Δημοσίευση στην Ημέρα τση Ζάκυνθος: Βασίλης Μούτσιος
Με την κατάθεση μηνυτήριας αναφοράς προς την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ανοίγει ένας νέος φάκελος στην υπόθεση της αγοράς του αιώνα. Της μεταβίβασης μεγάλης έκτασης, στα ορεινά της Ζακύνθου, σε εταιρεία που φέρεται να σχετίζεται με τις επενδύσεις που γίνονται στο Ιόνιο.
Η αγωγή κατατέθηκε από τον έγκριτο νομικό Διονύση Γκούσκο για λογαριασμό της Ιεράς Μητροπόλεως Ζακύνθου και της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου των Κρημνών. Με αυτή ζητείται να διερευνηθεί η διάπραξη των αδικημάτων της κακουργηματική απάτης σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου και των Εκκλησιαστικών Νομικών Προσώπων, της ψευδούς βεβαίωσης, της παράβασης καθήκοντος κ.λ.π. Επιπρόσθετα δηλώνει παράσταση πολιτικής αγωγής για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστησαν απ’ τα ανωτέρω αδικήματα, για χρηματική ικανοποίηση 44 ευρώ με την επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματός μας για την αστική αποκατάσταση της νομιμότητας.
Ως ενάγων φέρεται ο Μητροπολίτης Ζακύνθου Διονύσιος με μάρτυρες το Μητροπολίτη Δωδώνης, κληρικούς, λαϊκούς και τον πρόεδρο της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Αντώνη Αντίοχο.
Υπενθυμίζουμε την έντονη φημολογία που υπήρχε πως στην εν λόγω έκταση περιλαμβάνεται και το διάσημο τουριστικό σημείο του νησιού, το “Ναυάγιο”, για το οποίο εμφανίζεται να διατηρεί ιδιοκτησιακούς τίτλους η τοπική εκκλησία. Παρόλο που οι εκπρόσωποι του ιδιοκτήτη είχαν αποστείλει επιστολή προς τον μητροπολίτη Δωδώνης κ. Χρυσόστομο, με την οποία τον διαβεβαίωναν ότι στην πωληθείσα έκταση δεν περιλαμβάνεται κανένα μέρος γης που να ανήκει στην Μονή του Αγίου Γεωργίου των Κρημνών, ούτε η περιοχή της ακτής του “Ναυαγίου”. Επεσήμαιναν δε, ότι η πώληση έγινε με κριτήριο την αξιοπιστία των αγοραστών και τη μεγάλη ευκαιρία για επενδύσεις στο νησί της Ζακύνθου.
Παράλληλα, έχει κλείσει το κεφάλαιο που θέλει να ενδιαφέρεται ο Εμίρης του Κατάρ. Άνθρωποι που ασχολήθηκαν με την αγοροπωλησία της Οξιάς μας διαβεβαίωσαν ότι δεν υπάρχει εκ μέρους του κανένα επενδυτικό ενδιαφέρον. Αντιθέτως κάποιοι θέλησαν να συνδέσουν το όνομά του με τη συγκεκριμένη περιοχή λόγω τους μεγέθους και της σπουδαιότητας που έχει εξαιτίας του ότι είναι πλησίον της παραλίας.
Το συγκλονιστικό στοιχείο στην όλη υπόθεση είναι πως η Οικονομική Επιτροπή της Περιφέρειας μετά από εισήγηση του πρώην Αντιπεριφερειάρχη Διονύση Μυλωνά είχε αναθέσει την υπόθεση για τα συμφέροντα του δημοσίου στον ίδιο δικηγόρο που εκπροσωπούσε και τον πωλητή της έκτασης στην περιοχή του “Ναυαγίου”.
ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ
Χωρίς δικηγόρους…
Στη μηνυτήρια αναφορά γίνεται λόγος “για απουσία δικηγόρων από πλευράς των συμβαλλομένων μερών, ούτε καν απ’ την πλευρά της αγοράστριας εταιρίας, που είχε κάθε ουσιαστικό και νομικό λόγο, παρά την περιπλοκότητα των νομικών ζητημάτων, του ύψους του τιμήματος, αλλά και τη σοβαρότητα της δικαιοπραξίας”.
