Εκλογικό παραμύθι (αφιερωμένο στους εν απογνώσει ψηφοφόρους)

Μια φορά κι έναν καιρό, Μάιος ήτανε, θαρρώ, ήρθε ο καιρός των εκλογών στο μαντρί των (κάπως ισχνών ομολογουμένως) αγελάδων... Η Μπενίτα, που δυόμισι χρόνια περίμενε τη στιγμή των εκλογών, μια τροφαντή αλλά ζωηρή αγελαδίτσα (με 80% λιπαρά), ήταν μάλλον βεβαία ότι θα ερχόταν δεύτερη, μια και η προκάτοχός της (εξοστρακισθείσα εκ του μαντριού, τώρα έκανε αμέριμνη ράφτινγκ) τα είχε κάνει τόσο πολύ μαντάρα σε τόσο λίγο χρόνο, αλλά σου λέει, δε βαριέσαι, υπομονή έχουμε, θά ‘ρθει κι η δικιά μου η σειρά... Κι είχε από πάνω και την μεγάλη της αντίπαλο, τη Σαμαρίκα, μια διοπτροφόρο ένεκα αστιγματισμού αγελάδα κάπως πιο σικάτη, που χρόνια και ζαμάνια περίμενε το παραμικρό στραβοπάτημα των αντιπάλων της για να τους βουτήξει τα κλειδιά της καλύβας με το σανό.

Δεν ήταν μονάχα οι δυο τους που καλόβλεπαν την προεδρία. Ξαφνικά, στην αναμπουμπούλα μαζεύτηκαν πάρα πολλές επίδοξες αρχηγίνες:

 Η Ρούσσα, μια κοκκινοτρίχα και μονίμως νευριασμένη αγελάδα, μουγκάνιζε και απεργούσε γενικώς και συνεχώς, υπογραμμίζοντας το γεγονός ότι η Μπενίτα και η Σαμαρίκα πέρα από τις επιφανειακές τους κοντρίτσες είχανε ψιλοτακιμιάσει, μασουλούσαν ασυστόλως ό,τι έβρισκαν μπροστά τους και είχαν αφήσει όλες τις άλλες αγελάδες στην απέξω... 

Η Τσούπρα, προχώ αγελάδα με μπαντάνα και κρικάκι στο δεξί αυτί, επαναστάτρια με και χωρίς αιτία, που πέθαινε anyway για καβγά και τζερτζελέ. 

Η Κουκουβελίνα, ευαίσθητη και λόου-προφάιλ, κάποτε συγκάτοικος της Τσούπρας, που δεν μπορούσε να ανεχτεί πλέον τα θορυβώδη πάρτι της. 

Η Τσαμενούλα, μονίμως τσαντίλα, τσαμπουκαλού και ζοχάδα, που όλο κακολογούσε τις δύο μεγάλες, και τις έλεγε χοντράγιες, ενώ και η ίδια ήταν αρκούντως ζουμπουρλού, και τις απειλούσε: «Όλες μέσα θα σας κλείσω, σακαφιόρες, θα ρέψετε πίσω από τα κάγκελα!». 
Η Μαυροτζαφερούλα, θεούσα και πατριώτισσα κατά δήλωσίν της, με μεγάλη αγάπη για όσους επιθυμούσαν να της βγάλουν φωτογραφίες ή να τη δείξουν στην τηλεόραση.

Η Λουλούκα, πρώην κολλητή της Μπενίτας, που ένα βράδυ πού ‘βρεχε δεν άντεξε να μην την κάνουν παρέα, πήρε τα μάτια της κι έφυγε προς άγνωστη κατεύθυνση. 

Η Κρισαυγούλα (καθόλου ρομαντική ψυχή, παρά το χαριτωμένο της όνομα) που το είχε βάλει αμέτι μωχαμέτι να διώξει κλωτσηδόν όλες τις αδέσποτες κατσίκες που παρεισέφρεαν στο μαντρί και έτρωγαν καμμιά τζούρα τριφυλλάκι. 

