Παρακολουθώ με μεγάλη ανησυχία, όπως όλοι μας, τις τελευταίες εξελίξεις στην χώρα μας και για αυτό τον λόγο θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες από τις σκέψεις μου.
Δυστυχώς το βράδυ της προηγούμενης Παρασκευής ο Πρωθυπουργός της χώρας, ένας νέος άνθρωπος τον οποίο ο λαός πίστεψε και στήριξε όσο κανέναν άλλο, αποποιούμενος την ιστορική του ευθύνη, αποφάσισε να «πετάξει» το μπαλάκι των ευθυνών του στον ταλαιπωρημένο ελληνικό λαό και μονομιάς τον δίχασε βαθιά. Η απόφαση του να οδηγήσει την χώρα σε ένα (κατά την πλειοψηφία του νομικού κόσμου) αντισυνταγματικό δημοψήφισμα, αλλά και η οξεία ρητορική των αντιπάλων του, έφερε την Ελλάδα στα πρόθυρα του εθνικού διχασμού. Από το Σάββατο το πρωί ακούω γύρω μου ανθρώπους να τσακώνονται, γονείς να λογομαχούν με τα παιδιά τους, φίλους να βρίζονται μεταξύ τους και αναρωτιέμαι που βαδίζει η χώρα μας. Αντηχούν στα αυτιά μου βαριές λέξεις «προδότες», «πουλημένοι», «λαμόγια», «κρεμάλες» και τρομάζω. Αγαπητοί συμπολίτες μου δεν υπάρχουν γύρω μας προδότες, κανείς δεν είναι περισσότερο πατριώτης από τον άλλο. Αντιθέτως υπάρχουν αδέλφια Έλληνες που θέλουν να πάει η χώρα μας μπροστά και ο καθένας έχει και οφείλει να έχει την δική του άποψη.
Κατά την γνώμη μου το μεγάλο διακύβευμα του δημοψηφίσματος δεν είναι αν θα επικρατήσει το ναι ή το όχι, αλλά αν το βράδυ της Κυριακής θα μας βρει όλους ΕΝΩΜΕΝΟΥΣ, μία γροθιά, για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα του τόπου μας. Κοιτάζοντας πίσω βλέπω με ανησυχία ότι ο διχασμός σε «βενιζελικούς» και «βασιλικούς» οδήγησε στην Μικρασιατική καταστροφή και σε «αριστερούς» και «δεξιούς» στον εμφύλιο πόλεμο, δηλαδή στις δύο μεγαλύτερες καταστροφές της Ελλάδας στον 20ο αιώνα. Στο χέρι μας είναι να φροντίσουμε να μην βιώσουμε μία νέα τραγωδία. Όσο για το δημοψήφισμα η ταπεινή μου άποψη και φρονώ και της πλειοψηφίας των συμπολιτών μας είναι ότι η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη. Η Ελλάδα θα είναι πολύ διαφορετική χωρίς την Ευρώπη. Ίσως θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί, ενώ όλοι θέλουν να γίνουν μέλη της Ευρώπης, εμείς συζητάμε να φύγουμε από αυτήν. Δεν μπορούμε όμως να παραμείνουμε στην Ευρώπη, όπως είμαστε σήμερα, διότι στην πραγματικότητα η Ελλάδα τυπικά βρίσκεται εντός της Ευρώπης, ουσιαστικά όμως θέλει να ζει με τον τρόπο της Ανατολής.
Η αλήθεια είναι ότι ακόμα και αν δε βγούμε τώρα από την Ευρώπη, αν δεν ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ, πρώτος από όλους εγώ, τότε σε μικρό χρονικό διάστημα θα συζητάμε τα ίδια πράγματα και κάποια στιγμή, με μαθηματική ακρίβεια, θα οδηγηθούμε εκτός της ευρωπαϊκής οικογένειας. Αν δεν επέλθουν μεγάλες αλλαγές στην «ανατολίτικη» συμπεριφορά μας, που με βεβαιότητα θα οδηγήσουν και σε μεγάλες αλλαγές στο κράτος, τότε δεν έχει νόημα να λέμε ότι ανήκουμε στην Ευρώπη. Δε μπορούμε να αλλάξουμε την Ευρώπη αν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς. Αυτό όμως απαιτεί ο λαός να παραμείνει ενωμένος και να αποφασίσει να αλλάξει για να σταθεί στα δικά του πόδια και να μην εκβιάζεται από κανέναν. Η δική μου παρότρυνση είναι λοιπόν να πάμε όλοι στις κάλπες την Κυριακή, με την σκέψη ότι το βράδυ δεν θα υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Το πρωί της Δευτέρας, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, πρέπει να μας βρει ενωμένους και αποφασισμένους να παλέψουμε για μια καλύτερη Ελλάδα.
Γιάννης Λυκούδης
Δικηγόρος
