Άρθρο του Σεβ. Μητροπολίτου Δωδώνης κ. Χρυσοστόμου | ΤΟ ΒΗΜΑ γνώμες | 11.10.2015
Στο διάβα της ιστορίας της πατρίδας μας πολλοί την έβλαψαν και μερικοί άφησαν αγαθή ανάμνηση με το να διαθέσουν μέρος ή και όλο το βιος τους, με σκοπό τη συμπαράσταση από τη διαχείριση των λεγομένων κληροδοτημάτων προς τους πάσχοντας.
Τα τελευταία χρόνια διαπιστώνεται ότι το κράτος απομυζά το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων, με αποτέλεσμα το εναπομένον ποσόν που φτάνει στον προορισμό του, δηλαδή στη βοήθεια των με οικονομική δυσκολία σπουδαζόντων, να έχει εξατμισθεί από την υφαρπαγή του κράτους.
Έχουμε δηλαδή τα εξής: αυτά που ο διαθέτης προορίζει για τους ασθενέστερους οικονομικά νέους, αντί να τα ενισχύει, τα αρπάζει κυριολεκτικά, αφού περίπου 70% καταβάλλονται για το κράτος. Λύσεις υπάρχουν πολλές. Θα μπορούσε δηλαδή να φορολογηθούν τα ανενεργά, ή τα περισσεύματα των ενεργών. Να εκπίπτει του φορολογητέου εισοδήματος κάθε δωρεά προς αναγνωρισμένο κληροδότημα. Έτσι το κράτος δικαίου θα έρχεται αρωγό και όχι άρπαγας. Δηλαδή ότι δεν διατίθεται και παραμένει στην κακή διαχείριση της επιθυμίας του διαθέτη.
Ζω κι εγώ τη σκληρή πραγματικότητα των οικονομικών δυσκολιών που βιώνει η πατρίδα μας και όλοι πρέπει να συμβάλουμε στην καταβαλλόμενη προσπάθεια. Όχι όμως οι φτωχοί νέοι μας, οι οποίοι ενισχύονται από τα φιλάνθρωπα αισθήματα των ευεργετών.
Βέβαια όλα τα ανωτέρω με την προϋπόθεση ελέγχων από τα αρμόδια όργανα.
Ισως κάποιος θεωρήσει όλα αυτά ως παρωνυχίδα έναντι των μεγάλων προβλημάτων, αλλά είναι σίγουρα αναγκαία και η ενασχόληση με τα μικρά, αλλά ουσιώδη.
ΥΓ.: Του παρόντος άρθρου έχουν διαχρονικά προηγηθεί πολλές προσπάθειες (ενέργειες) σε διαφορετικούς πολιτικούς συνδυασμούς, χωρίς αποτέλεσμα.
Τα τελευταία χρόνια διαπιστώνεται ότι το κράτος απομυζά το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων, με αποτέλεσμα το εναπομένον ποσόν που φτάνει στον προορισμό του, δηλαδή στη βοήθεια των με οικονομική δυσκολία σπουδαζόντων, να έχει εξατμισθεί από την υφαρπαγή του κράτους.
Έχουμε δηλαδή τα εξής: αυτά που ο διαθέτης προορίζει για τους ασθενέστερους οικονομικά νέους, αντί να τα ενισχύει, τα αρπάζει κυριολεκτικά, αφού περίπου 70% καταβάλλονται για το κράτος. Λύσεις υπάρχουν πολλές. Θα μπορούσε δηλαδή να φορολογηθούν τα ανενεργά, ή τα περισσεύματα των ενεργών. Να εκπίπτει του φορολογητέου εισοδήματος κάθε δωρεά προς αναγνωρισμένο κληροδότημα. Έτσι το κράτος δικαίου θα έρχεται αρωγό και όχι άρπαγας. Δηλαδή ότι δεν διατίθεται και παραμένει στην κακή διαχείριση της επιθυμίας του διαθέτη.
Ζω κι εγώ τη σκληρή πραγματικότητα των οικονομικών δυσκολιών που βιώνει η πατρίδα μας και όλοι πρέπει να συμβάλουμε στην καταβαλλόμενη προσπάθεια. Όχι όμως οι φτωχοί νέοι μας, οι οποίοι ενισχύονται από τα φιλάνθρωπα αισθήματα των ευεργετών.
Βέβαια όλα τα ανωτέρω με την προϋπόθεση ελέγχων από τα αρμόδια όργανα.
Ισως κάποιος θεωρήσει όλα αυτά ως παρωνυχίδα έναντι των μεγάλων προβλημάτων, αλλά είναι σίγουρα αναγκαία και η ενασχόληση με τα μικρά, αλλά ουσιώδη.
ΥΓ.: Του παρόντος άρθρου έχουν διαχρονικά προηγηθεί πολλές προσπάθειες (ενέργειες) σε διαφορετικούς πολιτικούς συνδυασμούς, χωρίς αποτέλεσμα.
