«Το δε εις τας άκανθας πεσόν, ούτοι εισίν οι ακούσαντες, και υπό μερίμνων και πλούτου και ηδονών του βίου πορευόμενοι συμπνίγονται και ου τελεσφορούσι».
Δεν γνώρισε ο κόσμος, ούτε θα γνωρίση ποτέ δύναμι μεγαλύτερη, αλλά και περισσότερο ωφέλιμη από την Ευαγγελική Αλήθεια, από τον λόγο του Θεού. Είναι, αληθινά, πανίσχυρος ο θείος Λόγος. Δεν προφυλάσσει τον κόσμο απλώς από τις πολλές και ποικίλες πλάνες. Συγχρόνως τον μεταβάλλει, τον μεταμορφώνει κυριολεκτικά, τον αναγεννά, τον αναδεικνύει δημιουργικό παράγοντα μέσα στην κοινωνία. Τόσο αποτελεσματική είναι η θεία Αλήθεια!
Και όμως υπάρχουν περιπτώσεις, που ο παντοδύναμος λόγος του Θεού δεν δημιουργεί τις μεγάλες αυτές ηθικές μεταβολές. Γιατι; Τους λόγους τους αποκαλύπτει ο Κύριος στην σημερινή παραστατικώτατη παραβολή. Ένας απ΄αυτούς είναι τα αγκάθια των μεριμνών του πλούτου και των ηδονών, που πνίγουν τον θείο λόγο. «Το δε εις ακάνθας πεσόν, ούτοι εισίν οι ακούσαντες, και υπό μεριμνών και πλούτου και ηδονών του βίου πορευόμενοι συμπνίγονται και ου τελεσφορούσι».
Τι λοιπόν; Δεν πρέπει ο άνθρωπος να μεριμνά και να φροντίζη για τις υποθέσεις και τα ζητήματα που τον αφορούν; Δεν πρέπει να εργάζεται για να βελτιώση τα οικονομικά του και ν΄ αποκτήση κάποια άνεσι; Δεν πρέπει να χαίρεται τη ζωή του; Ασφαλώς ναι: Είναι καθήκον και υποχρέωσις του ανθρώπου να ασχολήται και να τακτοποιή τα ζητήματα και τις υποθέσεις της ζωής του!
Εδώ όμως δεν πρόκειται γι΄ αυτά. Εδώ πρόκειται για την εκνευριστική μέριμνα και φροντίδα τόσων και τόσων ανθρώπων. Για τις πανάκριβες ενδυμασίες τους, για τις συγκεντρώσεις και τα πάρτυ, που θα δώσουν, για τις κοσμικές υποχρεώσεις και απαιτήσεις, που τους απορροφούν όλη την περιοχή και όλο τον καιρό τους, για πράγματα μάταια, που τους απομυζούν κάθε ζωτικότητα και δεν τους αφίνουν να σκεφθούν κάτι ανώτερο.
Εδώ πρόκειται για το τρελλό κυνηγητό του πλουτισμού, για την άνομη απόκτησι πολλών, άφθονων υλικών αγαθών, κυνηγητό που θάβει μέσα στην ψυχή του ανθρώπου κάθε ανώτερη απόφασι, κάθε ευγενή σπόρο, που ίσως κάποτε φυτεύθηκε εκεί. Εδώ πρόκειται για τις αμαρτωλές ηδονές και απολαύσεις, που είναι τα τρομερώτερα αγκάθια. Η θεληματική υποδούλωσι στην ανηθικότητα συμπνίγει κάθε καλό λόγο, κάθε θεία εντολή για μια ανώτερη ζωή. Για τον δούλο της αμαρτίας αυτά είναι ξεπερασμένα, παρελθοντολογία!
Για όλους αυτούς τους λόγους, πολλοί είναι σήμερα, που ενώ τρέφονται τακτικά από τη θεία αλήθεια, δεν καρποφορούν, δεν αλλάζουν ζωή, δεν γίνονται νέοι άνθρωποι. Τι χρειάζεται λοιπόν;
Κάθαρσι εσωτερική, ξερρίζωμα των αγκαθιών, για να έρθη η πνευματική καρποφορία, ξεχέρσωμα του χωραφιού. Επαναπαύεται ο γεωργός όταν βλέπη αγκάθια στο χωράφι του; Πώς εμείς επαναπαυόμαστε να υπάρχουν τα δηλητηριώδη αγκάθια στην ψυχή μας; Το πρωταρχικό και βασικό καθήκον μας είναι ν΄ απαλλάξουμε την ψυχή από τα αποπνικτικά αυτά αγκάθια.
Την αγωνιώδη αυτή μέριμνα ας την αντικαταστήση η γαλήνια εμπιστοσύνη στου Θεού την Πρόνοια. Εργάζου, κοπίαζε, αλλά συγχρόνως εμπιστεύσου και στον Θεό. Στοργικός μας Πατέρας δεν είναι; Πώς θα σε αφήση και δεν θα προνοήση και για σένα και για την οικογένειά σου και τις ανάγκες της;
Ακόμα αντικατάστησε το τρελλό κυνηγητό του πλουτισμού με την ήρεμη, συστηματική εργασία. Παύσε να παρανομής, να αδικής, να εκμεταλλεύεσαι τον συνάνθρωπό σου, και θα δής πώς θα ανθίσουν μέσα σου οι θείοι καρποί της τιμιότητος, της ευθύτητος, της δικαιοσύνης.
Ξερρίζωσε το αγκάθι της ασωτείας. Κόψε τα δεσμά, που σε δένουν με την παρανομία και την αμαρτία. «Καθαρίσατε χείρας αμαρτωλοί και αγνίσατε καρδίας δίψυχοι», τονίζει ο θείος Ιάκωβος (δ΄ 8). Και ο απόστολος Παύλος υπογραμμίζει: «Καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, επιτελούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού» (Β Κορ. ζ΄1).
Η κάθαρσις της ψυχής και καρποφορία είναι δυο πράγματα αλληλένδετα. Όταν ξερριζώσουμε τα αγκάθια, στη θέσι τους πλούσιοι καρποί μπορούν να φυτρώσουν. Αρκεί όμως με αγώνα και μόχθο πολύ να βγάλουμε τα αγκάθια. Να ελευθερώσουμε τις διόδους. Για να φθάση στα κατάβαθα της ψυχής και εκεί να ριζώση και να καρποφορήση ο λόγος του Θεού. Και η καρποφορία είναι η γνήσια χριστιανική ζωή της δικαιοσύνης, της τιμιότητος, της αγάπης.
Και έχει ανάγκη σήμερα η εποχή μας, να δή την καρποφορία αυτή στους ανθρώπους, που αγαπούν τη θεία αλήθεια. Αυτό είναι το πιο ζωντανό κήρυγμα, η πιο εύγλωττη μαρτυρία!
Αρχιμ. Σπυρίδων Πετεινάτος
Ιεροκήρυξ Ιεράς Μητρόπολεως Κεφαλληνίας
