομόφωνη απόφασή του για δημόσιο-κρατικό χαρακτήρα της Βιβλιοθήκης και του Μουσείου, και το Κοργιαλένειο Δ.Σ. να μην έχει πάρει ακόμα δημόσια θέση γι’ αυτή την πρόταση; Απαξιώνουν το συγκεκριμένο θεσμικό όργανο; Νομίζουν πως δεν έχουν υποχρέωση να πάρουν θέση;
● Είναι δυνατόν να έχουν εκδοθεί τόσα ψηφίσματα συμπαράστασης στον αγώνα των εργαζομένων, που ταυτόχρονα προτείνουν κατάλληλη κατά τη γνώμη τους λύση, είναι δυνατόν να έχουν κατατεθεί στο Κοργιαλένειο Δ. Σ. 210 υπογραφές εκπαιδευτικών, των κύριων χρηστών βασικά της Βιβλιοθήκης, και το Κοργιαλένειο Δ.Σ. να αγνοεί όλον αυτόν τον κόσμο; Νομίζουν πως έχουν τέτοιο δικαίωμα;
Καλά, ποιοι είναι αυτοί που αγνοούν και απαξιώνουν μια ολόκληρη κοινωνία, αγνοούν και απαξιώνουν αιρετά θεσμικά όργανα, αγνοούν και απαξιώνουν και τις ίδιες τις εργαζόμενες του Κοργιαλενείου Ιδρύματος, τις οποίες απ’ ότι φαίνεται δεν είχαν την ευαισθησία να τις καλέσουν και να συζητήσουν μαζί τους, τη στιγμή μάλιστα που οι τελευταίες έχουν δώσει δείγματα της ευσυνειδησίας τους και του ενδιαφέροντός τους για το Ίδρυμα, αφού συνέχιζαν να εργάζονται το ίδιο σωστά απλήρωτες οκτώ μήνες;
Τελικά, τι θα γίνει με τους κυρίους του Κοργιαλενείου Διοικητικού Συμβουλίου;
► Και όμως, αντίθετα με τους κυρίους του Κοργιαλενείου Δ.Σ., οι εργαζόμενες πληροφόρησαν με την πρώτη ανακοίνωσή τους τον κόσμο γιατί αναγκάστηκαν να κάνουν επίσχεση. Αλλά αυτό δεν ήταν υποχρέωση του Κοργιαλενείου Δ.Σ., υποχρέωσή του προς τους χρήστες της Βιβλιοθήκης και τους επισκέπτες του Μουσείου;
► Και όμως, αντίθετα με τους κυρίους του Κοργιαλενείου Δ.Σ., οι εργαζόμενες ζήτησαν από το ξεκίνημα του αγώνα τους συγγνώμη από τους χρήστες της Βιβλιοθήκης και τους επισκέπτες του Μουσείου για το κλείσιμο αυτών των πνευματικών χώρων και άρα την ταλαιπωρία των συμπολιτών τους. Αλλά αυτό δεν υποχρεωνόταν να το πράξει το Δ.Σ., αφού αυτό έχει την ευθύνη της λειτουργίας αυτών των χώρων;
► Και όμως, αντίθετα προς τους κυρίους του Κοργιαλενείου Δ.Σ., οι εργαζόμενες ακόμη και στο τελευταίο τους Δελτίο Τύπου εξακολουθούν, κατανοώντας τις μορφωτικές ανάγκες της κοινωνίας, ειδικότερα της εκπαιδευτικής κοινότητας, να ζητούν συγγνώμη για τη συνεχιζόμενη ταλαιπωρία του κοινού. Και επιπλέον, πράγμα εξίσου ενδιαφέρον και συγκινητικό, καλούν όσους έχουν δανειστεί βιβλία να τα κρατήσουν μέχρι να ξαναλειτουργήσει η Βιβλιοθήκη. Αυτό δεν φανερώνει την έγνοια τους για την τύχη των βιβλίων; Αλλά το Κοργιαλένειο Δ. Σ, δεν είναι αυτό που έπρεπε ως διοικητικό όργανο να ενδιαφερθεί για την τύχη αυτών των βιβλίων;
Φίλοι αναγνώστες, μπορείτε με βάση όλα τα παραπάνω να συγκρίνετε το ήθος, την ευσυνειδησία και την υπευθυνότητα των δύο πλευρών: των κυρίων του Κοργιαλενείου Διοικητικού Συμβουλίου από τη μια πλευρά και των δέκα μήνες τώρα απλήρωτων εργαζομένων του Κοργιαλενείου Ιδρύματος από την άλλη. Πού καταλήγετε;
♦ Εγώ, πάντως, διαπιστώνω το μεγαλείο του εργαζόμενου ανθρώπου, που ξέρει να αγαπά τη δουλειά του και θέλει να σέβεται το κοινό.
♦ Εγώ για άλλη μια φορά διαπιστώνω ότι δίπλα μας υπάρχουν εργαζόμενοι, που αθόρυβα και διακριτικά δίνουν σε όλους εμάς μαθήματα υπευθυνότητας και αγώνα, αλλά και σε κάποιους άλλους που νομίζουν πως είναι στο απυρόβλητο, μαθήματα υπευθυνότητας και ήθους.
ΕΝΑΣ (;) ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΗΣ
