Δια της παρούσης παραιτούμαι από μέλος της
Τοπικής Ληξουρίου της Νέας Δημοκρατίας, στην οποία στο παρελθόν είχα διατελέσει
και αντιπρόεδρος, γιατί δεν έχω ακόμη δολοφονήσει την συνείδηση μου.
Η συνείδηση μου έχει χίλιες διάφορες γλώσσες και κάθε
γλώσσα μου λέει κι από μια ιστορία και κάθε ιστορία με κατακρίνει για κάποιο
μου λάθος.
Ήτανε λάθος μου, που στήριξα τον κ. Παρίση, ο οποίος με
την στήριξη της Νέας Δημοκρατίας,
παραβίασε το άσυλο του αυτοσεβασμού μου.
¨Ήτανε λάθος μου ,που δεν παραιτήθηκα μετά από όλον αυτό
τον ευτελισμό που υπέστη τοπικά η Νέα Δημοκρατία με τους επί έναν χρόνο
περιφερόμενους(άσχετα από το αποτέλεσμα) υποψήφιους,, που ανέστειλαν κάθε
σεβασμό στα θεσμοθετημένα όργανα(τοπικές ,ΝΟΔΕ), με την ανοχή του κόμματος.
¨Ήτανε λάθος μου, που δεν παραιτήθηκα από την στιγμή που
η πλευρά Παρίση, ξεκίνησε την επιχείρηση
διάλυσης της τοπικής Νέας Δημοκρατίας και το κόμμα σφύριζε αδιάφορα.
¨Ήτανε λάθος μου, που δεν παραιτήθηκα μετά από όσα έλαβαν
χώρα στις εκλογές του Επιμελητηρίου
και με γέμισαν περιφρόνηση γι αυτό που ήταν ο πολιτικός
χώρος στον οποίο συμμετείχα και που δεν ήταν πλέον ο κόσμος μου.
¨Ήτανε λάθος μου..,
ήτανε λάθος μου..,
ήτανε λάθος μου...
Εγκαταλείπω εκούσια το πολιτικό σπίτι που η αταξία του έχει καταλήξει στοιχειό και
με καρτερεί, γιατί το χουν πατήσει οι ξένοι.
Παραιτούμαι γιατί η συνείδηση μου οπλίστηκε
με χίλια σπαθιά και θέλει να κερδίσει την ελευθερία της.
Παραιτούμαι γιατί αδυνατώ να παριστάνω όσα
παριστάνουν όσοι συνεχίζουν να αγωνίζονται τοπικά για να κρατηθούν στο ύψος των
κομματικών περιστάσεων(τους κατανοώ πλήρως), όμως εγώ αδυνατώ να παριστάνω,
θέλω να είμαι.
Τους κατανοώ πλήρως για το ότι μάχονται απέναντι στους
εδώ εκπορθητικούς κριούς, που στόχο και σκοπό έχουν να μπούν από την
“κερκόπορτα” και να αλώσουν την “πόλη”.
Παραιτούμαι ,εγκαταλείπω την προσπάθεια να
“φτιάχνω” από τις αδυναμίες και την δυναμική μου “παράγοντες” φελλούς.
Παραιτούμαι από μέλος της Νέας Δημοκρατίας
κ. Πρόεδρε , γιατί ο “καθένας” μπορεί να επισκέπτεται τα γραφεία του κόμματος
στην Συγγρού για να καταθέσει την άποψη του για κάθε υποψήφιο και να επισκεφθεί
και τa WC τους για να ξαλαφρώσει.
Παραιτούμαι γιατί το κόμμα κάνει την
δουλειά του(όπως και όλα τα κόμματα ενδεχομένως) εκμεταλλευόμενο τους
φιλότιμους σκαπανείς του χωρίς καν να
τους παρέχει τον σεβασμό που τους αναλογεί και γιατί κάποιοι κάνουν την δουλειά
τους μέσω του κόμματος με σύνεργα τους τις φουσκωμένες τσέπες και τις
γνωριμίες-σπρωξίματα.
Παραιτούμαι από έναν πολιτικό χώρο(όχι για
να ενταχθώ σε κάποιον άλλο,) επειδή
νιώθω ότι κλείνει έξω τις αγωνίες του
καθημερινού μόχθου.
Παραιτούμαι γιατί κάθε αξιοπρέπεια της
χώρας, του Έθνους, έχει ευτελιστεί από το ίδιο υπάρχον πολιτικό σύστημα και ο πρόεδρος
της Νέας Δημοκρατίας είναι συνοδοιπόρος σε μια διαδρομή που δεν θέλω να με
πάρει μαζί του.
Παραιτούμαι γιατί αμφισβητώ τις προθέσεις
του, αυτές της επόμενης μέρας των επερχόμενων εκλογών.
Το δάκρυ του κάθε παιδιού είναι μαργαριτάρι.
Αυτή η πολιτική της υποτέλειας, την οποία θα σεβαστεί
σύμφωνα με την επιστολή του στις Δάνειες Δυνάμεις ο κ .Σαμαράς ,τρέμω στην
σκέψη, ότι σαν κακιά μητριά θα συνεχίσει να δέρνει τα δυστυχισμένα παιδιά για
να χύσουν περισσότερα μαργαριτάρια.
Τρέμω στην σκέψη ότι θα συνεχίσει να συντρίβει απ την
μιζέρια και τον ασίγαστο μόχθο τους νέους.
Τρέμω στην σκέψη ότι θα εξαχρειώσει έναν λαό, ο οποίος
γεννήθηκε για να είναι κυρίαρχος του εαυτού του με ελεύθερο στοχασμό ,ότι θα τον
αποκτηνώσει με προκαταλήψεις και φανατισμό, ότι θα πάρει την τιμή των
ηλικιωμένων και θα τελειώσει την ζωή τους.
Στις 4 τ Απρίλη, ένας 77χρονος, εκεί στο Σύνταγμα, εκεί
κοντά στον οίκο της Δημοκρατίας, έδωσε τέλος στην ζωή του γιατί δεν μπορούσε να
ζήσει τιμημένα.
Παραιτούμαι γιατί δεν υπάρχει σκληρότερη τυραννία
από εκείνη που διενεργείται κάτω από τη σκιά των νόμων και τα προσχήματα της
δικαιοσύνης.
Παραιτούμαι
από μέλος της Τοπικής Οργάνωσης Ληξουρίου της Νέας Δημοκρατίας γιατί από όλες τις ανθρώπινες τυραννίες αυτή που
καταπιέζει την ανθρώπινη σκέψη είναι η χειρότερη.
Δια της παρούσης παραιτούμαι γιατί αρνούμαι
να συνεχίσω να ξοδεύω την αξιοπρέπεια μου για κάποιους “λύκους” που όταν
“γερνούν ¨καταλήγουν μασκαράδες των “σκυλιών”.
Προτιμώ να “ξοδέψω
ότι μου έχει απομείνει για να αγοράσω τις χρυσές γνώμες των απλών ανθρώπων.
¨Όποιος υποχωρεί, μπορεί να ξαναπολεμήσει.
Δημοσθένης.
Ελευθερία Κουλουριώτου Δημοσιογραφος Ε-ΡΑ-Κ