Για τους τίτλους
Αναφορά γίνεται και στους τίτλους ιδιοκτησίας του πωλητή που “επικαλείται διάταγμα (;) της Ενετικής Πολιτείας του έτους 1783, που φέρεται να παραχωρήθηκε, για άδηλη αιτία, “φέουδο” ή “τιμάριο”, σε απώτατο πρόγονό του ονομαζόμενου Φλαμπουριάρη. Το κείμενο του διατάγματος, γραμμένο στην τότε χρησιμοποιούμενη Ενετική διάλεκτο, δεν κατέστη δυνατόν να μεταφρασθεί απ’ το Υπουργείο Εξωτερικών, όπως το ίδιο βεβαιώνει, περαιτέρω δεν φαίνεται να συνοδεύεται από σχετικό διάγραμμα, ούτε αναγράφεται σ’ αυτό συγκεκριμένο εμβαδόν της παραχωρούμενης έκτασης, με σαφή και συγκεκριμένα όρια. Σημαντικό γεγονός όμως είναι, πως με έγγραφό τους προς την Ιερά Μητρόπολη Ζακύνθου, απόγονοι και κατά τους ισχυρισμούς τους, συγκληρονόμοι της ίδιας οικογένειας προσδιορίζουν το σύνολο του “τιμαρίου” το πολύ στα δύο χιλιάδες στρέμματα”.
Το Ελληνικό Δημόσιο
“Αποκλειστικά και μόνον το Ελληνικό Δημόσιο έχει πραγματοποιήσει τις αναγκαίες παρεμβάσεις, για το δημόσιο συμφέρον, έναντι των οποίων ούτε προέβαλε ποτέ ιδιώτης, διαμαρτυρίες ως θιγόμενος “κύριος”, ούτε πολύ περισσότερο προβλήθηκαν αξιώσεις από κανέναν. Όλες οι εμπλεκόμενες Δημόσιες Υπηρεσίες την συγκεκριμένη περιοχή, την διαχειρίσθηκαν ως κοινόχρηστη ή Δημόσια, μη ζητώντας άδεια απ’ τον αναφερόμενο ως πωλητή ή άλλον ιδιώτη, για οποιαδήποτε, επί των εκτάσεων τούτων, παρέμβασή τους.
Ειδικότερα το αρμόδιο Δασαρχείο αναφέρεται ρητά σε “δημόσια δασική διακατεχόμενη” έκταση. Αυτά ασφαλώς ήταν σε πλήρη γνώση και των αρμοδίων υπαλλήλων του Δασαρχείου Ζακύνθου”.
Στα Ιόνια
Είναι γνωστό πως το Ελληνικό Δημόσιο στα Ιόνια Νησιά, δεν είναι εξοπλισμένο με το τεκμήριο κυριότητας επί των δασικών εκτάσεων, όπως προβλέπεται, διαχρονικά και ήδη, κατόπιν διαδοχικών νομοθετικών τροποποιήσεων. Τούτο βέβαια δεν συνεπάγεται πως στερείται οποιασδήποτε ιδιοκτησίας επί των νησιών κι αν δεν την έχει περιφρουρήσει, οφείλεται στην βαρύτατη αμέλεια των υπηρεσιών του. “Στα πλαίσια των ανωτέρω θεμελιωδών διατάξεων, ώφειλαν ν’ ασκήσουν τις αρμοδιότητές τους τα όργανα του Δημοσίου και στην ερευνώμενη υπόθεση. Άλλωστε είναι αναμφισβήτητο γεγονός, πως οι μη αγροτικές εκτάσεις που περιλαμβάνονταν στο Ενετικό παραχωρητήριο, από μακρού χρόνου, είχαν εγκαταλειφθεί κι είχαν εξ αυτού του λόγου, ως εγκαταλελειμμένα δηλαδή δάση, περιέλθει στο Ελληνικό Δημόσιο”.