Η Ντορίτα, θανάσιμη εχθρός της Σαμαρίκας, σε σημείο που ονειρευόταν να τη δει να σερβίρεται ως μπεφ μπουργκινιόν σε σικ ρεστωράν. 

Και η Πρασινούλα, που αρνιόταν πεισματικά να φάει τριφύλλι, από φόβο μήπως διαταράξει το οικοσύστημα. Τουτέστιν, δέκα υποψήφιες προεδρίνες, ζωή να ‘χουνε.

Οι υπόλοιπες αγελάδες (άλλες δέκα είχε το μαντρί, το όλον είκοσι)  βρίσκονταν σε απόγνωση."Τί να κάνουμε; Τί να κάνουμε; Πρέπει να αντιδράσουμε. Είμαστε νιες, γεράσαμε και άσπρη μέρα δεν είδαμε. Από το σόι της Μπενίτας στο σόι της Σαμαρίκας, κι από το σόι της Σαμαρίκας στο σόι της Μπενίτας, τόσα χρόνια μία από τα ίδια, νισάφι πια... Πρέπει κάπως να αντιδράσουμε, γιατί αυτές έχουνε στρογγυλοκάτσει εκεί και φτιάχνουν επιδερμίδα κι εμείς ψωμολυσσάμε, και μας κοροϊδεύουνε κι από πάνω ότι μας πονάνε, οι γκιόσες! Και μας κουρέψανε και το μισό τριφύλλι, για να ξεπληρώσουνε τα δάνεια… Άκουσον, άκουσον! Τριφύλλι με ενάμισι φύλλο τρώμε! Και εκείνο που αναχαράζουμε «φτύστε το!» μας φωνάζουνε οι παλιοστρίγγλες». 

Κάποιες λοιπόν από τις απλές, θνητές αγελάδες του μαντριού, αφού είδαν κι απόειδαν, πήραν αποφάσεις. "Εγώ δεν θα έρθω στις εκλογές", είπε η μία. «Θα κηρύξω αποχή και θα πάω για ηλιοθεραπεία", είπε η άλλη – και μερικές ακόμη έδειξαν τη συγκατάθεσή τους αρχίζοντας να ψάχνουν για το αντηλιακό τους. "Εγώ θα πάω, και θα ψηφίσω λευκό!" είπε η άλλη. «Καμία τους δεν καταδέχομαι. Βρε ουστ!». Και μια άλλη, πιο συνειδητοποιημένη, είπε με παρρησία: "Μαύρο στις Μαυρογελαδούρες! Άκυρο θα ψηφίσω. Θα τους βάλω μέσα στο ψηφοδέλτιο τσουκνίδες με ζιζανιοκτόνο - από τη μανία τους θα το φάνε κι αυτό και θα τεζάρουνε οι αχόρταγες". Μαζεύτηκαν λοιπόν καμιά δεκαριά αγανακτισμένες αγελάδες, οι οποίες έδειχναν πολύ χαρούμενες, αφού είχαν βρει επιτέλους τον τρόπο να πολεμήσουν το σύστημα.

Ήρθε λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου, και οι καλές μας αγελάδες  πήγαν αγάλι αγάλι και βουστροφηδόν στην κάλπη για να ψηφίσουν. Όλα κύλησαν σχετικά ομαλά στην ψηφοφορία. Και, ως είθισται, ήρθε η ώρα των αποτελεσμάτων, τα οποία μάλλον περιείχαν έως ενός σημείου το στοιχείο της έκπληξης.

Όπως είπαμε, το μαντρί είχε είκοσι αγελάδες. Και η κάλπη έδειξε τα εξής:

Πρώτη ήρθε η Σαμαρίκα, με 3 ψήφους. Για να το κάνουμε λιανά,  αφού οι αγελάδες ήταν είκοσι, την ψήφισαν συνολικά 15% του συνόλου των αγελάδων.

