Δημόσια ερωτήματα προς τον «ερασιτέχνη
δημοσιογράφο» Σπύρο Αλεβιζόπουλο.
Αγαπητέ κύριε
Αλεβιζόπουλε,
Δηλώνετε… «ερασιτέχνης
δημοσιογράφος» και νομίζετε ότι αυτή η… «ιδιότητα» σας δίδει το δικαίωμα να
απαξιώνετε και να διασύρεται συστηματικά παρατάξεις και πρόσωπα. Επειδή όμως η
κοινωνία μας είναι μικρή και κανείς δεν μπορεί να κοροϊδεύει πολλούς και για
πολύ σας απευθύνω κι εγώ «ερασιτεχνικά» δύο ερωτήματα που πιστεύω ότι οι
απαντήσεις τους ενδιαφέρουν τους λιγοστούς αναγνώστες σας ώστε να είναι σίγουροι ότι τα γραφόμενα σας είναι αντικείμενο υγιούς
και θεμιτής πολιτικής διεργασίας κι ότι δεν υποκρύπτουν άλλες σκοπιμότητες.
1. Συγγενικό σας πρόσωπο και μάλιστα πρώτου βαθμού είχε έμμισθη σχέση
ειδικού συνεργάτη με πρώην δημοτική αρχή; Αν ναι, το γεγονός ότι η επαγγελματική αυτή σχέση δεν
συνεχίστηκε από την παρούσα δημοτική αρχή έχει κάποια σχέση με το γεγονός ότι διαρκώς
«ξερνάτε» από την «σελιδούλα» σας στο διαδίκτυο εμετικά σχόλια εις βάρος της
δημοτικής αρχής ;
2. Υπάρχει κάποια οφειλή σας σε
νομικό πρόσωπο που σχετίζεται με το Δήμο; Αν
ναι για ποια αιτία, πόσο είναι αυτό το ποσό και επί ποιας δημοτικής αρχής σας
αξιώθηκε η ρύθμιση αυτού του χρέους και η καταβολή του έστω τμηματικά ;
Μήπως και σ΄ αυτό το γεγονός πρέπει να αναζητήσουμε τις αιτίες που υϊοθετείτε
ό,τι κακόβουλο, ελεεινό και ψευδέστατο κυκλοφορεί εις βάρος της δημοτικής αρχής
;
Σας παρακαλώ να απαντήσετε επί της ουσίας των παραπάνω ερωτημάτων. Γράψτε
κι ότι είμαι… «τρελός, κακός, παλαβός» κι ό,τι άλλο θέλετε αλλά μην παραλείψετε
να ενημερώσετε τους λίγους φίλους της «σελιδούλας» σας στο ‘Ίντερνετ και για τα
παραπάνω λίαν ενδιαφέροντα για όσους
τουλάχιστον δεν γνωρίζουν κάποια μικρά «μυστικά» και τι κρύβεται πίσω από τις
λέξεις.
Κύριε Αλεβιζόπουλε επί των ημερών της παρούσας δημοτικής αρχής έχουν ήδη
γκρεμιστεί πολλά… «μαγαζάκια» κι έπεται και συνέχεια. Λυπάμαι που τους χαλεπούς
αυτούς καιρούς σας «χαλάσαμε τα κεκτημένα δικαιώματα», αλλά υπομονή και
κουράγιο. Είμαι σίγουρος ότι θα βρεις το δρόμο σου, δεν είσαι από αυτούς που
«χάνονται». Τώρα συνέχισε να ρίχνεις
τον οχετό σου μόνο που πλέον η μάσκα σου έπεσε και όλοι μπορούν να καταλάβουν …
Χωρίς εκτίμηση και περιμένοντας με αγωνία τις απαντήσεις σου για να συνεχίσουμε αυτό τον ωραίο
διάλογο από τον οποίο έχει πολλά να μάθει η μικρή κοινωνία μας.
Νίκος Ανουσάκης