Η ιδιοκτησία της Μονής
“Η Μονή Αγίου Γεωργίου, έχει αδιαμφισβήτητη ιδιοκτησία στην περιοχή, καταγεγραμμένη στον τηρούμενο Κώδικά της, απ’ τις αρχές του 16ου αιώνα, δασική κυρίως, αλλά και μεμονωμένα αγροτική. Η περιουσία έχει μπει στο στόχαστρο όσων εποφθαλμιούν κέρδη απ’ την καταπάτηση κι εμπορία δημόσιας γης, καθόσον μάλιστα περιβάλλει από ξηράς όλη τη περιοχή του γνωστού στην Υφήλιο, σπάνιου αξιοθέατου, της ακτής του Ναυαγίου. Αξιοσημείωτο είναι πως τις ιδιόκτητες εκτάσεις της Μονής, σεβάσθηκαν διαχρονικά όχι μόνον οι περίοικοι και οι γειτονικές Κοινότητες, αλλά και όλοι οι ξένοι που δέσποσαν τα Ιόνια Νησιά, Ενετοί, Γάλλοι, Ρώσοι, Άγγλοι και βέβαια μετέπειτα το Ελληνικό Δημόσιο. Σε χρόνο ανύποπτο ζητήθηκε απ’ τη Μονή κι απέδωσε στον τότε συσταθέντα ΟΔΔΕΠ, αρκετά ακίνητά της. Αλλά και με την οικογένεια Φλαμπουριάρη ουδέποτε είχε την παραμικρή διένεξη, καθόσον γνώριζε ότι η ιδιοκτησία της, βρισκόταν πολύ νοτιότερα της Μονής”.
Τα στοιχεία
Αναφορά γίνεται στη φύση και τον χαρακτήρα της πωλούμενης έκτασης. Επίσης στο τρόπο που ενήργησαν το Δασαρχείο, η Εφορία και το Υποθηκοφυλακείο.
“Οι αεροφωτογραφίες των ετών 1945 κι’ εντεύθεν αποτελούν αδιάψευστη απόδειξη, περί της φύσεως και τον χαρακτήρα της περιοχής. Όταν ο πωλητής, έθεσε το ερώτημα στο Δασαρχείο, αντί να υπάρξει προβληματισμός, έρευνα και προσφυγή στο αρμόδιο Συμβούλιο Ιδιοκτησίας Δασών, δια παραλείψεως φρόντισαν να παρέλθει άπρακτη η προβλεπόμενη προθεσμία. Η συμπεριφορά των αρμοδίων κρατικών λειτουργών επιτείνεται κι’ απ’ το αδιαμφισβήτητο γεγονός, πως η πωλούμενη δασική έκταση κάηκε επανειλημμένα από εμπρησμούς. Δεν φαίνεται να προβληματίσθηκαν, ούτε με τους τίτλους, ούτε με την φερόμενη νομή και κατοχή από ιδιώτη, ούτε με την καταστροφή των επίμαχων εκτάσεων από συστηματικούς εμπρησμούς, ούτε με τα τοπογραφικά όρια των επίμαχων εκτάσεων, για να διαπιστώσουν κατατμήσεις ή μη. Υπογραμμίζεται πως αν και αναφέρεται πως προσαρτήθηκε η βεβαίωση του Δασάρχη Ζακύνθου (αόριστη και προγενέστερη κατά δύο χρόνια), περί ακαΐας, στο συγκεκριμένο έγγραφο βεβαιώνεται αντίθετα ρητά πως σχεδόν ολόκληρη η ανωτέρω έκταση, είναι καμένη και κηρυγμένη αναδασωτέα λόγω πυρκαγιών.
Στο επίμαχο συμβόλαιο δηλώνεται, σύμφωνα με την μηνυτήρια αναφορά ότι το ακίνητο βρίσκεται σε περιοχή που δεν υπάρχουν ρέματα, αιγιαλός, ζώνη παραλίας, βιότοπος, δημόσιο κτήμα ή αρχαιολογικός χώρος. Απλή θεώρηση του αντιγράφου του αντίστοιχου διαγράμματος πιστοποιεί περι του αντιθέτου. Πέραν τούτων, ο συντάξας το τοπογραφικό σχέδιο μηχανικός, βεβαιώνει πως δεν υπάρχουν εντός του πωλουμένου κτίσματα, πλην όμως κί αυτό δεν είναι αληθές. Τέλος, σε μηδενικό χρόνο ο αρμόδιος Έφορος εκτίμησε την αξία του επιλήψιμου συμβολαίου σε επίπεδα συμβολικά κι άνευ ουδεμιάς έρευνας περί της φύσεως και νομιμότητας του πωλουμένου κί ο αρμόδιος Υποθηκοφύλακας με την ίδια σπουδή το μετέγραψε”.
