Η πολιτική δεν εξασφαλίζει τον άρτον πιά τον επιούσιον ημών.
Τα άδεια πιάτα των στερήσεων έχουν την μυρωδιά της πολιτικής αγυρτείας.
Αναρωτιέμαι εάν είναι αυτή που μας αξίζει.
Χρόνια και χρόνια οι “βολεμένοι “ δεν αντιδρούσαν όσο βολεύονταν ακόμα κι αν τους έπαιρνε η “μπόχα”.
Τώρα που και τα πιο προσεγμένα αμπαλάζ δεν καμουφλάρουν την κινούμενη άμμο που πάει να τους ρουφήξει, κράζουν!
Και κράζουν περισσότερο αυτοί, οι προ κρίσης ευνοημένοι!
Αναθεματίζουν τους πολιτικούς οι πολίτες όπως τα ανήλικα που χρειάζονται έναν κηδεμόνα για να ρίξουν επάνω του τις ευθύνες τους στο πρώτο τους σκόνταμμα, να παραστήσουν τα παραπλανημένα.
¨¨Όμως αυτούς και τους προηγούμενους και τους προηγούμενους, κάποιοι τους ανεβάσαμε στο βάθρο και χρεοκοπημένοι αξιακά, τους ανεχόμαστε ακόμα, όπως ανεχόμαστε και τους χλεμπονιάρηδες γραφειοκράτες με τα χαχόλικα σακάκια, που μόνο οίκτο για ένα ζευγάρι μανσέτες μπορούν να μας εμπνεύσουν.
Αν οι ηλικιωμένοι -όπως μεθοδεύουν -πρέπει να σταθούν τώρα μόνοι τους στα πόδια τους, και οι νέοι που πίστεψαν σε έναν παράδεισο , τώρα πρέπει να ζήσουν στην κόλαση που τους οικοδομήσανε (από τα πιο σαρωτικά πράγματα στον κόσμο), τότε δεν χρειάζεται κανείς την ψευδεπίγραφη αισιοδοξία τους για έναν καλύτερο κόσμο.
“Οπως έλεγε ο Σεφέρης “το σπουδαίο δεν είναι να αλλάξουμε την ζωή μας, ονειροπολώντας μιαν άλλη πιο ενδιαφέρουσα , αλλά να κάνουμε να λαλήσει τούτη η ζωή όπως μας δόθηκε , την καθημερινή, την ταπεινή, την ανθρώπινη, όπου το καθετί που μπορούμε να γυρέψουμε πρέπει να υπάρχει”
Είναι γεγονός ότι η φύση απεχθάνεται το κενό ,πάντα κάποιος βρίσκεται να το γεμίσει.
Και αυτός ο κάποιος δεν υπάρχει από μόνος του.
Παίρνει σάρκα και οστά από τη δική μας ανάγκη.
Κι αυτή η ανάγκη ερμηνεύεται ποικιλοτρόπως:
Ακόμη και σήμερα, με μεσαζοντιλίκι, γρηγορόσημο, παραγοντισμό, βόλεμα, κάλυψη...αλλά για τους ονειροπόλους (εραστές μια άλλης εποχής) που πλήθυναν μέσα σ αυτο το οικονομικό αδιέξοδο και την γενικευμένη κατάθλιψη, ερμηνεύεται πλέον ως ανάγκη ύπαρξης και ανάδειξης ενός πολιτικά σωστού, που στο τέλος δεν θα καταλήξει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ σαν τον “θησαυρό του μακαρίτη”.
