Τα κύτταρα μου ανησυχούν.
Διαμαρτύρονται.
Ανυπάκουα και αντιδραστικά καθώς είναι, αρνούνται να δεχτούν
την νέα πραγματικότητα.
“Ποιές σωτηρίες και ποιούς σωτήρες” μουρμουρίζουν.
Πως να τα καθησυχάσω αφού μια φωτοτυπία τους είμαι κι εγώ;
Χάνομαι στα δελτία ειδήσεων.
“Οι τίτλοι είναι παραπλανητικοί”, επιμένουν τα
κύτταρα μου.
”Μην αφήσεις να σε παρασύρουν, δεν έχουν αναμνήσεις οι
τίτλοι, αναμνήσεις έχουν μόνο τα περιεχόμενα”.
Τα κύτταρα μου επαναστατούν και ο κωδικός μου, τα όρια μου
και το DNA μου είναι μαζί τους.
Εξάλλου πάντα συμφωνούσα μαζί τους στο ότι τα πράγματα μόνο
η αδιαφορία της συνήθειας μπορεί να τα καταστρέψει.
Δεν ξέρω πόσο και σε πόσους έχει εξαπλωθεί η αδιαφορία της
συνήθειας που καταστρέφει, όμως τα
κύτταρα μου μένουν ανυποχώρητα.
Εγώ και αυτά, επιλέγουμε μέχρι να φτάσει η ημερομηνία λήξης
μας να μην υποκύψουμε στις “παντοδυναμίες”.
Αρνούμαστε να καταλήξουμε Κωλοσφογγάριοι των “Βασιλιάδων”!
Των όποιων “βασιλιάδων”.
Με το να πιάσεις πάτο δεν είναι αρκετό για να ξυπνήσει μέσα
σου το θεριό.
Υπάρχει κι ο απόπατος.
Φτάσαμε ως εκεί..
Η κυβέρνηση του Γ.Παπανδρέου υπονόμευσε την εθνική
προοπτική, φούσκωσε τεχνητά το έλλειμμα, μεθόδευσε την υπαγωγή της χώρας στο
ΔΝΤ, έβαλε την μπότα της Τρόικας στην οικονομία και την χώρα, μας βύθισε στην
ύφεση, διέλυσε τον κοινωνικό ιστό, υπέγραψε την καταδίκη της μικρής και μεσαίας
τάξης και δεν λείπουν οι ευθύνες και από τους υπόλοιπους κοινοβουλευτικούς που
δεν παραιτήθηκαν ευθύς εξ αρχής για να τον υποχρεώσουν να πάει πριν κάθε
δανειακή πράξη σε εκλογές.
Τον περίπλοκο δεσμό
από φλοιό κρανιάς που έδενε το άρμα του Γόρδιου
τον έλυσε ο Αλέξανδρος ο Γ¨ο Μακεδών(ο Μέγας),με το σπαθί του η κατά τον
Αριστόβουλο, αφαιρώντας τον πύρο από το τιμόνι του άρματος όπου συγκρατείτο ο
δεσμός του ζυγού, ενώ ο επί δικαίω της κατάκτησης νομιμοποιός χρησμός είναι
σχεδιασμένος έτσι ώστε να αποδίδει την νομιμότητα η μη σε οποιαδήποτε αλλαγή
εξουσίας.
Τι περίμεναν λοιπόν και δεν έκοβαν τον δρόμο σε αυτούς που
άνοιξαν την “Κερκόπορτα”:
Να αναφωνήσουν σε συγχορδία το: ”Η Πόλη εάλω;”
Οι πολιτικές σκοπιμότητες αλλά και η δική μας ανοχή υπήρξαν
εγκληματικές.
Τώρα, βάρδα κι αράξαμε και την “χαρά “μας δεν ξέρουμε ακόμη
σε ποιούς την χρωστάμε.
Και ενώ τρίζει συθέμελα η χώρα και η επόμενη ώρα -όχι η
μέρα-έχει καταλήξει αβέβαιη και αμφίβολη για τους περισσότερους, σε τοπικό
επίπεδο προβληματίζουν τα παιχνίδια συμπεριφοράς.. ”Το νέο σαβουάρ βίβρ της
Δημοτικής Αρχής, έχει όνομα, επώνυμο, ήχο, παραλήρημα.”
Δεν εκπαιδεύτηκες καλά στο μπέιμπι σίτινγκ Αλεβιζόπουλε, θα διαπομπευθείς, θα
λιθοβοληθείς και θα αναγκασθείς να ποντάρεις στις κούρσες του κ. Ανουσάκη.
Θα περιμένω με πολύ χαρά να συμπεριλάβει και εμένα στα
κρεσέντα του, ήδη πλουτίζω τα όνειρα, την φαντασία μου, τα όνειρα μου, αντλώντας
χρώματα από τους πίνακες του Λισιέν Φρόιντ και του Φερνάντο Μποτερό. Ποντάρω στην τύχη !!!
Δεν μελέτησες καλά την συνταγή του βιβλίου της Αλέβ Λιτλ Κρουτιέ “Χαρέμι-ο κόσμος πίσω από το
πέπλο”(εκδόσεις Ωκεανίδα) κ. Ελπίδα Κατσαίτη και αντέδρασες;
Από προτεινόμενη κατέληξες “αποδιοπομπαίος τράγος”
στην Διαδημοτική.(Δήλωσε παραίτηση-μια παραίτηση φωτιά και λάβρα η κ.
Κατσαίτη-Βέβαια τηρείται σιγή ιχθύος για αυτήν έως τώρα από την αντίπερα
όχθη...)