Οι φήμες για τον Εμίρη
Αξίζει να προστεθεί πως όταν άρχισε να γίνεται γνωστό το γεγονός της μεταβιβάσεως διαδόθηκε η φημολογία, πως πίσω από αυτή την αγορά βρίσκεται σοβαρός επενδυτής (Εμίρης του Κατάρ) κι ως εκ τούτου η περιοχή θ’ αλλάξει σύντομα χαρακτήρα, αναπτυσσόμενη ταχέως και δημιουργώντας έτσι θέσεις εργασίας και ευμάρεια σ’ όλη την περιοχή.
Σχετικά μάλιστα κι εξ’ αφορμής αυτών των φημολογιών εκδόθηκε ανακοίνωση, απ’ την Πρεσβεία του Κατάρ στην Αθήνα η οποία καταγγέλλει ότι τον τελευταίο καιρό επιτήδειοι στήνουν εταιρείες φαντάσματα και είτε υπόσχονται σε Έλληνες δουλειά στο Κατάρ, είτε εκδηλώνουν ενδιαφέρον για αγορά ακινήτων στην Χώρα μας.
Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
Το συγκλονιστικό στοιχείο στην όλη υπόθεση είναι πως η Οικονομική Επιτροπή της Περιφέρειας μετά από εισήγηση του πρώην Αντιπεριφερειάρχη Διονύση Μυλωνά είχε αναθέσει την υπόθεση για τα συμφέροντα του δημοσίου στον ίδιο δικηγόρο που εκπροσωπούσε και τον πωλητή της έκτασης στην περιοχή του “Ναυαγίου”.
Ως Πρόεδρος της Επιτροπής ο πρώην Περιφερειάρχης Σπύρος Σπύρου συμφώνησε με τον κ. Μυλωνά και τόνισε ότι πρέπει να διερευνηθούν τα συμφέροντα του δημοσίου, οπότε μετά από διαλογική συζήτηση ομόφωνα αποφασίστηκε να “εγκρίνει και διαθέτει την πίστωση της δαπάνης για τον ορισμό ως πληρεξούσιου δικηγόρου της Περιφερειακής Ενότητας Ζακύνθου, βάσει του άρθρου 176 του Ν. 3852/07-06-2010, του κ. Αλέξανδρου Σούλη του Ευσταθίου Δικηγόρου Ζακύνθου, προκειμένου να διερευνήσει σε αρμόδιες υπηρεσίες εντός και εκτός Ζακύνθου, ήτοι κτηματολόγιο, υποθηκοφυλακείο, κτηματική ομάδα, κατά πόσο αληθεύουν δημοσιεύματα που θέλουν δημόσια ακίνητα στη Ζάκυνθο (Ναυάγιο – Τσιλιβί) να έχουν αγοραστεί από ξένους επενδυτές, καθώς και για οποιαδήποτε άλλη πράξη έστω και αν δεν αναφέρεται ρητά στο παρόν έγγραφο. Η αμοιβή ορίζεται βάσει της παρ. η’ του άρθρου 176 του Ν. 3852/7-06-2010 και θα είναι σύμφωνη με τις διατάξεις του Κώδικα περί Δικηγόρων, ήτοι 500 € συμπ. ΦΠΑ. Η δαπάνη θα βαρύνει τις πιστώσεις του εγκεκριμένου προϋπολογισμού της Π.Ε. Ζακύνθου έτους 2014 Ειδικού Φορέα 03073 Κ.Α.Ε. 087100001 (Αμοιβές Δικηγόρων)”.
Η διάψευση
Η εφημερίδα μας συνομίλησε με τον νομικό κ. Αλέξανδρο Σούλη, ο οποίος δήλωσε πλήρη άγνοια για το θέμα. “Είναι η πρώτη φορά που ακούω για τον ορισμό μου και το ακούω από εσάς. Ουδείς ποτέ με ενημέρωσε σχετικά. Ως είναι λογικό δεν επρόκειτο να αποδεχθώ τον ορισμό μου. Είναι αδύνατον ο ίδιος άνθρωπος να διαχειριστεί την υπόθεση και για λογαριασμό του Δημοσίου, και ταυτόχρονα για τον ιδιώτη. Να είστε σίγουροι πως εάν μου κοινοποιούσαν την απόφαση δεν θα την αποδεχόμουν και θα την επέστρεφα”.
Σχετικά με την υποβολή της μηνυτήριας αναφοράς σχολίασε ότι “δεν υφίσταται κανένα νομικό ζήτημα ως προς τη συγκεκριμένη αγοραπωλησία, ως εκ τούτου, δεν κινδυνεύει να χαλάσει η συμφωνία”.