Δεύτερη ήρθε η Μπενίτα με 2 ψήφους. Για να το κάνουμε λιανά, η στρουμπουλή φιλόδοξη διεκδικήτρια της προεδρίας πήρε το 10% των αγελάδων.

Την τρίτη θέση μοιράστηκαν πολλές: Η Ρούσσα, που πήρε, ως συνήθως, ως φτωχό και μόνο κάου-γκερλ, μόνο τη δική της ψήφο - ωστόσο το θεώρησε θριαμβευτική νίκη εναντίον του διπολισμού Μπενίτας-Σαμαρίκας. Από μία ψήφο πήραν επίσης η Τσούπρα (που τσάμπα ονειρευόταν ότι θα γίνει η πρώτη πρόεδρος με σκουλαρίκι) και η Τσαμενούλα (που όποιο κι αν ήταν το αποτέλεσμα ζοχάδα θα ήταν). Για να το κάνουμε λιανά, καθεμιά από αυτές πήρε το 5 % του συνόλου των αγελάδων.

Η Κρισαυγούλα δεν πήρε καμία ψήφο, γιατί δεν πρόλαβε να φτάσει στην κάλπη. Σ’ έναν αγελαδοκαβγά με κουκουλοφόρες εξωμαντρικές αγελάδες, έριξε μια ροπαλιά, έφαγε ένα τεμάχιο μαρμάρου από πεζοδρόμιο – για να μη σας τα πολυλογώ, όλες διακομίστηκαν με ελαφρά διάσειση στο αγελαδοκομείο. Η Κουκουβελίνα επίσης δεν πήρε καμία ψήφο καθώς λιποθύμησε από υπερβολική ευαισθησία δευτερόλεπτα πριν ρίξει το ψηφοδέλτιο στην κάλπη και εν συνεχεία ζαλίστηκε και ξαναλιποθύμησε από τα αρωματικά χαρτομάντηλα που έσπευσε υστερόβουλα να της δώσει η Μπενίτα. Η Ντορίτα επίσης δεν πήρε καμία ψήφο, πράγμα που απέδωσε σε κληρονομική γκαντεμιά, ενώ η Πρασινούλα, λόγω της οικολογικής της ευαισθησίας, έπαθε νευρική ανορεξία και δεν πήγε να ψηφίσει. Η Λουλούκα, πάλι, πήρε κι αυτή μηδέν, καθώς δεν μπόρεσε να βρει το δρόμο προς την κάλπη από την άγνωστη κατεύθυνση προς την οποία είχε αναχωρήσει. Τέλος, η Μαυροτζαφερούλα δεν πρόλαβε να ψηφίσει γιατί ήταν καλεσμένη σε μεσημεριανάδικο και ξεχάστηκε σε τσακωμό για τη Γιουροβίζιον. Για να το κάνουμε λιανά, δηλαδή, όλες αυτές πήραν συνολικά 0 % των αγελάδων.

Στην κάλπη βρέθηκαν επίσης ένα λευκό ψηφοδέλτιο, δύο ψηφοδέλτια με τσουκνίδες και ζιζανιοκτόνο (τα οποία ομοφώνως η εφορευτική επιτροπή ανακήρυξε άκυρα) και διαπιστώθηκε ότι οι υπόλοιπες αγελάδες δεν είχαν έρθει να ψηφίσουν, αλλά το είχαν ρίξει σε φυσικό σολάριουμ μέχρι θερμοπληξίας στους αγρούς. Για να το κάνουμε λιανά, 12 αγελάδες από τις 20, δηλαδή το 60% των αγελάδων του μαντριού, είτε δεν πήγε να ψηφίσει καθόλου, είτε δεν ψήφισε καμία από τις δέκα υποψήφιες προέδρους…