Παιχνίδια δύναμης και η
ευαίσθητη ισορροπία της αξιοπρέπειας θα αργήσει να επιστρέψει.
Και στο τελευταίο
δημοτικό συμβούλιο (2 σε 1η 1 σε 2),οι αντιδράσεις από τους ημετέρους του
Δημάρχου με προιδεάζουν ότι ίσως η φωνή της Jane Birkin με το Arabesque θα
μας θυμίσει πολύ σύντομα κάποιον που έφυγε για πάντα.(σίγουρα θα πάει προς τα
καλύτερα.).
Σε πρώτη φάση, δεν πέρασε η πρόταση του Δημάρχου για την
λήψη δανείου για την κάλυψη του χρεωστικού υπολοίπου των 3.100.000 του πρώην
Δήμου Λειβαθούς.
Και αξίζει τον κόπο να σταθούμε σ αυτό.
Εντάξει, το εμπεδώσαμε, το “φόρτωσε” ο Νίκος Φραντζής στον
Θεόφιλο Μιχαλάτο.
Ο “Καποδίστριας” ευνοούσε τέτοιες κινήσεις οπότε δεν παρεμποδίστηκε κατά την θητεία του
ως Δήμαρχος ο κ. Μιχαλάτος να διαχειριστεί τον δήμο, τα οικονομικά του π. Δήμου
Λειβαθούς τα διαχειριζόταν η εφορία Αργοστολίου(είναι άξιον απορίας πως
εκδόθηκε ένταλμα πληρωμής 5000 αθεώρητο για την πρώην πρακτικογράφο μέσω του
τότε ραδιοφωνικού σταθμού(;) επί δημαρχίας Μιχαλάτου γιατί δεν διέθετε
οικονομική υπηρεσία και έμεινε το δάνειο στην άκρη...
¨Όμως ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό;
Γιατί δεν ανέλαβε ως καλός επιχειρηματίας και διαχειριστής
την (ηθική) πρωτοβουλία να “νοικοκυρέψει” τον χώρο ευθύνης του;
Και αν δεν αναγνώριζε το “άνοιγμα” Φραντζή, γιατί δεν
απευθύνθηκε στον εισαγγελέα η σε ορκωτούς λογιστές για να διερευνήσουν την όλη
υπόθεση;
¨Ήρθε ο Καλλικράτης”, ο οποίος επέβαλε άλλα μέτρα και
σταθμά, ελέγχους και τακτοποίηση τέτοιων εκκρεμοτήτων και μετακύλησε ο κ.
Μιχαλάτος τις δικές του ηθικές ευθύνες στον σημερινό Δήμο και σε όλους τους
Κεφαλονίτες;
Ποιός του εκχώρησε αυτό το δικαίωμα;
Ο κ. Παρίσης, και όσοι ψήφισαν την αποδοχή του δανείου μετά
των έλεγχο των ορκωτών λογιστών
και την έγκριση των απολογισμών των προηγούμενων Δήμων.
Από την στιγμή που τότε ενώ ο “Καλλικράτης, τους έδινε την δυνατότητα
να αφήσουν έναν Δήμο που έχρηζε διερεύνησης απ έξω και να συνεχίσουν
εγκρίνοντας τα των υπολοίπων, το ψήφισαν ,τώρα δεν έχουν την δυνατότητα να
αποφύγουν την λήψη δανείου για την κάλυψη εκείνου του ανοίγματος.
Επομένως άλλες είναι οι αιτίες των παιχνιδιών μεταξύ εκείνων
κι εκείνων.
Η δεύτερη ”επαναστατική” πράξη, ήταν η διαφοροποίηση του
Σάββα Σαββαόγλου για το Λιμενικό Ταμείο, που διαφοροποιήθηκε από την πρόταση
του Δημάρχου και κατέθεσε την δική του πρόταση.
Η πρόταση του Δημάρχου πέρασε γιατί ψήφισε η παράταξη
Κοτσιλίνη!
Δεν κρύβομαι από τα πιστεύω μου, δεν θα ξαναψήφιζα Παρίση
ποτέ, δεν στρουθοκαμηλίζω,(αν και η στρουθοκάμηλος είναι πολύ της μόδας
τελευταία ,όπως και οι μπεκάτσες και τα ορτύκια και οι λαγοί και τα
σαλιγκάρια).γνωρίζω ότι κάποιοι
προσπαθούν να οικονομήσουν καταστάσεις,
και μοχθούν καθημερινά να παράξουν έργο ενώ δεν αντέχουν τον επεκτατισμό
κάποιων υπερεκτιμημένων από τον Παρίση, συμπεραίνω ότι κάποιοι βρίσκονται ήδη
πλάτη με πλάτη, οσμίζομαι επίσης ότι κάποιοι που δεν τους ταιριάζει να ψήνουν
τον καφέ όπως οι οδαλίσκες στα χαρέμια
και να τον σερβίρουν στους “Μαχαραγιάδες ”ίσως και να βρίσκονται λίγο πριν την
απόφαση να αρχίσουν να διαχειρίζονται μόνοι τους τα όνειρα τους , πριν τους
ξαναπιάσουν στον ύπνο....
Ζήστε κι
αγαπήστε όσα θα σας ξαφνιάσουν και θα σας κερδίσουν τις υπόλοιπες ημέρες των
Απόκρεων, όλα αυτά που θα χωράνε πάντα απλωμένα στα δικά σας χαρτιά. Η ζωή
είναι τόσο λίγη για να είναι θλιμμένη...
Ελευθερία Κουλουριώτου Δημοσιογραφος Ε.ΡΑ.Κ
