του Μάκη Φόρτε
ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού με τίτλο «Αντιμετώπιση της βίας στα γήπεδα, του ντόπινγκ, των προσυνεννοημένων αγώνων και λοιπές διατάξεις», που κατατέθηκε στη βουλή στις 22/12/2011 και στο άρθρο 38 προβλέπεται η παραχώρηση χωρίς αντάλλαγμα στην Περιφέρεια Ιονίων Νήσων οκτώ ακινήτων του ΕΟΤ.
Από αυτά τα τέσσερα βρίσκονται στην Κεφαλονιά και είναι:
1. Ο Θαλασσόμυλος, έκτασης 7.860 τ.μ.
2. Ο Πλατύς Γιαλός, έκτασης 3.586 τ.μ.
3. Τρία ακίνητα στο Φισκάρδο, έκτασης 345,4 τ.μ.
4. Το τουριστικό περίπτερο στον Αίνο
Το ένα ανήκει στην Ιθάκη, η νησίδα Λαζαρέτο έκτασης 2.550 τ.μ.
Δύο στη Ζάκυνθο και είναι:
1. Η ακτή της πόλης της Ζακύνθου με τις λουτρικές εγκαταστάσεις, έκτασης 26.450 τ.μ.
2. Ο παιδικός σταθμός στην ακτή της πόλης της Ζακύνθου, εμβαδού 2.087 τ.μ.
Και ένα βρίσκεται στην Κέρκυρα και είναι η νησίδα Λαζαρέτο 70.000 τ.μ.
ΣΕ ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ η είδηση ακούγεται θετική.
Το κράτος παραχωρεί στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση ακίνητα του.
Όμως στη δεύτερη ανάγνωση, η είδηση αποδεικνύεται μνημείο κουτοπονηριάς.
Δεν παραχωρούνται όλα τα ακίνητα και κυρίως δεν μεταβιβάζονται «τα φιλέτα»!
Μπορεί δε να αποδειχθεί ακόμη και επικίνδυνη η είδηση, αφού δυναμιτίζει τις σχέσεις των δύο βαθμών Αυτοδιοίκησης, των Δήμων και των Περιφερειών, παραχωρώντας στις Περιφέρειες ακίνητα που για χρόνια έχουν παραχωρηθεί στους Δήμους ή διεκδικούνται από αυτούς !
Συγκεκριμένα και για Κεφαλονιά – Ιθάκη, τα πράγματα έχουν ως εξής:
Ο Θαλασσόμυλος και ο Πλατύς Γιαλός έχουν δοθεί για εκμετάλλευση και για 30 χρόνια στον (πρώην) Δήμο Αργοστολίου και η παραχώρηση λήγει το 2015. Στο Θαλασσόμυλο μάλιστα ο Δήμος έχει κατασκευάσει από το 1986 τις εγκαταστάσεις !
Από τα τρία ακίνητα στο Φισκάρδο (επί της παραλίας) το ένα και μεγαλύτερο (πάνω από 200 τ.μ.) το διεκδικούσε για αξιοποίηση χρόνια ο πρώην Δήμο Ερίσσου, το δεύτερο είναι μισθωμένο σε ιδιώτη και το τρίτο (γύρω στα 30 τ.μ.) είναι ελεύθερο.
Το τέταρτο ακίνητο, το τουριστικό περίπτερο στον Αίνο αναστυλώθηκε από την πρώην Νομαρχία, σήμερα τη χρήση έχει η Περιφέρεια και παραμένει αναξιοποίητο.
Το νησάκι Λαζαρέτο στην Ιθάκη έχει παραχωρηθεί κατά χρήση από το 2008 στον Δήμο για 25 χρόνια.
Εκτιμώ ότι αντίστοιχη πρέπει να είναι η κατάσταση και στα άλλα Ιόνια Νησιά, αλλά και σε όλες τις περιπτώσεις μεταβίβασης ακινήτων του ΕΟΤ που ρυθμίζει το προς ψήφιση σχέδιο νόμου.
ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ από τα παραπάνω ;
Εκεί στο Υπουργείο Τουρισμού (και Πολιτισμού) ή δεν ξέρουνε τι τους γίνεται ή πάνε να βάλουν Δήμους και Περιφέρειες «να σφαχτούν» μεταξύ τους.
Η θέση μου πάντως είναι σαφής.
Καμία παραχώρηση ακίνητου του ΕΟΤ στην Περιφέρεια!
Πολύ περισσότερο εκείνων των ακινήτων που έχει δοθεί η χρήση τους στους Δήμους και αυτοί έχουν επενδύσει και για χρόνια τα εκμεταλλεύονται.
Όλη ακίνητη περιουσία του ΕΟΤ στους Δήμους!
Οι δημόσιες ακίνητες περιουσίες ανήκουν στις τοπικές κοινωνίες, δηλαδή στους οικείους Δήμους ως τον κοντινότερο στον πολίτη θεσμό και όχι σε κρατικούς οργανισμούς όπως π.χ. ο ΕΟΤ ή σε υπερτοπικούς θεσμούς όπως οι Περιφέρειες.
Άλλωστε είναι γνωστό πως ο ΕΟΤ έχει αποκτήσει με διάφορους περίεργους τρόπους την ιδιοκτησία του από τις τοπικές κοινωνίες – τουλάχιστον στην Κεφαλονιά – γι’αυτό και ο αγώνας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Δήμων) για να επανέλθουν στις τοπικές κοινωνίες τα διάφορα ακίνητα του ΕΟΤ είναι μακροχρόνιος και δίκαιος.
ΑΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ σήμερα, δεν μπορώ να απαρνηθώ την 20ετή μου θητεία στην Τοπική Αυτοδιοίκηση (από τα οποία τα 12 Δήμαρχος Αργοστολίου) και να διανοηθώ κατ’ουσίαν δημοτική περιουσία (και σε κάθε περίπτωση κοινωνική περιουσία) ότι θα περάσει στην ιδιοκτησία κάποιου άλλου θεσμού, εν προκειμένω της Περιφέρειας.
Ο Βουλευτής του νομού Σπύρος Μοσχόπουλος οφείλει, σε συνεννόηση με τους Δήμους Κεφαλονιάς και Ιθάκης, να καταθέσει τροπολογία που και τα οκτώ ακίνητα να παραχωρηθούν στους αντίστοιχους Δήμους, όπως και κάθε άλλο περιουσιακό στοιχείο του ΕΟΤ.
Και θα ήταν ποιο αποτελεσματική η πρωτοβουλία του αν συνέπλεε με τους άλλους Επτανήσιους βουλευτές, αλλά και με όσους άλλους ανά την Επικράτεια έχουν στις περιοχές τους το ίδιο πρόβλημα.
Οι Δήμοι Κεφαλονιάς και Ιθάκης, οφείλουν να αναδείξουν το θέμα και να διεκδικήσουν δυναμικά την τροποποίηση της παραχώρησης.
Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΠΑΝΤΩΣ των υπόλοιπων περιουσιακών στοιχείων του ΕΟΤ από το σχέδιο νόμου δημιουργεί πολλά ερωτήματα για την τύχη τους.
Δικαιολογημένα το μυαλό πηγαίνει στο διαχρονικό ευσεβή πόθο των εκάστοτε διοικούντων τον ΕΟΤ για ξεπούλημα τους σε ιδιώτες, πολύ περισσότερο αφού….όλως τυχαίως πρόκειται περί «φιλέτων».
Το Τραπεζάκι στα Μουσάτα, το τεράστιο οικόπεδο πάνω από τον Μακρύ Γιαλό και ως εκ τούτου η εκμετάλλευση του μεγαλύτερου τμήματος της παραλίας, η έκταση περίπου 10 στρεμμάτων πάνω από τις Καταβόθρες και βεβαίως το Ξενία με την έκταση των 10 (και) στρεμμάτων εντός σχεδίου, αλλά και το τουριστικό αγκυροβόλιο στην Αγία Ευφημία, όπως και η Μαρίνα στο Αργοστόλι, το ακίνητο των 9 στρεμμάτων στο Μακροπούσι της Ιθάκης και το τουριστικό αγκυροβόλιο στο Βαθύ, αποτελούν αδιαπραγμάτευτη κοινωνική περιουσία και τα «φιλέτα» της Κεφαλονίτικης και Θιακιάς γης, που από χρόνια διεκδικούνται από τους οικείους Δήμους.
