ΝΤΡΟΠΉ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΦΤΑΣΑΝ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ
ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΟΔΗΓΗΣΗ ΚΑΛΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΝΑ ΚΑΝΗ ΔΩΡΕΕΣ ΚΑΙ ΕΡΑΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ .ΜΑΣ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΤΗΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΔΗΜΟΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΟΥΝ ΨΗΦΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΡΕΚΛΑ ΤΟΥΣ ΕΛΕΟΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ
ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΣΚΕΨΗ
ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΚΑΛΕΙ Ο ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ
Σχετικά με την αντιμετώπιση του υποσιτισμού
και άλλων παραγώγων της καπιταλιστικής κρίσης
στα παιδιά της εργατικής λαϊκής οικογένειας
Το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ θεωρεί πως η σύσκεψη για την αντιμετώπιση φαινομένων που οφείλονται στην κρίση, την οποία συγκαλεί η Περιφέρεια, γίνεται κάτω από την οξύτητα του προβλήματος αλλά και την πίεση που ασκεί το οργανωμένο κίνημα. ΠΑΜΕ, Εργατικό Κέντρο, ΕΛΜΕ-ΚΙ, Σύλλογοι Γονέων, Μαθητικά Συμβούλια, πρόσφατα κινητοποιηθήκαμε αναδεικνύοντας αυτά ακριβώς τα θέματα. Εκτιμήσαμε θετικά τη δέσμευση του κ. Αντιπεριφερειάρχη να προωθήσει – εξειδικεύσει το να δίνεται ένα μικρό γεύμα (φρούτο, χυμός, σάντουιτς, γάλα) σε όλα τα παιδιά με κρατική χρηματοδότηση και το να διερευνηθεί και η παροχή κανονικών μερίδων φαγητού. Η θέση μας ήταν και είναι ότι με κρατική χρηματοδότηση, με αξιοποίηση των υποδομών Περιφέρειας – Δήμου και του έμψυχου δυναμικού, μπορεί και πρέπει να διασφαλιστεί κάτι τέτοιο για όλους τους μαθητές χωρίς διακρίσεις.
«Πριν αλέκτωρ λαλήσει» τα στοιχεία για των Υπηρεσιών Πρόνοιας του Δήμου Κεφαλονιάς για την ένδυα στο νησί δείχνουν 661 οικογένειες που παίρνουν κάποιο επίδομα βοήθειας και από αυτές 209 που δεν έχουν ούτε ασφάλιση. Και βεβαίως στην πράξη το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο αφού και η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων είναι πρωταθλήτρια στην ανεργία. Τα δεδομένα αυτά σημαίνουν ότι τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα απ’ ότι φανταζόμασταν. Επιπλέον, η ραγδαία χειροτέρευση της θέσης των λαϊκών οικογενειών κάνει δυσδιάκριτο το να ορίσεις με σαφήνεια ποιος έχει πρόβλημα σήμερα και το ποιος θα το αντιμετωπίσει αύριο. Αυτό σημαίνει πως πρέπει το σύνολο των μαθητών σε κάθε περίπτωση να έχει φαγητό, ρεύμα, νερό, όλο το σετ των αναλώσιμων στο σχολείο δωρεάν - εννοούμε και πράγματα που σήμερα θεωρείται αυτονόητο ότι πληρώνει (ξενόγλωσσα, τετράδια, χαρτικά, φόρμες και παπούτσια γυμναστικής, υλικά για ειδικά μαθήματα κ.ο.κ.). Κάτι τέτοιο επιβάλλεται και για παιδαγωγικούς λόγους. Καμιά χαραμάδα δεν πρέπει να υπάρξει σε αυτό που λέμε δημόσια – δωρεάν παιδεία για όλους.