Με την κατάθεση μηνυτήριας αναφοράς προς την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ανοίγει ένας νέος φάκελος στην υπόθεση της αγοράς του αιώνα. Της μεταβίβασης μεγάλης έκτασης, στα ορεινά της Ζακύνθου, σε εταιρεία που φέρεται να σχετίζεται με τις επενδύσεις που γίνονται στο Ιόνιο.
Η αγωγή κατατέθηκε από τον έγκριτο νομικό Διονύση Γκούσκο για λογαριασμό της Ιεράς Μητροπόλεως Ζακύνθου και της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου των Κρημνών. Με αυτή ζητείται να διερευνηθεί η διάπραξη των αδικημάτων της κακουργηματική απάτης σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου και των Εκκλησιαστικών Νομικών Προσώπων, της ψευδούς βεβαίωσης, της παράβασης καθήκοντος κ.λ.π. Επιπρόσθετα δηλώνει παράσταση πολιτικής αγωγής για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστησαν απ’ τα ανωτέρω αδικήματα, για χρηματική ικανοποίηση 44 ευρώ με την επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματός μας για την αστική αποκατάσταση της νομιμότητας.
Ως ενάγων φέρεται ο Μητροπολίτης Ζακύνθου Διονύσιος με μάρτυρες το Μητροπολίτη Δωδώνης, κληρικούς, λαϊκούς και τον πρόεδρο της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Αντώνη Αντίοχο.
Υπενθυμίζουμε την έντονη φημολογία που υπήρχε πως στην εν λόγω έκταση περιλαμβάνεται και το διάσημο τουριστικό σημείο του νησιού, το “Ναυάγιο”, για το οποίο εμφανίζεται να διατηρεί ιδιοκτησιακούς τίτλους η τοπική εκκλησία. Παρόλο που οι εκπρόσωποι του ιδιοκτήτη είχαν αποστείλει επιστολή προς τον μητροπολίτη Δωδώνης κ. Χρυσόστομο, με την οποία τον διαβεβαίωναν ότι στην πωληθείσα έκταση δεν περιλαμβάνεται κανένα μέρος γης που να ανήκει στην Μονή του Αγίου Γεωργίου των Κρημνών, ούτε η περιοχή της ακτής του “Ναυαγίου”. Επεσήμαιναν δε, ότι η πώληση έγινε με κριτήριο την αξιοπιστία των αγοραστών και τη μεγάλη ευκαιρία για επενδύσεις στο νησί της Ζακύνθου.
Παράλληλα, έχει κλείσει το κεφάλαιο που θέλει να ενδιαφέρεται ο Εμίρης του Κατάρ. Άνθρωποι που ασχολήθηκαν με την αγοροπωλησία της Οξιάς μας διαβεβαίωσαν ότι δεν υπάρχει εκ μέρους του κανένα επενδυτικό ενδιαφέρον. Αντιθέτως κάποιοι θέλησαν να συνδέσουν το όνομά του με τη συγκεκριμένη περιοχή λόγω τους μεγέθους και της σπουδαιότητας που έχει εξαιτίας του ότι είναι πλησίον της παραλίας.
Το συγκλονιστικό στοιχείο στην όλη υπόθεση είναι πως η Οικονομική Επιτροπή της Περιφέρειας μετά από εισήγηση του πρώην Αντιπεριφερειάρχη Διονύση Μυλωνά είχε αναθέσει την υπόθεση για τα συμφέροντα του δημοσίου στον ίδιο δικηγόρο που εκπροσωπούσε και τον πωλητή της έκτασης στην περιοχή του “Ναυαγίου”.
ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ
Χωρίς δικηγόρους…
Στη μηνυτήρια αναφορά γίνεται λόγος “για απουσία δικηγόρων από πλευράς των συμβαλλομένων μερών, ούτε καν απ’ την πλευρά της αγοράστριας εταιρίας, που είχε κάθε ουσιαστικό και νομικό λόγο, παρά την περιπλοκότητα των νομικών ζητημάτων, του ύψους του τιμήματος, αλλά και τη σοβαρότητα της δικαιοπραξίας”.
