Σας εσωκλείω ένα Πρωτοχρονιάτικο ποίημα
Ο Αϊ Βασίλης
Ήτανε νύκτα, κρύο με αστροφεγγιά
Ο αγέρας φυσούσε δεν άκουγες γρί.
Τα φώτα στους δρόμους θυμίζαν γιορτή.
Με κάτασπρο πέπλο ε στόλισε εφέτος
Στέγες, αυλές και τα δέντρα
Ο γέρο – χειμώνας κι αυτές τις γιορτές.
Είχα στημένα τα μάτια στο τζάμι
Που η ανάσα τα είχε μισό-θολώσει.
Περίμενα να ‘ρθει ο Αϊ Βασίλης
Να δω πως αλήθεια, δεν είναι ένα ψέμα
Κι η αθώα καρδιά μου συντρίμμια γίνει.
Για ώρες κρατούσα τα μάτια στημένα.
Ξάφνου, σκιρτά η καρδιά μου
Σαν βλέπω, άσπρα δύο ελάφια
Να σέρνουν ένα άρμα που εστάθη κοντά.
Τον είδα! Τον είδα τον Αϊ Βασίλη
Να φέρνει στον ώμο τον σάκκο με δώρα.
Τον είδα μετά απ’ το τζάκι να βγαίνει.
Να ξύνει τον είδα το κεφάλι
Σκεπτόμενος ίσως σαν τι να μου αφήσει.
Συμβουλευθεί για λίγο το γράμμα που είχα
Γραμμένα, όλα τα δώρα που ίσως μου φέρει.
Σκύβει, και αφήνει ένα – ένα στο δένδρο σιμά.
Δοκιμάζει κατόπιν μελωμένες δυο δίπλες
Και ήπιε μια κούπα ρακί.
Θα ήθελα τόσο να τρέξω κοντά του
Να του πω καλώς ήλθες και Χρόνια Πολλά.
Σαν πως τη σκέψη μου είχε διαβάσει
Χαρά μου!! Ήλθε εκείνος!! Το γέρικο χέρι
Απλώνει απαλά και μου δίνει ένα χάδι.
Του αρπάζω το χέρι με τόση λαχτάρα... και βλέπω...,
Χαρά μου... με κρατούσε η μανούλα αγκαλιά!
Δρ. Γιώργος Σπηλιώτης 1969