Όλα τα παραπάνω ακίνητα και κάθε άλλο περιουσιακό στοιχείο του ΕΟΤ σε Κεφαλονιά και Ιθάκη, που μου διαφεύγει, πρέπει να περάσουν στην ιδιοκτησία του Δήμου, ως του πλησιέστερου στους πολίτες Αυτοδιοικητικού θεσμού.
Τώρα είναι ευκαιρία με τον υπό ψήφιση νόμο – που αποτυπώνει, έστω και μερικώς, τη βούληση της κεντρικής εξουσίας να μεταβιβάσει στην Αυτοδιοίκηση την περιουσία του ΕΟΤ – αυτό να γίνει στους φυσικούς κοινωνικούς δικαιούχους, τους Δήμους και μάλιστα εξ ολοκλήρου.
Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ από τη φύση του έχει αναπτυξιακό και προγραμματικό χαρακτήρα και καθόλου διαχειριστικό των τοπικών υποθέσεων.
Δήμοι και Περιφέρειες δεν έχουν ανταγωνιστική σχέση, αλλά συναλληλίας, όπως ορθά ορίζει ο νόμος.
Όσοι θέλουν να μπερδεύουν τις αρμοδιότητες και τις σχέσεις των δύο θεσμών προσφέρουν κακιές υπηρεσίες στην Αυτοδιοίκηση και στις τοπικές κοινωνίες.
Αν η κεντρική εξουσία θέλει να μεταβιβάσει πόρους στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση μπορεί να το κάνει από άλλες υπάρχουσες πηγές (π.χ. με τη μεταφορά ποσοστού των εσόδων από την υπάρχουσα τοπική φορολογία και των εσόδων από τα τοπικά αεροδρόμια) και όχι «να βάζει χέρι» στους τοπικούς αναπτυξιακούς πόρους των Δήμων.
Άλλωστε η επιτυχία του νέου θεσμού εν πολλοίς εξαρτάται από τη σαφή διάκριση των αρμοδιοτήτων των δύο βαθμών Αυτοδιοίκησης.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ότι με Κεφαλονίτες Υπουργό Τουρισμού (τον κ. Παύλο Γερουλάνου) και Υφυπουργό Τουρισμού (τον κ. Πέτρο Αλιβιζάτο), έστω και στην κοινοβουλευτική διαδικασία θα υπάρξει η αλλαγή της παραχώρησης και φυσικά η διεύρυνσή της στο σύνολο της περιουσίας του ΕΟΤ.
Το αντίθετο θα αποτελέσει μέγα ατόπημα, ίσως το μεγαλύτερο πολιτικό σφάλμα της νεώτερης τοπικής πολιτικής ιστορίας και θα βαραίνει τους εμπλεκόμενους πολιτικούς για πάντα.
Γερουλάνος, Αλιβιζάτος και Μοσχόπουλος, βρίσκονται μπροστά στην ιστορική τους ευθύνη.
Το ίδιο οι Δήμαρχοι Κεφαλονιάς κ. Παρίσης και Ιθάκης κ. Κασσιανός, οφείλουν να μην μείνουν «με σταυρωμένα τα χέρια», ο δε Περιφερειάρχης κ. Σπύρου οφείλει τώρα να πάρει ξεκάθαρη θέση.
Η κοινωνική περιουσία είναι αδιανόητο να αλλάζει χέρια !
Πολύ περισσότερο όταν αποτελούν, όπως ο Πλατύς Γιαλός, σύμβολα κοινωνικών αγώνων ή ταυτίζονται, όπως ο Θαλασσόμυλος, με κοινωνικά εμβληματικές περιόδους – και για την ιστορία και τα δύο προέρχονται από την πρώτη Δημαρχία του Αλέκου Καλαφάτη την τετραετία 1983 – 1986.