Ωστόσο, σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο του μαντριού, η αποχή, τα άκυρα, και τα λευκά ψηφοδέλτια (δηλαδή το 60% των αγελάδων, όπως κάναμε λιανά) δεν προσμετρώνται ως έγκυρα. Επομένως, ο συνολικός αριθμός των έγκυρων ψηφοδελτίων ανήλθε σε 8 και τα επίσημα αποτελέσματα είχαν ως εξής:

Εγγεγραμμένες: 20

Ψηφίσασες: 11

Άκυρα - λευκά: 3

Έγκυρα: 8

Έλαβον:

1. Σαμαρίκα 3 (ποσοστό 37,5% επί των εγκύρων)

2. Μπενίτα 2 (ποσοστό 25% επί των εγκύρων)

3. Ρούσσα 1 (ποσοστό 12,5 % επί των εγκύρων)

4. Τσούπρα 1 (ποσοστό 12,5 % επί των εγκύρων)

5. Τσαμενούλα 1 (ποσοστό 12,5% επί των εγκύρων)

Σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο, καμία από τις παραπάνω δεν μπορούσε να κυβερνήσει. Έπρεπε λοιπόν να συνεργαστούν… Σαν έτοιμες από καιρό, σαν θαρραλέες, η Σαμαρίκα και η Μπενίτα αποφάσισαν να κάνουν την καρδιά τους πέτρα «όχι επειδή σε χωνεύω, παλιοπατσαβούρα, αλλά έχε χάρη, θα θυσιαστώ για το καλό του μαντριού» δήλωσε η Μπενίτα λίγο πριν την τελετή ορκωμοσίας. «Θα κυβερνήσουμε μαζί, που κόλπος να σού ‘ρθει, θωρηκτό, όχι για μένα, για τα φουκαριάρικα τα υπόλοιπα κορίτσια που έχουν ανάγκη κάποιον να τους σταθεί», φέρεται να δήλωσε η Σαμαρίκα.

Για να το κάνουμε λιανά: Η Σαμαρίκα και η Μπενίτα, που ψηφίστηκαν και οι δύο μαζί από 5 αγελάδες (δηλαδή το 25% του συνόλου των αγελάδων) και δεν ψηφίστηκαν από 15 (δηλαδή το 75% του συνόλου) θα κυβερνούσαν παρεούλα το μαντρί, καθώς, ως διά μαγείας, απέκτησαν το θριαμβευτικό συνολικό ποσοστό 37,5+25 = 62,5 % των εγκύρων ψηφοδελτίων!!!

Το ξαναλέω, για να το εμπεδώσω και ο ίδιος. Το 25% έγινε 62,5%...

Τα αγελαδοκανάλια την επόμενη μέρα λύσσαξαν: «Θρίαμβος. Το μαντρί μίλησε: Αδελφότητα και συνεργασία Σαμαρίκας-Μπενίτας. ΜΑΖΙ για ένα καλύτερο αύριο. Καθαρή εντολή με 62,5%».

Και οι αγελάδες που αποφάσισαν να αντιδράσουν με αποχή, λευκό ή άκυρο, που ήταν συνολικά 12, δηλαδή περισσότερες από όσες ψήφισαν τις δύο άσπονδες  θριαμβεύτριες «φιλενάδες», πήραν ένα κολοσσιαίο μηδενικό, αφού θεωρήθηκαν ανύπαρκτες, δεν υπολογίστηκαν στο εκλογικό αποτέλεσμα.

Λέω ψέματα. Δεν πήραν κολοσσιαίο μηδενικό. Η Σαμαρίκα και η Μπενίτα, σε πανηγυρικό τους κοινό διάγγελμα, στο οποίο τόνισαν ότι θα είναι κυβερνήτριες όλου του μαντριού, με στοργή, φροντίδα και αλληλεγγύη, ευχαρίστησαν θερμά, χωρίς να τις κατονομάσουν, και "όλες εκείνες τις φίλες που άθελά τους τις βοήθησαν να επιτύχουν αυτή την καταφανή και αδιαμφισβήτητη νίκη", και τους έστειλαν και μια ωραία πρόσκληση, για το δείπνο των επινικίων (εννοείται, όρθιες στο μπαρ)...

