Συμβίωσις αρμονική. Μην απορείτε δεν μιλάμε γι’ ανθρώπους!
Γκρέτα και Ήρα. Φανταστείτε: Γκρέτα , μικρό γκρι. Ήρα, μεγάλο μελί.
«Η μια αγρυπνά , η άλλη μισοκοιμάται.
Μεσημέρι καυτό.
Δεν μπορεί, όπου νάναι θα φανούν, τους το υποσχέθηκαν.
Βέβαια τους είπαν πως δεν θ’ αργήσουν, αλλά άργησαν.
Εκείνες τους πίστεψαν για μια φορά ακόμη.
Συνεχίζουν να ελπίζουν αγνοούν τη διάψευση που θα έρθει ξανά.
Τι να γίνει ; αυτό είναι το τίμημα της αθωότητας».
Παγκόσμια ημέρα των ζώων σήμερα. Δεν μ’ αρέσουν οι επέτειοι αλλά σε βγάζουν απ’ τη ρουτίνα. Συνήθως αναφέρονται με στόμφο στα μεγάλα και στα τρανά. Μα σήμερα μιλάμε απλώς για ζώα.
«Ακουμπούν στο φράχτη, μυρίζουν τα λουλούδια.
Ένα γιασεμί πέφτει δίπλα τους,
τους χαρίζει για μια στιγμή το άρωμά του
ύστερα ξεψυχάει»
Αλήθεια, εμείς προσέξαμε φέτος το φθινόπωρο τα κυκλάμινα; …..
Πού να τα βρεις ανάμεσα στους τόνους τα τούβλα των πολυτελών κατοικιών, που στοιβάξαμε με τόση απληστία.
«Αχ! Αυτές οι ώρες οι ατέλειωτες δίπλα στην ξύλινη πόρτα…
Εκεί, να κοιτάζει διαρκώς έξω, να παρακολουθεί
τι γίνεται στο δρομάκι το χωμάτινο.
Να έρχονται οι φίλοι της, να συνομιλεί μαζί τους.
Εκείνοι να κυκλοφορούν ελεύθεροι,
αυτή πίσω από το φράχτη.
Αυτοί να πηγαίνουν όπου θέλουν,
εκείνη να μη μπορεί, μόνο ν΄αγναντεύει,
να ρεμβάζει, να επιθυμεί αλλά εκεί να μένει
μόνον εκεί»
Αξίζουμε τέτοια πίστη;
…..
«H πόρτα μισάνοιχτη, δυο μάτια σκούρα διακρίνονται.
Κοιτούν προς το μέρος μας, άλλοτε στωικά, άλλοτε θλιμμένα.
Δεν καταλαβαίνει γιατί πρέπει να βρίσκεται
χωριστά από μας. Γιατί την κρατούμε «αιχμάλωτη»
κάπου αλλού;
Μήπως εμείς μπορούμε να εξηγούμε πάντα
τις δικές μας αιχμαλωσίες»;
Αφιερωμένο στην Ήρα που ταξίδεψε γι άλλους τόπους ίσως πιο φιλικούς, για τους καλούς σκύλους, αφήνοντας πίσω της ανθρώπους αμήχανους δίχως την κοινή τους καθημερινότητα και ορφανούς από τρυφεράδα…
Τα ποιήματα έγραψε η Λήδα Παναγιωτοπούλου
Την Ήρα και τη Γκρέτα ζωγράφισε ο Νίκος Οικονομίδης
"Συμβίωσις Αρμονική", Εκδόσεις "γράμμα" 2010.
