Όταν για παράδειγμα η κρίση της Ελλάδος ήταν το μείζον ζήτημα της Ευρώπης πριν δύο μήνες, έγινε πάταγος. Eurogroup εδώ, Eurogroup εκεί, ταξίδια-αστραπές, προτάσεις, αντί-προτάσεις. Όλα αυτά στον βωμό του χρήματος και της αποφυγής μιας τραπεζικής καταστροφής, όχι μόνο Ελληνικής, αλλά -κυρίως- Ευρωπαϊκής. Κανείς δεν το έκανε για να σώσει τα εκατομμύρια Ελλήνων που υποφέρουν, ούτε καν οι ίδιοι μας οι πολιτικοί.
Πως λοιπόν μετά απ' αυτό το πρόσφατο παράδειγμα περιμένουμε ουσιαστική λύση για το μεταναστευτικό; Κανενός το αυτί δεν έχει ιδρώσει. Όλοι παραμένουν στις θέσεις τους, ατάραχοι, τη στιγμή που χιλιάδες άνθρωποι πνίγονται στη Μεσόγειο καθημερινά. Ναι, ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Αδυνατώ να πιστέψω ότι τόσοι φορείς, τόσοι αρμόδιοι και κανείς δεν μπήκε σε ένα ρημαδογραφείο να πάρει μια απόφαση ακόμα κι αν δεν μετρώνται σε ευρώ αυτοί οι άνθρωποι.
Κάτι που -συνειδητά ή ασυνείδητα- παραλείπεται, είναι πως αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν άστεγοι, δεν ήταν άνεργοι, δεν ήταν εγκληματίες. Επειδή ακριβώς ήταν γιατροί, δικηγόροι, δάσκαλοι κ.ο.κ. επεδίωξαν ένα καλύτερο αύριο γι' αυτούς και τα παιδιά τους, φεύγοντας απ' τις βομβαρδισμένες τους γειτονιές...
