Ομολογώ ότι δεν πίστευα στα μάτια μου την εικόνα που είδα στα χθεσινοβραδινά δελτία και η οποία δυστυχώς μεταδόθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο. Η πολιτική ηγεσία του ΥΕΘΑ κρύφτηκε, δεν βγήκε ούτε ένας Διευθυντής Γραφείου Υφυπουργού, αντίθετα έβγαλαν τον αρχηγό των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων να διαπραγματεύεται με καταληψίες του Πενταγώνου! Αρνιόμουν πραγματικά να συνειδητοποιήσω αυτό που έβλεπα και που ξαναλέω, δυστυχώς, έβλεπε κι όλος ο υπόλοιπος κόσμος. Το στρατηγείο, η καρδιά των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων να έχει καταληφθεί λες και είναι η τελευταία δημόσια υπηρεσία από μέλη του ΠΑΜΕ και ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων να διαπραγματεύεται μαζί τους κάτω από άγριες φωνές και γιουχαΐσματα εκ μέρους των καταληψιών. Πάλι καλά που δεν εκσφενδονίστηκε κανένα αυγό στον στρατηγό και να υπάρχει σήμερα πρωτοσέλιδη φωτογραφία σε όλες τις εφημερίδες του κόσμου.Όλα αυτά τα απίστευτα για πολιτισμένη χώρα του δυτικού κόσμου, συμβαίνουν σε μια ιστορική στιγμή, ραγδαίων γεωπολιτικών εξελίξεων. Ο Ταγίπ Ερντογάν, αντιλαμβανόμενος ότι το ουσιαστικό μοίρασμα της τράπουλας για την πραγματική Νέα Τάξη Πραγμάτων, συντελείται τώρα και όχι όπως πολλοί είχαν βιαστεί να προβλέψουν την εποχή του Πολέμου στον Περσικό Κόλπο, του Πολέμου στο Κόσσοβο, και των επεμβάσεων στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, πήρε χθες από την Τουρκική Εθνοσυνέλευση άδεια για διεξαγωγή χερσαίων στρατιωτικών επιχειρήσεων στο εσωτερικό της Συρίας.
Ο Ερντογάν αντιλαμβάνεται καλύτερα από τον καθέναν ότι πολύ σύντομα θα υπάρξει ριζική αναδιάρθρωση όσο αφορά τους παίκτες που κάθονται στο τραπέζι των αποφάσεων για την τύχη μιας από τις πιο κρίσιμες περιοχές για το μέλλον του πλανήτη. Κινείται δραστήρια έτσι ώστε να καθίσει στην κορυφή.
Θυμίζω ότι η Τουρκία είναι σε διαρκή αντιδικία με τη Συρία και το Ιράκ με το Πρόγραμμα Νοτιανατολικής Ανατολίας, ένα δίκτυο από 13 φράγματα το οποίο θα περιορίσει σημαντικά τη ροή του Τίγρη και του Ευφράτη, ποταμών που πηγάζουν από αυτή και διέρχονται κι από τις δύο άλλες χώρες. Η Τουρκία που είναι σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο, η χώρα με την καλύτερη εκμετάλλευση των υδάτινων πόρων έχει την ευκαιρία να επιβάλλει τους δικούς της όρους στη διαχείριση του νερού. Αγαθό, σημαντικότερο και από το φυσικό αέριο και από το πετρέλαιο.
Περιττό, τουλάχιστον για όσους έχουν μια στάλα μυαλό, να αναφέρει κανείς ότι η Τουρκία κινείται με αυτό τον επιθετικό τρόπο σε μια στιγμή που στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού, βλέπε Ουάσινγκτον, υπάρχει κενό ηγεσίας, λόγω της προεκλογικής περιόδου.