Σαν ΕΛΜΕ αναδεικνύουμε πριν απ’ όλα το γεγονός ότι τα προβλήματα στα οποία αναφερόμαστε δεν έχουν πέσει από τον ουρανό, δεν είναι φυσικά φαινόμενα. Σήμερα κλαίνε πάνω από το «χυμένο γάλα» πολιτικές δυνάμεις που είναι υπεύθυνες για τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν χρόνια τώρα γεμίζοντας τα θησαυροφυλάκια των ελβετικών τραπεζών και τις τσέπες των βιομηχάνων, λεηλατώντας τα εργατικά – λαϊκά εισοδήματα. ΠΑΣΟΚ – ΝΔ δεκαετίες αυτή την πολιτική εφάρμοσαν και σήμερα με τη συνδρομή του ΛΑΟΣ ετοιμάζονται για τα χειρότερα. Οι τοπικές διοικήσεις που στηρίχθηκαν από τις δυνάμεις του ευρωμονοδρόμου συναίνεσαν στις πολιτικές της ΕΕ, στην αποκέντρωση ευθυνών από το κράτος, στη μετακύλιση της ευθύνης στους Δήμους και του κόστους στο λαό, έβαλαν πλάτη στις ιδιωτικοποιήσεις κ.λ.π. Είναι συνυπεύθυνες στη διαμόρφωση του σκηνικού της εξαθλίωσης το οποίο καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Ένα σκηνικό αναπόφευκτο αποτέλεσμα του απάνθρωπου και σάπιου καπιταλιστικού συστήματος
Ορισμένα ζητήματα που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε. Αρκετοί από όσους φέρουν πρώτες ευθύνες για τα προβλήματα, ως άτομα, κοινωνικές ομάδες, οργανώσεις κ.ο.κ. σήμερα, που δεν μπορούν να τα αποσιωπούν, μπαίνουν μπροστά για να δώσουν δήθεν λύσεις. Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ), φιλανθρωπικοί όμιλοι, καναλάρχες - μεγαλοκαπιταλιστές, αναλαμβάνουν προγράμματα διαχείρισης της φτώχειας και κερδίζουν από αυτά. Η ίδια η ΕΕ προωθεί σήμερα προγράμματα στην Ευρώπη, σαν εκείνα που μέχρι πρότινος προωθούσε στις χώρες του τρίτου κόσμου που είχε καταδικάσει στην υπανάπτυξη. Τα παιδιά της εργατικής τάξης και οι οικογένειές τους δεν χρειάζονται φιλανθρωπία, δεν είναι επαίτες. Δικαιούνται να ζήσουν και να μορφωθούν και αυτό διεκδικούμε εμείς σαν σωματείο αλλά και το ταξικό κίνημα συνολικά. Αυτή είναι μία θέση αρχής. Αλλά να δούμε και το θέμα πρακτικά. Έστω σήμερα ότι μία οργάνωση, ας πούμε κι ένα σωματείο, που κινούνται από καλές προθέσεις – για τους άλλους δε συζητάμε – κάνουν έναν έρανο ή μαζεύουν υλικά. Έχουν τη συνολική εικόνα του προβλήματος, γνωρίζουν τις προτεραιότητες, μπορούν να διασφαλίσουν ότι η όποια βοήθεια θα φθάσει εκεί που υπάρχει πραγματικά ανάγκη; Υπάρχει η εμπειρία από τη διαχείριση χρημάτων, υλικών από μεγάλες ή μικρές προσπάθειες – όπως εκείνη με το τσουνάμι στην Ινδονησία – που κατέληξαν σε φιάσκο και που ποτέ ο οβολός του λαού δεν έφθασε στον προορισμό του. Υπάρχουν άλλοι θεσμοί, όπως η εκκλησία που έχουν ένα ολόκληρο δικό τους δίκτυο – το μεγαλύτερο μετά το κρατικό στη χώρα.
Να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν ότι εμείς δεν θέλουμε ο μαθητής να έχει ή να μην έχει φαγητό ανάλογα με τη διασύνδεση που έχει με τον άλφα ή βήτα σπόνσορα ή οργάνωση. Σεβόμαστε κάθε ανιδιοτελή προσπάθεια, εξάλλου το ίδιο το κίνημα σε ιστορικές στιγμές οργάνωσε τη σωτηρία του λαού από την πείνα. Αλλά ο μόνος τρόπος για να μην ανοίξουν «κερκόπορτες», να μην υπάρξει κατηγοριοποίηση των μαθητών με βάση τις κοινωνικές διασυνδέσεις τους και την πρόσβαση στη βοήθεια, είναι να γίνει κάτι συγκροτημένα για όλους. Το κράτος και η τοπική διοίκηση διαθέτουν υποδομές που πρέπει να ενισχυθούν σήμερα όπως είναι οι υπηρεσίες της πρόνοιας, οι μονάδες ψυχικής υγείας ή τα στεγνά προγράμματα για τα ναρκωτικά (γιατί κι αυτά αποτελούν μία άλλη διάσταση της κρίσης), το προσωπικό του «βοήθεια στο σπίτι», διαθέτει μαγειρεία κ.λ.π. που μπορούν και πρέπει να συντονιστούν και να εξοπλιστούν κατάλληλα ώστε να αντεπεξέλθουν στην ευθύνη. Δεν μπορεί όλα αυτά να διαλύονται, να βγαίνει κόσμος στην ανεργία και να απολύεται και να μην λέμε κουβέντα αλλά να τα παίρνουμε αυτά σαν δήθεν νέα «ρεαλιστικά» δεδομένα. Να πούμε και κάτι άλλο. Στο πρωτόκολλο που υπέγραψε η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων με την πρώην Υπουργό Εργασίας κ. Κατσέλη υπάρχουν δράσεις της λεγόμενης «κοινωνίας των πολιτών» που τροφοδοτούνται από τις καταργήσεις φορέων και ουσιαστικά νομιμοποιούν την κατάργηση. Διότι, στο όνομα του ρεαλισμού και της αποκρατικοποίησης απολύεις π.χ. το εξειδικευμένο δυναμικό του «βοήθεια στο σπίτι» και προσλαμβάνεις άλλους με ελαστικές σχέσεις ή εθελοντές για να αντιμετωπίσεις δήθεν το πρόβλημα. Επομένως σαν σωματείο δεν θέλουμε στα σχολεία ούτε φιλάνθρωπους, ούτε σπόνσορες ούτε κατάργηση δομών ούτε διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων με υποκατάστατα προγραμμάτων.
