1.Με τον νόμο 1285/82 η Ελληνική Πολιτεία και με καθυστέρηση 40 χρόνων, ανεγνώρισε την Εθνική Αντίσταση.
Με το άρθρο δε 10 του ίδιου νόμου, καθιέρωσε την επέτειο της μάχης του Γοργοπόταμου, ως ημέρα Πανελληνίου εορτασμού της Εθνικής μας Αντίστασης, τονίζοντας ότι, η μάχη του Γοργοπόταμου, σταθμός της Αντιστασιακής δράσης στην Ελλάδα, αποτελεί ταυτόχρονα χάρη στον ενωτικό της χαρακτήρα, φωτεινό παράδειγμα για τις ερχόμενες γενιές.
- Οι τοπικές αρχές και τα αρμόδια όργανα τήρησης των νόμων, φροντίζουν άραγε, να εφαρμόζεται ο νόμος και να γιορτάζεται η συγκεκριμένη επέτειος με την αρμόζουσα λαμπρότητα;
2. Ο καταξιωμένος συγγραφέας και ιστορικός, ο καθηγητής Βάσος Μαθιόπουλος έγραψε:
«Αντικειμενικά η προσφορά του Ελληνικού λαού τα τέσσερα ηρωικά χρόνια 1940-1944 και από σκοπιά υψηλής ποιοτικής στάθμης συνεπειών για τους κατακτητές και ήθους για κάθε αγωνιστή και αγωνίστρια , μόνο με δύο προηγούμενους σταθμούς της Ελληνικής Ιστορίας συγκρίνεται. Με την γενιά των Μαραθωνομάχων και την γενιά του 1821».
Χιλιοπενεμένη και χιλιοτραγουδισμένη η Εθνική μας Αντίσταση…. κι όμως;
Φτωχός και υποβαθμισμένος και φέτος ο εορτασμός ως συνήθως, ντροπή για την ιστορία του τόπου, ντροπή για τον πολιτισμό μας, ντροπή σε όλους εμάς, όσοι τουλάχιστον θέλουμε να λεγόμαστε Έλληνες, θέλουμε να λεγόμαστε πατριώτες…..
Ντροπή όμως μεγαλύτερη στους απουσιάζοντες κρατικοδίαιτους και τσανακογλείφτες, σε κείνους που αρνήθηκαν την ελάχιστη προσφορά που τους ζητήθηκε και σε κείνους που με ταπεινά ελατήρια και τερτίπια την υπονομεύουν.
Χρέος μας εσαεί ανεξόφλητο, είναι να τιμάμε, να μνημονεύουμε και η σκέψη μας, να τρέχει στους ήρωες αυτού του αγώνα, που με τον ηρωικό τους θάνατο, μας δίδαξαν, πώς κατακτιέται η λευτεριά, η κοινωνική δικαιοσύνη και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
«Σηκώνονται τα μάτια στον ουρανό, κοιτάζω, θέλω να τους φωνάξω πολλά ευχαριστώ. Αυτό που μας χαρίσανε το λένε ελευθερία. Χωρίς την προσφορά τους, μεγάλη η δυστυχία για την μικρή Ελλάδα».
Μ’ αυτά τα λόγια η Μαρία Πραγματευτάκη θυμίζει σ’ όλους μας – πλην δοσίλογων και μαυραγοριτών φυσικά – το χρέος μας προς τις επερχόμενες γενιές.
Η ιστορία μάς φασκελώνει και με τα δύο της χέρια….
Αυτά προς το παρόν και ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω .
Αργοστόλι 27-11-2011