Για τους τίτλους
Αναφορά γίνεται και στους τίτλους ιδιοκτησίας του πωλητή που “επικαλείται διάταγμα (;) της Ενετικής Πολιτείας του έτους 1783, που φέρεται να παραχωρήθηκε, για άδηλη αιτία, “φέουδο” ή “τιμάριο”, σε απώτατο πρόγονό του ονομαζόμενου Φλαμπουριάρη. Το κείμενο του διατάγματος, γραμμένο στην τότε χρησιμοποιούμενη Ενετική διάλεκτο, δεν κατέστη δυνατόν να μεταφρασθεί απ’ το Υπουργείο Εξωτερικών, όπως το ίδιο βεβαιώνει, περαιτέρω δεν φαίνεται να συνοδεύεται από σχετικό διάγραμμα, ούτε αναγράφεται σ’ αυτό συγκεκριμένο εμβαδόν της παραχωρούμενης έκτασης, με σαφή και συγκεκριμένα όρια. Σημαντικό γεγονός όμως είναι, πως με έγγραφό τους προς την Ιερά Μητρόπολη Ζακύνθου, απόγονοι και κατά τους ισχυρισμούς τους, συγκληρονόμοι της ίδιας οικογένειας προσδιορίζουν το σύνολο του “τιμαρίου” το πολύ στα δύο χιλιάδες στρέμματα”.
Το Ελληνικό Δημόσιο
“Αποκλειστικά και μόνον το Ελληνικό Δημόσιο έχει πραγματοποιήσει τις αναγκαίες παρεμβάσεις, για το δημόσιο συμφέρον, έναντι των οποίων ούτε προέβαλε ποτέ ιδιώτης, διαμαρτυρίες ως θιγόμενος “κύριος”, ούτε πολύ περισσότερο προβλήθηκαν αξιώσεις από κανέναν. Όλες οι εμπλεκόμενες Δημόσιες Υπηρεσίες την συγκεκριμένη περιοχή, την διαχειρίσθηκαν ως κοινόχρηστη ή Δημόσια, μη ζητώντας άδεια απ’ τον αναφερόμενο ως πωλητή ή άλλον ιδιώτη, για οποιαδήποτε, επί των εκτάσεων τούτων, παρέμβασή τους.
Ειδικότερα το αρμόδιο Δασαρχείο αναφέρεται ρητά σε “δημόσια δασική διακατεχόμενη” έκταση. Αυτά ασφαλώς ήταν σε πλήρη γνώση και των αρμοδίων υπαλλήλων του Δασαρχείου Ζακύνθου”.
Στα Ιόνια
Είναι γνωστό πως το Ελληνικό Δημόσιο στα Ιόνια Νησιά, δεν είναι εξοπλισμένο με το τεκμήριο κυριότητας επί των δασικών εκτάσεων, όπως προβλέπεται, διαχρονικά και ήδη, κατόπιν διαδοχικών νομοθετικών τροποποιήσεων. Τούτο βέβαια δεν συνεπάγεται πως στερείται οποιασδήποτε ιδιοκτησίας επί των νησιών κι αν δεν την έχει περιφρουρήσει, οφείλεται στην βαρύτατη αμέλεια των υπηρεσιών του. “Στα πλαίσια των ανωτέρω θεμελιωδών διατάξεων, ώφειλαν ν’ ασκήσουν τις αρμοδιότητές τους τα όργανα του Δημοσίου και στην ερευνώμενη υπόθεση. Άλλωστε είναι αναμφισβήτητο γεγονός, πως οι μη αγροτικές εκτάσεις που περιλαμβάνονταν στο Ενετικό παραχωρητήριο, από μακρού χρόνου, είχαν εγκαταλειφθεί κι είχαν εξ αυτού του λόγου, ως εγκαταλελειμμένα δηλαδή δάση, περιέλθει στο Ελληνικό Δημόσιο”.
