Ο προπονητής της παιδικής ομάδας του ΑΣΚ Λεωνίδας Παπαδάτος, εκφράζει τα συναισθήματά του για όλα όσα έζησε τα τελευταία τρία χρόνια με αυτή τη σπουδαία φουρνιά παικτών του συλλόγου.
«Μετά το τέλος των αγωνιστικών υποχρεώσεων του παιδικού τμήματος, και την ολοκλήρωση του αγωνιστικού κύκλου της συγκεκριμένης ομάδας, νιώθω την ανάγκη να αναφέρω κάποια πράγματα που πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο να υπάρχουν καταγεγραμμένα.
Η ομάδα αυτή ξεκίνησε δειλά δειλά να δημιουργείται όταν ακόμα τα συγκεκριμένα παιδιά ήταν στην ηλικία των παμπαίδων, δηλαδή πριν από τρία χρόνια περίπου. Τα τελευταία δύο χρόνια η εξέλιξή της ήταν αλματώδης και καθοριστικό ρόλο σε αυτήν έπαιξαν οι ίδιοι οι αθλητές της. Παιδιά με υπομονή, πολύ καλοί δέκτες πληροφοριών, που έδωσαν στους εαυτούς τους την ευκαιρία να προχωρήσουν μαθησιακά στο μπάσκετ, πέρα από τα τοπικά τετριμμένα και να παρουσιάσουν ένα σύνολο που από αμιγώς Κεφαλλονίτικη ομάδα δύσκολα έχουμε ξαναζήσουμε.
Παιδιά φιλότιμα, με πλούσια αθλητικά και ψυχικά προσόντα όπως ο Γιώργος Παπαδάτος, ο Ανδρέας Πορτελάνος, ο Πέτρος Ταραζής, ο Γεράσιμος Παγώνης, ο Αντώνης Βασιλάτος. Παιδιά με αγάπη και όρεξη για το άθλημα όπως ο Γεράσιμος Καλαφάτης, ο Μιχάλης Ανδρικόπουλος, ο Σπύρος Χρηστάτος, ο Θωμάς Παλημέρης, ο Αλέξης Βασιλάτος, ο Γεράσιμος Παπαδημητρίου, ο Νίκος Παπαδάτος.
Στα συστατικά στοιχεία αυτής της όμορφης παρέας, υπήρχαν ακόμη δύο αθλητές με κύριο προσόν τη συγκροτημένη σκέψη, την υψηλή αντίληψη και τη θετική ενέργεια. Ήταν ο Βαγγέλης Μοσχόπουλος και ο Βαγγέλης Σπανός. Δύο παιδιά που έδιναν την δυνατότητα στην ομάδα να εφαρμόσει τακτική και που βελτίωναν συνεχώς τόσο τον εαυτό τους όσο και τους συμπαίκτες τους με τον τρόπο που έπαιζαν. Ειδικά φέτος ο Βαγγέλης Σπανός κατάφερε να ξεδιπλώσει το τεράστιο ταλέντο του. Ήταν ο παίκτης που αναδείχθηκε μέσα από την ομάδα και ταυτόχρονα ο ίδιος ανέδειξε την ομάδα και τους συμπαίκτες του. Από την εποχή που έπαιζε ο Αλέξης στο σύλλογο είχαμε να δούμε τέτοια διαχείριση παιχνιδιού από κάποιον Κεφαλλονίτη μπασκετμπολίστα.
Αλλά ας δούμε σύντομα και χειροπιαστά τις επιτυχίες της σπουδαίας αυτής παρέας τόσο σε ατομικό όσο και σε ομαδικό επίπεδο. Σε ατομικό επίπεδο δύο αθλητές της καλέστηκαν στα κλιμάκια της ΕΣΚΑ-Η, ο Ανδρέας Πορτελάνος και ο Γεράσιμος Παγώνης. Συνολικά πέντε αθλητές στελέχωσαν την ανδρική ομάδα του συλλόγου, ο Γιώργος Παπαδάτος, ο Νίκος Παπαδάτος, ο Ανδρέας Πορτελάνος, ο Βαγγέλης Μοσχόπουλος και πολύ πρόσφατα ο Γεράσιμος Καλαφάτης.
Ο Γιώργος Παπαδάτος πέρσι ήταν στους πέντε πρώτους ριμπάουντερ του παιδικού πρωταθλήματος και από πολύ κοντά ο Πέτρος Ταραζής. Ο Βαγγέλης Σπανός φέτος μέχρι και τον τραυματισμό του ήταν ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος. Παράλληλα και όλοι οι υπόλοιποι παίκτες βελτίωναν συνεχώς στοιχεία του παιχνιδιού τους.
Σε ομαδικό επίπεδο, στην ηλικία των παμπαίδων πήραν την πρώτη θέση στον όμιλό τους, ενώ πέρσι στο παιδικό πρωτάθλημα κατέλαβαν την 3η θέση στην τελική φάση. Φέτος δημιούργησαν κάποια ανεπανάληπτα ρεκόρ, όπως η αήττητη πορεία σε όμιλο με δέκα συνεχόμενα παιχνίδια και οι δώδεκα συνεχόμενες νίκες που καμία άλλη ομάδα απ’ όσο θυμάμαι δεν έχει πετύχει έως τώρα σε κανένα επίπεδο.
