VOUTOSPRESS.GR: ΜΑΓΓΑΝΟΠΗΓΑΔΟ απο την Δημοσιογραφο Κουλουριωτη Ελευθερια για το ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

Καθώς προχωρούμε στη ζωή, μαθαίνουμε τα όρια των δυνατοτήτων μας κατά τον Φρόιντ,
όμως ,όσον αφορά τον πλούτο του φτωχού που εννοείται ότι είναι η ικανότητα(του) απο την στιγμή που δεν μπορεί να κάνει περισσότερα από όσα του επιτρέπουν να κάνει και όχι όσα είναι ικανός να κάνει, αυτά τα όρια ξεμακραίνουν και τίθενται υπό αίρεση.

“Ισότητα είναι να μην έχουν οι πλούσιοι περισσότερα δικαιώματα από τους φτωχούς.
Εάν είναι βλαβερό το να δίνεται ίση τροφή ή τα ίδια ρούχα σε ανόμοιους στην ιδιοσυγκρασία και στο ανάστημα ανθρώπους , το ίδιο βλαβερό είναι και σε άνισους πολίτες να δίνονται ίσα πολιτικά αξιώματα, καθώς και σε ίσους πολίτες να δίνονται άνισα αξιώματα” σύμφωνα με τον Αριστοτέλης.
¨Όμως η κοινωνία είναι περισσότερο ισοπεδωμένη απ ότι φανταζόμαστε.

Κα ναι, μας έχει μείνει και το απόφθεγμα του Γκυββών:
“Οι άνεμοι και τα κύματα είναι πάντα με το μέρος των ικανότερων θαλασσινών” όμως ο ικανός θαλασσινός, πέρα από το καλό κολύμπι, την γνώση να διαβάζει τ άστρα και να προμαντεύει τους ανέμους, έχει ανάγκη ένα πλεούμενο για να το κουμαντάρει, έστω μια σχεδία ,για να αμοληθεί στα πέλαγα και να αναμετρηθεί με τα κύματα και τους αφρούς τους,
¨Όμως και η σχεδία προϋποτίθεται ότι πρέπει να έχει τα υλικά που θα την δέσουν και θα την κάνουν σχεδία.

Και το μόνο υλικό που θα μας απομείνει θα είναι η προβιά που φοράμε, αυτό θα είναι το πλεούμενο στο οποίο θα επιβιβαστούμε για να σαλπάρουμε στο αύριο..
Δημιουργηθήκαμε με ορισμένα απαράγραπτα δικαιώματα, το δικαίωμα της ζωής, το δικαίωμα της ελευθερίας, και την επιδίωξη της ευτυχίας.
Απεμπολήσαμε αυτά τα δικαιώματα;
Θυματοποιηθήκαμε ερήμην μας, η καταλήξαμε αυτόχειρες;
Η σύγχρονη ιστορία μας, είναι έργο και όχι ρητορική επίδειξη που σκοπό έχει να αποσπάσει τα χειροκροτήματα των συγχρόνων ιστορικών μας.

Κινδυνεύουμε να επιβεβαιώσουμε την κ. Μαρία Ρεπούση για το ότι δεν υπήρξαμε ποτέ θύματα;
.¨Οτι σε βάθος χρόνου μας “βόλευε” να παριστάνουμε τα θύματα;
Δεν έχω απαντήσεις σε όλα, όμως οφείλω να ομολογήσω ότι με προβλημάτισε η κ. Ρεπούση στρέφοντας με προς τον Πολύβιο:
“Υπάρχουν δύο πηγές από τις οποίες μπορούμε να αντλήσουμε πραγματικά πλεονεκτήματα, η μία είναι τα δικά μας σφάλματα και η άλλη τα σφάλματα των άλλων.
Και επειδή η πρώτη, αν και πολλές φορές περισσότερο δραστική, όμως είναι και περισσότερο οδυνηρή, είναι πάντοτε πιο φρόνιμο να προτιμούμε την δεύτερη πηγή, που μόνο αυτή θα μας επιτρέψει να καταλάβουμε ποιό είναι το αρμόζον και το χρήσιμο , δίχως κινδύνους και ανησυχίες .Από αυτό προκύπτει η αληθινή αξία της ιστορίας, που μας διδάσκει πως να διάγωμε την ζωή μας σε κάθε περίσταση...”.