Η ιδιοκτησία της Μονής
“Η Μονή Αγίου Γεωργίου, έχει αδιαμφισβήτητη ιδιοκτησία στην περιοχή, καταγεγραμμένη στον τηρούμενο Κώδικά της, απ’ τις αρχές του 16ου αιώνα, δασική κυρίως, αλλά και μεμονωμένα αγροτική. Η περιουσία έχει μπει στο στόχαστρο όσων εποφθαλμιούν κέρδη απ’ την καταπάτηση κι εμπορία δημόσιας γης, καθόσον μάλιστα περιβάλλει από ξηράς όλη τη περιοχή του γνωστού στην Υφήλιο, σπάνιου αξιοθέατου, της ακτής του Ναυαγίου. Αξιοσημείωτο είναι πως τις ιδιόκτητες εκτάσεις της Μονής, σεβάσθηκαν διαχρονικά όχι μόνον οι περίοικοι και οι γειτονικές Κοινότητες, αλλά και όλοι οι ξένοι που δέσποσαν τα Ιόνια Νησιά, Ενετοί, Γάλλοι, Ρώσοι, Άγγλοι και βέβαια μετέπειτα το Ελληνικό Δημόσιο. Σε χρόνο ανύποπτο ζητήθηκε απ’ τη Μονή κι απέδωσε στον τότε συσταθέντα ΟΔΔΕΠ, αρκετά ακίνητά της. Αλλά και με την οικογένεια Φλαμπουριάρη ουδέποτε είχε την παραμικρή διένεξη, καθόσον γνώριζε ότι η ιδιοκτησία της, βρισκόταν πολύ νοτιότερα της Μονής”.
Τα στοιχεία
Αναφορά γίνεται στη φύση και τον χαρακτήρα της πωλούμενης έκτασης. Επίσης στο τρόπο που ενήργησαν το Δασαρχείο, η Εφορία και το Υποθηκοφυλακείο.
“Οι αεροφωτογραφίες των ετών 1945 κι’ εντεύθεν αποτελούν αδιάψευστη απόδειξη, περί της φύσεως και τον χαρακτήρα της περιοχής. Όταν ο πωλητής, έθεσε το ερώτημα στο Δασαρχείο, αντί να υπάρξει προβληματισμός, έρευνα και προσφυγή στο αρμόδιο Συμβούλιο Ιδιοκτησίας Δασών, δια παραλείψεως φρόντισαν να παρέλθει άπρακτη η προβλεπόμενη προθεσμία. Η συμπεριφορά των αρμοδίων κρατικών λειτουργών επιτείνεται κι’ απ’ το αδιαμφισβήτητο γεγονός, πως η πωλούμενη δασική έκταση κάηκε επανειλημμένα από εμπρησμούς. Δεν φαίνεται να προβληματίσθηκαν, ούτε με τους τίτλους, ούτε με την φερόμενη νομή και κατοχή από ιδιώτη, ούτε με την καταστροφή των επίμαχων εκτάσεων από συστηματικούς εμπρησμούς, ούτε με τα τοπογραφικά όρια των επίμαχων εκτάσεων, για να διαπιστώσουν κατατμήσεις ή μη. Υπογραμμίζεται πως αν και αναφέρεται πως προσαρτήθηκε η βεβαίωση του Δασάρχη Ζακύνθου (αόριστη και προγενέστερη κατά δύο χρόνια), περί ακαΐας, στο συγκεκριμένο έγγραφο βεβαιώνεται αντίθετα ρητά πως σχεδόν ολόκληρη η ανωτέρω έκταση, είναι καμένη και κηρυγμένη αναδασωτέα λόγω πυρκαγιών.
Στο επίμαχο συμβόλαιο δηλώνεται, σύμφωνα με την μηνυτήρια αναφορά ότι το ακίνητο βρίσκεται σε περιοχή που δεν υπάρχουν ρέματα, αιγιαλός, ζώνη παραλίας, βιότοπος, δημόσιο κτήμα ή αρχαιολογικός χώρος. Απλή θεώρηση του αντιγράφου του αντίστοιχου διαγράμματος πιστοποιεί περι του αντιθέτου. Πέραν τούτων, ο συντάξας το τοπογραφικό σχέδιο μηχανικός, βεβαιώνει πως δεν υπάρχουν εντός του πωλουμένου κτίσματα, πλην όμως κί αυτό δεν είναι αληθές. Τέλος, σε μηδενικό χρόνο ο αρμόδιος Έφορος εκτίμησε την αξία του επιλήψιμου συμβολαίου σε επίπεδα συμβολικά κι άνευ ουδεμιάς έρευνας περί της φύσεως και νομιμότητας του πωλουμένου κί ο αρμόδιος Υποθηκοφύλακας με την ίδια σπουδή το μετέγραψε”.