Ο σοβαρός τραυματισμός του μοναδικού για φέτος οργανωτή της ομάδας Βαγγέλη Σπανού, σε συνδυασμό με τον τραυματισμό του καλύτερου ψηλού, Ανδρέα Πορτελάνου, στοίχησαν δυστυχώς τη διεκδίκηση της μέγιστης δυνατής διάκρισης. Με άλλα λόγια το πρωτάθλημα της περιφέρειας.
Η εικόνα της ομάδας τις τελευταίες δύο αγωνιστικές αποτελεί αλλοίωση της πραγματικότητας, αλλά προσφέρεται κάλλιστα για την εξαγωγή «ασφαλών συμπερασμάτων» και την ανάλυση «επιστημονικών θεωριών» από ειδήμονες και κακεντρεχείς ανθρώπους που σε τέτοιες περιπτώσεις αναδεικνύουν το ταλέντο τους μειώνοντας προσπάθειες που δεν μπορούν να φτάσουν και των οποίων η μοναδική πηγή άντλησης παραστάσεων από το μπάσκετ είναι ο μικρόκοσμος στον οποίο ζουν.
Τα «είδη» αυτά αποτελούν περίγυρο και αναπόσπαστο κομμάτι όλων των επιτυχημένων ομάδων σε όλο τον κόσμο. Εμείς στον ΑΣΚ έχουμε μάθει να δείχνουμε κατανόηση, από εκείνα τα χρόνια της ιστορικής και ανεπανάληπτης πορείας του ανδρικού τμήματος.
Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στους πραγματικούς πρωταγωνιστές. Οι μεγάλες νίκες απέναντι σε ιστορικές ομάδες της περιφέρειες, συνήθεια. Τι να πρωτοθυμηθώ; Τέσσερις συνεχόμενες επί του Κόροιβου Αμαλιάδας, τέσσερις συνεχόμενες επί της Απολλωνιάδας, νίκη επί του Εσπέρου Πατρών σπάζοντας μία αρνητική παράδοση αρκετών χρόνων, νίκη επί της Ολυμπιάδας Πατρών, νίκες επί της Ζακύνθου. Αυτές που ξεχωρίζω όμως πιο πολύ απ’ όλες ήταν η περσινή νίκη επί της Παναχαϊκής στην έδρας μας, εκεί που όλα τα παιδιά είχαν ξεπεράσει τους εαυτούς τους, αλλά και η συγκλονιστική εμφάνιση φέτος με την ίδια ομάδα στο γήπεδό της. Εκεί που όλος ο κόσμος, γιατί είχε κόσμο το γήπεδο εκείνη την ημέρα, χειροκροτούσε τους εκπληκτικούς αυτούς πιτσιρικάδες μετά το τέλος του αγώνα. Η συγκίνηση και το δάκρυ κάποιων σημαντικών ανθρώπων μετά το συγκεκριμένο παιχνίδι αποτελεί οδηγό για τη στάση μου απέναντι στον μεγάλο μας σύλλογο.
Το ευχαριστώ από μέρος μου προς αυτά τα παιδιά δείχνει μικρό, μπροστά στα μεγάλα συναισθήματα που μου χάρισαν με κυριότερο απ’ όλα το συναίσθημα της δημιουργίας που για μένα έχει αξία ανεκτίμητη. Οι στιγμές μαζί τους δυνατές και στις χαρές και στις λύπες.
Στο σημείο αυτό, θέλω να ευχαριστήσω τον περσινό έφορο του τμήματος Γιώργο Γιαννάτο και την φετινή έφορο Ράνια Πολλάκη.
Τέλος ευχαριστώ τον Θανάση, που χρόνια τώρα υπηρετώντας τον χώρο με συνέπεια, ευγένεια και σεμνότητα, δίνει την δυνατότητα σε όλους εμάς, παιδιά, γονείς, προπονητές, να χαιρόμαστε το αγαπημένο μας άθλημα.
Νιώθω γεμάτος από ικανοποίηση, γιατί συμμετείχα σε μία ακόμη ομάδα που παρουσίασε κάτι ξεχωριστό στον χώρο των τοπικών αθλητικών υποδομών, καταφέρνοντας να στρέψει πάνω της όλα τα βλέμματα. Νιώθω τυχερός που συνεργάστηκα με αυτή την ωραία παρέα, η οποία άφησε δυνατό το στίγμα της στο τοπικό μπάσκετ, έχοντας δώσει κάτι για να θυμόμαστε από αυτήν. Ουσιαστικά αυτή η πορεία των τριών χρόνων με το παιδικό ήταν για μένα το πιο ευχάριστο συμπλήρωμα της προηγούμενης εννιάχρονης αξεπέραστης πορείας με το ανδρικό τμήμα του συλλόγου στην Α1 ΕΣΚΑ-Η και στις Εθνικές κατηγορίες.
Η ιστορία συνεχίζει να γράφεται...»
