Περί προεδρικής εκλογής

Γίνεται συζήτηση (κυρίως από την αντιπολίτευση) τους τελευταίους μήνες, για την μη δυνατότητα εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας και συνεπώς απώλεια της δεδηλωμένης της κυβερνητικής πλειοψηφίας από την παρούσα βουλή, με άμεσο αποτέλεσμα να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές.

Έχουν αρχίσει έτσι οι προσθαφαιρέσεις – κυρίως με τον αριθμό των ανεξάρτητων βουλευτών – για τo ποια πλευρά (αυτών που θέλουν να εκλέξουν πρόεδρο δημοκρατίας έναντι αυτών που δεν θέλουν και τελικά μπλοκάρουν την εκλογή) τελικά θα επικρατήσει.

Είναι ένα τέχνασμα – της μη εκλογής προέδρου δημοκρατίας – το οποίο έχει χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς από όλες τις πολιτικές δυνάμεις, στην προσπάθειά τους να ισχυροποιήσουν ή να «ανατρέψουν» μια κυβερνητική πλειοψηφία.

Ας δούμε όμως κάποιες καταστάσεις που ισχύουν αυτή την χρονική περίοδο και καθιστούν την προεδρική εκλογή ιδιαίτερα κρίσιμη.

1. Η οικονομική κατάσταση της χώρας αρχίζει να σταθεροποιείται, χωρίς να παραγνωρίζει τα προβλήματα του απλού λαού τα οποία όμως προσπαθεί να διορθώσει (κυβερνητική άποψη) ή όχι δεν σταθεροποιείται, γιατί δεν δίνει λύση (μακροχρόνια) στις παθογένειες της ελληνικής οικονομίας σαν αποτέλεσμα της ανικανότητας και της υποτέλειας στα ξένα κέντρα αποφάσεων, που έχουν επιφέρει την εξαθλίωση των ανθρώπων και την αδυναμία τους να ανταπεξέλθουν στις καθημερινές τους ανάγκες (αντιπολιτευόμενη άποψη). Και οι δύο απόψεις όμως συγκλείνουν στην άποψη ότι οικονομική νηνεμία δεν υπάρχει χωρίς την εφαρμογή αξιόπιστων και σταθερών μοντέλων ανάπτυξης

Το συμμάζεμα (κράτους, υπηρεσιών, τραπεζών κλπ) που επιχειρείται είναι πρωτόγνωρο για τα παγκόσμια δεδομένα. Σαφώς και υπάρχουν αδικίες, παραλείψεις οι οποίες πρέπει να διορθωθούν. Δεν πρέπει να ξεχνούμε όμως ότι ζούσαμε σε ένα τοπίο φαινομενικής ευημερίας στο οποίο υπέβοσκαν παθογένειες ετών, σοβαρά και πολλαπλά προβλήματα τα οποία σε συνδυασμό με την αδυναμία της εκάστοτε κυβέρνησης να τα λύσει, μας οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση. Όχι όμως η φράση «Τσοβόλα δώστα όλα» ή «χρήματα υπάρχουν» και οι παραλλαγές τους να χρησιμοποιούνται και πάλι λες και όλα αυτά που ζούμε μας τα επέβαλαν οι δυνάμεις που θέλουν να μας επιβουλεύονται και θα διαλυθούν σαν ένα κακό όνειρο.

Εάν θωρήσομε ότι με την λήξη του ξενόφερτου μνημονίου («κόψτε αυτή την δαπάνη γιατί δεν θα σας εκταμιεύσω την δόση» μόνιμος επίλογος των τελευταίων ετών) όλα θα αλλάξουν άρδην, μάλλον πλανόμαστε οικτρά.

Οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να συνεχιστούν και η εκάστοτε κυβέρνηση θα πρέπει να αναλάβει δεσμεύσεις με ένα αντίστοιχο ελληνικό πρόγραμμα το οποίο και να τηρεί γιατί οι διεθνείς αγορές, από τις οποίες θα δανειζόμαστε από εδώ και στο εξής (γιατί χρήματα δεν «φυτρώνουν» πουθενά), θα καιροφυλακτούν. Πρόσφατο παράδειγμα η ψηφοφορία για ψήφο εμπιστοσύνης και οι εκατέρωθεν διαξιφισμοί που εκτοξεύθηκαν από το βήμα της βουλής ή από τα ΜΜΕ περί της ύπαρξης «κουμπαρά» για ενδεχόμενη εξαγορά βουλευτών για την εξασφάλιση ψήφου εκλογής προέδρου δημοκρατίας που σε συνδυασμό με την έναρξη των διαδικασιών για απεμπλοκή από το μνημόνιο (κυρίως από το ΔΝΤ), οδήγησαν το χρηματιστήριο σε απαξίωση. Οι κινήσεις αυτές παραπέμπουν όχι σε οργανωμένο κράτος αλλά μάλλον σε κράτος «μπανανία».

2. Οι ανεξάρτητοι βουλευτές έχουν εκλεγεί υπό την σημαία κάποιου πολιτικού κόμματος από το οποίο και αποχώρησαν μετά την διαφωνία τους στην ψήφιση κάποιου νόμου που υπαγορευόταν από το μνημόνιο ή την στρατηγική του κόμματος τους. Σωστά ανεξαρτητοποιήθηκαν από την στιγμή που διαφωνούσαν. Όμως συνάμα θα έπρεπε να έχουν παραιτηθεί και από την βουλευτική τους έδρα, αφήνοντας την έτσι στο κόμμα με το οποίο ψηφίστηκαν. Συνήθως κάτι τέτοιο δεν γίνεται.

Ποιος ταυτίζει βουλευτή με την βουλευτική έδρα; Μα ο ίδιος ο βουλευτής, ο οποίος «αφουγκραζόμενος» (;) τους ψηφοφόρους του συνεχίζει να κρατά την βουλευτική έδρα γιατί μόνο με αυτόν τον τρόπο θα συνεχίσει να αγωνίζεται για αυτούς (παραδείγματα υπάρχουν πολλά από όλες τις πολιτικές αποχρώσεις).

Σε αυτό το πλαίσιο εκπρόσωποι του έθνους διαφωνούν με την προεδρική εκλογή και έχουν αποφασίσει να σπρώξουν την χώρα στην αστάθεια και την αβεβαιότητα. Και οι ξένοι δανειστές μας βασιζόμενοι σε αυτούς τους κινδύνους διέγνωσαν πολιτική αστάθεια (!!) με άμεσο αποτέλεσμα αποφάσεις που θα έπρεπε να παρθούν τώρα (κυρίως όσον αφορά την ρύθμιση του χρέους) να πηγαίνουν για μετά από την προεδρική εκλογή.

Δεν νομίζω ότι αυτό αποτελεί δείγμα εκπροσώπου του έθνους ο οποίος μέσα σε αυτήν την ζοφερή κατάσταση το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η πολιτική του διάσωση, μη σκεπτόμενος ότι έχει εκλεγεί για να υπηρετεί μια ανώτερη ιδέα και όχι προσωπικές του ανάγκες.

Η Ελλάδα έχει ανάγκη από ανθρώπους οι οποίοι παραμερίζοντας το προσωπικό τους όφελος κοιτάζουν την ανόρθωση του έθνους. Αυτοί έχουν μείνει στην ιστορία και μνημονεύονται από τις επόμενες γενιές σαν φωτεινά παραδείγματα ανθρώπων, που με την πορεία τους οδήγησαν σε ασφαλή μονοπάτια το έθνος μας.

Και κάτι τελευταίο.

Μήπως ήρθε η ώρα για εκλογή προέδρου δημοκρατίας από τον ίδιο τον λαό;

Διονύσιος – Χαράλαμπος Αντωνάτος
Καρδιολόγος