Οι φήμες για τον Εμίρη
Αξίζει να προστεθεί πως όταν άρχισε να γίνεται γνωστό το γεγονός της μεταβιβάσεως διαδόθηκε η φημολογία, πως πίσω από αυτή την αγορά βρίσκεται σοβαρός επενδυτής (Εμίρης του Κατάρ) κι ως εκ τούτου η περιοχή θ’ αλλάξει σύντομα χαρακτήρα, αναπτυσσόμενη ταχέως και δημιουργώντας έτσι θέσεις εργασίας και ευμάρεια σ’ όλη την περιοχή.
Σχετικά μάλιστα κι εξ’ αφορμής αυτών των φημολογιών εκδόθηκε ανακοίνωση, απ’ την Πρεσβεία του Κατάρ στην Αθήνα η οποία καταγγέλλει ότι τον τελευταίο καιρό επιτήδειοι στήνουν εταιρείες φαντάσματα και είτε υπόσχονται σε Έλληνες δουλειά στο Κατάρ, είτε εκδηλώνουν ενδιαφέρον για αγορά ακινήτων στην Χώρα μας.
Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
Το συγκλονιστικό στοιχείο στην όλη υπόθεση είναι πως η Οικονομική Επιτροπή της Περιφέρειας μετά από εισήγηση του πρώην Αντιπεριφερειάρχη Διονύση Μυλωνά είχε αναθέσει την υπόθεση για τα συμφέροντα του δημοσίου στον ίδιο δικηγόρο που εκπροσωπούσε και τον πωλητή της έκτασης στην περιοχή του “Ναυαγίου”.
Ως Πρόεδρος της Επιτροπής ο πρώην Περιφερειάρχης Σπύρος Σπύρου συμφώνησε με τον κ. Μυλωνά και τόνισε ότι πρέπει να διερευνηθούν τα συμφέροντα του δημοσίου, οπότε μετά από διαλογική συζήτηση ομόφωνα αποφασίστηκε να “εγκρίνει και διαθέτει την πίστωση της δαπάνης για τον ορισμό ως πληρεξούσιου δικηγόρου της Περιφερειακής Ενότητας Ζακύνθου, βάσει του άρθρου 176 του Ν. 3852/07-06-2010, του κ. Αλέξανδρου Σούλη του Ευσταθίου Δικηγόρου Ζακύνθου, προκειμένου να διερευνήσει σε αρμόδιες υπηρεσίες εντός και εκτός Ζακύνθου, ήτοι κτηματολόγιο, υποθηκοφυλακείο, κτηματική ομάδα, κατά πόσο αληθεύουν δημοσιεύματα που θέλουν δημόσια ακίνητα στη Ζάκυνθο (Ναυάγιο – Τσιλιβί) να έχουν αγοραστεί από ξένους επενδυτές, καθώς και για οποιαδήποτε άλλη πράξη έστω και αν δεν αναφέρεται ρητά στο παρόν έγγραφο. Η αμοιβή ορίζεται βάσει της παρ. η’ του άρθρου 176 του Ν. 3852/7-06-2010 και θα είναι σύμφωνη με τις διατάξεις του Κώδικα περί Δικηγόρων, ήτοι 500 € συμπ. ΦΠΑ. Η δαπάνη θα βαρύνει τις πιστώσεις του εγκεκριμένου προϋπολογισμού της Π.Ε. Ζακύνθου έτους 2014 Ειδικού Φορέα 03073 Κ.Α.Ε. 087100001 (Αμοιβές Δικηγόρων)”.
Η διάψευση
Η εφημερίδα μας συνομίλησε με τον νομικό κ. Αλέξανδρο Σούλη, ο οποίος δήλωσε πλήρη άγνοια για το θέμα. “Είναι η πρώτη φορά που ακούω για τον ορισμό μου και το ακούω από εσάς. Ουδείς ποτέ με ενημέρωσε σχετικά. Ως είναι λογικό δεν επρόκειτο να αποδεχθώ τον ορισμό μου. Είναι αδύνατον ο ίδιος άνθρωπος να διαχειριστεί την υπόθεση και για λογαριασμό του Δημοσίου, και ταυτόχρονα για τον ιδιώτη. Να είστε σίγουροι πως εάν μου κοινοποιούσαν την απόφαση δεν θα την αποδεχόμουν και θα την επέστρεφα”.
Σχετικά με την υποβολή της μηνυτήριας αναφοράς σχολίασε ότι “δεν υφίσταται κανένα νομικό ζήτημα ως προς τη συγκεκριμένη αγοραπωλησία, ως εκ τούτου, δεν κινδυνεύει να χαλάσει η συμφωνία”.