Η ελληνική πολιτική τάξη το μόνο που κατάφερε είναι αυτή την ιστορική χρονική στιγμή να υπάρχει μια εξαθλιωμένη οικονομικά και κοινωνικά Ελλάδα, σε αυτό το σκληρό γεωπολιτικό πόκερ. Αλλά ακόμη και τώρα, είναι αδύναμη να πράξει το παραμικρό για να υπερασπιστεί το οικόπεδο που λέγεται Ελλάδα και είναι ένα από τα πλέον ακριβότερα κομμάτια γεωπολιτικού «real estate» του πλανήτη, οπότε με μια έξυπνη και επιθετική διαπραγμάτευση παραχώρησης δικαιωμάτων επί του οικοπέδου θα μπορούσε, να ξαναφέρει την Ελλάδα στο ύψος που απαιτούν οι περιστάσεις.
Αντ’ αυτού, η πολιτική τάξη ευτελίζει τον στρατό πότε με πρωτοσέλιδα παραμύθια της Χαλιμάς και πότε με στημένα επεισόδια στο Πεντάγωνο.
Μετά από αυτά τα γεγονότα, νομίζω πως κανένας Έλληνας δεν μπορεί να έχει πλέον αμφιβολίες. Ο αληθινός εχθρός της Ελλάδας είναι εσωτερικός. Είναι η πολιτική τάξη και οι συνδικαλιστικές της παραφυάδες που καταστρέφουν συστηματικά και μεθοδευμένα την εθνική ισχύ της χώρας. Είτε το κάνουν από πρόθεση, είτε το κάνουν από βλακεία, λίγο ενδιαφέρει. Αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα και αυτό είναι ότι κάνουν την Ελλάδα ….ρόμπα!
ΥΓ1: Το blog αυτό ξεκίνησε με την αναπαραγωγή μιας συνέντευξής μου στο περιοδικό STATUS τον Ιανουάριο του 2012, στην οποία υποστήριξα πως η Ελλάδα έχει ανάγκη τον δικό της Ερντογάν. Τότε το πίστευα μόνος μου. Εννιά μήνες μετά, είμαστε πάρα, μα πάρα πολλοί αυτοί που το πιστεύουμε. Και η πίστη, ως γνωστόν, κινεί βουνά. Για αυτό, κύριοι και κυρίες της πολιτικής τάξης, αρχίστε να μαζεύετε τα κουβαδάκια σας….
Σπύρος Ριζόπουλος: ''Το πολιτικό σύστημα πληρώνει για όσα έκανε τα τελευταία 38 χρόνια!
Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που δημιούργησα το blog, όταν πείστηκα απόλυτα (θα πω κάποια στιγμή ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες) πως τα μεγάλα συμβατικά μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα, είτε δεν θέλουν, είτε δεν μπορούν, να καταγράψουν κοινωνικά χρήσιμες ιδέες. Μπορεί να οφείλεται σε σχέσεις διαπλοκής συμφερόντων, μπορεί και σε απλή ξεροκεφαλιά. Λίγο με νοιάζει. Το αστείο όμως είναι πως σήμερα μπορεί να είναι από αμήχανοι έως πανικόβλητοι, μόνον όσοι δεν έτυχε να διαβάσουν τα άρθρα που φιλοξενούνται σε αυτό το blog εδώ και τρεις μήνες, τα οποία έχουν προβλέψει με ακρίβεια το αδιέξοδο που δημιουργείται. Αδιέξοδο το οποίο θα πληρώσει η χώρα και η ευθύνη ανήκει εξ ολοκλήρου στο πολιτικό σύστημα.
Κάνω μια γρήγορη επισκόπηση βασικών θέσεων που γράφτηκαν εδώ και επιβεβαιώθηκαν πλήρως από το χθεσινοβραδινό εκλογικό αποτέλεσμα:
1. Η Ελλάδα σήμερα έχει ανάγκη το δικό της Ερντογάν. Τον ηγέτη που θα είναι αποφασισμένος να της ξαναδώσει εθνική αυτοπεποίθηση και αξιοπρέπεια. Αυτόν που θα εμπνεύσει την κοινωνία, εξηγώντας πειστικά πως η προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας δεν είναι ούτε απλή ούτε εύκολη υπόθεση και, κυρίως, δεν γίνεται με λόγια. Πρέπει να δουλέψουμε πολύ σκληρά μέσα για να μπορούμε να κοιτάμε στα μάτια τους έξω. Σε αυτό, το πολιτικό σύστημα απέτυχε ξανά.