Είμαστε αντίθετοι στα προγράμματα της ΕΕ για τροφοδοσία σε σχολεία συγκεκριμένων περιοχών και όχι συνολικά. Το Υπουργείο Παιδείας συζητάει – εγκρίνει προγράμματα στις λεγόμενες Ζώνες Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας, δηλαδή στα σχολεία των πιο υποβαθμισμένων περιοχών. Στις ΖΕΠ, με τις ευλογίες των πλειοψηφιών σε ΔΟΕ - ΟΛΜΕ, θα υπάρχει και διαφοροποίηση στα προγράμματα σπουδών, στο όνομα τη βοήθειας. Κάποιο φαγητό λοιπόν με αντάλλαγμα τη μορφωτική πείνα για τα παιδιά της εργατικής τάξης. Δηλαδή με εφ’ όρου ζωής δουλεία. Αυτό είναι απαράδεκτο.
Το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ εκτιμά ότι τοπικά, στον τρόπο διανομής της βοήθειας, πρέπει να πάρουμε υπόψη και το γεγονός ότι στα κυλικεία οι μικρομεσαίοι μισθωτές ίσα που βγάζουν ένα μεροκάματο. Κάποια μάλιστα ετοιμάζονται να κλείσουν. Μας ενδιαφέρει να δούμε το ζήτημα με όρους κοινωνικής συμμαχίας. Η εκτίμησή μας ωστόσο είναι ότι το δεκατιανό και το μικρό γεύμα προς τους μαθητές δεν θα λειτουργήσει ανασταλτικά για το τζίρο των κυλικείων. Η πρόταση για κατάργηση του ΦΠΑ 23% στα κυλικεία θα λειτουργήσει διπλά και σε όφελος μαθητών και μικροεπαγγελματιών. Η τάση ωστόσο θα είναι συγκέντρωση των κυλικείων σε λίγα χέρια, ώστε η πτώση του ποσοστού κέρδους να αντισταθμιστεί από τη μάζα των πελατών. Η ίδια η πανελλαδική Ομοσπονδία των κυλικείων έχει απαράδεκτες θέσεις στην κατεύθυνση αυτή, σε βάρος της υγείας και της τσέπης των μαθητών. Γι΄ αυτό πέρα από την όποια άμεση διαχειριστική πρόταση στην οποία είμαστε ανοιχτοί, η πάγια θέση δεν μπορεί να είναι άλλη από το πέρασμα συνολικά των κυλικείων στο κράτος και με έλεγχό τους από τα Υπουργεία Υγείας και Παιδείας. Στην πράξη αυτό θα δώσει και θέσεις εργασίας στους μικρο επαγγελματίες που σήμερα οδηγούνται στο κλείσιμο.
Η ΕΛΜΕ-ΚΙ είναι ένα σωματείο. Μέσα από τις θέσεις μας αυτές περιγράφουμε τον τρόπο που μπορεί να ανακουφίσουμε τα θύματα της κρίσης. Διότι γιατρειά δεν μπορεί να υπάρξει όσο υπάρχει αυτό το σύστημα και αυτή η πολιτική. Είμαστε στη διάθεσή σας για να βοηθήσουμε μια προσπάθεια που θα διασφαλίζει το ότι όλα τα παιδιά θα έχουν τα αναγκαία για τη ζωή και τη μόρφωσή τους. Έχετε τις υπηρεσίες, τους τεχνοκράτες για να κάνετε και την τεχνική μελέτη και την κοστολόγηση. Το θέμα είναι η βούληση και η κεντρική κατεύθυνση που θα κινηθούμε. Όμως χωρίς διεκδικητικό κίνημα που θα απαιτήσει από το κράτος να αναλάβει την οικονομική ευθύνη, χωρίς όλες οι δομές να χτυπούν στον ίδιο στόχο, χωρίς κίνημα προσανατολισμένο να επιβάλλει άλλη πολιτική ούτε «ευπρεπή μπαλώματα» δεν θα υπάρξουν.
Αργοστόλι 22/12/2011
Για το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ
Ο Πρόεδρος Ο Γενικός Γραμματέας
Γεωργόπουλος Διονύσης Γερασιμόπουλος Παύλος