Η κ. Ρεπούση, δεν γνωρίζω εάν υιοθετεί το του Ουελλς, ότι: “η ιστορία της ανθρωπότητας στην ουσία της δεν είναι τίποτα άλλο από την ιστορία των ιδεών”, όμως σίγουρα έσπασε κάποιους θύλακες μαρτύρων του παρελθόντος με το βιβλίο ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού με την αναφορά της στην Μικρασιατική Καταστροφή και τον περίφημο” συνωστισμό” που δέχεται ότι ήταν άστοχη αυτή η αναφορά.

Προσωπικά πιστεύω ότι δουλειά της ιστορίας είναι να είναι μεροληπτική και ότι έχει τα μάτια της στυλωμένα στους νικητές κι αφήνει στη σκιά τους αφανισμένους. όπως και το ότι η ιστορία επιβάλλεται να διδάσκετε (όπως και να γράφεται) από ελεύθερους ανθρώπους.
¨Οταν ένα βιβλίο ιστορίας, στοχεύει να αναπτύξει την κριτική σκέψη ενός 11-12χρονου παιδιού, να το βάλλει στην διαδικασία του προβληματισμού για το εάν αυτό είναι έτσι η αλλιώς, ο καθοδηγητής του-εκπαιδευτικός θα πρέπει να αδειάζει έξω από την πόρτα του σχολείου την όποια ιδεολογία του και να εισέρχεται στην τάξη “καθαρός”.
Εδώ υπάρχει θέμα, μεγάλο θέμα, γιατί το μυαλό του παιδιού, δεν λειτουργεί όπως η τραχεία αρτηρία-σύμφωνα με τους γιατρούς -που δεν ανέχεται ότι μπει μέσα σ αυτή ενώ καταπίνει.
Μεγάλο θέμα όντως και πολύ σημαντικό η διδαχή και ο τρόπος εφαρμογής της.

¨Οσο για το αν εκπληρώνουν οι ιστορικοί το καθήκον τους και αν είναι επαρκείς για την αποτύπωση του αληθινού, του αγαθού και του καλού, πάνω στα οποία θεμελιώνεται ολόκληρος ο ηθικός κόσμος, στο δισάκι μου κουβαλώ ακόμη αυτό το ερώτημα.
Οι αιώνες αντιγράφουν αλλήλους;

Στην εκδήλωση της προηγούμενης εβδομάδας, παρευρέθηκαν από το τοπικό ΠΑΣΟΚ αρκετοί, ο Αντιπερειφερειάρχης Κεφαλονιάς-Ιθάκης, εκπρόσωποι προϊστάμενοι τμημάτων του ΤΕΙ, από την Δημοτική Αρχή ουδείς!
Η εκδήλωση που Διοργάνωσε η τοπική Δημοκρατική Αριστερά , αφορούσε στην ουσία τα ΤΕΙ Ιονίων Νήσων, με ομιλήτριες την κ. Μαρία Ρεπούση και την κ. Σοφία-Αράβου-Παπαδάτου που εντυπωσίασε με την ομιλία της και το θέμα που ανέπτυξε.
Αν κάποιοι χρεώνουν την κ. Ρεπούση για παραχάραξη της ιστορίας , τους δόθηκε η ευκαιρία αν μη τι άλλο να τις αποδώσουν ευθύνες δια ζώσης, ίσως με την στάση τους να θέλησαν να αποδείξουν ότι δεν την αποδέχονται ως ιστορικό, όμως έμειναν και ακάλυπτοι στην υποψία ότι δεν σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν την δύναμη η την δυναμική τους για να ωφελήσουν έστω και κατ ελάχιστο τα ΤΕΙ, η ακόμη και αυτή την ιστορία!