Παύλε-Σωκράτη Παπαδάτε, “ουαί τοις ηττημένοις”! Θα σου μάθω σήμερα πράγματα, που μάλλον δεν έμαθες, στο “προσωπικό σου ταξίδι”!..
Όταν οι Σπαρτιάτες νικούσαν σε μια μάχη και έτρεπαν σε φυγή τον εχθρό, τον κυνηγούσαν τόσο μόνο, όσο για να εξασφαλισθεί η νίκη τους.
Έπειτα γύριζαν αμέσως πίσω, γιατί δεν θεωρούσαν γενναίο, ούτε έντιμο να σφάζουν και να σκοτώνουν ανθρώπους κουρασμένους και ηττημένους.
Πολλές φορές όμως το απύθμενο θράσος των σύγχρονων ηττημένων σε βάζει σε πειρασμό να ασχοληθείς μαζί τους.
Κύριε Παύλε-Σώκρατες,
Η νίκη έχει χίλιους πατεράδες, αλλά η ήττα είναι πάντα ορφανή!
Με το έτσι-θέλω μας ήλθες και με το έτσι-θέλω μας “υιοθέτησες”... “πατριούς” της ήττας.
Αγαπητέ χαμένε υποψήφιε, γιατί ως χαμένος έχεις καταγραφεί στη σύγχρονη τοπική πολιτική ιστορία, σου ξαναλέω: “Ουαί, τοις ηττημένοις”!
Είναι δύσκολο πράγμα να βρεθώ στη θέση σου, μια θέση που δεν θα επιθυμούσα να είμαι σύμφωνα με όλα όσα διαδραματίστηκαν, στις πρόσφατες εκλογές της 6ης Μαΐου και της 17ης Ιουνίου.
Καταλαβαίνω την πικρία σου, το θυμό σου και την στενοχώρια σου. Δεν καταλαβαίνω όμως το απύθμενο θράσος σου, να προσπαθήσεις να πείσεις όλους εμάς τους “ιθαγενείς” ότι για το πολιτικό σου ναυάγιο έφταιξαν μόνον όλοι οι άλλοι, εκτός από την αφεντιά σου!
Πράγματι μπήκες σε τεράστια έξοδα, τύπωσες σε εκατοντάδες αντίτυπα το λεγόμενο βιβλίο σου που είναι πράγματι ένα όμορφο πολυτελές διαφημιστικό άλμπουμ (Σ.Σ.: Μάλλον στο προσωπικό σου ταξίδι δεν έμαθες τι σημαίνει “βιβλίο”), ξόδεψες χιλιάδες ευρώ σε “κοψίδια” και τραπεζώματα, πλήρωσες όπως λες τους εκλογικούς αντιπροσώπους, πλήρωσες τις μεταφορές ψηφοφόρων (καράβια, ΚΤΕΛ, αεροπλάνα), πλήρωσες αίθουσες πολυτελών ξενοδοχείων, πλήρωσες, πλήρωσες... και τι δεν πλήρωσες...
Δεν ξέρω πως πέρασε από το μυαλό σου ότι, ένας περήφανος λαός, όπως είναι οι Κεφαλονίτες, με έντονα τα αισθήματα της υπερηφάνειας, της ελευθερίας της σκέψης, του ριζοσπαστισμού, και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, θα μπορούσαν με μερικά άλμπουμ, με μερικά κοψίδια και όλες τις παραπάνω “δαπάνες” σου μπορεί να γίνουν εν δυνάμει ψηφοφόροι σου. Αυτοί, που θα ικανοποιούσαν την υστεροφημία σου, ώστε “το προσωπικό σου ταξίδι” να ολοκληρωθεί στα έδρανα της ελληνικής Βουλής.
Ένα ταξίδι που έληξε άδοξα και κατέληξε στο “προσωπικό σου ναυάγιο” την 6η Μαΐου, κατατάσσοντάς σε, ιστορικά, στις σελίδες των μεγάλων χαμένων...
Όμως, ο λαός της Κεφαλονιάς σε τοποθέτησε στο... συρτάρι των χαμένων και για ένα άλλο σπουδαίο λόγο, επειδή ανακάλυψε, σύντομα, ότι είσαι και αχάριστος... Και οι “ιθαγενείς” της ιδιαίτερης πατρίδας σου γνωρίζουν ότι “ουδείς ασπονδότερος εχθρός του ευεργετηθέντος”!
Γιατί είχες το απύθμενο θράσος, στην πρόσφατη συνέντευξή σου, να καταφερθείς και κατά του μεγαλύτερου ευεργέτη σου.
Να καταφερθείς κατά του Α. Παρίση, του ανθρώπου που σε πήρε στις πλάτες του, όταν οι υψηλές γνωριμίες σου σε εγκατέλειψαν, το κόμμα σου γύρισε την πλάτη για πρώτη φορά (γιατί επακολούθησε και η δεύτερη) και όταν δεν βρισκόταν ούτε ένας συνοδοιπόρος στο ταξίδι που είχες σχεδιάσει, που τελικά εξελίχθηκε σε “ναυάγιο”!
Όμως κ. Παύλε, τίποτε δεν επιτυγχάνεται τόσο εύκολα, όσο η αποτυχία, και αυτό το πέτυχες συντομότατα.
Οφείλω όμως να σου δώσω και μια άλλη εξήγηση που με αφορά προσωπικά.
Αγαπώ και συμπαθώ περισσότερο τους ανθρώπους που κοκκινίζουν, παρά αυτούς που χλωμιάζουν!
Και η χλωμότητα του προσώπου σου, δεν μου επέτρεψε ποτέ να γίνω “φίλος” σου.
