Η Ιόνιος Πολιτεία από το 1815 έως το 1864 γνώρισε μια στυγνή και σκληρή κατοχή από τους Άγγλους Προστάτες και τους ντόπιους δυνάστες, άρχοντες και ισχυρά πολιτικά και θρησκευτικά συμφέροντα
Τα εξαθλιωμένα λαϊκά στρώματα ενθαρρύνονται από τους ιδεολόγους Ριζοσπάστες και επαναστατούν για να αποκτήσουν τα δικαιώματά τους, αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη, πληρώνοντας ακριβά κάθε κίνημα.
Η πολυπόθητη Ένωση με την Ελλάδα έρχεται με την άρση της Προστασίας στις 16 Μαϊου 1864, αλλά όχι όπως την οραματίστηκαν οι Αγωνιστές Ριζοσπάστες. Έγινε όπως καθορίστηκε στο διπλωματικό τραπέζι της Ευρώπης.
Τα Επτάνησα, παρά την πολύχρονη ξένη κατοχή, διατήρησαν στο ακέραιο τον Ελληνισμό τους, την ελληνική γλώσσα και την Ορθοδοξία. Αφομοίωσαν ότι θετικό στοιχείο πήραν από τη Δύση στις Τέχνες και τα Γράμματα και δημιούργησαν έναν δικό τους Πολιτισμό που πρόσφεραν στην Ελλάδα κατά την Ένωσή τους.
« Τα μάτια της Ελλάδας είναι και θα μείνουν τα Επτάνησα. Από κει παίρνεις τον πολιτισμό από τη Δύση για να τον κάμεις ελληνικό»
(Ψυχάρης)