Στο υπέροχο αυτό ντινέ οι δύο νικήτριες, μετά τις ευχαριστίες και τα σταυρωτά φιλάκια στον αέρα ανακοίνωσαν στο εμβρόντητο αγελαδοκοινό τα κάτωθι: «Κορίτσια, όπως διαπιστώνουμε απόψε, παρά το σούπερ-ντούπερ πρόγραμμα διατροφής που σας είχαμε δώσει πριν μερικούς μήνες, τα προβλήματα στη σιλουέτα σας παραμένουν. Δεν προσπαθήσατε αρκετά. Βλέπω ψωμάκια, βλέπω κυτταρίτιδα, κι εσύ, εκεί κάτω, μην κρύβεσαι, έχεις και διπλοσάγονο… Το βλέπω, στα ένοχα βλέμματά σας… Φάγατε το Πάσχα, ρουφιάνες! Άχου, πρέπει να χάσετε κι άλλο βρε κουτά! Αλλά μη φοβάστε, εδώ είμαστε εμείς, για σας… Τώρα τον Ιούνιο, πριν τις διακοπές, προλαβαίνουμε… Θα κόψουμε λίγο, τοσοδούλι παραπάνω το τριφύλλι – και μέχρι τον Αύγουστο θα έχουμε φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα… Θα χωράτε όλες στο έξτρα-σμολ. Εγγυημένο! Μα, στο Θεό σας, κορίτσια, πώς διανοείστε ότι θα βγείτε έτσι στην παραλία! Θα γελάνε οι τουρίστριες οι ευρωπαίες! Θα’ρθουνε τώρα οι ολλανδέζες οι φρίσλαντ και θα μας κράξουνε πάλι. Δεν είναι ντροπή; Πώς θα το ανεχθούμε αυτό εμείς, οι περήφανες Ελληνίδες αγελάδες; Πώς θα πάμε το μαντρί μας μπροστά;».

Μη με ρωτήσετε αν τελικά, μετά απ΄όλα αυτά, έζησαν αυτές καλά και εμείς καλύτερα, γιατί μάλλον δεν θα είμαι εις θέσιν να σας απαντήσω. 

Ωστόσο, για το αν εσείς θα ζήσετε καλύτερα, μπορείτε να αποφασίσετε εσείς, με τη θετική σας ψήφο, και όχι με αποχή, άκυρο ή λευκό. Μη βγάζετε την ουρά σας απέξω γιατί πάντα μια Σαμαρίκα, μία Μπενίτα (ή και οι δυο παρέα, ή ενίοτε και μαζί με καμία φίλη τους) περιμένουν να πανηγυρίσουν, αφού τις αφήσατε να αποφασίσουν εκείνες, μόνες τους, για σας, ερήμην σας... Και αν συνεχίσουμε έτσι, αυτός ο κόσμος δεν θ' αλλάξει ποτέ...

Υ.Γ. Πάσα ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις του συγχρόνου βίου εννοείται ότι είναι απολύτως συμπτωματική [Δεν πιστεύω να πέρασε από το μυαλό σας κάτι διαφορετικό… Τι; Πέρασε; Τι πονηρά μυαλά… Ντροπή σας! Είναι απλά ένα αθώο παραμύθι.]

Εννοείται ότι το κείμενο δεν περιέχει καμμία πρόβλεψη για το εκλογικό αποτέλεσμα ή για το τι θα γίνει μετά τις εκλογές… Εύχομαι από καρδιάς στις επερχόμενες εκλογές, κάθε ομοιότητα με το παραμύθι, ως προς τα αποτελέσματα, να είναι απολύτως ανύπαρκτη!!! Καλή επιτυχία σε όλους![Δηλαδή, εντάξει, όχι και σε όλους –όλους…]

Αναρτήθηκε από Elias Toumasatos στις 12:29 μ.μ.