Ολοι γνώριζαν και γνωρίζουν, όμως ο επαγγελματίας ψεύτης είναι ένας αβανταδόρικος ρόλος Όποιος τον επωμίζεται, αναλαμβάνει όμως και ένα μεγάλο ρίσκο:
Ο ρόλος του Μεσσία φέρνει το “ωσσανά”(ειδικά την ώρα που χαϊδεύει τα αυτιά με τις υποσχέσεις), αλλά εμπεριέχει και το “άρον-άρον σταύρωσον αυτόν” από την στιγμή που ενώ τον παίρνουν στα σοβαρά και περιμένουν από αυτόν αυτά που υποσχέθηκε, αποδεικνύεται “ελλειμματικός”
Κύριοι, διαχειριστές των κοινών αυτού του τόπου η τοπικοί άρχοντες κατά προσομοίωσιν και ουχί κατ΄εικόναν ,εσείς που βάζετε το δάχτυλο στην μασχάλη -την μασχάλη που όπως αποδεικνύεται έχει μεγάλη αρμοδιακή χωρητικότητα, μην παραβλέπεται και εσείς ότι η οργή των παραπλανημένων είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή των συνειδητοποιημένων και ότι το κάθε τι έχει την συνέχεια του και ότι το “άρον άρον σταύρωσον αυτόν ακολουθεί το “Ωσαννά”!
Κλείσατε έναν χρόνο δεν παραβλέπουμε ότι είχατε να κάνετε με έναν δαιδαλώδη Καλλικράτη, όμως αναλωθήκατε πολύ περισσότερο στον ρεβανσισμό σε σχέση με τους προηγούμενους και με τον επεκτατισμό κάποιων ημετέρων σας, όμως η Κεφαλονιά δεν είναι αμπελοχώραφο κανενός, και μπορεί να την αρώσετε για 2μισυ ακόμη χρόνια, να χειραγωγήσετε για τα μελλούμενα σχέδια σας όσους περισσότερο αφεθούν να το πάθουν, όμως, αυτός ο τόπος θα έχει την συνέχεια του και αν διαθέτεται έστω και κατελάχιστον την δυναμική και την πραγματική ευφυΐα και τόλμη, διεκδικείστε και παράξτε έργο.
¨Έως τώρα λειτουργήσατε σαν την μπαλωματού.
Αποψιλώθηκαν ήδη οι προηγούμενοι Δήμοι και φέρεται την ευθύνη, που σε έναν ενιαίο Δήμο, δεν επιχειρήσατε την αποκέντρωση υπηρεσιών και απεμπολήσατε κάθε ευκαιρία τόνωσης των σημερινών δημοτικών ενοτήτων.
Ούτε ένα Δημοτικό Συμβούλιο σε κάποια Δημοτική Ενότητα δεν επιχειρήσατε έναν ολόκληρο χρόνο.
Θέατρα και αίθουσες εκδηλώσεων υπάρχουν και εκτός Αργοστολίου και με καλή ηχητική.!
Λίγοι και μετρημένοι στα δάχτυλα είναι αυτοί που τραβούν τον αραμπά.
Και αυτοί οι λίγοι το ξέρουν ότι φθείρεται η εικόνα τους με όσα επιχειρήθηκαν αλλά και με τους αμφιλεγόμενους ρόλους που κάποιοι κατέλαβαν στον “θάλαμο επιχειρήσεων”.
(Φρονώ , ότι όσοι αυτομολήσουν θα ηρωποιηθούν, εκτός και αν ορθώσουν ανάστημα και ξεκαθαρίσουν κάποιες καταστάσεις-αν και δεν το βλέπω. Προβληματίζομαι όμως για κάτι ...μήπως δεν θυμούνται που ξέχασαν τον εαυτό τους;).
Αν βιολογικά το αντέξετε κ. Παρίση, σας προτείνουμε να ξαναείσαστε υποψήφιος Δήμαρχος, (αληθεύει ότι το ανακοινώσατε σε στενό κύκλο; Αν ναί η υπόσχεση στήριξης στον Μιχαλάτο θα καταπέσει;)
Υ.Σ Είμαστε πολλοί αυτοί που περιμένουμε εναγωνίως να σας ξαναδούμε υποψήφιο!
Προς το παρών ,περιμένουμε τον επιβαλλόμενο από τον Καλλικράτη απολογισμό σας.
Σίγουρα δεν θα κουραστείτε να απαριθμήσετε τα έργα που εσείς δρομολογήσατε.
¨Οπως περιμένουμε και τον ετήσιο απολογισμό της Περιφέρειας, με δυό λόγια!
Μα στην κυριολεξία με δυό λόγια!