2. Η παρουσία δευτερότριτων στο προσκήνιο, είναι η αψευδής απόδειξη πως το πολιτικό σύστημα χρεοκόπησε.Η οικονομική χρεοκοπία υπήρξε απότοκος της πολιτικής χρεοκοπίας και όχι το αντίστροφο. Οι δευτερότριτοι του ψευτοκατεστημένου έμειναν εκτός βουλής.
3. Όποιος πιστεύει πως οι Ευρωπαίοι είναι φίλοι μας, είτε είναι αφελής, είτε είναι ένοχος. Είναι ξεκάθαρο πλέον πως οι Ευρωπαίοι εταίροι έχουν τις δικές τους εθνικές «ατζέντες» και το μόνο που κάνουν είναι να κρατούν ανοιχτό το ελληνικό πρόβλημα, όταν ο χρόνος λειτουργεί μόνον σε βάρος μας.
4. Η ηγεσία της χώρας πρέπει κάποια στιγμή να σοβαρευτεί και να πάψει να παριστάνει τον μάγο της φυλής που ξορκίζει το κακό.Ηγεσία σημαίνει ετοιμότητα στρατηγικής, σχεδίου δράσεων και εργαλείων υλοποίησης, για κάθε ενδεχόμενο. Αλλιώς, είναι ηγεσία μόνο για τα πανηγύρια. Και αυτή τη στιγμή σε κανένα κόμμα μικρό ή μεγάλο δεν υπάρχει στρατηγική.
5. Ένα νέο πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να γεννηθεί από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάζεται χρόνος μετάβασης.Ηγέτης θα είναι αυτός που θα εξασφαλίσει σταθερότητα για τη μετάβαση σε ένα νέο πολιτικό σύστημα. Οι εκλογές μπορεί να αναδείξουν νικητή, όχι όμως Ηγέτη. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα και νομίζω πως έχει έλθει η ώρα για τον Αντώνη Σαμαρά να αποφασίσει τι θέλει να γίνει… Ο επόμενος νικητής των εκλογών ή ο επόμενος Εθνικός Ηγέτης;
Αυτό το τελευταίο γράφτηκε ακριβώς πριν από δυο μήνες, στις 8 Μαρτίου 2012. Υπήρχε ακόμη χρόνος για να μην ξεφύγουν τα πράγματα. Σήμερα, από νωρίς, βομβαρδίζομαι από τηλέφωνα. Αυτοί που έχουν την οικειότητα μαζί μου με το που το σηκώνω μου λένε: «Καργιόλη Ριζόπουλε είχες δίκιο σε όλα, τελικά».
Αν γράφονται αυτές οι γραμμές σήμερα δεν είναι για να κάνω επίδειξη της διορατικής απαισιοδοξίας μου. Αλλά διότι όταν τα πράγματα δυσκολεύουν πάρα πολύ – κι εδώ ακριβώς βρισκόμαστε τώρα – απαιτείται μια χώρα να βρει το θάρρος να μείνει όρθια και να κοιτάξει στα μάτια αυτό που έχει να αντιμετωπίσει. Προϋπόθεση για αυτό είναι ένα θαρραλέο πολιτικό σύστημα.
Επαναδιατυπώνω λοιπόν – υπό τις νέες συνθήκες που δημιούργησαν οι εκλογές – την τελευταία άσκηση θάρρους που οφείλει το σημερινό αποτυχημένο πολιτικό σύστημα να εκτελέσει. Κι αυτή δεν είναι άλλη από το να καταφέρει να συνεννοηθεί. Είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσει για όλα όσα έκανε ή δεν έκανε τα τελευταία 38 χρόνια. Από αυτή την τιμωρία δεν μπορεί να ξεφύγει, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να θυσιαστούν και τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα. Άλλωστε μόνον έτσι δεν θα ανοίξει ο δρόμος στο καινούργιο;
ΥΓ: Σήμερα, επομένη των εκλογών, η ζωή στην Αθήνα κύλησε ήσυχα. Τους προειδοποιώ όμως από σήμερα: Αν δεν κόψουν το λαιμό τους να βρουν κυβερνητική λύση, η επόμενη μέρα των επόμενων εκλογών δεν θα μοιάζει καθόλου με τη σημερινή.
