Η κατάρτιση του ψηφοδελτίου ΝΕΑ ΠΝΟΗ, με επικεφαλή το Σταύρο Σπαθή, έγινε με απώτερο στόχο να ανατρέψει το σημερινό απαξιωμένο, απ' τη συντριπτική πλειοψηφία σύστημα, του θεσμού του Επιμελητηρίου.
Σκοπός του Συνδυασμού μας είναι η συλλογική προάσπιση των Εμπόρων και Επαγγελματιών της Κεφαλονιάς και της Ιθάκης από ανθρώπους με άριστη γνώση των αναγκών αλλά και των προβλημάτων τους.
Δυστυχώς, η πελατειακή πολιτική κ η εξυπηρετήση των συμφερόντων των λίγων εκλεκτών που ακολουθεί τα δέκα τελευταία χρόνια ο νυν πρόεδρος κ. Μιχαλάτος και μερικοί από τους συμβούλους του, συνέβαλλε στην διόγκωση αυτών των προβλημάτων.
Ως απλοί θεατές με πλήρη απαξίωση και αδιαφορία, χωρίς πρόταση για εξεύρεση λύσεων, παρακολουθούν των στραγγαλισμό και τον αργό θάνατο εκατοντάδων επιχειρήσεων.
Μπορείτε κε Μιχαλάτε να μας πείτε?
Πότε πήρατε θέση για τις φοροεπιδρομές?
Πότε πήρατε θέση για τα Χρηματοπιστωτικά Ιδρύματα?
Πότε κάνατε ανοιχτά Συμβούλια ανά περιοχές?
Πότε κλήθηκαν στο Δ.Σ. του ΕΒΕΚΙ οι Προέδροι των Εμπορικών αλλά και άλλων Συλλόγων όπως ορίζει ο νόμος για να εκφράσουν τη γνώμη τους για τα προβλήματα που έχουν στους κλάδους τους?
Πότε ακούστηκε η φωνή της Αντιπολίτευσης αφού ποτέ δεν τους επιτρέψατε να συμμετάσχουν σε καμμία Επιτροπή?
Ποτέ κε Μιχαλάτε, γιατί λειτουργείτε με αποκλεισμούς.
Τι έχετε να μας πείτε για τις κατόπιν εορτής ανακοινώσεις των διαφόρων Επιδοτούμενων Προγραμμάτων που ανακοινώνετε στο Περιοδικό του Επιμελητηρίου στον Εντυπο και Ηλεκτρονικό Τύπο?
Τι θέση πήρατε στα τόσα καυτά προβλήματα που αντιμετωπίζουν κάθε μέρα στην Ιθάκη, όπως για παράδειγμα, για τους μισθωμένους χώρους από επαγγελματίες στις παράκτιες περιοχές?
Δυστυχώς, αυτό το νησί το έχετε αποξενώσει με όλη τη σημασία της λέξης.
Ντροπή κε Μιχαλάτε, γιατί αυτές οι τακτικές ευθύνονται για τις δύσκολες μέρες που περνάμε.
Η θέση του Προέδρου είναι θέση ευθύνης. Ο Πρόεδρος πρέπει να βρίσκεται κοντά στα προβλήματα κ όχι να είναι απών. Ο Θεσμός του Επιμελητηρίου ΔΕΝ υπάρχει για να εξυπηρετεί μεμονωμένα συμφέροντα και ιδιοτελείς σκοπούς.
Το Επιμελητήριο δεν είναι τσιφλίκι του παππού μας που το κληρονομήσαμε και το διαχειριζόμαστε κατά το δοκούν.