Ελευθερία Κουλουριώτου Δημοσιογραφος Ε.ΡΑ.Κ
Τα άδεια πιάτα των στερήσεων έχουν την μυρωδιά της πολιτικής αγυρτείας.
Αναρωτιέμαι εάν είναι αυτή που μας αξίζει.
Χρόνια και χρόνια οι “βολεμένοι “ δεν αντιδρούσαν όσο βολεύονταν ακόμα κι αν τους έπαιρνε η “μπόχα”.
Τώρα που και τα πιο προσεγμένα αμπαλάζ δεν καμουφλάρουν την κινούμενη άμμο που πάει να τους ρουφήξει, κράζουν!
Και κράζουν περισσότερο αυτοί, οι προ κρίσης ευνοημένοι!
Αναθεματίζουν τους πολιτικούς οι πολίτες όπως τα ανήλικα που χρειάζονται έναν κηδεμόνα για να ρίξουν επάνω του τις ευθύνες τους στο πρώτο τους σκόνταμμα, να παραστήσουν τα παραπλανημένα.
¨¨Όμως αυτούς και τους προηγούμενους και τους προηγούμενους, κάποιοι τους ανεβάσαμε στο βάθρο και χρεοκοπημένοι αξιακά, τους ανεχόμαστε ακόμα, όπως ανεχόμαστε και τους χλεμπονιάρηδες γραφειοκράτες με τα χαχόλικα σακάκια, που μόνο οίκτο για ένα ζευγάρι μανσέτες μπορούν να μας εμπνεύσουν.
Αν οι ηλικιωμένοι -όπως μεθοδεύουν -πρέπει να σταθούν τώρα μόνοι τους στα πόδια τους, και οι νέοι που πίστεψαν σε έναν παράδεισο , τώρα πρέπει να ζήσουν στην κόλαση που τους οικοδομήσανε (από τα πιο σαρωτικά πράγματα στον κόσμο), τότε δεν χρειάζεται κανείς την ψευδεπίγραφη αισιοδοξία τους για έναν καλύτερο κόσμο.
“Οπως έλεγε ο Σεφέρης “το σπουδαίο δεν είναι να αλλάξουμε την ζωή μας, ονειροπολώντας μιαν άλλη πιο ενδιαφέρουσα , αλλά να κάνουμε να λαλήσει τούτη η ζωή όπως μας δόθηκε , την καθημερινή, την ταπεινή, την ανθρώπινη, όπου το καθετί που μπορούμε να γυρέψουμε πρέπει να υπάρχει”
Είναι γεγονός ότι η φύση απεχθάνεται το κενό ,πάντα κάποιος βρίσκεται να το γεμίσει.
Και αυτός ο κάποιος δεν υπάρχει από μόνος του.
Παίρνει σάρκα και οστά από τη δική μας ανάγκη.
Κι αυτή η ανάγκη ερμηνεύεται ποικιλοτρόπως:
Ακόμη και σήμερα, με μεσαζοντιλίκι, γρηγορόσημο, παραγοντισμό, βόλεμα, κάλυψη...αλλά για τους ονειροπόλους (εραστές μια άλλης εποχής) που πλήθυναν μέσα σ αυτο το οικονομικό αδιέξοδο και την γενικευμένη κατάθλιψη, ερμηνεύεται πλέον ως ανάγκη ύπαρξης και ανάδειξης ενός πολιτικά σωστού, που στο τέλος δεν θα καταλήξει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ σαν τον “θησαυρό του μακαρίτη”.