Ακόμα και τότε που επιθυμούσες πιεστικά να μου προσφέρεις ένα “κρύο τσάι στην πισίνα ή ένα κομμάτι “κοψίδι” στα κάρβουνα και στο αρνήθηκα ευγενικά. Ήρθε η ώρα να σου πω ευθέως και χωρίς ευγένεια, ότι δεν έχω συνηθίσει να με “κερνάνε” με απώτερο σκοπό το αντάλλαγμα της ψήφου.
Έφυγες μικρός και γύρισες μεγάλος, δεν είναι τα πράγματα όπως τα άφησες τότε...
Και μια και αναφερθήκαμε στη φιλία, είπες στη συνέντευξή σου, ότι ποτέ δεν επιδίωξες τη φιλία με τον Δ. Λυκούδη.
Απ' ότι ξέρω την επιδίωξες, όπως την επιδίωξες και με πολλούς άλλους συμπατριώτες μας, γιατί ο απώτερος σου στόχος ήταν η κατάληψη της βουλευτικής έδρας.
Δεν χρειάζεται νομίζω περισσότερο ανάλυση. Όμως η εμμονή σου να το υποστηρίξεις στη συνέντευξη με αναγκάζει να σου φρεσκάρω την κουρασμένη μνήμη σου...
Με ένα μόνο από τα πολλά παραδείγματα που έχω.
Θυμάσαι μήπως, ότι το βράδυ της Πρωτοχρονιάς, την κορυφαία ίσως κοινωνική συνεύρεση, που όλοι επιθυμούμε να είμαστε με συγγενείς και φίλους, εμφανίστηκες μαζί με τη σύζυγό σου, την κυρία Αννέτα, απρόσκλητα στο σπίτι αυτού που δήθεν δεν επιθυμούσες την φιλία του; Αφήνοντας μάλιστα “σύξυλους” τους ψηφοφόρους σου, όπως μας είπες στη Σάμη, που σε περίμεναν;
Αλήθεια καταπίεσες τόσο πολύ τα ευγενή αισθήματά σου, στην κορυφαία κοινωνική εκδήλωση της χρονιάς, με το να παρευρεθείς στο σπίτι, απρόσκλητος επαναλαμβάνω, αυτού που ποτέ δεν θα επιθυμούσες για φίλο σου; Με έβαλες στον πειρασμό να το αναφέρω για να πάρει ο κόσμος μια γεύση της προσωπικότητάς σου και το αληθές ή όχι των λεγόμενών σου.
Ο Δ. Λυκούδης, Παύλο-Σώκρατες, ουδέποτε επιδίωξε την φιλία σου και την συμπάθειά σου. Άλλωστε είσαστε και τελείως διαφορετικοί χαρακτήρες.
Ο Δ. Λυκούδης έχει τη δική του προσωπική πορεία στη ζωή, και δεν έχει υπάρξει ποτέ ούτε γλύφτης, ούτε υποτακτικός κανενός.
Είναι μια αυτόφωτη προσωπικότητα και κυρίως, αντίθετα με σένα, δεν πιστεύει στο αξίωμα που πιστεύεις εσύ:
“Ότι όλα στη ζωή μπορεί να εξαγοραστούν από το χρήμα”. Ειρήσθω εν παρόδω ότι όλο αυτό το διάστημα που δίνεις τη μάχη για την υστεροφημία σου, ο Δ. Λυκούδης δίνει τη μάχη να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους τα τρία παιδιά του, που σπουδάζουν στο Πανεπιστήμιο.
Όσο για τους φίλους του Δ. Λυκούδη, στην πορεία της ζωής του έχουν βάλει “τα στήθη” τους μπροστά, όποτε και αν τους το ζήτησε, αντίθετα με ότι συνέβη με σένα και με κορυφαίο παράδειγμα την πρόσφατη εκλογική συντριβή σου, στο προσωπικό σου ναυάγιο στις κάλπες της 6ης Μαΐου, την αποπομπή σου από το ψηφοδέλτιο στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση της 17ης Ιουνίου, αλλά και της πλήρους και καθολικής άρνησης ακόμα και των επιστήθιων φίλων σου, να συμμετάσχουν μαζί σου στο ψηφοδέλτιο.
Δεν σε προβλημάτισε το γεγονός ότι όταν “κατάφερες” να είσαι υποψήφιος, κανείς, μα κανείς, δεν ήθελε να συμμετάσχει σ' αυτό;
Βέβαια, εσύ το διαβάζεις ανάποδα...
Και επειδή το... διαβάζεις ανάποδα, ανάγκασες τον περήφανο λαό των νησιών μας, να σου προσφέρει το “πολιτικό κώνειο”, Σωκράτη “SUPER STAR” και μερικές γουλιές του τις “ξέρασες” στη συνέντευξή σου.
Έτσι θα πάψεις οριστικά, να κομίζεις “γλαύκας” από τας Αθήνας, αλλά και να εισαγάγεις “καινά, περί την πολιτικήν, δαιμόνια...”.
Κατετάγεις στους χαμένους.
Στο “προσωπικό πολιτικό σου ταξίδι” ναυάγησες...
Επηρεασμένος από τον επίλογο του “βιβλίου” σου, ότι “σε όλους μας η ζωή κάποια στιγμή θα μας πει το δικό της goodbye”.
Παύλο-Σώκρατες,
Η πολιτική και η κοινωνία της Κεφαλονιάς και της Ιθάκης σου είπαν, και πολύ σύντομα μάλιστα, το δικό τους goodbye!
Χωρίς φιλία,
αλλά με ειλικρίνεια!
Βασίλης Σ. Λυκούδης.