Ολοι γνώριζαν και γνωρίζουν, όμως ο επαγγελματίας ψεύτης είναι ένας αβανταδόρικος ρόλος Όποιος τον επωμίζεται, αναλαμβάνει όμως και ένα μεγάλο ρίσκο:
Ο ρόλος του Μεσσία φέρνει το “ωσσανά”(ειδικά την ώρα που χαϊδεύει τα αυτιά με τις υποσχέσεις), αλλά εμπεριέχει και το “άρον-άρον σταύρωσον αυτόν” από την στιγμή που ενώ τον παίρνουν στα σοβαρά και περιμένουν από αυτόν αυτά που υποσχέθηκε, αποδεικνύεται “ελλειμματικός”
Κύριοι, διαχειριστές των κοινών αυτού του τόπου η τοπικοί άρχοντες κατά προσομοίωσιν και ουχί κατ΄εικόναν ,εσείς που βάζετε το δάχτυλο στην μασχάλη -την μασχάλη που όπως αποδεικνύεται έχει μεγάλη αρμοδιακή χωρητικότητα, μην παραβλέπεται και εσείς ότι η οργή των παραπλανημένων είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή των συνειδητοποιημένων και ότι το κάθε τι έχει την συνέχεια του και ότι το “άρον άρον σταύρωσον αυτόν ακολουθεί το “Ωσαννά”!
Κλείσατε έναν χρόνο δεν παραβλέπουμε ότι είχατε να κάνετε με έναν δαιδαλώδη Καλλικράτη, όμως αναλωθήκατε πολύ περισσότερο στον ρεβανσισμό σε σχέση με τους προηγούμενους και με τον επεκτατισμό κάποιων ημετέρων σας, όμως η Κεφαλονιά δεν είναι αμπελοχώραφο κανενός, και μπορεί να την αρώσετε για 2μισυ ακόμη χρόνια, να χειραγωγήσετε για τα μελλούμενα σχέδια σας όσους περισσότερο αφεθούν να το πάθουν, όμως, αυτός ο τόπος θα έχει την συνέχεια του και αν διαθέτεται έστω και κατελάχιστον την δυναμική και την πραγματική ευφυΐα και τόλμη, διεκδικείστε και παράξτε έργο.
¨Έως τώρα λειτουργήσατε σαν την μπαλωματού.
Αποψιλώθηκαν ήδη οι προηγούμενοι Δήμοι και φέρεται την ευθύνη, που σε έναν ενιαίο Δήμο, δεν επιχειρήσατε την αποκέντρωση υπηρεσιών και απεμπολήσατε κάθε ευκαιρία τόνωσης των σημερινών δημοτικών ενοτήτων.
Ούτε ένα Δημοτικό Συμβούλιο σε κάποια Δημοτική Ενότητα δεν επιχειρήσατε έναν ολόκληρο χρόνο.
Θέατρα και αίθουσες εκδηλώσεων υπάρχουν και εκτός Αργοστολίου και με καλή ηχητική.!
Λίγοι και μετρημένοι στα δάχτυλα είναι αυτοί που τραβούν τον αραμπά.
Και αυτοί οι λίγοι το ξέρουν ότι φθείρεται η εικόνα τους με όσα επιχειρήθηκαν αλλά και με τους αμφιλεγόμενους ρόλους που κάποιοι κατέλαβαν στον “θάλαμο επιχειρήσεων”.
(Φρονώ , ότι όσοι αυτομολήσουν θα ηρωποιηθούν, εκτός και αν ορθώσουν ανάστημα και ξεκαθαρίσουν κάποιες καταστάσεις-αν και δεν το βλέπω. Προβληματίζομαι όμως για κάτι ...μήπως δεν θυμούνται που ξέχασαν τον εαυτό τους;).
Αν βιολογικά το αντέξετε κ. Παρίση, σας προτείνουμε να ξαναείσαστε υποψήφιος Δήμαρχος, (αληθεύει ότι το ανακοινώσατε σε στενό κύκλο; Αν ναί η υπόσχεση στήριξης στον Μιχαλάτο θα καταπέσει;)
Υ.Σ Είμαστε πολλοί αυτοί που περιμένουμε εναγωνίως να σας ξαναδούμε υποψήφιο!
Προς το παρών ,περιμένουμε τον επιβαλλόμενο από τον Καλλικράτη απολογισμό σας.
Σίγουρα δεν θα κουραστείτε να απαριθμήσετε τα έργα που εσείς δρομολογήσατε.
¨Οπως περιμένουμε και τον ετήσιο απολογισμό της Περιφέρειας, με δυό λόγια!
Μα στην κυριολεξία με δυό λόγια!
Ελευθερία Κουλουριώτου Δημοσιογραφος Ε.ΡΑ.Κ